Vind blogstukjes van mij op onderwerp:

Elke zondag een persoonlijk weekoverzicht, elke dinsdag wat goed nieuws met een paar katten, elke woensdag een overweging en elke vrijdag een verhaaltje.

Mijn verhalenbundels zijn te koop via Bol.com én via Lulu.com!

Als u mijn stukjes de moeite waard vindt, kunt u een blogdonatie
verrichten. Elke bijdrage is welkom!

maandag, september 28, 2015

Schulden door luxe

Gemiddelde schuld €40.000

De gemiddelde Nederlander (m/v) die een schuld heeft, heeft er een van bijna €40.000. Ik vind dat heel veel geld. Zeker in aanmerking nemend dat hypotheekschulden niet zijn meegenomen in de berekening. Het gaat om ruim 200.000 gezinnen. http://www.elsevier.nl/Economie/nieuws/2014/5/Steeds-meer-huishoudens-in-de-schulden-voor-luxe-goederen-1515212W/

Grootste oorzaak: luxe artikelen

De meeste schulden worden veroorzaakt doordat mensen geld lenen voor luxe artikelen als auto's, televisietoestellen en vakanties.  Banken zijn hier heel blij mee want zij verdienen ontzettend veel geld met de enorme rentes op al die schulden. Daarom willen de banken niet dat de overheid ingrijpt. Banken zijn - kort door de bocht - ook verantwoordelijk voor de huidige economische crisis. Maar hoeven zich niet te verantwoorden.

Noodsituatie Syrië

Evenmin als de veroorzakers van de noodsituatie in Syrië. Kijk maar even waar de meeste bommen worden gemaakt die Syrische dorpen platgooien waarna de voormalige bewoners geen keus hebben dan te vluchten. De wapens worden onder meer geleverd door Saoedi-Arabië dat het geleverde wapentuig uit het Westen betrekt.

Grootste leveranciers van de dodelijke bommen zijn Rusland, Wit-Rusland en Noord-Korea. http://sargasso.nl/waar-komen-de-wapens-in-de-syrie-vandaan/ De communicatiemiddelen waarmee de schurken met elkaar kunnen afstemmen wie welke bom op welk dorp gooit (de 'waarom- vraag' wordt later via de PR machine bedacht) worden vooral betrokken van Engelse en Duitse bedrijven.

Omdat de bombardementen zo 'goed' worden uitgevoerd heeft de helft van alle burgers in Syrië geen huis meer. Die miljoen vluchtelingen zíjn geen probleem, die miljoen vluchtelingen hébben een probleem. Maar om een of andere reden worden zij gezien als de oorzaak en niet als slachtoffers. Met dit stukje wil ik daar de aandacht op vestigen.

zondag, september 27, 2015

De week voorbij

Maandag besloot ik bij te komen van ons weekend in Antwerpen door een uurtje te gaan zwemmen. Even helemaal nergens aan denken en gewoon rustig baantjes trekken om de spieren weer wat soepel te krijgen en de vermoeidheid (één dag van veel lopen en één dag van veel staan) van mij af te schudden. Maar het was de moeite waard! Wat zijn Belgen toch (doorgaans) een leuke mensen! Hier een klein fotoverslag: https://www.flickr.com/photos/terrebel/sets/72157656732705833

Een buurvrouw kwam even langs om te vertellen van haar wedervaren met de woningcorporatie die haar en mij en andere huurders 'verbetering van het wooncomfort' aanbiedt door CV te komen installeren voor maar 'een paar tientjes per maand' aan 'huuraanpassing'. Verbetering van wooncomfort mogen huurders wettelijk weigeren. Maar Ymere vindt dat het bedrijf zich niet aan de wet hoeft te houden. In de brief geeft men aan 'voor het welzijn van de bewoners' te werken. Waarom dan jaren aan achterstalling onderhoud niet wordt uitgevoerd blijft een raadsel. Hier mijn brief en hun reactie.

's Avonds was er een kleine rol voor mij weggelegd toen een vriend werd ingewijd als broeder in 'mijn' vrijmetselaarsloge. Een bijzonder moment!

Ook op de tramhalte beleefde ik een bijzonder moment: een menneke van een jaar of acht kwam op mij af en bood mij zijn ongebruikte tramkaart aan. Op enkele meters afstand stond zijn moeder breed te glimlachen en hield haar duim op. Dat het mensen betrof 'van noord Afrikaanse komaf' is absoluut irrelevant.

Dinsdag mocht ik bij twee gemeente ambtenaren langs om mij te laten afkeuren. Helaas konden zij dat niet en werd ik goedgekeurd. Waarom dat slecht nieuws is? Gehandicapt zijn vergroot tegenwoordig de kans op het vinden van betaald werk. Een week eerder was ik nog afgewezen voor een baan omdat ik niet in een rolstoel zit. Werkgevers krijgen van de overheid namelijk een bijzonder billijke subsidie om gehandicapten in dienst te nemen. Eigenlijk was ik wel blij want nu is duidelijk dat er niets aan mij mankeert. Dat dat precies de reden is dat ik niet in aanmerking kom voor betaald werk is een tikje wrang.

