Vind blogstukjes van mij op onderwerp:

Elke zondag een persoonlijk weekoverzicht, elke dinsdag wat goed nieuws met een paar katten, elke woensdag een overweging en elke vrijdag een verhaaltje.

Mijn verhalenbundels zijn te koop via Bol.com én via Lulu.com!

Als u mijn stukjes de moeite waard vindt, kunt u een blogdonatie
verrichten. Elke bijdrage is welkom!

maandag, mei 10, 2010

Brief

Vanmorgen was ik op gesprek bij mijn cursusbegeleidster. Zij raadde mij aan om op zoek te gaan naar "opvulbaantjes" tot ik (naar alle waarschijnlijkheid vanaf oktober) weer fulltime aan het werk ben. En mij tussendoor te blijven oriënteren op een mogelijke toekomst als ZZP'er. Dat doe ik dan maar.

Eigenlijk best triest dat je pas als volwaardig lid van de maatschappij wordt gezien zodra je betaald werk verricht. Al is dat in een aantal gevallen volstrekt nutteloos.

Als je je paspoort kwijt bent ga je naar het politiebureau voor een proces-verbaal. Met dat papiertje en bijvoorbeeld een huurcontract ga je naar het stadhuis. Daar betaal je ongeveer 15 euro voor een uittreksel uit het bevolkingsregister (in wezen gewoon een uitdraai van het computerscherm). Dat laat je zien aan de collega achter het andere loket die dan vervolgens een nieuw paspoort voor je regelt. Je kunt dus net zo goed rechtstreeks een nieuw paspoort ontvangen. Maar dat levert niet voldoende werk op.

Of de boekhouder die allemaal cijfertjes optelt waarna de chef er een stempeltje onderzet en de papieren in een map in het archief verdwijnen. En weet wie het zegt: Ik ben zelf zo iemand geweest. Voor diverse bedrijven. Ook heb ik -net als Gerard Reve- ooit kaarten uit bakken gehaald en die daarna weer teruggestopt in diezelfde bakken.

Op elke 15 inwoners van dit land is er één ambtenaar aan het werk. Wij hebben het dan nog niet over de "nep-ambtenaren" zoals UWV, DWI (WW en Bijstand) en SVB (Kinderbijslag)-medewerkers. Zelf werkte ik ooit voor het GAK, de voorloper van wat men nu UWV noemt. Een paar weken van het jaar was het stevig aanpoten maar het kwam regelmatig voor dat wij deden aan wedstrijden "basketballen-met-propjes-en-prullenbakken" en "Wie laat zijn zelfgevouwen vliegtuigje het verst vliegen". Een collega die die spelletjes te kinderachtig vond zat rustig sokjes te breien voor haar aankomende kindje.

Een vriend van mij zit nu verplicht vanuit de bijstand te leren hoe je blaadjes papier aan elkaar lijmt zodat het een boek wordt. Daardoor heeft-ie geen tijd meer voor zijn vrijwilligerswerk in het buurthuis en op de school van zijn kleindochter. Maar ja, nu is hij wel in enen keer nuttig voor de maatschappij...Een pure en overbodige verspilling van zijn inzet en talenten!

Verspilling komt in meerdere vormen.

Mijn zoon en ik verbruiken 2 tot drie vuilniszakken per maand. Papier en glas houden wij apart. Onze afval-produktie schijnt onder het landelijk gemiddelde van iets meer dan 500 kilo per persoon per jaar te liggen. Persoonlijk vind ik dat wij het niet slecht doen op dat gebied. Wij staan er niet voortdurend bij stil maar pogen gewoon zo weinig mogelijk te verspillen.

Wat ik bijvoorbeeld pas verspilling noem is de 5000 euro die het de gemeente Amsterdam (en dus de burger) per maand kost om de lege zalen van het nog steeds niet heropende Stedelijk Museum schoon te houden. Ergens loopt er een directeur van een schoonmaakbedrijf rond met een gelukzalige glimlach omdat hij iemand 6 euro per uur betaalt om twee uurtjes per week door een lege zaal te schuiven. Het overige geld kan hij in eigen zak steken. Althans, zo stel ik mij dat voor.

