Iedereen heeft wel een talent. De ene kan heel goed koken of naaien en een ander is goed in hout bewerken of televisietoestellen repareren. De ene kan bijzonder goed conclusies trekken uit beschikbare data terwijl een ander het talent bezit om talent in anderen te ontdekken.
Stel dat men u vraagt wat uw talent is, wat zegt u dan?
====================================
Meer lezen? Mijn verhalenbundels
=====================
Maandag was ik nog een beetje brak. Nagenietend van werken op leuke feestjes. Waarvan eentje mij in gedachten terug bracht naar de negentiger jaren. Niet alleen omdat ik oude bekenden uit dat tijdperk ontmoette maar ook omdat ik lekker stond te dansen op klassiekers als Psycho Killer en Fade to Grey. Hemeltjelief, wat heb ik daar veel op gedanst indertijd! En dansen is goed; verloor ruim een kilo aan lichaamsgewicht het afgelopen weekend!
Ook fijn dat op prijs werd gesteld dat ik rekening hield met mijn collega's; een paar weken mijn haren niet knippen zodat de mensen van de styling wat haar hadden om mee te spelen, een foto maken van waar ik de voor die avond geleende attributen had neergelegd en naar de organisatie gestuurd, wat hen een speurtocht bespaarde...dat soort dingen.
Ja, ik hou van mijn werk als entertainer. 'Maar wat houdt dat werk eigenlijk precies in?', wordt mij wel eens gevraagd.
Als gastheer rondlopen en helpen zorgen dat mensen zich vermaken, presentator van de karaoke, fetisj model zijn voor een domina, dansen in een maf kostuum, als nep-beveiliger de echte beveiliger ondersteunen, strippen, publiek opzwepen vanaf de DJ-booth...Realiseer mij nu pas eigenlijk dat het woord 'entertainer' niets zegt over de inhoud van het vak. De locatie en het soort publiek maakt ook een hoop verschil uit voor hoe je als entertainer je werk doet. In een 'high end nightclub' ga ik anders met de gasten om dan in een bruine kroeg waar ik ben ingehuurd als entertainer op de 70e verjaardag van ome Henk. Die laatste feestjes vind ik zelf vaak leuker. In mijn ervaring zijn mensen die €1200 betalen voor 'een flesje bubbels' vaak minder leuk in de omgang dan 'zeg maar Clara, schat!' die intens tevreden is met haar jonge borrel van €3,50.
Een buurvrouw en ik waren intens tevreden met bijkletsen - wij hadden elkaar al een dag of drie niet gesproken - en een pot koffie. Maar er moest nog een en ander gedaan worden, vooral op administratief gebied dus ik kon niet te lang talmen. En zelfs het wegstrijken van gewassen kostuums en andere kleding schoot er even bij in.
Toevallig ging het die avond in mijn Loge over wat een beroep zoal kan inhouden. In dit geval ging het om een Broeder die vertelde over zijn beroep van fotograaf. Op een stiekem maçonnieke ('eigen aan de vrijmetselarij') sprak hij over lichtval, schoonheid, interpretatie, en dergelijke. Ook tijd speelt een belangijke rol in de fotografie, zowel als in de vrijmetselarij. Welk jaargetijde het is kan veel verschil uitmaken. De seizoenen, de zonnewijzer, dag- en nachtritme...de meetbare tijd, derhalve...Als tijd daarmee te maken heeft, gebuikten de oude Grieken het woord (en tevens naam van een mythologisch wezen) Chrónos. 'Tijd' in de betekenis van 'de juiste tijd, het goede moment, als de tijd daar is, leef in het nu, je verliezen in de tijd, vergankelijkheid' noemden de oude Grieken Kairos.
Een boeiende avond dus.
Op sociale media werd ik vergast op een persoonlijke reactie op een tweet van mij. Niemand minder dan de voorvrouw van BoerBurgerBeweging, Caroline van der Plas, reageerde op mijn bericht dat het toch wel toevallig was dat haar partij niet alleen het adres deelde maar zelfs een aantal bestuursleden met het marketingbureau van een aantal grote agrarische bedrijven en exponent van 'Big Pharma', Bayer.