's Avonds mocht ik gezellig langs op het kantoor van de Voedselbank om mijn vergunning te verlengen. Ik mag nog zeker tot maart volgend jaar genieten van het gratis voedsel dat de voedselbank mij en mijn zoon schenkt. Hoera.

Ik verstuurde een stuk of acht e-mails, belde vier mensen, stuurde er drie sms-berichten en gooide wat papieren weg. En een paar duizend sms-berichten uit mijn mobiel. Opgeruimd staat netjes!

Woensdag begon met een vergadering met een deel van de Bewonerscommissie. Puntjes op de i zetten in verband met de naderende Burendag. Gezellig! Buurvrouw Angélique kwam even bij mij schuilen voor een plotselinge stortbui en zag dat ik snel mijn pas gewassen was buiten van de lijn haalde en binnen ophing.

's Middags mocht ik mijn psychologe zien. Die vertelde mij dat ik op de goede weg ben maar dat zij mij nog in de gaten wil houden.

's Avonds waren mijn vriendin en ik bij de opening van het lustrumfeest van de school van mijn zoon. 130 Jaar geleden werd het Barlaeus Gymnasium gesticht!


Natuurlijk verrichtte ik ook die dag de nodige communicatie activiteiten: even een vriend bellen om te informeren naar zijn herstel na een longontsteking en zo.

Donderdag schreef ik een stukje op mijn LinkedIn pagina, ontving ik het verjaarscadeautje dat ik van mijn vriendin kreeg (een behandeling bij de pedicure! Handig want mijn teennagels dreigden in te groeien en fijn ook want met mijn nieuwe heup en ingekorte pezen in mijn benen is het knippen van mijn eigen teennagels voor mij een ware beproeving.), zocht ik papieren bij elkaar teneinde mijn (al dan niet vermeende) schulden aan te (laten) pakken, mocht ik mijn mening geven over entertainment, regelde wat zaken voor Burendag en woonde een lezing bij. Over dieren in de stad. In de lokale bieb.
 Een heuse pianist - http://www.dimitarbodurov.com/ - improviseert op de dieren die hij voorbij ziet komen.
Twee stadsecologen (en de presentatrice) tevens mede-auteurs van het Amsterdamse Beestenboek.

Op Amsterdam Centraal verscheen een recensie die ik schreef over mijn favoriete pizzeria.

Vrijdag mocht ik 's ochtends een verplichte gratis cursus bijwonen over het verlichten van schulden. Hier was het vlakbij:
Grappig was dat de internetverbinding op de locatie uitviel en de medewerkers meteen helemaal niets meer konden doen. Zonder internetverbinding kon men niet eens aan een eenvoudig tekstbestand werken! Ik stelde voor dat de medewerkster een schriftje en een pen pakte en op die manier haar interview met mij kon volbrengen. Dat vond zij een goed idee. 's Middags haalde ik mijn wekelijkse portie gratis eten bij de Voedselbank, ging even bij mijn moeder langs en haalde daarna een vriend van het station om samen met hem en anderen bij mijn vriendin thuis te eten. 's Avonds deden wij met een groepje mensen (12 stuks) een borrel vanwege mijn recente verjaring. Gezellig!




Zaterdag werd het spannend voor onze Bewonerscommissie want voor deze dag stond Burendag gepland. Een hoop geregel, gesteggel. dreigende regenbuien en gedoe maar alles om de mensen in een bepaalde wijk bij elkaar te brengen is het waard. Wanneer mensen elkaar kennen worden zij namelijk vanzelf minder bang voor elkaar.

Ziedaar de reden waarom mensen soms racistisch zijn ingesteld: in hun eigen wijk gaan zij niet of nauwelijks met vreemdelingen om. En van nature zijn mensen bang voor wie of wat zij niet kennen. Zo simpel kan het zijn.

Minder goed nieuws is dat ik die avond een vervelend tekstbericht ontving. Sommige dingen hebben gewoon wat tijd nodig.

Zondag stonden mijn vriendin en ik met haar bedrijf Rataplan Design (check de vernieuwde webshop!) op het Museumplein in Amsterdam.

Diverse bekenden passeerden de kraam en ook zelf gingen wij af en toe op bezoek bij collega marktverkopers.

Om u een idee te geven van een gemiddelde week van mij, hier een foto van de agenda van een werkloze van afgelopen week:
(niet alles staat er in natuurlijk maar het geeft een redelijk beeld van hoe een week van mij er zo'n beetje gemiddeld uitziet.)

Voor de nodige afwisseling zorgt vandaag Jesje de Schepper met 'Hemelhoog' (dat ik haar toevallig ken en met deze actie wat promoot...ach.)