Wij doen dingen om de verkeerde redenen

Vanavond mag ik werken als gastheer op een chique feest om dan pas 's nachts thuis te komen en de komende paar dagen met mijn vriendin en haar spullen van Rataplan Design te gaan staan op de Tong Tong Fair (ook wel bekend als Pasar Malam) te Den Haag. Dus mocht u toevallig in de buurt zijn...

Gezien de recente drukte op de afgelopen Japanmarkt in Leiden denk ik de komende dagen niet veel tijd te hebben om te lezen...

Boek nummer veertien van dit jaar is Anything you can do van Randall Garrett, een lekker ouderwets Science Fiction boek met als thema: vooroordelen tegen (en dus angst voor) vreemdelingen. Tussen neus en lippen door meldt de schrijver (In 1969!) dat in zijn verzonnen toekomst de mobiele telefoon al bestaat.

Grote bedrijven zijn nauwelijks nog telefonisch bereikbaar maar 'like' hun Facebookpagina en ze nemen contact met je op...

Woningcorporatie Ymere reageerde adequaat op een opmerking van mij: http://vragen.blogspot.nl/2014/05/ymere-en-communiciatie.html

Kabelexploitant UPC zou maandag contact met mij opnemen in verband met dit akkefietje maar is dat waarschijnlijk gewoon vergeten. Tsja, wat is nu de belofte aan een klant waard? Of misschien was de gehele afdeling communicatie wel ziek...

Maandag voelde ik mij niet zo lekker dus bleef ik 's avonds maar thuis. Te meer omdat ik gisteren op een klein meisje paste: het driejarig dochtertje van vrienden van mij.

'Die scooter reed zomaar over de beentjes van het kleine zusje van mijn onzichtbare vriendinnetje! En het ergste was: hij stopte niet eens eventjes!' Ik danste met haar op Read all About it van Emily Sandé, liet haar beginnen aan een puzzel die zij vandaag mocht afmaken, las haar een verhaal voor van Dikkie Dik en at met haar bij de Chinees. Gezellig!

De afgelopen week kwam ik weer onverwachts de nodige bekenden tegen: Badir, een collega van 28 jaar geleden die nu conciërge is bij de school waar 'mijn' stembureau is gevestigd, Maya, een tramvriendin die vaak dezelfde tram deelde onderweg naar het werk, Jade, de kinderleidster van de naschoolse opvang waar mijn zoon als zoontje zat, buurman Andy, Marcel, een vaste gast van de psychiatrie cafés die ik mag presenteren en Margret met wie ik ooit samen werkte in de buurt van Monaco en die nu als pianiste oud-collega van The Amsterdam Dungeons Henk begeleid. Die ik vrijdag zag optreden met oud-Hollandse liedjes.

Naast de toevallige ontmoetingen zijn er natuurlijk ook de geplande. U zou kunnen denken dat ik door deze relatieve drukte mijn zoon niet zou missen maar niets is minder waar: hij zit ('maar') voor een paar dagen in Engeland met zijn klas en ik moet er niet aan denken dat hij op een dag voorgoed het huis uit is; een paar dagen vind ik al veel :-(

Niet dat ik mij maandag verveelde want ik werkte een stapel wasgoed weg en legde de laatste hand aan ons foto-album betreffende ons weekje vakantie in Frankrijk vorig jaar. Voordat ik u naar het album leidt eerst een tweetal filmpjes die iets weergeven van de sfeer aldaar:

En hier is dan het album: https://flic.kr/s/aHsjXKhqjd

De rust van zo'n verblijf geeft mij altijd weer energie!

Mensen die niet op energie bezuinigen 'omdat Schwarzenegger in een SUV rondrijdt. ', gebruiken een drogreden: 'het helpt toch niet als ik op energie bezuinig als anderen dat niet doen?' Of zouden zij ook weigeren te eten 'omdat het er morgen toch weer uit komt. '?

Mensen doen vaak dingen om de verkeerde redenen. Neem de man die ernstig ziek is en die 25% kans heeft om goed door een behandeling te komen. Volgens eigen zeggen gaat het 'dus' in driekwart van de gevallen mis. 'Dus waarom zou ik mij nog laten behandelen?', vroeg hij zich - licht gedeprimeerd - af.

