'Ja maar in Oekraïne zijn er neo-nazi's en er is corruptie en in het verleden waren ze erg fout!' Ja, en dus? Is dat een reden om de burgers daar niet te helpen? Als dat zo is, dan hebben burgers van geen enkel land recht op hulp. Noem maar eens een land zonder neo-nazi's en corruptie. En als Nederland of België hulp nodig heeft, bent u er dan oké mee om geen hulp te krijgen 'want hun regering heeft vroeger vreselijke dingen gedaan!? Zoek maar eens op 'van Heutsz' of Koning Leopold II'.
Nederland is overigens nog steeds behoorlijk 'fout'. Als een van de grootste wapenleveranciers (klik) ter wereld is de Nederlandse overheid indirect schuldig aan de dood van duizenden burgers. Per jaar. Maar ja, wapens leveren aan dubieuze regimes levert behoorlijk wat geld op.
=============================
=============================
Maandag werd ik wat snotterig wakker. Uit een zelftest bleek dat de kans dat het corona is erg klein is. Dat is weliswaar een geruststelling maar het blijft irritant. Hooikoorts wellicht? Toch ging ik aan de slag in huis. Zo was het een zooitje in de kledingkast bij de afdeling 'schoenen'. Die lagen helemaal overhoop en door elkaar. Nu niet meer:
Als er eenmaal een schoenenrek is waar pak 'em beet twaalf paar schoenen in passen zal ik keuzes gaan maken.
Een buurvrouw liet ik kiezen: koffie of thee? Het werd thee. Zij was nog maar net weg toen ik werd gebeld door een vriendin die zich verveelde. Was blij te merken dat het mij tegenwoordig lukt om een gesprek waar ik weinig zin in heb - vooral vanwege tijdgebrek - af te kappen en te eindigen met het maken van een afspraak. Het praat wat prettiger op een terrasje of zo, wetende dat ik dan ook echt de tijd heb om te luisteren. Als ik wat krap in mijn tijd zit, heb ik er weinig behoefte aan om te horen dat iemand een nieuwe favoriete Netflix-serie heeft ontdekt. Bijvoorbeeld.
Nadat ik had ontdekt dat mijn computer af en toe niet deed wat ik er van verlangde, ruimde ik ook het register en mijn bestandsoverzicht op. Het apparaat loopt nu weer als een zonnetje!
Tevreden constateerde ik dat mijn kennis van de Franse taal aardig vooruit gaat. Zo werd ik eerste in de wekelijkse competitie!
Die avond mocht ik in de Loge een Bouwstuk opleveren. Altijd een eer maar ook altijd wel een beetje spannend want de vragen na afloop kunnen behoorlijk confronterend zijn. Gelukkig ontving ik van zelfs de meest kritische Broeder een vriendelijke hoofdknik en de gedachtewisseling na mijn verhandeling leverde nieuwe inzichten op: over predestinatie, vrije wil maar bijvoorbeeld ook illusies: als iemand een illusie als werkelijkheid ervaart, is het dan nog wel een illusie?
Dinsdag deed ik maar een kort rondje sociale media want er lag veel werk voor mij. Bij dat korte rondje viel het mij op hoeveel mensen roepen dat wij in Nederland en België 'in een dictatuur leven!' Gek genoeg zijn diezelfde mensen vaak niet kritisch naar president Poetin toe. Zouden zij het fijn vinden om in Rusland te leven? Waar je 'verdwijnt' wanneer je iets doet wat de regering onwelgevallig is? Of toch liever in Nederland waar je hooguit een kleine geldboete krijgt als je een politieagent bekogeld met bakstenen?
Had deze dag een goede reden voor mijn dagelijkse wandeling: de kat van een afwezige vriendin voeren .
Kwam wat in tijdnood dus ik verplaatste een afspraak die ik die avond had staan, mede omdat ik graag vroeg mijn bed in wilde.
De dag eindigde voor mij derhalve met twee uurtjes werken voor een vriend en een uurtje voor de Geheime Jongensclub.
