Hieperdepiep voor dit blog! Dat ooit weblog heette en nog iets daarvoor 'online dagboek'. Precies 20 jaar geleden (dus op 25 december 2002) publiceerde ik hier mijn allereerste stukje (klik) en wist nog niet of ik het bloggen zou volhouden. En ziet!
Bent u of kent u 'bloggers' die ook al een tijdje meegaan en nog steeds bloggen? Ik lees het graag!
===================
Meer lezen? Mijn verhalenbundels
=====================
Maandag zette ik een afspeellijst op onder mijn Spotify account (wat is een goed Nederlands woord voor 'account'? Bij een bank zeg je 'rekening' maar bij andere diensten?) met daarop nummers als Get it on van T-Rex, Because the Night van Patti Smith en nummers van Rainbow, Deep Purple, Uriah Heep, Jethro Tull...Heerlijk om bij te werken!
Had er mijn zinnen op gezet om nog een aantal zaken geregeld te hebben voordat 2023 begint. Overstappen naar een andere ziektekostenverzekeraar, administraties afronden, kledingkast inrichten in 'standje winter', groezelige handschoenen wit maken voor de laatste lichtvieringen en entertainmentopdrachten van het jaar
en meer van zulks.
Een passende lading caffeïne deelde ik met een buurvrouw. Die ook mijn gastpoes wel aardig vindt, meen ik:
Een andere buurvrouw kwam langs met het jaarlijkse 'presentje van de wijk' voor de leden van de bewonerscommissie. Mooi gebaar, vind ik, zo'n schouderklopje voor ons werk. En ook nog eens lekker, chocolaatjes:
Ook lekker was dat er een paar euro was bijgeschreven op mijn bankrekening. Van de verkoop van verhalenbundels (klik) via heuse (al dan niet online) boekwinkels, dit bijna afgelopen kalenderjaar. Vind ik leuk.
Ook lekker was het eten en drinken na afloop van de viering van het Winter Sint Jan, ook wel Zonnewende of Solstice. Of zoiets.
Tijdens het ritueel werd gesproken over hoe slecht mensen het nu hebben. En hoeveel beter dat is dan een paar decennia, laat staan een paar eeuwen, geleden. Zo leefde 200 jaar geleden zo'n 90% van de wereldbevolking in absolute armoede en is dat tegenwoordig nog 'maar' 10%. Het gesprokene sloot mooi aan bij de recente discussie rond de rol van Nederlan in ons gezamenlijk slavernijverleden.
Mijn gedachten erover vatte ik samen in een meme:
'Jezus! Slavernij was 200 jaar geleden!
Excuses en herstelbetalingen?
Hou toch op zeg!'
'Als jij ophoudt over een of andere godheid die een 14-jarig meisje zwanger maakte in Bethlehem, ruim 2000 jaar geleden en ophoudt jezelf 'christen' te noemen.'
De winter zonnewende is een feest dat in vele verschijningsvormen al duizenden jaren wordt gevierd. Het wordt al zó lang gevierd dat de diverse groepen feestvierders al lang niet meer weten wie nu precies welke gewoonte rond het feest van een andere cultuur gejat heeft. Al zijn de meesten het er wel over eens dat de christenen 'de kerstboom' als symbool van eeuwig leven hebben 'geleend' van mensen die een Yule feest vierden. Zo slecht waren die gewoontes van 'heidenen' dus blijkbaar niet.
Op weg naar en van de Loge was het 9 graden Celsius. Maar liefst 18 graden verschil met twee dagen eerder, toen mensen vanwege de lage temperaturen symptomen vertoonden van een bijzondere aandoening: Elfstedenkoorts.
Thuis keek ik een interessante aflevering van de 'Stel dat...?' serie For all Mankind waar een (vermoedelijk Zweedse) acteur een voor een aantal van mijn lezers bekende astronaut speelde: Wubbo Ockels.
Dinsdag hield ik mij onder meer bezig met de administratie van de Geheime Jongensclub. Nog maar iets langer dan een half jaar voor een ander het stokje overneemt dus ik wil het graag helder en overzichtelijk achterlaten.
Helder was ook de informatie die ik telefonisch ontving over naderende entertainmentopdrachten: de ene gaat door en de andere ook. Maar misschien niet. Altijd fijn, een stukje duidelijkheid.
Na het delen van een pot koffie met een buurvrouw ging ik verder aan het werk. Had een achterstand in het aantal te beantwoorden e-mails opgelopen.
Toch maakte ik tijd voor het delen van een pot thee met een buurvrouw, later die middag. Waarna ik een paar boodschappen haalde en een wandeling maakte in de prettige avondlucht:
Binnenkort word ik geïnterviewd voor de radio en ter voorbereiding kreeg ik vast een paar vragen toegestuurd die ik in de studio mag beantwoorden. Dus ik besteedde wat tijd aan het bedenken van antwoorden.