 Ik riposteerde met:  'Dan heb ik nieuws voor jou; uit onderzoek is gebleken dat van iedereen die wordt geboren maar liefst 100%  vroeg of laat sterft. Dus waarom zou je nog moeite doen om te leven?' 

Een week later vertelde hij mij dat hij het ziekenhuis toestemming had gegeven met de behandeling te beginnen en dat hij een psycholoog had ingeschakeld om hem te helpen met de psychische aspecten van de behandeling. Terwijl hij eerst geen geestelijke hulp wilde aannemen 'want ik ben toch niet gek?' 'Nee, sukkel', zei ik: het is de bedoeling dat je naar de dokter gaat om te voorkomen dat het mis gaat. Zo werkt dat ook met een psycholoog.

De onjuiste aanname van de dag is:

'Apartheid' is het bekendste Nederlandse woord in het buitenland.

'Apartheid' is niet het bekendste Nederlandse woord in het buitenland. Het is een leenwoord uit het Afrikaans, al decennialang een volledig zelfstandige taal. Oorspronkelijk betekende 'Apartheid' overigens iets als 'Buitengewoon, zeer bijzonder, anders dan anders.'

Het cadeautje van de dag is een stukje klassieke muziek:

Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Wojciech Jaruzelski 

Wij zijn allemaal bang

U staat bij de kassa in de supermarkt en de caissière roept enthousiast: 'Voor maar 20 cent moet u dit stukje kaas er bij kopen! Normaal kost die een euro maar omdat u klant van ons bent hoeft u maar 20 cent te betalen. Aardig van ons, niet?' Normale mensen zeggen dan: 'Nee, dank u. Ik ben al tevreden met de boodschappen in het karretje en bovendien hou ik niet van kaas.' Waarop de kassadame beledigt roept: 'Ja maar, het is heel goedkoop en als u deze kaas er niet bij koopt mag ik u de andere boodschappen ook niet laten afrekenen en moet u naar een andere supermarkt, hoor!'

Eerst denk je aan een grap maar dan blijkt het echt zo te zijn. Welnu: dat is er aan de hand met telecomprovider UPC: 'Voor maar 86 cent per maand meer zullen wij een paar extra TV-kanalen doorgeven in HD-kwaliteit! Aardig van ons, niet?' Nou, nee. Vandaar deze brief: http://vragen.blogspot.nl/2014/05/upc-wijzigt-eenzijdig-contract.html

'Ja maar, in hun Algemene Voorwaarden staat dat zij wanneer zij maar willen eenzijdig het contract mogen veranderen!' Fijn voor ze maar dan bestaat er nog dat kleinigheidje dat 'fatsoen' heet en bovendien is er de wet. Als ik in mijn Algemene Voorwaarden als artiest zet dat vrouwen voor wie ik werk verplicht zijn mij toe te staan hen ongevraagd te zoenen wil dat nog niet zeggen dat ik dat dan mag 'omdat dat nu eenmaal in mijn Algemene Voorwaarden staat.'  

Daarom stem ik op een partij die dat soort grote bedrijven graag en hard aanpakt. De SP dus.

Toen ik donderdag de hele dag op het stembureau zat in verband met de verkiezing van een nieuw Europees Parlement had ik nog wat last van de spierpijn die ik dinsdag op liep met het repeteren van een acrobatenact. 

Vooral het wachten was erg vermoeiend op het stembureau: 'Wanneer komt er weer een kiezer?' Op gegeven moment waren wij klaar met neuspeuteren bij onszelf en begonnen wij aan elkaar...;-) De gemeente Amsterdam leek het een leuk aardigheidje om langs te komen met het spelletje 'Domino' voor elk stembureaulid. Tegen de verveling.