Uiteraard vroeg ik de gemeente om opheldering.

Dat vroeg ik ook aan castingbureau Dutchcasting. Yep, alweer zo'n modellenbureau dat niet al te graag aan haar verplichtingen voldoet. Ongetwijfeld hebben ze daar een goede reden voor maar dat wil niet zeggen dat ik graag gratis werk. Betalen zullen ze. Vandaar deze brief.


Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Lena Horne en dat van Hans Dijkstal

zondag, mei 09, 2010

Verslaafd

Boek nummer 8 van dit jaar is "Ik haal je op, ik neem je mee" van Niccolò Ammaniti. Het gaat over een jongeman die het naar eigen zeggen gemaakt heeft in de wereld en na jaren terugkeerd naar zijn geboortedorp waar in feite alles bij hetzelfde is gebleven.

Wat er ook gebeurt in de wereld of op het persoonlijk vlak, in wezen blijven mensen hetzelfde.

Je kunt een mens van toen een stok geven waarmee die kan tekenen, muziek kan maken en een dame mee kan versieren (door haar een klap op het hoofd te geven en haar een grot in te slepen.)

Of je geeft een man van nu een of ander electronisch geval waarmee die kan tekenen, muziek kan maken en een dame mee versieren (door haar het ding maar te tonen.)

Zoveel is er niet veranderd in honderduizend jaar tijd. Of het moest zijn dat mensen meer individueel zijn ingesteld en dat het welzijn van de groep hen geen biet meer kan schelen.

Neem de automobilist vanmorgen die het nodig vond door rood te rijden en een zekere voetganger bijkans van de sokken te rijden. Helaas voor de domme meneer loopt deze voetganger met een stok. Tsja, nu heeft-ie een kras op de lak. Hij stopte nog even verderop en wilde al uitstappen totdat hij de blik in mijn ogen zag. Toen koos hij eieren voor zijn geld. Eindelijk een verstandige aktie..*Grijns*

Bij mijn moeder genoten wij van kaasfondue tijdens deze moederdag. De Ferman stuurde zijn biologische moeder een e-mail voor moederdag (het zijn nu eenmaal moderne tijden) en later vandaag zal ik nog even bellen met de moeder van mijn dochters. Het eren van moeders zou meer moeten zijn dan een jaarljks verplichting.

Tegenwoordig wil iedereen de lusten en de rechten. Maar gaat het over de lasten en de plichten dan geeft men die graag aan anderen. Zo zijn er Amerikanen die het helemaal niet erg vinden dat er een ID-plicht komt voor iedereen met een Mexicaans uiterlijk. Maar o wee als er een ID-plicht zou komen voor iedereen met blond haar en blauwe ogen!

Mensen zijn nu eenmaal per definitie hypocriet. Ik ook. Zo haal ik bijvoorbeeld voor een tientje aan lekker eten bij de supermarkt terwijl ik ook een pakje pasta zou kunnen kopen van een paar dubbeltjes. Dan maar geen toetje en geen cola en chips voor bij het film-kijken 's avonds. Van die negen euro en nogwat kan een volledig gezin in een of ander arm land een maand in leven blijven!

Ja, ik ben verslaafd. Ik voel mij namelijk geenszins prettig als ik niet af en toe iets zou kopen dat ik strict genomen niet nodig heb. Een kijkschijfje, een zak chips, een abonnement voor extra-snel internet, een pakje sigaretten, een LED-lamp, een goudvis...Consumptie-artikelen zijn de nieuwe heroïne. Mensen steken zich zelfs in de schulden om iets te kopen dat ze niet nodig hebben! Ik ken een dame die zichzelf verplicht voelt tenminste wekelijks (!) een nieuwe tas, een stel laarzen of een jurkje te kopen.

En U: waaraan bent U verslaafd?