Wereldbrand

Dochter Eva kwam vrijdag een nachtje logeren. Wij keken met haar de film Pinokkio op tv. Bakje plofmais erbij en genieten maar. Zaterdag ging zij met mij en haar broer mee naar m'n moeder voor de lunch en daarna naar de huwelijks-receptie van de ouders van m'n oppas-baby.

In het gebouw kwamen wij nog vast te zitten in de lift. Maar de kinderen en ik raakten geen moment in paniek. Waarom zouden we ook? Nergens voor nodig. In paniek raken kost alleen maar onnodig veel energie en je hebt er helemaal niets aan. Hulp was er al na een paar minuten en na het zingen van een liedje was het probleem opgelost en konden we m'n dochter naar huis begeleiden. Onderweg kwamen wij stomtoevallig haar moeder tegen.

Met m'n zoon keek ik gisteren naar het huurschijfje "2012". De overtrokken special effects even daargelaten kijk je dan naar een film over hoop en overleven. Zo'n film is natuurlijk wat kort om alle zaken te belichten die omgaan in een mens die moet omgaan met angst, geloof, hoop en liefde maar stemde toch tot nadenken.

Zelf zou ik niet weten hoe ik zou reageren als ik zou weten dat onze planeet nog maar een paar dagen te gaan zou hebben tot het einde der tijden. Waarschijnlijk zou ik die beperkte tijd het liefst met m'n kinderen en andere geliefden doorbrengen. Zou ik onzelfzuchtig mijn eigen leven geven opdat anderen in leven blijven? Geen idee. Geen idee hoe groot mijn overlevingsdrang is en liever kom ik daar ook niet achter.

Feit is dat dagelijks honderden, zoniet duizenden, mensen leven onder vergelijkbare omstandigheden. Niet alleen mensen die in een vliegtuig zitten dat dreigt neer te storten maar ook mensen die beseffen dat de oogst is mislukt en dat er een wonder moet plaatsvinden, willen zij niet sterven van de honger. Voor maar een paar duizend euro per dag kan de hongerdood zo'n 38.000 mensen bespaard blijven. Maar al het geld dat er is in de wereld is oneerlijk verdeeld. Al die verhalen dat er te weinig geld is zijn gewoon onzin. Zelfs mijn 14-jarige zoon merkte onlangs terecht op dat de hoeveelheid geld in wezen hetzelfde blijft. Iemand zou die geldstroom beter moeten leiden.

Mensen die genoeg geld hebben om elk jaar een nieuwe auto te kopen misgun ik dat geld zeker niet maar ik denk wel dat er nog wat gewerkt kan worden aan bewustwording. Zo probeer ik persoonlijk om bewuste keuzes te maken over geldbesteding, het soort werk dat ik aanneem en de stukjes die ik schrijf.

Misschien is het een druppel op de gloeiende plaat maar -en ik schreef dit al eens eerder en zal dat ook wel vaker doen- vele druppels tezamen zijn in staat tot het blussen van de wereldbrand.

Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Ronnie James Dio

Idealisme

Iemand (ik weet niet meer wie) zei ooit:"Wie leeft van hoop zal sterven van de honger." Ik ben het daar niet mee eens.

De woorden worden ook gelogenstraft door de toen 14-jarige William Kamkwamba uit Malawi. Doordat de oogst was mislukt hadden zijn ouders geen geld om hem naar school te sturen. Maar leergierig als hij is spendeerde hij al zijn vrije tijd in de bibliotheek om zichzelf het een en ander eigen te maken. Zo leerde hij zichzelf de basis van het Engels. Daardoor kon hij nog meer boeken lezen.

Op een dag kwam hij een foto tegen van een windmolen. Geïntrigeerd ging hij op zoek naar meer informatie. Op de vuilnisbelt schraapte hij onderdelen bij elkaar. Zijn dorpsgenoten lachten hem uit en spraken er schande van dat hij niet meewerkte op het land. Maar zijn vader geloofde in hem en doneerde zelfs zijn fiets die als basis zou dienen voor de windmolen die volledig bestond uit hergebruikt materiaal.

Toen het eerste gloeilampje brandde op zijn zelfgeproduceerde "elektriciteit van de wind" werd William niet meer uitgelachen. Sterker nog: de pers kreeg lucht van zijn project en toen hij mocht spreken op het toonaangevende TED-congres wachtte hem een staande ovatie. De jongeman kan met hulp van sponsors verder studeren en richt zijn pijlen nu op de toepassingen van zonne-energie.

Mensen als William Kamkwamba belichamen de hoop op een betere toekomst voor onze wereld. Die ligt niet in high-tech, noch in systemen als kapitalisme, conservatisme of communisme. Ook ligt onze toekomst niet in handen van aanhangers van cynisme, extremisme of experts op het gebied van arabisme.

Neen. Onze toekomst ligt in de handen van een gratis te verkrijgen eigenschap en wordt aangedreven door hoop en een beetje steun. Onze toekomst ligt in de handen van idealisme.