Sommige dingen vind ik moeilijk dan anderen. Zo vind ik zelfzuchtig zijn erg moeilijk. Lange tijd voelde ik mij schuldig wanneer ik iets deed dat niet ten goede kwam aan anderen of 'de wereld' maar uitsluitend aan mijzelf. Liefdespartners, vrienden en buren hebben mij in de loop der tijd geleerd dat het helemaal niet erg is om af en toe even 'niets' te doen, iets lekkers te kopen voor jezelf of op wat voor manier dan ook anderen even te 'vergeten'.
==================
Meer lezen? Mijn verhalenbundels
===================
Pas sinds kort ben ik begonnen met 'nee' zeggen en ben geen vrijwilliger meer voor een half dozijn stichtingen en verenigingen maar nog maar voor eentje. De vrijgekomen tijd gebruik ik voor mijzelf: oefeningen om fysiek en mentaal fitter te worden, talen leren, meer lezen, gitaar pingelen, wat vaker schaken en in plaats van 2 of drie afleveringen per week van een favoriete serie, zie ik er nu wel vier of vijf. Toch scoor ik nog vrij hoog in de test 'hoeveel inlevingsvermogen heeft u (klik)?'. Mijn score was 50 punten. Hoeveel scoort u?
Heb wat moeite met omgaan met mensen die uitsluitend aan zichzelf denken. Van die mensen die in een trein zitten tijdens 'een aanrijding met een persoon' en dan verzuchten dat zij te laat op een afspraak komen, al is dat het begin van een bioscoopfilm.
Zonder ook maar een greintje empathie denken zij geen seconde aan een zojuist geëindigd leven, wellicht een gezin dat plotseling net zo uit elkaar gerukt is als het lichaam van een van de leden, de tientallen mensen die een geliefde moeten missen, een bedrijf dat opeens op zoek moet naar een vervangende werknemer of aan het trauma dat de treinmachinist zojuist heeft opgelopen of aan de groep mensen wiens taak het is de verspreidde en gesplutte lichaamsdelen bij elkaar te puzzelen.
Egoïsten komen niet verder dan: 'Hè verdorie, waarom moet míj dit nu overkomen!? Tsss!'
'Ieder voor zich!'
is het motto van egoïsten.
Het is dezelfde soort mens die bij het overlijden van een beroemdheid een foto van hem of haar op sociale media zet met een traantje erbij en de zaak op zichzelf betrekken:
'Ik weet nog dat ik haar 28 jaar geleden in een bar zag en zij mij aankeek; wij hadden onmiddellijk een connectie en ik dacht meteen 'Wat een bijzonder iemand!' en nu moet ik huilen want het voelt alsof er een vriendin is gestorven.'
Zonder een spoortje empathie voor de overledene en nabestaanden die échte geliefden waren.
Wilt u een wereld waarin iedereen uitsluitend geeft om zichzelf en de eigen kleine kring?
En als u zelf hulp nodig heeft?