Lange tijd werd enige belangenverstrengeling ontkent maar met haar reactie geeft de fractieleider van BBB toe dat de reclamecampagne die haar als 'stoere boerin' neerzette niets meer was dan een marketingtruc, (mede) gesponsord door een paar grote agrarische bedrijven. Dus ik geloof Caroline, wanneer zij zegt dat BBB niet betaalde voor de eigen marketingcampagne, zoals andere partijen gewoon zijn te doen. 'Big Agro' betaalde die.
BBB werd direct verdedigd door een meneer die werkt voor ReMarkable (én voor een groot agrarisch bedrijf dat is gespecialiseerd in de productie van kunstmest en onderdeel is van een gigantische Franse corporatie. Die in 2010 nog met €60 miljoen werd beboet (klik) voor het overtreden van de regels op het gebied van kartelvorming inzake fosfaten. Erg interessant) en mij - na wat heen en weer communiceren - uitnodigde bij hem op kantoor...'bij BBB'. Zijn ReMarkable en BBB dan tóch een en dezelfde entiteit? Of is het bijvoorbeeld toeval dat Henk Vermeer (klik) per 1 januari niet meer voor ReMarkable werkt maar officieel de politiek in ging voor BBB? Of dat ik door een medewerker van ReMarkable werd uitgenodigd bij hem op het kantoor van BBB koffie te komen drinken?
Het is niet helemaal duidelijk hoe de lijntjes lopen tussen BBB en de mensen die baat hebben bij meer verkoop van kunstmest, zaden en veevoer. Maar een beetje verdacht is het allemaal wel. Ook is duidelijk dat de naam BoerBurgerBeweging misschien niet zo goed is gekozen want voor de burger doet BBB nagenoeg niets, evenmin als voor de 'ouderwetse', dus 'biologische' boer. Als de plannen van BBB worden uitgevoerd, is dat uitsluitend gunstig voor Big Agro. Als BBB eerlijk zou zijn, zou men de naam wijzigen in BAP, Big Agro Partij.
Mensen die er verstand van hebben (Follow the Money) zochten uit voor wie BBB nu in feite opkomt:
Dinsdag bleek een prachtige dag voor een dagje Wageningen. Ik kwam daar twittermaatje Marianne (klik) opzoeken. Een paar jaar lang hadden wij alleen gecommuniceerd via Twitter dus het werd een hartelijk weerzien:
Was nog van alles van plan te doen die avond maar maar Morpheus had mij al vroeg bij zich geroepen.
Woensdag was ik enigszins uitgeslapen (hoewel ik het afgelopen, drukke weekend nog wel even in de benen zal hebben) en verrichtte ik wat huishoudelijke en administratieve taken. Ook was ik naar de drogist voor wat boodschappen: badolie, mascara, condooms...u kent dat wel. 'Kleintje?', vroeg de dame bij de balie toen ik 'een pakje condooms' vroeg. 'Pardon?', zei ik. Waarop zij blosjes op haar wangen kreeg en ik bevestigde: 'Ja, een pakje van 10 stuks graag, niet van 20.' Waarop zij het foutje maakte: 'Één pakje?' en ik de kans inkopte met: 'Ja, want het is alleen voor vanavond.' Kan er niets aan doen want ik hou van grapjes maken én van flirten. Dus als ik die twee hobbies kan combineren...tja.
Het was prachtig weer dus ik liep een rondje door de buurt.
Maar ja, waar haal ik dan de tijd voor voor entertainmentopdrachten en bijvoorbeeld mijn vrijwilligerswerk als secretaris van de geheime jongensclub? Bestond er maar een idee dat er voor kan zorgen dat mensen zich én nuttig kunnen maken voor de maatschappij én zich financieel geen zorgen hoeven te maken. Zoiets als wat al decennialang voor bejaarden bestaat. Zeg maar een vorm van AOW waar je ook jonger dan 67 voor mag zijn. O ja, dat idee bestaat al! Basisinkomen!