Woensdag liet mijn wekker mij om 5 uur weten dat het tijd was om op te staan. Dus ik drukte eenmaal op de 'ik draai mij nog even om want ik ben het hier niet mee eens'-knop. Voordat ik opstond en een half uur later, door een stille stad
naar mijn werkplek van de dag liep: een stembureau.
Dat zijn momenten dat ik wijselijk mijn mond houd maar het stiekem jammer vindt dat nagenoeg iedereen stemrecht heeft. In elk geval ben ik blij dát mensen stemmen want mensen die níet stemmen zijn blijkbaar zeer tevreden met hoe het gaat. Gek genoeg zijn zij ook de mensen die het meeste klagen over hoe slecht het gaat.
De partij waar ik dit keer op stemde ging in Amsterdam van 0 naar 2 zetels. En is niet JA21.
Volgens deze dame hebben de bewakers van Willem Engel opdracht gekregen hem zoveel mogelijk te knijpen én niet in zijn buurt te komen. Mogelijk is dat de interpretatie van bewakers die worden bedreigd en daarom gezegd kunnen hebben 'we knijpen 'm' en heeft men dat nogal letterlijk opgevat. Interessant.
en Suffie (klik)
Het ging deze dag helaas ook slecht met mijn voornemen om een paar kilo's aan lichaamsgewicht kwijt te raken want er zijn altijd wel collega's zo aardig om de collega-stembureauleden te voorzien van zoete lekkernijen:
Het is ook altijd weer leuk om de man te zien (de conciërge van de school waar het stemlokaal was gevestigd) met wie ik als jonge vakantiewerker - inmiddels zo'n 38 jaar geleden - aan de lopende band stond in een fabriek. In een tijd dat er geen ARBO-diensten waren en de werkomstandigheden vaak abominabel. Meer dan eens zag ik een collega flauwvallen of met een ambulance afgevoerd zien worden. Ben blij dat ik er maar een paar weken per jaar werkte.
In mijn pauze liep ik niet naar mijn eigen huis maar naar dat van mijn oppaskat. Het maakt tenslotte weinig uit waar ik mijn broodje knabbel en even wat rust pak.
Na het tellen der stemmen (er kwamen ruim 600 mensen op 'ons' bureau hun stemmen uitbrengen voor de gemeenteraad en de stadsdeelcommissies) was ik keurig op tijd thuis om iets na middernacht de voorlopige uitslag mee te krijgen via lokale televisiezender AT5:
Donderdag werd ik ongeveer half elf wakker. Geheel zonder hulp en zonder dat er een naald in mijn arm zat om mij een zoutoplossing toe te dienen. Best goed dus. Rustig even wat rek- en strekoefeningen in bed liggen doen. Ja, alles werkte nog naar behoren! Mooi. Ik kon dus de tocht naar mijn oppaskat aanvaarden. Die bleek inmiddels een beetje aan mij gewend te zijn. Bij mijn eerste binnenkomst vluchtte zij voor mij weg en de tweede keer werd ik vanuit een hoekje getrakteerd op een blaasconcert. Een andere keer bleef zij rustig liggen maar hield mij argwanend in de gaten. Dit keer likte zij mijn vinger! Dat ik daar kruimels van een kattensnackje op had gelegd zal iets geholpen hebben, maar toch. Vooruitgang!
Vooruitgang merkte ik ook bij het afronden van de boekhouding van een vriend. Nadat alle bankbetalingen waren opgevoerd was het dit keer de beurt aan de bonnen en facturen voor contante betalingen. Ook die dienen natuurlijk te worden ingeboekt.
In mijn pauzemomenten genoot ik nog even van de beelden van de arrestatie van Willem Engel. Een rechtszaak tegen hem zorgde ervoor dat hij werd gearresteerd. Met name voor opruiing. Die arrestatie werd gefilmd door zijn vriendin. Die wilde graag laten zien hoe slecht haar vriendje werd behandeld en hoeveel geweld er werd toegepast bij zijn arrestatie. Helaas voor het clubje opruiers door wie waarschijnlijk duizenden onnodig in het ziekenhuis of mortuarium belandden ('want covid is een hoax! Laat je niet prikken, mensen en weiger het mondkapje!') viel het nogal mee met al dat geweld.