Gelukkig voor de democratie wist bijna de volledige PVV-aanhang niet dat de verkiezingen donderdag waren. Verkiezingen zijn normaliter in Nederland op woensdag. Zodoende. Woensdag deed ik het - fysiek althans - wat rustiger aan en vrijdag ben ik even gaan liggen omdat een anti-allergieprik een astma-aanval opriep. Daardoor helaas niet alles kunnen doen wat ik wilde doen. Soit. Een paar taken op dit lijstje staan er dus nog. En inmiddels zijn er nieuwe bijgekomen want zo gaat dat.

Allergoloog 
Arto 
Brief UPC
Brief Ymere
Club Abe
Debiteuren
Foto's Frankrijk 
Johanna 
Pasfoto's 
Raoul Stef
Slaapbank 
Verhaaltje 
Was
Weekfoto's
Weekschema 

Vrijdagavond bezocht ik de voorstelling 'Zo worden ze niet meer gemaakt': Nederlandstalige liedjes 'Uit den Ouden Doosch.' Erg vermakelijk! Bij thuiskomst nog even de was opgehangen.

Zaterdagmorgen was voor opruimen in huis en 's middags bezochten wij de moeder van mijn zoon waarna wij een bezoekje brachten aan een Zweeds woonwarenhuis en zaterdagnacht mocht ik werken op een 'beachparty' waarna ik een paar uurtjes kon slapen want zondag stonden wij op de markt. In Leiden dit maal. De Japanmarkt. Het was weer erg gezellig en er werd ook dit keer behoorlijk wat gelachen!

Als mensen mij zien gaan zij vaak vanzelf lachen. Puur een biologisch gegeven. Maar hoezo dan? Welnu: ik ben een volwassen man van 1.40m en dat zien mensen niet vaak. Omdat mensen van nature bang zijn voor wat zij niet kennen ontbloten zij de tanden. Om diezelfde reden worden mensen die erg dik zijn uitgelachen, evenals mensen die het leuk vinden hun haar paars te verven of zichtbaar een grote tatoeage dragen. Mensen die anderen zien met een afwijkend uiterlijk gaan ofwel hard lachen, dan wel schreeuwen. Met als enig doel hun tanden te laten zien.

Eigenlijk precies zoals ook bijvoorbeeld apen en honden dat doen. Gewoon om het signaal af te geven dat zij een geduchte tegenstander zijn, mocht het op vechten uitlopen.

Het lijkt dus wel of mensen anderen uitlachen maar het is niets meer of minder dan een uiting van angst. Precies zoals een groep negers bij elkaar een enkele blanke uitlacht, zoals een groep jonge moslims een enkele blanke christen lijkt uit te lachen en zoals een grote groep Wilders-aanhangers graag en luid de mond open doet met hun mening over moslims.

Dat recente geschreeuw over asielzoekers die ons land overspoelen is niet alleen glashard gelogen door de heren Wilders en Teeven (zie dit artikel van Sargasso met de échte cijfers) maar leert ons alleen maar dat zij door willen gaan voor het meest macho alfamannetje.

Niets meer of minder dan de tanden laten zien als uiting van hun angst. En als dan een onafhankelijk commissie (terecht!) oordeelt dat wij helemaal niet tolerant zijn (wilt u een asielzoekerscentrum in uw straat? Zie: http://www.nu.nl/binnenland/3783429/opsluiten-asielzoekers-nederland-zorgelijk.html) en het een grote schande is dat wij kinderen opsluiten in gevangenissen die wij eufemistisch 'detentiecentra' noemen, dan schaam ik mij diep dat ik Nederlander ben.

De onjuiste aanname van de dag is: 

Je moet altijd je bed opmaken want zo hoort dat!

Nee. Het is beter de dekens opengeslagen te laten liggen want bedwantsen houden van warmte en vocht; met het bed niet opgemaakt is het bed koeler en wordt vocht minder goed vastgehouden.

P.s. Ja, er zijn nog steeds mensen die vinden dat ik mij te pletter verveel en dus best wat (gratis!) voor hen kan doen terwijl zij het doen voorkomen alsof zij mij daarbij een gunst bewijzen 'want jij helpt toch zo graag?'.

O ja: hier het foto-album met de foto's van afgelopen week: https://www.flickr.com/