Die avond mocht ik wat mentale gymnastiek verrichten tijdens een bestuursvergadering van de Geheime Jongensclub. Het is niet altijd makkelijk om zeer diverse mensen op dezelfde lijn te krijgen, maar het is belangrijk om als bestuur als één naar de leden toe te treden. Wat dat betreft is het niet anders dan ouderschap: ondanks hun verschillende ideeën is het voor de opvoeding van wezenlijk belang om als ouders naar de kinderen toe consequent te zijn en één lijn te trekken. Tijdens de pauze kwam dit interessante boek ter sprake:
Fijn dat een Broeder mij een lift gaf naar huis want anders had ik de laatste bus gemist.
Donderdag ging ik direct aan de slag met het verwerken van mijn aantekeningen. Dat kan ik beter doen als nog een beetje vers in mijn hoofd zit wat ik bedoelde met een afkorting, een pijltje, een sterretje of een vraagteken.
Ook kwamen er aanvragen voor entertainmentopdrachten binnen en vraagt ook de bewonerscommissie mijn aandacht. Verder is er binnenkort de presentatie van een boek waarin een hoofdstuk aan mij is gewijd en loop ik hopeloos achter met mijn strijkwerk.
Gelukkig was ik ooit vrij bedreven in het spelen van Tetris want het is weer flink schuiven, passen en meten in mijn agenda.
Ook dienen ontbrekende kostuumdelen te worden aangeschaft, kostuums te worden gerepareerd. En gestreken. Ik kan natuurlijk niet in een gekreukeld pak gasten te woord staan.
Ook belangrijk: thee drinken bij een buurvrouw. Dus ook daar maakte ik deze dag tijd voor. De dag sloot ik af met een uurtje werken voor de Geheime Jongensclub en een aflevering van The Walking Dead.
Vrijdag verbaasde ik mij over mensen die gewoon ontkennen dat er slavernij is gebruikt bij de bouw van de voetbalstadions in Quatar. Volgens de overheid van Quatar kwamen slechts drie 'arbeidsmigranten' (Buitenlanders die met mooie praatjes waren gelokt maar als slaaf gebruikt) om het leven bij de bouw van het extravagante FIFA-feestje dat 'WK-voetbal' heet en waarop weer veel mooie zakendeals zullen worden afgesloten.
Nabestaanden van 6500 dode arbeiders (klik) vinden 'drie' een lage schatting. Oké, wellicht dat er 'maar' drie mensen van een slecht beveiligde steiger vielen, maar velen stierven door uitputting, uitdroging en diverse ziektes en aandoeningen. Niet alleen bij de bouw van de stadions maar ook bij het opleveren van de nodige hotels en infrastructuur. 16 Uren non stop werken bij 45 graden op een enkel flesje water is niet goed voor het menselijk lichaam. 'Ja maar ze kozen er zelf voor!' twitterde iemand die de versie van de regering van Quatar gelooft en dat 6500 doden 'een links verzinsel!' is. Zelf claimt hij gezondheidsklachten te hebben doordat hij tegen zijn wil is gevaccineerd. 'Vaccinatieschade' noemen wappies dat. 'Maar je koos er toch zelf voor om je te laten vaccineren?' 'Ja, maar ik ben in de mooie praatjes van de overheid getrapt!' Sorry, maar toen kon ik niet anders dan hem uitlachen en inwrijven: 'Die arbeidsmigranten kozen ervoor te werken in Quatar en jij koos ervoor je te laten vaccineren. Volgens jou werden zij niet gedwongen. Jij dan wel?'
Een aangenomen motie daartegen negerend, gaan toch onze koning en een officiële regeringsdelegatie naar het voetballen kijken. Dat laatste is een eufemisme voor 'slijmen bij een paar oliesjeiks'.