Een half uurtje trok ik uit voor het beantwoorden van diverse berichten. Zo ontving ik de vraag van een mij onbekende dame: 'Ben jij toevallig familie van...?' Beetje heen en weer chatten leerde dat dat niet alleen zo was, maar óók bleek zij familie te zijn van een vriendin van mij van vroeger. Het is een kleine wereld.
Woensdag werd ik redelijk uitgerust wakker en merkte dat diverse berichten op mij wachtten om beantwoord te worden. Die mochten even wachten want eerst deelde ik een pot koffie met een buurvrouw. Kwestie van prioriteiten. Beetje ontspannen en geinen (is dat een typisch Amsterdams woord of gebruiken mensen dat elders ook?) hoort er bij, vonden wij. Door de manier waarop zij de zuiger-met-zeef van de cafetière omlaag drukte dacht ik aan een historisch figuur. Zij wist meteen wie ik bedoelde.
Een paar minuten voordat de buurvrouw kwam, was ik nog even aan het spelen met onze gezamenlijke vriendin. Met haar heb ik tegenwoordig een ochtendritueel: zodra ik uit de slaapkamer kom, komt zij mij enthousiast kopjes geven en dien ik haar buikje te kriebelen.
Zij probeert vervolgens mij haar eten te laten geven maar ik stuur haar naar haar eigenlijke poezenpaleis: de woning van een buurvrouw aan de overkant.
Deed mijn veegwerk al jarenlang met twee niet-passende onderdelen van twee verschillende sets dus 'Jasmin' is zeer welkom.
Eenmaal thuis dronk ik eerst een kopje thee met de buurvrouw waarna ik met een ander nieuwigheidje mijn leven wat makkelijker maakte: kastverlichting!
Ging die avond tijdig naar bed. Je wilt er immers een beetje fris en fruitig uitzien wanneer je de volgende dag live in een radiouitzending komt, nietwaar?Donderdag streden meerdere acties en berichten om acties. Maar ja, je kunt maar aan één item op je takenlijst tegelijk prioriteit verlenen. Dus eigenlijk is het best raar dat de meervoudsvorm 'prioriteiten' zo vaak wordt gebruikt. Is het dan mogelijk om diverse taken tegelijk voorrang te verlenen op andere taken?
De twaalf mensen die mij deze dag berichtten wilden natuurlijk allemaal dat ik hùn bericht als eerste beantwoordde voor ik de berichten van de anderen zelfs maar las. En dat begrijp ik want wij willen allemaal graag aandacht en het liefst 'nu'. Gelukkig zijn de meeste mensen die ik ken volwassen maar er zijn er bij die bellen, niet vragen of het even uitkomt en verwachten dat zij direct antwoord op hun vragen krijgen en degene die zij bellen niets anders te doen heeft. Vrij normaal gedrag. Voor kinderen van vier.
Een paar mensen belde ik terwijl ik over straat liep van en naar bus- en tramhaltes. In het ov bellen vind ik vreselijk en appen tijdens het lopen onmogelijk.
De bussen bij Amsterdam Centraal station stoppen sinds enige tijd op het dak. Met dit uitzicht tot gevolg:
Had nog best veel te doen die avond dus vond het helemaal niet erg dat een vriend belde met de mededeling dat hij wat verkouden was en dus niet zou langskomen.
In elk geval was het er behoorlijk warm. Ook buiten was het niet echt koud. Terwijl het voor mijn arme Amerikaanse vrienden en familieleden kouder (klik. Anderhalf miljoen mensen zonder stroom. Bij minus 40 graden. Celsius) is dan ooit. Allemaal dankzij klimaatverandering. En nee, 'weer' is niet een ander woord voor 'klimaat'. Echt niet (klik). Bovendien: gegevens veranderen niet door te ontkennen dat zij bestaan.
2022: 'Klimaatverandering bestaat niet. Er is niets mis met het weer.'
Vrijdag werkte ik mijn administratie bij, reageerde op wat e-mails, verkocht ik mijn oude bank die later zal worden opgehaald, verstuurde een stapeltje kerstkaarten en gaf ik mijn goudvissen te eten. Maar dat doe ik dagelijks. Mijn goudvissen eten geven dus.
