Op het WK voetbal in Qatar was het verboden om uitingen van politieke - en zelfs seksuele - voorkeur te laten blijken. Officieel dan 'want sport staat los van politiek'. Klinkklare nonsens natuurlijk. Vraag maar aan Hitler die de Olympische Spelen van Berlijn in 1936 misbruikte om zijn archaïsche idee dat Ariërs superieur zijn aan andere volken uit te dragen.
Qatar bewees dat je met geld niet alles kunt kopen. Ja, olie- en gasrechten, voetbalclubs, hotels (de overheid van Qatar bezit onder meer het Amstelhotel en gebruikt Nederland om belastingen te ontduiken (klik).) en FIFA-officials...dat lukt nog wel. Maar een wereldbeker kopen? Dan zul je toch écht een team moeten hebben dat daadwerkelijk kan voetballen. Een paar duizend arbeidsmigranten inhuren (klik) om je team aan te moedigen helpt niet om een kampioensbeker te winnen.
Waarom Nederland niet officieel protesteerde tegen het schenden van de mensenrechten door Qatar? Dat werd duidelijk toen Minister Conny Helder daar sprak over de levering van vloeibaar gas door Qatar aan Nederland. In een halfslachtige poging tot politieke correcteid: zij droeg een OneLove ('Iedereen mag er zijn, ongeacht huidskleur, religie of gendervoorkeur') speldje 'geen bovenarmband want die staat mij niet'. Met een sjaaltje om het te verbergen. Op het sjaaltje de tekst 'Never Mind' ('Laar Maar'. En nee, ik verzin dit niet. Doe maar even hier klikken)
De regel 'geen politiek tijdens ons mooie voetbaltoernooi!' gold niet voor Qatar zelf:
Een Minister stond doodleuk op de tribune met duidelijk zichbaar een 'Free Palestine' band om.
Vele malen dapperder dan de regering Rutte was Mario Ferri (klik. Mét filmpje!) : tijdens een van de wedstrijden rende hij het veld op. Met een regenboogvlag. En een t-shirt met de tekst 'Red Oekraïne'. Én met de tektst 'Respect voor Iraanse vrouwen'. Een actie die in landen van zakenvrienden van Donald Trump normaliter de rebel diens hoofd doet verliezen. Letterlijk. Maar omdat er camera's bij waren werd de man na ondervraging vrijgelaten 'als teken van goede wil'.
Misschien had de Nederlandse [top van het bedrijfsleven] regering niet de Minister van Sport maar, net als de Duitsers, de Minister van Buitenlandse Zaken (Annalena Baerbock) moeten sturen. Die had wél succes en wist een langjarig energiecontract met Qatar in de wacht te slepen door te babbelen in een VIP lounge in een van de dure - want met bloed, zweet en tranen van slaven gebouwde - voetbalstadions in Qatar.
Nederland ging het nog één keer proberen en wel met Rob Jetten, de Minister van Energie. 'Good luck with that.' Althans, de VVD (klik) wilde dat Jetten ging 'want anders moeten wij hopen op een goede deal met Noorwegen of toch weer naar kernenergie maar Het Volk is dankzij De Andere krant en zo weliswaar voor kernenergie maar wil geen kerncentrale in de achtertuin.' Jetten wilde eigenlijk niet 'omdat ik het druk heb'. Jetten heeft het inderdaad druk. Onder meer met het verwerken van zijn liefdesverdriet nadat eerder dit jaar de relatie met zijn vriend werd verbroken. Misschien moest hij maar niet per ongeluk dronken worden in Qatar en dat vertellen.
Wie nog één keer zegt: 'Sport heeft niets met politiek te maken!' mag zich als gladiator melden bij de Romeinse keizer Caligula die Het Volk voor zich wist te winnen door lekker veel mooie stadions te bouwen en sportevenementen te laten organiseren.
Deze lolcat vertelt ons hoe wij pestkoppen kunnen bestrijden:
'Een gebrek aan liefde, intelligentie, empathie en aandacht leidde ertoe dat zij iedereen haten die zich minder ellendig voelt dan zijzelf. Als je dan toch een pestkop iets wil geven, geef hem of haar een knuffel. Hebben ze een hekel aan.'
Goed nieuws vind ik dat het onderzoeken van dieren niet alleen maar wordt gezien vanuit het vak 'biologie'. Steeds meer onderzoekers bekijken sinds kort ook de rol van dieren in de geschiedenis, bestuderen hoe dieren communiceren en richten zich op hun sociale interactie en hun welzijn. Het zal nog even duren voor dieren stemrecht krijgen maar voor hen is het mooi dat zij eindelijk serieus worden genomen. Deze vrij nieuwe studie heet mens-dierkunde (klik). In Engeland is men iets beschaafder dan Nederland, waar nog steeds de oude mythe 'dieren voelen niets' heerst. Steeds meer dieren worden aangemerkt als 'wezens met bewustzijn'.
Laatste bij het wakker worden, maakte mijn visite-poes duidelijk dat ik de gordijnen open moest doen. Zodat zij lekker in de vensterbank kon gaan liggen:
Hieperdepiep voor dit blog! Dat ooit weblog heette en nog iets daarvoor 'online dagboek'. Precies 20 jaar geleden (dus op 25 december 2002) publiceerde ik hier mijn allereerste stukje (klik) en wist nog niet of ik het bloggen zou volhouden. En ziet!
Bent u of kent u 'bloggers' die ook al een tijdje meegaan en nog steeds bloggen? Ik lees het graag!
Maandag zette ik een afspeellijst op onder mijn Spotify account (wat is een goed Nederlands woord voor 'account'? Bij een bank zeg je 'rekening' maar bij andere diensten?) met daarop nummers als Get it on van T-Rex, Because the Night van Patti Smith en nummers van Rainbow, Deep Purple, Uriah Heep, Jethro Tull...Heerlijk om bij te werken!
Had er mijn zinnen op gezet om nog een aantal zaken geregeld te hebben voordat 2023 begint. Overstappen naar een andere ziektekostenverzekeraar, administraties afronden, kledingkast inrichten in 'standje winter', groezelige handschoenen wit maken voor de laatste lichtvieringen en entertainmentopdrachten van het jaar
en meer van zulks.