Bij het boodschappen doen die middag zag ik mensen massaal zonnebloemolie inslaan. Het zou kunnen dat de voorraad in de warenhuizen binnen een maand of zo op is want een groot deel van de zonnebloemzaadjes waar de olie uit gewonnen wordt komt normaliter uit Oekraïne. Momenteel dus even niet. Maar niet iedereen heeft de boodschap goed begrepen want een mevrouw verklaarde: 'Als Poetin straks de oliekraan dichtdraait, kan ik niets meer in olie bakken!' Ik lach er maar om. Dus ook om de mensen die serieus op een bod ingaan om van een particulier een bakje zonnebloemolie te kopen. Voor €50.
Het wachten is nu op de vernietiging van een veld met sla zodat mensen mensen een slag kunnen slaan uit het doorverkopen van slaolie.
Op straat kwam ik een voorbijfietsende Broeder uit mijn Loge tegen. Die even stilhield voor een praatje. Leuk.
'Leuk' is niet het juiste woord om de laatste aflevering van seizoen 4 van Star Trek: Discovery te omschrijven. Onderhoudend? Spannend? Inspirerend? Uitdagend? Ja, dat allemaal wel. Met een gastrol voor een Amerikaanse politica die als 'Trekkie' erg blij was mee te mogen doen. Dat is dan wel weer leuk, vind ik.
Vrijdag toog ik voor voorlopig de laatste keer naar het verblijfadres van een leuke oppaspoes. De vriendin die zij uitzocht om bij te komen wonen komt namelijk terug van vakantie.
Thuis zette ik de puntjes op de i van de boekhouding van een vriend waarna ik boodschappen deed voor een buurvrouw bij wie ik een uurtje bleef theedrinken. Haar huishoudelijke hulp kwam later op de dag mij helpen met schoonmaken. Heerlijk! Al voelde het raar om een 'vreemde' aan mijn dierbare spulletjes te laten zitten. Om haar niet in de weg te lopen terwijl zij mijn keuken schoonmaakte na het werken in de woonkamer, maakte ik het aquarium schoon. Heb nog geen namen voor de twee nieuwe bewoners maar mijn kinderen kunnen vast wel iets verzinnen.
Ook u mag natuurlijk suggesties doen!
Ik verzon een oplossing voor het steeds haperende aquariumlicht. De vorige eigenaar vond het nodig om het electriciteitssnoer kort af te knippen. Zó kort dat er nauwelijks een stukje koperdraad overbleef om in het kroonsteentje richting stekker te steken. De dunne koperdraadjes floepten dus steeds bij het verplaatsen van het deksel uit het kroonsteentje waardoor het licht uitviel. Licht(...)elijk irritant. Dus ik besloot er wat aan te doen.
Opeens herinnerde ik mij dat ik nog wat koperfolie in huis had. Dat kneedde ik om het kleine stukje met fijne koperdraadjes en het geheel kon ik zo - verlengd en al dus - in het kroonsteentje vastzetten. Opgelost! #SchouderklopjeVoorMijzelf.
Op mijn beurt kon ik de schoonmaakhulp helpen met wat instellingen in haar mobieltje. Zo had zij - als veel mensen - haar GPS standaard op 'aan' staan. Maar wanneer weet je niet waar je bent en is het nodig om de GPS in je mobiel op 'aan' te hebben staan? Die instelling is dus doorgaans onnodig en kost alleen maar stroom.
Stroom wordt fors duurder dus ik was blij telefonisch door te krijgen dat ik bij een sollicitatie door ben naar de volgende ronde. Spannend!
Had deze dag nog meer mensen aan de telefoon. Waaronder een vriendin die nogal eh...'complotgevoelig' is: chemtrails, chips in vaccins, een geheime wereldmacht...zij vindt het allemaal doodeng. Toch - en dat is typerend - zegt zij niet bang te zijn. Complotdenkers klinken voor mij als een kind dat de mantra 'ik ben niet bang!' herhaalt, vlak voor het een spookhuis op de kermis in stapt. Vooral schattig dus. En je weet dat zij wel degelijk bang zijn. En dat mag natuurlijk. En ik mag zo iemand plagen, vind ik.
