Vind blogstukjes van mij op onderwerp:

Elke zondag een persoonlijk weekoverzicht, elke dinsdag wat goed nieuws met een paar katten, elke woensdag een overweging en elke vrijdag een verhaaltje.

Mijn verhalenbundels zijn te koop via Bol.com én via Lulu.com!

Als u mijn stukjes de moeite waard vindt, kunt u een blogdonatie
verrichten. Elke bijdrage is welkom!

dinsdag, april 10, 2012

Opvoeden

Het is bijna grappig dat er nog steeds mensen zijn die denken dat ZZP'ers vaak thuis zitten en 'dus' alle tijd van de wereld hebben. Alsof het binnenhalen van opdrachten en bijvoorbeeld de administratie volledig autonome processen zijn. Welnu: een ZZP'er kan dus NIET elke dag uitslapen. Dan weet u dat.

Vanmorgen kon ik niet uitslapen want het 'gewone' leven was na een weekendje Brussel weer aangevangen. Eerst mocht ik naar mijn ondernemerscoach, daarna lunchen bij m'n moeder en daarna bracht ik een bezoekje aan mijn 'Stoppen-met-roken'-coach. Die was erg tevreden over mijn vorderingen dus volgende week is de tweede (tevens laatste) sessie. In Brussel rookte ik ritueel m'n laatste sigaret, in gezelschap van m'n vriendin, een prettig lentezonnetje en een goed glas bier. Tsja, zo neem je afscheid van een oude vriend. Ook al is het er eentje die misschien niet zo goed voor je was...

Bij de kleermaker nog even een shirt ingeleverd om die op maat te laten knippen en naaien en op weg terug naar huis boodschappen gedaan. Thuis een was gedraaid, foto's overgezet van mobiel en camera naar computer, achterstallige e-mails beantwoord en meer van dat soort klusjes. Uiteindelijk mocht ik van mezelf een lekker broodje eten. Vers van m'n eigen bakker-om-de-hoek.

Stel dat de bakker u zegt: 'Doe maar twee euro.' Drie maanden later spreekt hij u aan: 'Achteraf vielen mijn kosten hoger uit dus de prijs is nu €2,10. Ik krijg dus nog een dubbeltje van u.' Zou u dat accepteren? Vermoedelijk niet. Toch hebben wij precies dat gedrag jarenlang geaccepteerd van de fiscus. Maar eindelijk komt men tot inkeer en eerdaags is-ie een voetnoot in de geschiedenisboekjes over de Nederlandse economie: de Voorlopige Aanslag.

Velen zijn bang voor een aanslag. Met name dan eentje door terroristen. Omdat terrorisme zo ongrijpbaar is, zijn velen voor het gemak bang voor iedereen die 'vreemd' is. Zodoende gaan er stemmen op om 'ongewenste elementen' uit de samenleving te weren door hele groepen mensen achter hekken weg te stoppen.

Vreemd genoeg is men blijkbaar vergeten dat die tactiek al eens beproefd is en indertijd niet zo goed bevallen. Ging het 60 jaar geleden om het 'preventief' (want iedereen weet toch dat die groepen mensen niet deugen?) oppakken van Joden, homo's en zigeuners, tegenwoordig zijn die groepen vervangen door Polen, 'bontkraagjes' en eh...zigeuners.

Nee, mensen opsluiten is niet de juiste oplossing. Wat wèl zou kunnen werken is - met ministers voorop (Hoe kan een minister denken dat hij serieus wordt genomen als hij keer op keer op leugens wordt betrapt?)- mensen opvoeden.

maandag, april 09, 2012

Censuur

De muziek was van dusdanige kwaliteit dat je je afvraagt of de wasdroger van de buren niet beter in het gehoor ligt. In de kleedkamer bleek tijdens de volledige werktijd van zes uren niets te eten voor de artiesten. De rookmachine op het podium blies meer van het goedje de kleedkamer dan de zaal in. Maar goed, soms valt het mee en op andere dagen eigenlijk ook wel...

Vrijdag kwamen wij aan in Brussel en wij genoten van een heerlijke zonnige dag en een bezoekje aan het Atomium. Het hotel bleek recht tegenover de werklokatie te liggen dus dat was fijn geregeld. Helaas vielen sommige zaken een beetje tegen. Zie daarvoor de eerste alinea van dit stukje. Maar het gezelschap was prettig en het werk niet zwaar.

Ongeveer zes uur 's ochtends lagen wij al op bed. Op tijd dus om nog een middag en avond te genieten van de diverse biertjes bezienswaardigheden die Brussel te bieden heeft. Deze avond waren er optredens gepland op een andere lokatie en lokale taxi-uitbaters raakten zeer tevreden. Te meer omdat het openbaar vervoer plat lag als protestactie na de gewelddadige dood van een controleur in het openbaar vervoer.

Natuurlijk is het in- en intriest als zoiets gebeurt maar persoonlijk denk ik dat het verdriet voor de nabestaanden niet minder groot was wanneer hun geliefde een boekhouder was geweest, tegen de grond geslagen door een boze klant en overleden. Blijkbaar vinden de media dat geen kranten-verkopende kop: 'Boekhouder vermoord door klant. Collega's in de hele stad weigeren uit protest een week lang Verlies- en Winstrekeningen op te stellen.'

Excuus voor het nu volgende maar vanwege tere (kinder)zieltjes is dit verslag gecensureerd. Tevens als voorproefje op de aanstaande beperkingen van internetvrijheid; organisaties waar u en ik geen vat op hebben zullen bepalen (en doen dat op diverse niveaus al) wat wij zoal tegenkomen op het wereldwijde web.

In de grote (censuur) club waren (censuur) die met hun (censuur) dusdanig (censuur) dat toeschouwers spontaan (censuur) vanwege de (censuur) (censuur). In de kleedkamer was er een (censuur) die zich graag van alle kanten liet (censuur) terwijl hij zijn (censuur) met zijn (censuur) liet spelen. Kortom: voor mensen die niet houden van (censuur) was er geen ontkomen aan want overal om je heen waren (censuur) bezig met (censuur) en hun (censuur).

Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Bram Bart