Een passende lading caffeïne deelde ik met een buurvrouw. Die ook mijn gastpoes wel aardig vindt, meen ik:
Een andere buurvrouw kwam langs met het jaarlijkse 'presentje van de wijk' voor de leden van de bewonerscommissie. Mooi gebaar, vind ik, zo'n schouderklopje voor ons werk. En ook nog eens lekker, chocolaatjes:
Ook lekker was dat er een paar euro was bijgeschreven op mijn bankrekening. Van de verkoop van verhalenbundels (klik) via heuse (al dan niet online) boekwinkels, dit bijna afgelopen kalenderjaar. Vind ik leuk.
Ook lekker was het eten en drinken na afloop van de viering van het Winter Sint Jan, ook wel Zonnewende of Solstice. Of zoiets.
Deze Broeder wilde graag met mij op de foto
Op het moment dat de fotograaf uitriep: 'Niet weglopen; nog eentje!', deed ik dit:
Tijdens het ritueel werd gesproken over hoe slecht mensen het nu hebben. En hoeveel beter dat is dan een paar decennia, laat staan een paar eeuwen, geleden. Zo leefde 200 jaar geleden zo'n 90% van de wereldbevolking in absolute armoede en is dat tegenwoordig nog 'maar' 10%. Het gesprokene sloot mooi aan bij de recente discussie rond de rol van Nederlan in ons gezamenlijk slavernijverleden.
Mijn gedachten erover vatte ik samen in een meme:
'Jezus! Slavernij was 200 jaar geleden!
Excuses en herstelbetalingen?
Hou toch op zeg!'
'Als jij ophoudt over een of andere godheid die een 14-jarig meisje zwanger maakte in Bethlehem, ruim 2000 jaar geleden en ophoudt jezelf 'christen' te noemen.'
De winter zonnewende is een feest dat in vele verschijningsvormen al duizenden jaren wordt gevierd. Het wordt al zó lang gevierd dat de diverse groepen feestvierders al lang niet meer weten wie nu precies welke gewoonte rond het feest van een andere cultuur gejat heeft. Al zijn de meesten het er wel over eens dat de christenen 'de kerstboom' als symbool van eeuwig leven hebben 'geleend' van mensen die een Yule feest vierden. Zo slecht waren die gewoontes van 'heidenen' dus blijkbaar niet.
Op weg naar en van de Loge was het 9 graden Celsius. Maar liefst 18 graden verschil met twee dagen eerder, toen mensen vanwege de lage temperaturen symptomen vertoonden van een bijzondere aandoening: Elfstedenkoorts.
Thuis keek ik een interessante aflevering van de 'Stel dat...?' serie For all Mankind waar een (vermoedelijk Zweedse) acteur een voor een aantal van mijn lezers bekende astronaut speelde: Wubbo Ockels.
Dinsdag hield ik mij onder meer bezig met de administratie van de Geheime Jongensclub. Nog maar iets langer dan een half jaar voor een ander het stokje overneemt dus ik wil het graag helder en overzichtelijk achterlaten.
Helder was ook de informatie die ik telefonisch ontving over naderende entertainmentopdrachten: de ene gaat door en de andere ook. Maar misschien niet. Altijd fijn, een stukje duidelijkheid.
Na het delen van een pot koffie met een buurvrouw ging ik verder aan het werk. Had een achterstand in het aantal te beantwoorden e-mails opgelopen.
Toch maakte ik tijd voor het delen van een pot thee met een buurvrouw, later die middag. Waarna ik een paar boodschappen haalde en een wandeling maakte in de prettige avondlucht:
Opvallend nieuws vond ik dat diverse agrarische bedrijven ('boeren' in de volksmond) al jarenlang systematisch de wet overtreden. Daarbij geholpen door een criminele organisatie. Althans, de rechter oordeelde dat Bergs Advies in Heythuysen (klik) als grootste mestadviesbedrijf bewust boeren hielp om de wet te overtreden. Het is maar goed dat boeren zelf vinden dat iedereen die de wet overtreedt het land uit moet én keihard moet worden gestraft.
Binnenkort word ik geïnterviewd voor de radio en ter voorbereiding kreeg ik vast een paar vragen toegestuurd die ik in de studio mag beantwoorden. Dus ik besteedde wat tijd aan het bedenken van antwoorden.
Een half uurtje trok ik uit voor het beantwoorden van diverse berichten. Zo ontving ik de vraag van een mij onbekende dame: 'Ben jij toevallig familie van...?' Beetje heen en weer chatten leerde dat dat niet alleen zo was, maar óók bleek zij familie te zijn van een vriendin van mij van vroeger. Het is een kleine wereld.
Woensdag werd ik redelijk uitgerust wakker en merkte dat diverse berichten op mij wachtten om beantwoord te worden. Die mochten even wachten want eerst deelde ik een pot koffie met een buurvrouw. Kwestie van prioriteiten. Beetje ontspannen en geinen (is dat een typisch Amsterdams woord of gebruiken mensen dat elders ook?) hoort er bij, vonden wij. Door de manier waarop zij de zuiger-met-zeef van de cafetière omlaag drukte dacht ik aan een historisch figuur. Zij wist meteen wie ik bedoelde.
Een paar minuten voordat de buurvrouw kwam, was ik nog even aan het spelen met onze gezamenlijke vriendin. Met haar heb ik tegenwoordig een ochtendritueel: zodra ik uit de slaapkamer kom, komt zij mij enthousiast kopjes geven en dien ik haar buikje te kriebelen.
Zij probeert vervolgens mij haar eten te laten geven maar ik stuur haar naar haar eigenlijke poezenpaleis: de woning van een buurvrouw aan de overkant.
's Middags had ik een afspraak. Ik ken diverse mensen die de tijd tot een afspraak vooral wachtend doorbrengen maar ik vind het juist fijn om met een beetje tijdsdruk te werken: 'Oké, ik heb voor die klus een half uur nodig, dan doe ik dat andere in ongeveer twintig minuten en blijft er een uur over om dat ene te doen wat ik ook graag gedaan wil hebben voor ik de afspraak heb.' Op die manier had ik een paar dingen van mijn takenlijst afgestreept voor een buurvrouw zich meldde. Samen haalden wij ons pakket bijna-overdatum voedsel
Daarna begeleidde ik haar naar een winkel waar zij wat kerstinkopen deed. 'Blijf jij even hier staan wachten? Ik ben zó klaar!', deelde zij mij mede. Dus ik zocht een plek om te ontspannen en maakte meteen reclame voor een rotanstoel die de woonwinkel had staan: 'Kijk, deze stoel is zó comfortabel dat u binnen twee minuten in slaap valt en een half uurtje kunt dutten terwijl u wacht op een vrouw die u vertelde: 'Ik ben zó klaar!'