Misschien een aardig idee als Willem Alexander bij het WK voetbal in Quatar een krans zou leggen op de middenstip ter nagedachtenis aan de 6500 omgekomen slaven. Bij elke wedstrijd.
In navolging van Thierry Baudet mogen dat ook bij elke gelegenheid dezelfde bloemen zijn:
Hetzelfde bosje bloemen bij drie verschillende beelden "neerleggen". #Baudet kan dat! #cheapo pic.twitter.com/uKmcGiJ06O
— Correctietik (@Correctietik) June 13, 2020
Had het lekker druk met mijn werk voor de Geheime Jongensclub (een naderende algemene ledenvergadering en een avond voor belangstellenden. Met naar verwachting 60 bezoekers) en mijn eigen administratie. Het was maar goed dat een buurvrouw mij nodig had als begeleider tijdens het winkelen. Anders was ik overdag niet buiten geweest.
Ook attent was dat ik van een bureau waar ik wel eens voor werk nog zou horen of ik die nacht in een nachtclub zou gaan werken als entertainer. Toen ik om acht uur des avonds naar een verjaardag ging - na het plaatsen van een vers verhaaltje (klik) uiteraard - wist ik nog niet of ik later op de dag zou gaan werken. Ik bleef dus voor de zekerheid maar niet te lang. Jammer want het was erg gezellig en ik was graag langer gebleven. Hoe vaak kun je je tenslotte verkleden voor een 'Under the Sea' verjaarsfeestje in de leukst tent van Amsterdam (klik)?
Bovenstaand plaatje schoot ik vanaf de ballustrade,
recht boven de plek waar ik stond bij het schieten van onderstaande prent:
Zaterdag werd ik glimlachend wakker uit weer eens een interessante droom (klik). Ik ging verder met het voorbereiden van een paar bijeenkomsten van de Geheime Jongensclub, pleegde overleg over komende entertainmentopdrachten, deed mijn administratie en sorteerde wat kleding. Natuurlijk plaatste ik ook een vers Engelstalig stukje (klik).
Na het avondeten pakte ik mijn koffertje in om later in de avond mijn opwachting te maken in een nachtclub waar een eh...interessant feest plaatshad. Heel fijn gewerkt met collega's die in de loop der jaren vrienden zijn geworden. Want zo gaat dat. Zag er ook andere vrienden van...eh...zeg maar een andere kant. Het was namelijk weer zo'n feest waar het erg warm was in de zaal want veel mensen waren er schaars gekleed. Door het werk dat ik er deed - ik zal u de details besparen maar het ging er bijzonder hygiënisch aan toe. Met mondkapjes, vaak handen wassen en latex handschoenen en al - maakte ik er ook nieuwe vrienden. Vind ik fijn, nieuwe vrienden maken.
Om middernacht bleek dat ik mijn laatste bus had gemist. Maar een paar uurtjes doorfeesten (oké, 'werken' maar dat klinkt zo negatief, vind ik) en ik kon meerijden met het busje waarmee mijn bevriendde collega's waren gekomen. Met een bestelbus vol matrassen, tafels, stoelen, kappersartikelen, chirurgische instrumenten en wat al niet werd ik keurig afgezet op de hoek van mijn straat. Na een plezierige en succesvolle nacht.
Met haar steun hakte ik de knoop door en besloot mijn huidge (3-zits) lederen bankstel te koop aan te bieden ten feveure van een chaise longue die eerdaags bij mij thuis bezorgd zal worden. En een stuk kleiner is dan de huidige bank. En bovendien opbergruimte herbergt onder het zit/ligvlak.
Zondag werd ik om elf uur (in de ochtend. Dus) uit mijn remslaap gerukt door een telefoontje van de voorzitter van mijn Loge. Bestuurszaken. Ook al had ik al mijn minimum van vier uren slaap gehad, toch was ik niet helemaal helder. Toch wist ik inhoudelijk antwoord te geven op de mij gestelde vragen. Een mailwisseling zou volgen. Maar eerst...koffie! Een koffiepotje leegdrinken is leuker met een buurvrouw dus zo geschiedde.
