Vind blogstukjes van mij op onderwerp:

Elke zondag een persoonlijk weekoverzicht, elke dinsdag wat goed nieuws met een paar katten, elke woensdag een overweging en elke vrijdag een verhaaltje.

Mijn verhalenbundels zijn te koop via Bol.com én via Lulu.com!

Als u mijn stukjes de moeite waard vindt, kunt u een blogdonatie
verrichten. Elke bijdrage is welkom!

zondag, september 20, 2009

Hoort (Een verhaaltje)

Verschillende van zijn zintuigen vertelden hem dat haar enthousiaste staat van zijn mede werd veroorzaakt door het gebruik van chemische hulpmiddelen. Toch liet hij zich de door haar gegeven hoofd- en nekmassage welgevallen. Zij zat in de theaterstoel achter hem en zij genoten samen met enkele honderden anderen van een bijzonder goede show waarbij het opviel hoeveel respect de acteurs en het publiek elkaar toonden.

Hij vroeg niet naar haar naam maar kreeg die wel een paar uur later van een dame in een nachtclub. Deze dame verkeerde duidelijk in kennelijke staat en hoewel zij hem lieve woordjes influisterde leek zij hem toch vooral als wandelstok te gebruiken; doen alsof je danst terwijl je feitelijk met weinig anders bezig bent dan voorkomen dat je op onzachte wijze met de dansvloer in aanraking komt. Hij vond het niet erg want de muziek was fijn, het gezelschap meer dan prettig en de drank alcoholisch.

Nog maar een dag eerder waren ze gearriveerd in de stad die door de Romeinen Londinium was gedoopt, hadden ze oude en nieuwe vrienden ontmoet in het centrum van deze wereldstad en hadden ze kostuumonderdelen en accesoires gekocht in verschillende winkeltjes en bij verschillende stalletjes in misschien wel het gezelligste winkelgebied ter wereld.

Bij de aanschaf van een blikje fris dacht hij onwillekeurig terug aan een reclame-boodschap van bijna 30 jaar geleden waarin een acteur de kijkers vertelt dat een kan Sangria en handtasjes toch wel heel erg goedkoop zijn in Spanje. In eigen land betaalde hij echt wel meer dan 80 cent voor eenzelfde hoeveelheid frisdrank!

De avond van de voorstelling zelf -die werd gegeven in een theater nabij de plek waar ooit Tom Okker en Richard Krajicek triomfen vierden- ontmoette hij in een restaurant een vriendin die hij voor het eerst had gezien toen hij net klaar was met studeren, zo'n 20 jaar terug. Inmiddels was het weer een jaar of vijf geleden dat zij elkaar hadden gezien op de begrafenis van een wederzijdse vriend van wie pas tijdens de herdenkingsdienst bekend werd in welk jaar hij was geboren.

Het gezelschap bestond uit mensen die elkaar weliswaar al kenden maar waarvan het vantevoren nog maar de vraag was of er een "klik" zou zijn die een probleemloos overnachten in een en dezelfde kamer en samen eten, drinken en reizen mogelijk zou maken.














Dat bleek wonderwel het geval. Er viel geen onvertogen woord en als vanzelfsprekend werd een ieder in zijn of haar waarde gelaten. Zoals het hoort.

donderdag, september 17, 2009

Waren (een verhaaltje)

Het volgende is mogelijk niet geschikt voor al te jeugdige lezers...

*Hij herinnerde zich de zachte fluisteringen in de nacht, noodzakelijk zacht vanwege de dunne wand die hun kamer van die van de hospita en zijn neef scheidde. Hij herinnerde zich de gejaagdheid waarmee zij haar aanwijzingen uithijgde en de korte pauzes die zij slechts namen om elkaar kraanwater toe te dienen ter voorkoming van uitdroging.

Hij herinnerde zich een bezoekje aan de huisarts vanwege slijtage-verschijnselen aan zijn manlijkheid en de opmerkingen van collega's over de wallen onder zijn ogen. Hij herinnerde zich hoe haar lange haren zijn borstkas, zijn rug, billen en vaak ook zijn dijen streelden, de warmte van haar kus en de koude van haar voeten.

Hij herinnerde zich de steek in zijn hart bij de gevoelloos uitgesproken woorden:"Het is over, hè?", uitgesproken tijdens een picknick waar veel van hun vrienden bij aanwezig waren.*

Vandaag weinig enerverends te melden (ja, gitaarles, wasje vouwen, nagels knippen, Star Trek kijken met zoon...maar dat weten we nou wel) dus vandaag maar weer een verhaaltje (hierboven dus) gepubliceerd.

En nu iets om mijn lezers (U dus) te betrekken bij de inhoud van dit weblog...;-)

Op verzoek van een vriendin vraag ik mijn niet onaanzienlijke lezers-schare een mogelijk einde op dit (nog niet zo lang geleden geplaatste) verhaaltje te bedenken en te versturen via terrebel [apenstaartje] gmail punt com. U kunt er een heel verhaal aan vastplakken of volstaan met een enkel regeltje. Het aardigste einde wordt volgende week hier gepubliceerd. Pogingen om de jury (c'est moi) om te kopen om die kans op eeuwige roem te pakken worden zeer op prijs gesteld. *Grijns*

Meedoen is uiteraard niet verplicht maar mij lijkt het geinig om de verschillende uitkomsten met elkaar te vergelijken. Doet U mee?

Voor wie geen zin heeft op de link te klikken hier nogmaals het (Waargebeurde!) verhaaltje waar het om gaat:

*Hij baande zich een weg door de duidelijk zichtbare rookwolken en de niet al te grote mensenmassa. Op de voet gevolgd door een kameraad. Door een luik dat in eerste instantie niet als zodanig herkenbaar was verdwenen de twee in de muur.

Door een kijkgat op kruiphoogte volgde zij hun verrichtingen. Binnen enkele minuten opende de eerste man het luik van binnenuit en beende weg -rokers, praters en drinkers negerend- naar de belendende ruimte alwaar duidelijk hoorbaar door de klapdeuren heen een feest in volle gang was.

In de lichaamshouding van een dier dat op handen en knieën klaarzit om haar bijdrage te leveren aan het voortbestaan van de soort wist zij te melden dat de andere man nog immer in de kamer aan de andere kant van de muur stond te wachten, af en toe om zich heen kijkend.

Met de ongeduldig afwachtende houding van iemand die op de afgesproken plek staat maar plotseling onzeker is over het afgesproken tijdstip.*

De link van vandaag is voor hen die op redelijk eenvoudige wijze (en gratis!) Engels willen leren. Niet alleen vanuit het Nederlands maar zelfs vanuit het Hebreeuws. Eigenlijk ontworpen voor kinderen maar ook een Hongaarse vriendin van me beleeft er veel genoegen aan!

O ja: voor hen die de discussie met Ruben Jan missen: die gaat verder op mijn forum.