Voor mijzelf kocht ik ook wat leuks:
Deed mijn veegwerk al jarenlang met twee niet-passende onderdelen van twee verschillende sets dus 'Jasmin' is zeer welkom.
Eenmaal thuis dronk ik eerst een kopje thee met de buurvrouw waarna ik met een ander nieuwigheidje mijn leven wat makkelijker maakte: kastverlichting!
Ging die avond tijdig naar bed. Je wilt er immers een beetje fris en fruitig uitzien wanneer je de volgende dag live in een radiouitzending komt, nietwaar?
Donderdag streden meerdere acties en berichten om acties. Maar ja, je kunt maar aan één item op je takenlijst tegelijk prioriteit verlenen. Dus eigenlijk is het best raar dat de meervoudsvorm 'prioriteiten' zo vaak wordt gebruikt. Is het dan mogelijk om diverse taken tegelijk voorrang te verlenen op andere taken?
De twaalf mensen die mij deze dag berichtten wilden natuurlijk allemaal dat ik hùn bericht als eerste beantwoordde voor ik de berichten van de anderen zelfs maar las. En dat begrijp ik want wij willen allemaal graag aandacht en het liefst 'nu'. Gelukkig zijn de meeste mensen die ik ken volwassen maar er zijn er bij die bellen, niet vragen of het even uitkomt en verwachten dat zij direct antwoord op hun vragen krijgen en degene die zij bellen niets anders te doen heeft. Vrij normaal gedrag. Voor kinderen van vier.
Een paar mensen belde ik terwijl ik over straat liep van en naar bus- en tramhaltes. In het ov bellen vind ik vreselijk en appen tijdens het lopen onmogelijk.
De bussen bij Amsterdam Centraal station stoppen sinds enige tijd op het dak. Met dit uitzicht tot gevolg:
Binnen was het gebouw in kerstsferen:
Prima koffie op de locatie van de radiostudio.
Waar een paar mensen en ik werden geïnterviewd over het thema (en tijdschrift) 'Moed':
Had nog best veel te doen die avond dus vond het helemaal niet erg dat een vriend belde met de mededeling dat hij wat verkouden was en dus niet zou langskomen.
Vrijdag werkte ik mijn administratie bij, reageerde op wat e-mails, verkocht ik mijn oude bank die later zal worden opgehaald, verstuurde een stapeltje kerstkaarten en gaf ik mijn goudvissen te eten. Maar dat doe ik dagelijks. Mijn goudvissen eten geven dus.
Ook nam ik de tijd om wat te werken aan mijn cabaretvoorstelling. Oefeningen doen dus. Dictie. Articuleren. Ademhaling. Die oefeningen had ik niet gedaan voordat ik het toneel op stapte voor mijn stand up debuut in 2016. Extra moeilijkheidje - terwijl je al best nerveus bent voor z'n debuut - was dat ik even ervoor mijn moeder had gebeld die mij helaas niet meer herkende. 'O, leuk, Toon Hermans.,..Wim Kan...veel plezier straks, jongen! Maar wie ben jij eigenlijk?' Au. Dus. Mijn meest recente voormalig partner kwam tijdens de pauze, vlak voor ik op moest, het clubhuis binnenwandelen 'om jou te steunen'. Superlief gebaar van iemand met wie je net de dag ervoor elkaars huissleutels hebt teruggeruild. Erg attent.
Dus mijn stand-up debuut ging zo:
Na december zakt het aantal entertainmentopdrachten naar verwachting weer in dus ik blijf solliciteren voor een deeltijdbaan. Zo ook deze dag. Voor wie het bijhoudt: sollicitatie nummer 109 sinds ik stopte bij mijn vorige werkgever in april 2022.
Voor een beetje ontspanning tussendoor werkte ik aan het bijschaven van mijn kennis van de Franse taal. Met redelijk succes:
Een collega kwam langs om een kostuum langs te brengen voor een andere collega waar ik die avond mee zou werken. Eenzelfde pak dat ook ik zou aantrekken. U mag raden wat de collega en ik zouden gaan doen in een nachtclub:
Leuk aan mijn werk vind ik het omgaan met mensen waar ik normaliter geen band mee heb. Was weer even wennen om te dansen en sjansen met dames die zich meer zorgen maken over het gebruik van het juiste filter op Instagram dan over bijvoorbeeld de situatie in Oekraïne of Jemen. De meeste aanwezige dames hoefden zich wat mij betreft geen zorgen te maken of zij met een Instagram filter wel een perfect gladde huid zouden hebben; met diverse lagen make-up werd hetzelfde effect bereikt. Danwel met filler in plaats van een filter.
Zaterdag had ik een paar uurtjes de tijd om bij te komen van de avond ervoor.
En mijn kostuum nog even te drogen nadat ik het de voorgaande nacht even met de hand had gewassen. Champagne douche en zo. Don't ask. In de nachtclub in kwestie kreeg ik het gevoel bekeken te worden:
In elk geval was het er behoorlijk warm. Ook buiten was het niet echt koud. Terwijl het voor mijn arme Amerikaanse vrienden en familieleden kouder (klik. Anderhalf miljoen mensen zonder stroom. Bij minus 40 graden. Celsius) is dan ooit. Allemaal dankzij klimaatverandering. En nee, 'weer' is niet een ander woord voor 'klimaat'. Echt niet (klik). Bovendien: gegevens veranderen niet door te ontkennen dat zij bestaan.
Ben benieuwd wat 'klimaatontkenners' over tien jaar zullen roepen. Waarschijnlijk wordt het zoiets:
2022: 'Klimaatverandering bestaat niet. Er is niets mis met het weer.'
2032: (na het verwijderen van twitterberichten) 'Ik zei altijd al dat klimaatverandering echt is.
Waarom hebben overheden en wetenschappers ons nooit gewaarschuwd voor de gevolgen?'
Deed het rustig aan deze dag: oven schoonmaken, wat administratie, een stuk of tien berichten beantwoorden, een middagdutje...ik word tenslotte ook een dagje ouder en mocht die nacht weer aan de bak als kerstelf. Daarbij mocht ik de Gringe en een paar dames assisteren met het uitdelen van 'shotjes' aan het publiek.