Ook nam ik de tijd om wat te werken aan mijn cabaretvoorstelling. Oefeningen doen dus. Dictie. Articuleren. Ademhaling. Die oefeningen had ik niet gedaan voordat ik het toneel op stapte voor mijn stand up debuut in 2016. Extra moeilijkheidje - terwijl je al best nerveus bent voor z'n debuut - was dat ik even ervoor mijn moeder had gebeld die mij helaas niet meer herkende. 'O, leuk, Toon Hermans.,..Wim Kan...veel plezier straks, jongen! Maar wie ben jij eigenlijk?' Au. Dus. Mijn meest recente voormalig partner kwam tijdens de pauze, vlak voor ik op moest, het clubhuis binnenwandelen 'om jou te steunen'. Superlief gebaar van iemand met wie je net de dag ervoor elkaars huissleutels hebt teruggeruild. Erg attent.
Dus mijn stand-up debuut ging zo:
Na december zakt het aantal entertainmentopdrachten naar verwachting weer in dus ik blijf solliciteren voor een deeltijdbaan. Zo ook deze dag. Voor wie het bijhoudt: sollicitatie nummer 109 sinds ik stopte bij mijn vorige werkgever in april 2022.
Voor een beetje ontspanning tussendoor werkte ik aan het bijschaven van mijn kennis van de Franse taal. Met redelijk succes:
Omdat het vrijdag was, publiceerde ik een vers gedicht (klik).
Een collega kwam langs om een kostuum langs te brengen voor een andere collega waar ik die avond mee zou werken. Eenzelfde pak dat ook ik zou aantrekken. U mag raden wat de collega en ik zouden gaan doen in een nachtclub:
Leuk aan mijn werk vind ik het omgaan met mensen waar ik normaliter geen band mee heb. Was weer even wennen om te dansen en sjansen met dames die zich meer zorgen maken over het gebruik van het juiste filter op Instagram dan over bijvoorbeeld de situatie in Oekraïne of Jemen. De meeste aanwezige dames hoefden zich wat mij betreft geen zorgen te maken of zij met een Instagram filter wel een perfect gladde huid zouden hebben; met diverse lagen make-up werd hetzelfde effect bereikt. Danwel met filler in plaats van een filter.
Zaterdag had ik een paar uurtjes de tijd om bij te komen van de avond ervoor.
En mijn kostuum nog even te drogen nadat ik het de voorgaande nacht even met de hand had gewassen. Champagne douche en zo. Don't ask. In de nachtclub in kwestie kreeg ik het gevoel bekeken te worden:
Ben benieuwd wat 'klimaatontkenners' over tien jaar zullen roepen. Waarschijnlijk wordt het zoiets:
2032: (na het verwijderen van twitterberichten) 'Ik zei altijd al dat klimaatverandering echt is.
Waarom hebben overheden en wetenschappers ons nooit gewaarschuwd voor de gevolgen?'
Deed het rustig aan deze dag: oven schoonmaken, wat administratie, een stuk of tien berichten beantwoorden, een middagdutje...ik word tenslotte ook een dagje ouder en mocht die nacht weer aan de bak als kerstelf. Daarbij mocht ik de Gringe en een paar dames assisteren met het uitdelen van 'shotjes' aan het publiek.
Vond het grappig om te horen dat de opdrachtgever mij eigenlijk te groot vond om kerstelf te spelen. Maar mijn collega niet. Terwijl zij en ik welgeteld een hele centimeter in lichaamslengte schelen.
Maar voor ik de deur uitging publiceerde ik een vers (Engelstalig) gedicht (klik).
Zondag had ik keurig zes uren geslapen voor mijn wekker ging. Even wat administratieve taken verrichten en op de trein naar Den Haag.
Om daar de kerstlunch luister bij te zetten in een sjieke horecagelegenheid. Voordeel van werken in een goed restaurant is dat men er je lekker eten voorschotelt:
Natuurlijk denk ik met kerst altijd even terug aan de kerstdiners bij mijn moeder zaliger. Terwijl het feest is, kun je je dan toch een beetje droevig voelen. Toen er ook nog een liedje werd gezongen (er werd live gezongen!) dat was gespeeld op de uitvaart van een vriendin, vroeg ik een gaste ten dans. Niet de dame op de foto maar dan heeft u een idee.
Verspreid over de dag waren er ruim 2000 gasten. Dus best vreemd dat ik maar vier bekenden tegenkwam.
Na het urenlang 'Ho ho ho!' roepen, met tientallen mensen op de foto gaan en gevoelsmatig een halve marathon gelopen te hebben vond ik dat ik een drankje had verdiend. Ik vroeg - en kreeg - een heerlijke gin-tonic:
Na negen uren werken in Den Haag en in de wetenschap dat ik er de volgende dag weer - en ook zo lang - zou werken, vond ik het helemaal niet erg dat een nachtclubklus in Amsterdam niet doorging.
Had u leuke kerstdagen?
Mijn favoriete kerstliedje ooit is de muziek van deze week. Hier zijn David Bowie en Bing Crosby met hun versie van Peace on Earth/Little Drummer Boy: