Uriah Heep

Gisteravond was ik met buurvrouw Winonah en vriend Erwin naar een concert van de legendarische band Uriah Heep. Die viert dit jaar het 40-jarig bestaan. 22 Studio-albums staan op naam van Uriah Heep. De Live-albums en compilaties tellen we maar niet mee.

In het voorprogramma stond de Nederlandse cover-band 666 The Nightmare haar best te doen het publiek warm te maken en was daar zeer succesvol in door het produceren van rockhits uit de jaren '70 en '80.

Na die veertig jaren zijn de lange haren wat grijzer en wordt er wat minder over het podium heen en weer gerend. Maar de heren rocken nog steeds!

Zanger Bernie Shaw loopt enthousiast rond en in de stukken waar hij niet zingt stopt hij zijn microfoon in de holster van zijn broek, als een volleerd cowboy. Drummer Russel Gilbrook is sinds 2007 de vervanger van Lee Kerslake die een paar jaar terug op Arrow classic Rock nog aan de zuurstof moest na een solo om daarna te worden afgelost door de reserve-drummer. Trevor Bolder zorgde voor de constante op bas en Mick Box is nog steeds onnavolgbaar op gitaar.

Uit zijn handen ontving ik het plectrum waarmee hij even daarvoor Easy Livin' had gespeeld!

Hieronder een paar liedjes. Wij hebben genoten van Uriah Heep in De Boerderij in Zoetermeer!

Hier "July Morning". Uriah Heep in 1973 met zanger David Byron die helaas al in 1985 overleed

Hier een opname uit 2004 van een rustiger nummer dat zij gisteren ook speelden: "Love in Silence"


Hier het bewijs dat de heren nog steeds luide muziek kunnen maken en niet voor niets aan de wieg stonden van de Heavy Metal...Easy Livin' (deels)

Als laatste hun huidige vertolking van Lady in Black, opgenomen door een bovenmaats enthousiaste buurvrouw...

Vanzelfsprekend

De vaste lezers weten dat ik onlangs mijn dochter hielp de eerste schreden te zetten op het pad van het breien. Inmiddels heeft zij zichzelf nog het een en ander aangeleerd. Met de hulp van internet. Kijk, dat is nu zelfstandige e-learning. Dat is één van de methodes die kinderen zelf aandragen, gevraagd naar manieren om het onderwijs te verbeteren. Een ander idee was om leraren weer gewoon les te laten geven en niet een paar dagen per jaar van school te houden met allerlei managements-cursussen en het aanleren van anti-pest-protocollen die ze uit het hoofd moeten kennen, compleet met allerlei niet ter zake doende psychologische terminologie. Vroeger zei een leraar gewoon:"Hé, zal ik eens eventjes aan jóuw paardestaart gaan trekken!?" Dan moest de hele klas lachen en hield de jongen op met het meisje voor hem lastig te vallen.

Tegenwoordig zou dezelfde opmerking van de docent worden uitgelegd als "bedreiging van een leerling", zou de vader hem even in elkaar komen slaan en gelijk krijgen van de rechter. De school zou een bijeenkomst voor alle ouders houden, hen vertellen dat het niet om beleid gaat, excuses aanbieden en de betrokken leraar oneervol ontslaan.

Goed, ik mag dan misschien een beetje overdrijven maar dit lijkt wel de tendens te zijn. Vroeger was zeker niet alles beter maar dat wij wat kunnen leren van de mensen die dertig jaar geleden voor de klas stonden, staat wat mij betreft vast. In elk geval konden die rekenen en spellen. Iets dat bij de nieuwste generatie juffen en meesters helaas niet geldt als vanzelfsprekend.

Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Teddy Scholten

Als "bonus" krijgt U vandaag van mij een paar foto's met betrekking tot afgelopen weekend. Klikken=vergroten.

Zij die naar Uriah Heep gaan, groeten U!