Vond het grappig om te horen dat de opdrachtgever mij eigenlijk te groot vond om kerstelf te spelen. Maar mijn collega niet. Terwijl zij en ik welgeteld een hele centimeter in lichaamslengte schelen.
Maar voor ik de deur uitging publiceerde ik een vers (Engelstalig) gedicht (klik).
Zondag had ik keurig zes uren geslapen voor mijn wekker ging. Even wat administratieve taken verrichten en op de trein naar Den Haag.
Om daar de kerstlunch luister bij te zetten in een sjieke horecagelegenheid. Voordeel van werken in een goed restaurant is dat men er je lekker eten voorschotelt:
Natuurlijk denk ik met kerst altijd even terug aan de kerstdiners bij mijn moeder zaliger. Terwijl het feest is, kun je je dan toch een beetje droevig voelen. Toen er ook nog een liedje werd gezongen (er werd live gezongen!) dat was gespeeld op de uitvaart van een vriendin, vroeg ik een gaste ten dans. Niet de dame op de foto maar dan heeft u een idee.
Verspreid over de dag waren er ruim 2000 gasten. Dus best vreemd dat ik maar vier bekenden tegenkwam.
Na het urenlang 'Ho ho ho!' roepen, met tientallen mensen op de foto gaan en gevoelsmatig een halve marathon gelopen te hebben vond ik dat ik een drankje had verdiend. Ik vroeg - en kreeg - een heerlijke gin-tonic:
Na negen uren werken in Den Haag en in de wetenschap dat ik er de volgende dag weer - en ook zo lang - zou werken, vond ik het helemaal niet erg dat een nachtclubklus in Amsterdam niet doorging.
Had u leuke kerstdagen?
Mijn favoriete kerstliedje ooit is de muziek van deze week. Hier zijn David Bowie en Bing Crosby met hun versie van Peace on Earth/Little Drummer Boy:
Deze week staan wij stil bij het overlijden van Maxi Jazz en Joop Glimmerveen
The biggest problems on the planet are things like greed and indifference.
Those who don't care about politics, are part of the problem:
A problem that's not to be underestimated is that many people won't talk with people who don't agree with them. When you never step outside your bubble, you will never grow as a person.
Partially thanks to my dear departed mother, I've always strived to join different 'tribes', clubs, societies. It's one of the reasons I joined Freemasonry (and wrote about that here)
Unlike in most other countries, in the USA there's no central governing body for Freemasonry. Leading to big differences between Lodges and deviations from the old rules, established around 1770. This leads to some Lodges in the USA only accepting married men. Some Freemason Lodges claimed the right to refuse members whose skin colour is darker than Hitler's was. Yes, they would not allow Jesus to join Freemasonry! And other US Lodges accept 'every man'. Who pays a couple of thousand dollars a month in contribution. Thus being able to claim: 'See, poor people are just not fit to rule the world; Only old, white, rich dudes are!' Partially kidding of course: yes, there are some rich and powerful Freemasons but the organisation in itself is not ruling the world. If so, they'd be doing a terrible job.
Segregation is still very real (click) in present day America and even some American Freemasons are not afraid to be racists.
There are also nice and welcoming Lodges in the USA, of course. And yes, women can become a Freemason (click) too.
Luckily some Freemasons never stopped talking about the issue. This lead to a 'white' and a 'black' group of Masons recogniging eachother's existence. In Delaware. In 2006. Baby steps.
In other countries there have also been isues of course: should women be allowed as member? Jews? Catholics? Et cetera. And those problems will keep popping up because people will always be prejudiced. And yes, Freemasons are people.
We may never reach the point were everyone is welcome in every club, but at least we can try to be inclusive.
How about you? Do you like it in your nice, cosy bubble, or do you sometimes go out and talk to people who look and think different from you?
Solliciteren is best een uitdaging. Vaak komt uit een vacature niet naar voren wat men van een kandidaat verlangt. Zo zijn er tientallen invullingen van het beroep van 'Office Manager'. Wat houdt dat beroep precies in volgens u?
Vacatureteksten zijn soms heel makkelijk te lezen. Zoals dit soort:
'Bij (naam bedrijf) staan wij samen voor grote uitdagingen. Als je het in je hebt zijn er veel doorgroeimogelijkheden.'
Heel fijn allemaal maar wat doen zij eigenlijk en voor welke vacatures zoeken zij mensen? Nog zo'n vraag die vaak niet wordt beantwoord in een vacaturetekst: 'In welke gemeente?'
Je zou bijna denken dat mensen die vacatureteksten bedenken als betaalde baan stiekem met heel andere dingen bezig zijn:
Als je kijkt naar de tijden waarop mensen filmpjes kijken op Youtube of anderzins bezig zijn met sociale media, zou je kunnen denken dat het best meevalt met de drukte op het werk. Gemiddeld zijn wij als Nederlanders zo'n anderhalf uur per dag te vinden op WhatsApp, Facebook, blogsites, Instagram, et cetera. Ouderen echt niet heel veel minder dan jongeren. Dat jongeren 'de godganse dag!' op sociale media en bejaarden 'echt niet, hoor!' is een mythe (klik)
Veel sociale media berichten worden geplaatst en/of gelezen terwijl men eigenlijk bezig is met werk. Of dat nu betaald werk, vrijwilligerswerk of huishoudwerk is.
Er zullen vast mensen zijn die zich niet bezighouden met sociale media terwijl zij eigenlijk zouden 'moeten' werken. Maar waarschijnlijk is dat diezelfde 4% van de bevolking die überhaupt op geen enkel social media platform zit.
'Oei, betrapt!' denken nu mogelijk wat lezers. Maak je geen zorgen hoor, iedereen leest wel eens een blog, een tweet of een post op het werk. Niets mis mee. Zo lang het het werk niet in de weg zit.
Inmiddels is er ook wetenschappelijke consensus: ontspannen mensen zijn productieve mensen (klik). Op een acht-urige werkdag een uurtje uittrekken voor een potje tafeltennis, een wandeling of gewoon even uit het raam staren leidt - op den duur - tot minder ziekteverzuim én een verhoogde productiviteit.
Als je dat ontspannen niet overdrijft, natuurlijk. Zoals in dit voorbeeld:
De schade viel gelukkig mee maar voor een vriendin sprak ik eens een verpleegster aan in het ziekenhuis waar zij lag. 'Momentje hoor, even dit filmpje afkijken'. Ik begrijp heel goed dat je even wilt ontspannen maar doe dat alsjeblieft niet in plaats van werken maar alleen wanneer het kan. Als verpleegkundige hoort een patiënt voorrang te krijgen op een kattenfilmpje. Als je kind - of partner, nu we toch in een thuissituatie zijn - aandacht nodig heeft, dan lees je later maar dat bericht op Bored Panda om het eventueel met je Facebook vrienden te delen.
Alleen in rare landen als de Verenigde Staten van Amerika en Japan vinden werkgevers dat je je niet mag ontspannen op het werk. In normale landen weet men dat ontspannen werknemers tevreden - en daardoor ook efficiënte - werknemers zijn.
Neemt u wel eens tijd voor ontspanning tijdens het werk? Op welke manier? En wat is voor u de definitie van werk?
Dat zij ons in het geheim allemaal willen vermoorden is zó geheim dat het aantal mensen op de planeet maar blijft stijgen.
Goed nieuws is dat het 'hen' maar niet lukt om ons allemaal dood te maken. Ondanks de al eeuwen durende pogingen van de Illuminati, het WEF en buitenaardse hagedismensen als Bill Gates en George Soros en natuurlijk de Joden. Al wordt het pas over een paar jaar weer normaal om de Joden overal de schuld van te geven. Daarom spreken rechtspopulisten van 'de kabbalisten' en 'de globalisten' en zo. Zich baserend op de aloude complottheorie dat 'de Joden' uit zijn op de wereldheerschappij.
De laatste paar jaren waren zij weer creatief met hun methodes om ons uit te roeien: televisie- en magnetronstraling, windmolens die kankerverwekkend geluid maken, chemtrails, een niet-bestaand virus dat tegelijkertijd alle ouderen vermoord, iedereen dwingen een dodelijk vaccin tegen dat virus te accepteren, iedereen dwingen een mondkapje te dragen waardoor iedereen stikt, ons dwingen om te accepteren dat sommigen 'hij' of 'zij' willen worden genoemd, vrouwen en donkere mensen hetzelfde salaris geven als keurige, blanke mannen die hetzelfde werk doen...Het is verschrikkelijk!
Maar ondanks al die kwaadaardige pogingen om de mensheid weg te vagen van de planeet zodat zij kunnen heersen over een lege en verwoestte Aarde, lukt het hen maar niet. Dat komt vast door die tienduizende 'egte Vry Heids strYDers!' op sociale media.
Dus: dankjewel, Henk189764365, Angelique Lichtbrenger en al die andere mensen met interessante namen die ons beschermen tegen en waarschuwen voor 'hen'.
Hier probeerde ik vriendjes te worden met een oppaspoes:
'Baudet kan helemaal geen racist of antisemiet zijn want er zitten donkere mensen bij Forum voor Democratie en zijn vrouw is van Joodse afkomst!'
Dat Baudet niet is gearresteerd voor racisme is geen bewijs dat hij geen racist is. In dit artikel wordt uitgelegd dat hij wel degelijk racistische uitlatingen deed. Alleen niet in het openbaar en officieel niet vanuit zijn ambt. Dat is dus niet hetzelfde als 'hij is geen racist!'
'Ja, maar die racistische opmerking van Baudet was gewoon een grapje!'
'Interessant dat je nu toegeeft dat het een racistische opmerking was want eerder zei je van niet. Jammer voor je, joh. Racistische grappen maken maakt je geen grappenmaker maar een racist.
Overigens: Adolf Hitler had Joodse vrienden en mogelijk waren zelfs zijn vrouw en hijzelf van Joodse komaf. Bewijst dat dat Hitler geen hekel aan Joden gehad kan hebben?'
Maandag begon lekker rustig. En zo hoort dat natuurlijk. Al die drukte is namelijk nergens goed voor. Dus ik borg mijn gestreken was op in de kledingkast, deed rustig aan mijn administratie en die van mijn Loge en had een grappige conversatie met 'een andersdenkende':
Zó grappig dat ik er een meme van maakte:
Áls je dan liegt, zorg er dan in elk geval dat je logica een beetje klopt.
Volgens deze meneer - hij verspreidde zijn verhaal over meerdere 'tweets' - bestaat Corona niet maar werd zijn vriend er tegen behandeld met Remdesivir en overleed hij daar aan. De vriend was dus perfect gezond, lag in het ziekenhuis voor een niet bestaande aandoening maar overleed niet daaraan maar aan een medicijn daartegen. Interessant.
Ontving deze dag meerdere belletjes maar deze bleef mij het beste bij:
'Je hebt te veel werkervaring; wij gaan liever voor een starter en denken dat het voor jou niet fijn is om onder jouw niveau te werken.' Goh, wat attent. Maar past in de strategie 'Iemand van 21 die net met school klaar is, is goedkoper.' 'Maar wij vinden jou wel een hele leuke man, hoor en wensen jou veel succes met verder solliciteren!' Joepie. Daar heb ik echt wat aan. Eens zien of de woningbouw die opmerking accepteert als huurbetaling.
Hoe dan ook: kijken of ik mijn record kan breken. Voor mijn vorige baan had ik 148 sollicitaties verstuurd. In deze run zit ik nu op 105. 😊
Natuurlijk ga ik rustig door met solliciteren maar had deze dag even een moment van: 'Goh, een uitkering klinkt nu best aanlokkelijk.' Lijkt het u ook wel wat, €1300 per maand krijgen zonder dat u er iets voor hoeft te doen en zelfs nooit gewerkt hoeft te hebben maar wel eventuele bijverdiensten mag houden? Kortom, wilt u ook wel [een Basisinkomen] AOW?
Mijn huidige WW-uitkering (met Toeslagen) bedraagt bijna €900. Ja, dat is minder dan Bijstand maar zo lang ik kan bijverdienen red ik het prima. Dat houdt op wanneer mijn WW-uitkering wordt beëindigd in maart 2024. Dus als u toevallig werk voor mij weet dat een beetje normaal betaalt en liefst in (omgeving) Amsterdam is? Graag! Hier is de link naar mijn online cv (klik).
Diverse medewerkers van het Europees Parlement mogen ook hun cv rondsturen nu bekend is geworden dat zij corrupt zijn. Hoofdschuldige is een van de vice-voorzitters van het EU-parlement, Eva Kaili. Zij liet zichzelf - en diverse anderen - betalen om te vertellen dat Qatar een geweldig land is. Het is niet duidelijk wie die betalingen verrichtte maar wedkantoren houden het voorlopig op Qatar.
Persoonlijk hoop ik dat er geen sprake zal zijn van klassejustitie en dat de wet ook gewoon geldt voor medewerkers van 'Brussel' maar ook van de Nederlandse overheid. Dat bijvoorbeeld Gideon van Meijeren van Forum van Democratie gewoon wordt aangepakt door Justitie. Intimideren en bedreigen (klik) van collega's en journalisten, openbare dronkenschap (klik) en het negeren van verkeersregels betaamt een volksvertegenwoordiger niet. De wet hoort ook te gelden voor de diverse Kamerleden die - al dan niet 'per ongeluk' - bijverdiensten niet opgaven.
Al insinueert populist Joost Niemoller dat zij net als Thierry Baudet die bijverdiensten weigerden op te geven aan de Tweede Kamer. Niemoller weet dat zijn volgers het verschil niet weten tussen 'bijverdiensten niet opgeven aan de Kamer' en 'te laat doorgeven aan de Belastingdienst.
In de Loge die avond spraken wij over Plato, morele dilemma's en deugden. Ook leerde ik dat Spinoza indertijd wekelijks bezoek ontving van een dame van lichte zeden. Ongetwijfeld om ideeën uit te wisselen over de zin van het leven en zo. Of om zo dicht mogelijk bij God te komen op de manier die Jeff Buckley voor ogen had in zijn versie van Hallelujah (aanrader: zoekt u eens op wat ik hiermee bedoel) Mooi van die gesprekken op de maandagavond vind ik dat het zeker niet alleen om de gepresenteerde tekst gaat maar dat minstens zo belangrijk is dat je (elkaar) leert begrijpen om de daarbij opkomende gevoelens te verwoorden.
Misschien kan het Ministerie van Onderwijs - zowel in België alsook in Nederland - daar een voorbeeld aan nemen: Slechts de helft van de kinderen die van de Basisschool afkomt (klik), kan zich met lezen redden in de maatschappij. Dat komt omdat hen alleen wordt geleerd te kijken naar de structuur van een tekst. Beetje jammer.
Vergelijk het met een werksituatie waar alleen gesproken wordt over de zinsopbouw van het verslag van een vergadering en niet over de vergaderonderwerpen. Denk dat dan veel mensen zouden afhaken.
Een zeer leerrijke avond dus en met een hoofd vol interessante informatie wandelde ik naar huis:
Voor ik ging slapen keek ik nog een aflevering van Hotel Beau Séjour. Daarbij at ik een oliebol die ik even bij de avondwinkel had gehaald.
Waar ik natuurlijk even babbelde met de eigenaar en een caissière.
Dinsdag werd ik vroeg (ik vind momenteel kwart over zeven vroeg) door de wegwerkers bij mij voor de deur die heel hard werken om onze straat weer begaanbaar te maken nadat onder meer een deel van de riolering is vervangen.
Verder verbaasde ik mij tijdens de twitterkoffie over gesprekken rond stikstofuitstoot. Boeren en andere leden van Het Volk zijn boos op Schiphol (klik) omdat dat bedrijf een stuk of tien boeren heeft betaald voor hun agrarische bedrijven én hun quota aan stikstofuitstoot. Waarom is Het Volk niet boos op de boeren die hun bedrijven hebben verkocht aan Schiphol? Vindt men opeens dat we best met minder boeren toekunnen?
Maar goed, ik had leukere dingen te doen. Schrijven bijvoorbeeld; uitwerken van een verslag, toekomstige blogstukjes en mijn cabaretshow. In het kader van dat laatste ondernam ik actie:
den koude trotserend toog ik naar Alkmaar, waar een bevriende cabaretier een tweetal liedjes met mij instudeerde.
Ben heel blij met zijn hulp want een cabaretshow schrijven is een heel andere tak van sport dan het schrijven van blogstukjes, korte verhalen, een kinderboek of gedichten.
Op de heenweg miste ik de beoogde trein maar raakte daardoor in gesprek met een vriendin van vroeger. Leuk, die hernieuwde kennismaking! Het was overigens op een ander treinstation dan dit:
Woensdag had ik 's ochtends lekker gewerkt en hield mij vooral met schrijven bezig maar ook met diverse huishoudelijke en administratieve klusjes. 's Middags ging ik de deur uit voor boodschappen. Waarbij ik meteen wat voor een buurvrouw haalde en mijn zelf ontworpen kerstkaarten ophaalde bij de lokale vestiging van de Hollandse Eenheidsprijzen Maatschappij Amsterdam. Uiteraard kwam ik bij die (loop)actie diverse bekenden tegen. Waaronder een vriend die ik meteen zo'n kek kerstkaartje in de handen kon drukken.
Scheelt toch weer een postzegel. En ik wens u bij deze ook meteen fijne feestdagen!
Voor hen met iets minder goede ogen: onder het tekstje in het groen, linksboven, is - heel vaag - een vrouwenhand te zien die een sterretje boven mijn hoofd houdt. Symbolisch voor mijn moeder zaliger.
Die vroeger graag meedeed met vuurwerk afsteken. Vooral zogeheten 'Gillende Keukenmeiden' in kleine groepjes feestvierende buurtgenoten werpen vond zij hilarisch: 'Kijk ze eens rennen!' Voor wie nu 'Schande!' roept: die ouderwetse opgerolde stukjes karton met wat kruit waren erg onschuldig. Zelfs als je er eentje in je hand liet ontploffen had je hooguit een klein schroeivlekje te pakken. Maar een herrie dat ze maakten! En ze schoten - net als de mensen die er voor vluchtten - alle kanten uit. Nee, ik heb het niet over de babypijltjes (ook wel 'luchthuilers' of 'bijenpijltjes') die ten onrechte vaak Gillende Keukenmeiden worden genoemd maar over de ouderwetse gele met blauw gekleurde top. De middelste op deze archieffoto:
Stak u vroeger zelf vuurwerk af? Ook dat was zo'n 'eeuwenoude' (het werd populair met de komst van Indische Nederlanders, begin jaren 70. Daarvoor maakte 'den Hollander' met Oud en Nieuw herrie met deksels, pannen en pollepels) traditie.
Na het warm worden met een kopje thee bij een buurvrouw was het tijd voor het avondeten en nog een uurtje of twee werk. Er diende bijvoorbeeld nog een verslag geschreven te worden.
Het blogstuk (klik) dat ik deze dag plaatste bracht - gezien de reacties - nogal wat emoties te weeg. Ook bij mij. Eerst bij het schrijven, een paar weken eerder en deze avond bij het herlezen en reageren op de reacties.
Over reacties gesproken: het lukt mij qua tijd echt niet om te reageren op elke reactie op mijn blog, op mijn youtube-commentaren, op mijn tweets of op mijn Facebook- en Instagram stukjes. Met name omdat ik ook wel eens dingen offline doe. Werken en zo.
En 'Tetris' spelen met mijn afspraken...;-)
Heel attent dat mensen mij per e-mail, WhatsApp, Messenger of hoe dan ook dingen sturen als mopjes in filmvorm van een paar minuutjes of de naam van een documentaire 'die je echt moet zien, hoor! En hij duurt maar anderhalf uur.' Maar momenteel besteed ik mijn tijd aan andere zaken. Ook wel blij dat ik momenteel geen vriendin heb. Zou haar niet de tijd en aandacht kunnen bieden die zij ongetwijfeld verdient.
Had het die avond verder best gezellig met een en ander maar zal u niet lastigvallen met de details.
Donderdag maakte ik een pot koffie soldaat, samen met een buurvrouw. Wij spraken onder meer over de angst van mensen voor het World Economic Forum, het WEF. Doodsbang zijn mensen voor het streven om een einde te maken aan armoede, oorlog en gebrek aan onderwijs. Waarom zouden zij zo bang zijn? 'Straks zijn mensen helemaal niet meer vrij om zichzelf te verrijken ten koste van anderen en de planeet. Schandalig!'
Zij had een stapeltje kleren voor mij: een cliënt van haar wilde af van de vrij nieuwe kleding maar voor haar waren de items te klein. Mij zaten ze als gegoten. Fijn!
De lach van de dag was voor een zekere Amerikaanse ex-president. Donald Trump kondigde een paar dagen eerder 'Een zeer belangrijke mededeling!' aan. Trad hij terug uit de komende presidentsrace? Gaf hij zijn video van een feestje met Russische dames in een hotelkamer in Moskou zelf vrij, voordat Poetin dat zou doen? Toegeven dat hij geheime documenten heeft gestolen en probeerde de Amerikaanse staat te ontwrichten? Niets van dat al. Het bleek dit te zijn:
Inderdaad: in een poging om zijn schulden (aan Russische investeerders, een grote Duitse bank en dergelijke) af te betalen, probeert Trump nu zijn fans geld af te troggelen door het eigendomsrecht op digitale ruilkaarten te koop aan te bieden. In navolging van zijn [cadeautje van Jeffrey Epstein] echtgenote die datzelfde probeerde met een hoed en die zogeheten 'NFT' (klik) uiteindelijk zelf maar kocht omdat niemand interesse toonde.
Ik werkte een paar uurtjes voor ik de deur uitging. Voor de presentatie van een heuse 'glossy' met als thema (en titel) 'Moed'. Met daarin onder meer een interview met ondergetekende. Het was wat teveel tekst (met foto's) om af te drukken in een enkel blad dus de vriendin die de interviews afnam, bracht maar meteen deel twee uit.
Heeft of kent u een wachtkamer waar een blad over omgaan met tegenslag en de moed om overeind te krabbelen niet zou misstaan, dan kunt u een stapeltje van 'Moed' bestellen via moedmagazine@gmail.com
Was fijn om weer eens te spreken met mensen die ik ken uit de tijd dat de moeder van mijn zoon psychotisch raakte
en ik als vrijwilliger kwam te werken als mede-presentator van zogeheten psychiatrie-café's.
De locatie was ook heel knus: een buurthuis annex theater in een deel van Amsterdam waar ik zelden kom:
Terwijl ik na afloop een kwartiertje naar de tramhalte liep, liet ik het een ander rustig op mij inwerken terwijl ik genoot van het prachtige weer:
Onderweg naar huis schoot mij een vraag te binnen: 'Waarom zie je hen bijvoorbeeld wel in april maar niet in december?' Ik heb het natuurlijk over de groepjes werklozen die namens de gemeente - en in ruil voor behoud van uitkering - als bladblazer en met een bladblazer over straat lopen. Om blaadjes van de stoep weg te blazen. Juist wanneer er veel blaadjes liggen en het spekglad is door vocht en ijzel, blijven de boomblaadjes liggen.
Nòg een gedachte: 'Zowel de persoon als het gebruikte werktuig noemen wij 'bladblazer'. Zijn er nog meer beroepen waarin het beroep identiek is aan het werktuig?'
Was keurig met etenstijd thuis, publiceerde dit Engelstalig stuk (klik) over de onlogica van conservatisme en kon mijn hoofd niet bij werken houden omdat dat vol zat van emoties. Dus maakte ik er een rustige avond van.
Vrijdag dacht ik: 'Tsja, nu het vriest gaan de wegwerkers - begrijpelijk - niet hun begonnen klus afmaken. Dus dit zal mijn uitzicht vanuit mijn slaapkamerraam zijn tot maart of zo.'
Dankzij een omleiding mocht ik mij even vergapen aan het oude hoofdkantoor van het Algemeen Handelsblad:
Op de plek waar ik had afgesproken, zag ik nóg een mooi oud gebouw: het vroegere hoofdkantoor van het gemeentelijk vervoerbedrijf is nu een hotel. Zou er ooit voor de lunch een bekende uit blogland ontmoeten maar zij overleed helaas een paar weken voor de afgesproken datum. Kent u Gerda (klik) uit Gent nog?
De overleden vriend wiens werkplaats ik hielp schoonmaken en uitruimen hield niet alleen van het werken met metaal en vooral het verbinden van metaal met hout,
hij hield ook van zeer gevarieerde kunst. Zoals deze foto:
Eigenlijk wel fijn dat de weg terug naar huis iets langer duurde dan gepland want zo had ik nog even tijd voor contemplatie.
Eenmaal - en eindelijk - thuis gearriveerd, had ik een minuut of twintig om mijzelf op te frissen en om te kleden. O ja, en een vers verhaaltje te bedenken, op te schrijven en publiceren. Het was vrijdag, tenslotte. Het werd een gedicht (klik), trouwens. Kan gebeuren.
Onderweg naar een plek waar mijn moeder ook wel eens kwam, werd ik aangesproken door een voorbijfietsende dame: de tante die mij had uitgenodigd voor het kerstdiner op de horecavakschool. Erg lekker eten, bijzonder fijn gezelschap en wij kregen zelfs een persoonlijke rondleiding door de keuken door een van de begeleidende chefkoks die een bekende is van de betreffende tante.
Een heuse feestavond dus!
Vol lekker eten en prettige gedachten sloot ik rond een uurtje of elf mijn ogen. Te voldaan om zelfs nog maar een aflevering van een of andere serie te gaan kijken.
Zaterdag bleef ik bij het wakker worden nog even liggen. Gewoon, omdat dat kon. Lekker in mijn huisbroek lachte ik hardop toen ik voor de zoveelste keer merkte dat de nieuwe baas van Twitter opvallend vaak wordt opgehemeld door 'mensen' die stomtoevallig voor het eerst op Twitter verschenen nadat Elon Musk wat kritiek ontving. Valt wel een beetje op, duizenden accounts die pas bestaan sinds november 2022 en over niets anders twitteren dan dat Elon Musk zo geweldig is en geen kritiek verdient.
Het is natuurlijk technisch mogelijk dat op exact hetzelfde moment duizenden mensen besloten om een account op Twitter te beginnen, puur en alleen omdat zij vinden dat Elon Musk vreselijk zielig is.
Ik speelde wat met de poes van de buren maar gaf haar geen eten. Nog geen snoepje, zelfs. Want zij moet weten dat mijn woning niet de hare is. Ook nam ik afscheid van een paar oude, maar helaas niet meer te stoppen, favoriete sokken.
Heerlijk om een beetje rust te pakken: een uurtje werken voor de Geheime Jongensclub, een half uurtje voor de Bewonerscommissie, een uurtje aan mijn eigen administratie en twee uurtjes aan het huishouden. Nadat ik thuiskwam van een prettige avondwandeling
vond ik dat ik het verdiend had om een aflevering te kijken van het mij aanbevolen 'For all Mankind'; een serie met een eenvoudige maar verstrekkende premisse: wat als niet de Amerikanen maar de Russen als eerste een mens op de maan hadden gezet?
Voor ik ging slapen verlengde ik nog even het abonnement van mijn mobieltje: ik betaal voortaan 84 cent meer per maand en daarvoor in ruil gaat mijn datalimiet van 2500MB naar 5000. Prima deal, lijkt mij. Al met al betaal ik voortaan exact €9 per maand. Hoeveel betaalt u per maand voor uw mobiele abonnement?
Zondag sprak ik telefonisch met mijn oom in Amerika. Waar ik niet alleen het continent Noord-Amerika mee bedoel, doch ook het land Verenigde Staten van Amerika. Dat werd vernoemd naar de tweede Europeaan die er officieel aan land kwam aan het einde van de 15e eeuw. Of nou ja, eigenlijk was Americo Vespucci de eerste want Columbus dacht niet alleen dat hij in India was gearriveerd maar zette ook nooit voet aan land in wat wij nu 'Verenigde Staten van Amerika' noemen. Sterker nog: Columbus ging aan land bij Guanahani. Waar hij - in elk geval volgens de mensen die er woonden - niet de eerste mens was die dat stuk land ontdekte. Christoffel hernoemde het eiland San Salvador en tegenwoordig is het nog steeds geen 'Amerika' want het is onderdeel van de Bahama's.
Die middag hoorde ik een anekdote: een man was in een bibliotheek en wilde graag een boek lezen dat achter een gesloten glazen kast stond. 'Waarom mag ik dat boek niet lezen?', vroeg hij zich af. En jaren later was hij daar nog steeds verbolgen over. 'Waarom vroeg je niet of je dat boek mocht lezen en vroeg je niet om de sleutel van die kast?' Daar kon de man geen antwoord op geven. Hij bleef vinden dat iemand had moeten 'aanvoelen' dat hij dat boek wilde lezen en dat iemand hem had moeten vertellen dat hij om de sleutel had moeten vragen. Moraal van het verhaal: niemand kan je vertellen welke vragen je moet stellen om verder te komen in het leven. Die vragen moeten uit jezelf komen.
De vertelling kwam tijdens het etentje na afloop van de viering van de Winter Solstice in een gemengde Vrijmetselaarsloge. Waarvoor ik was uitgenodigd door de huidige voorzitter en een paar van de leden.
Er waren broodjes en quiche en een ieder kreeg niet alleen een roos mee naar huis maar ook een strooien poppetje, als verwijzing naar de oorsprong van de winterfeesten zoals wij die nu kennen, de oude 'Yule'-vieringen.
Een mooie middag derhalve, in gezelschap van mooie mensen. Er was zelfs een Broeder helemaal uit het verre België gekomen om het mooie ritueel met ons in Amsterdam mee te beleven.
Bij thuiskomst kon ik nog een stukje meenemen van de finale van het WK voetbal dit jaar. Heb lang niet alles van het toernooi meegekregen maar ook mij viel het op dat met name Argentinië heel veel geluk had met scheidsrechtersbeslissingen die 'arbitrair' (...) genoemd mogen worden: dubieuze strafschoppen, scheidsrechters die het per ongeluk niet zagen wanneer een speler voor Argentinië de bal met de hand speelde...[Amerikanen] mensen die onbekend zijn met de voetbalregels zouden kunnen denken dat dit de standaard regel is:
'Voetbal: spel waarbij de bal met de voet wordt gespeeld. Tenzij je keeper bent of speler voor Argentinië.'
Later in de avond werkte ik nog een uurtje voor ik een aflevering keek van For all Mankind. Over (het gebrek aan) acceptatie van vrouwen, mensen met een donkere huidkleur en homoseksuelen. Ook in onze 'beschaafde' maatschappij helaas nog een actueel onderwerp.
De muziek van deze week wordt geleverd door Freddie Mercury & Montserrat Caballé. Hier is:
The Golden Boy
Deze week staan wij stil bij het overlijden van Angelo Badalamentie, Han Peekel, Grant Wahl, Khalid al-Misslam en Ruth Madoc
.jpg)