Dus toen ik het gesprek wilde beëindigen met de mededeling: 'Sorry, ik heb zo een bijeenkomst dus ik moet ophangen', kon ik haar geruststellen: 'Geen zorgen, hoor, het is geen bijeenkomst van de Vrijmetselaars of de Illuminatie. Maar met de Rozekruisers.' Waarbij ik haar hoorde verstrakken en naar woorden 'voelde' zoeken. Geestig. Al was dat een beetje flauw van mij. Maar wel waar.
Het was fijn om na ruim twee jaar de Broeders Prinsen weer eens te zien. Na een serieus gedeelte was het tijd voor een drankje. Voor een aantal heren live op locatie, voor mij via het beeldscherm. Proost!
Er werden diverse besluiten genomen en ook ik gaf mij op voor een werkgroep om een en ander te zijner tijd te implementeren. Als je lid bent van een vereniging dan zet je je er ook voor in, vind ik.
Geïnsprireerd door een momenteel spelende oorlog, schreef en publiceerde ik ook deze vrijdag een verhaaltje (klik).
Zaterdag ruimde ik verder op in huis en maakte het een en ander schoon, geïnspireerd door de hulp in de huishouding van de dag ervoor. Tussendoor werkte ik aantekeningen uit en hield ik mij bezig met diverse administratieve eh...bezigheden en maakte ik een wandeling:
En natuurlijk lachte ik om de mensen die het oneerlijk vinden dat Willem Engel is opgesloten 'alleen maar omdat hij een andere mening heeft!'. In de eerste plaats is dat niet waar want hij zit in de bak voor opruiing.In de tweede plaats roepen hij en zijn soortgenoten al maandenlang op tot het inrichten van 'tribunalen' waarbij mensen die het niet met hen eens zijn voor een volksgericht zouden moeten verschijnen waarbij geen plek is voor een andere uitslag dan 'schuldig!'
Interessant was ook de onvolkomendheid die ik bij het nalopen van de boekhouding voor de vriend tegenkwam. Na wat overleg kwamen we er uit en kon ik het foutje oplossen. Nu kon het hele pakket naar zijn accountant die er de belastingaangifte mee zal uitvoeren. Houzee!
Met die klus achter de rug kon ik rustig een Engelstalig stukje proza (klik) produceren. Het was zaterdag tenslotte, de vaste dag in de week waarop ik dat doe. Vaste dingen doen op vaste dagen geeft mij wat houvast in het leven. Doet u dat ook?
Met die klus achter de rug kon ik rustig een Engelstalig stukje proza (klik) produceren. Het was zaterdag tenslotte, de vaste dag in de week waarop ik dat doe. Vaste dingen doen op vaste dagen geeft mij wat houvast in het leven. Doet u dat ook?
Een entertainmentopdracht ging niet door en dus had ik de avond voor mijzelf. Er stonden diverse uitnodigingen voor feestjes op de lijst maar ik besloot een avondje thuis te blijven. Ook wel eens fijn.
Dat was ook de film Spiderman: no way home die ik keek voor het slapengaan.
Zondag verrichtte ik 's ochtends wat huishoudelijke taken terwijl ik mij verheugde op de middag. Die was namelijk voor een hereniging met een aantal webloggers van weleer. Wij hadden een iets grotere opkomst verwacht maar toch was het fijn om na enkele decennia Zijperspace (klik)
weer eens in het echie te zien. U mag zelf een onderschrift verzinnen bij de foto's.
Het roddelen over collega-webloggers vond plaats op een mooie plek: het hoofdstedelijke Vondelpark.
Na een paar uren bijkletsen en bierdrinken
ging ik een hapje eten en al met al was ik tegen achten thuis. Dik tevreden..
The Mess we're in van PJ Harvey en Tom Yorke is de muziek van deze week:
Meer lezen? Mijn verhalenbundels