Met schijfjes sinaasappel er bij voor mij om de broodnodige vezels en vitaminen binnen te krijgen.
Fijn dat ik tegenwoordig het geld heb om dit soort aankopen te ondernemen. Dat is een tijdje wel anders geweest.
Mijn lezers geef ik als eerste de gelegenheid om een bod te doen op het design bankstel dat indertijd bijna €2000 kostte. Interesse?
Verder deed ik het rustig aan deze dag; ik waste de vaat, mijzelf* en mijn kostuums, zetten stappen voor het inplannen van een boekpresentatie en verwonderde mij eigenlijk niet om een bekende populist die opeens ontkent fan te zijn van een bekende complotdenker:
Thierry Baudet doet nu ineens heel gespeeld alsof hij niet bekend is met de antisemitische reptielen denkbeelden van David Icke. Eerder dit jaar besprak Baudet uitgebreid de denkbeelden van #davidicke in een podcast. #fvd pic.twitter.com/XLAFWVh71o
— dr. Marina (@mmeeuw) November 5, 2022
*Na twee weekenden vol feesten en mascara is mijn respect gestegen voor hen die vrijwel dagelijks mascara aanbrengen en afnemen. Vraagje: bestaat er een milieuvriendelijker manier om mascara te verwijderen dan het gebruik van make-up remover en kilo's aan wattenschijfjes?
Aardig vond ik dat op Twitter (hoe lang blijft het nog leuk, nu Elon Musk in zijn eentje bepaalt wat wel en niet mag op het platform?) de discussie weer is losgebarsten:
Weten wappies al of zij dit jaar voor een #vuurwerkverbod zijn 'want mijn hondje schrikt zo van die knallen!' of tegen 'Want tradities moeten behouden blijven! En vuurwerk gooien naar de politie is een traditie bij het voetbalstadion!'?
Even voor de tientallen aanhangers van (de ideeën van) David Icke die op de Dam gingen staan om te 'demonstreren' tegen...eh...ja, tegen wat eigenlijk? De 'macht van Europa'? Het naderend einde van Nederlandse boeren? Die blijkbaar worden verjaagd door hen via Europese belastingbetalers als u en ik flinke subsidies (klik) te geven? Achter Samen voor Nederland, Nederland in Verzet en meer van die marginale groepjes schuilt Michel Reijenga (klik). Dat is een Amsterdamse marktkoopman die 'het zat is!' Het zal. De duizend mensen die hij naar de Dam wist te krijgen om te gaan 'koffiedrinken' (wappieaans voor 'relluh teguh de polisie!') werden er 200 toen het harder begon te regenen want deze lieden zijn zeer gedreven. En lieten zich wegsturen door Gele Hesjes:
Onze puur Nederlandse demonstranten kunnen nog wat leren van mensen die écht ergens voor staan en voor protesteren. Zoals deze jongedame in Iran die letterlijk haar leven in de waagschaal stelt om te protesteren tegen het dictoriale regime.
Zonder op Facebook verontwaardigd te schrijven: 'Ik werd vriendelijk weggestuurd omdat er geen toestemming was om te demonstreren en ik kreeg niet eens een geldboete, laat staan dat ik gemarteld werd in de gevangenis. We leven in een dictatuur!'
's Avonds keek ik wat televisie tijdens het wegwerken van wat strijkgoed en zo eindigde een voldoening gevende week.
Ever Present van Admiral Freebee is de muziek van deze week:
Deze week staan wij stil bij het overlijden van Aaron Carter en hoewel ik weet dat er veel belangrijker nieuws is wil ik deze week toch even stilstaan bij het overlijden van zeker 130 mensen bij het instorten (klik) van een brug in India.
Bonusliedje deze week omdat ik hen live zag, Black and Blue. Hier zijn de Electric Feathers: