Deze lolcat vraagt zich af of wij echt wel meer vrije tijd nodig hebben
'Jarenlang klaagden wij over te weinig vrije tijd.
Nu klagen wij dat wij alles al gezien hebben op Netflix'
Goed nieuws vind ik dat men weer meer ontdekt heeft over de cultuur van de Maya's. Dat oude volk had de gewoonte tanden te versieren met edelstenen. Pas kortgeleden is ontdekt (klik) dat dat niet alleen om esthetische redenen was. In de gebruikte lijm vond men resten van planten en kruiden met helende werking. De operaties aan de tanden waren dus vermoedelijk ook om hygiënische redenen en om tandbederf en infecties tegen te gaan.
Vanaf dit plekje in de vensterbank keek Billy de Kat graag naar een duif die er rondliep en fladderde met een beschadigde vleugel.
Wellicht een speelkameraadje dat Billy besloot niet op te eten. Billy overleed in november 2021 maar de duif komt nog regelmatig kijken of mijn kat er is. Om dan na een half uurtje - in mijn gedachten - teleurgesteld weg te fladderen.
Inspiratie voor blogstukjes haal ik overal vandaan. Vooral in reacties op stukjes van anderen komen vaak blogstukjes in mij op. Zoals deze reactie op een stukje op Facebook over westerse behandelmethoden tegen diverse aandoeningen en hoe journalisten schrijven over de 'wellness-cultuur':
Om die journalisten (Journalisten die echt dingen weten en niet simpelweg een arts citeren bijvoorbeeld. Red.) te vinden, vermoed ik dat wij van het Europees continent moeten afstappen en kijken in Azië en Afrika, waar mensen (dus ook artsen en journalisten) al duizenden jaren weten dat lichaam en geest verbonden zijn.
Terwijl een ouwe Chinees zich concentreert en met vingertoppen en naalden een lichaam beroert om de oorzaak van fysiek ongemak op te sporen, neemt een Westerse arts die over eeuwenoude Chinese methodes gelezen heeft in een tijdschrift in de sauna (waar blanken met dreads Chai thee drinken zonder te weten dat zij eigenlijk thee thee drinken omdat 'chai' simpelweg 'thee' betekent) een duizenden euro's kostend electrisch apparaat dat trillingen en fijne naaldjes gebruikt om hetzelfde te doen als wat de ouwe Chinees doet.
Maar terwijl de Chinees zegt: 'Ik zoek waar je pijn zit', zegt de Westerse dokter die probeert wijs te doen: 'Wij (Hoezo 'wij'? Waarom zeggen artsen 'wij' in plaats van 'ik' wanneer zij tegen jonge kinderen of bejaarden praten?) gaan nu op zoek naar bepaalde meridianen om die op energetisch niveau te behandelen zodat blokkades in jouw energiestromen kunnen worden opgespoord.'. Maar dan voor €120 per behandeling (exclusief BTW en administratiekosten) in plaats van 'ach, een halve kip is prima als betaling. Maar als jij volgende week mijn schoonmoeder helpt verhuizen naar een bejaardenflat vind ik dat ook een prima betaling.'
Dat dus. Waar haalt u zoal inspiratie vandaan?
Verder: wat vindt u van westerse artsen die eeuwenoude behandelmethodes uit andere landen en culturen adopteren?
Maandag gooide ik maar weer een paar sollicitaties de deur uit en logde in op Mijn UWV om die activiteiten door te geven. Natuurlijk maakte ik ook deze dag een paar memes en verzamelde ik aantekeningen voor toekomstige blogstukjes. Wil namelijk niet zomaar wat beweren maar neem graag de tijd om even te onderzoeken of het wel enigszins klopt wat ik met mijn gewaardeerde lezers en lezerinnen deel.
Franse les was even verwarrend want het had er schijn van dat ik een stukje Frans naar het Frans moest vertalen.
Vast een foutje in de programmatuur want 'Vous Dormez?' diende uiteraard vertaald te worden naar het Engelse 'Are you sleeping?'
Met dat mysterie opgelost kon ik rustig naar de Loge voor een wederom boeiende avond:
'Hij is een groot mens die nooit zijn kinderhart verliest' vond ik een mooie zin die voorbijkwam op een avond waarop ook Socrates zich liet gelden: 'Ik kan niemand iets leren. Hooguit kan ik hen aan het denken zetten.' Een vraag om over na te denken (is dat trouwens een pleonasme?) was (en is, wat mij betreft): 'Wat is eigenlijk het verschil tussen Broederschap en vriendschap?'
In het borreltje na afloop zag ik een staand figuur (in lichte broek, de armen over elkaar en een groot hoofd) met op de achtergrond twee donker geklede types in een deuropening. Ziet u die ook?
Dinsdag zag ik dat Karper, Snoek en Meerval (mijn goudvissen) dankzij mijn inspanningen van de voorafgaande week (en tips van een blogvriend) weer helder uit hun aquarium konden kijken.
Na het maken van een paar afspraken zag mijn agenda voor de week er weer eens uit als een niveau uit het behendigheidsspel Tetris
maar ik liet mij niet intimideren en toog rustig aan het werk. Daarbij tijd makend voor het delen van een pot thee met een buurvrouw uiteraard en haar helpen met een digitaal klusje. De pauzenummers bestonden deze dag uit het schoonmaken van de koelkast
en terwijl mijn wasmachine vuile was rondjes liet draaien teneinde die schoon te krijgen, liep ik een rondje door de wijk:
Tijdens het strijken van de verse was die avond keek ik een aflevering van het prachtige epos Foundation, naar de boekenreeks van Isaac Asimov.
Woensdag las ik mijzelf bij over grote schietpartijen in Amerika. Bijna had ik geschreven 'het nieuws in Amerika' maar het nieuws uit dat land bestaat vooral uit informatie over weer de zoveelste onzinnige schietpartij. Wat mij daarbij opvalt is dat nog steeds miljoenen (zwaar geïndoctrineerde) mensen vinden dat het bewapenen van iedereen de beste methode is om schietpartijen te voorkomen. Wat denkt u: wordt een land veiliger als elke luizenmoeder, ober, bejaarde, schooljuf en middelbare scholier met een semi-automatisch geweer gaat rondlopen om zich te 'verdedigen' tegen idioten met semi-automatische geweren?
Ook opvallend is hoe de Amerikaanse politie omgaat met de daders van geweld en zelf geweld toepast:
Valt u iets op aan de verschillen in aanpak?
De dader van de schietpartij in Buffalo is blank
en werd netjes gearresteerd;
de dader van de schietpartij in Uvalde had een kleurtje
en werd - blijkbaar 'dus' - van afstand doodgeschoten. Nadat hij een uur lang zijn gang kon gaan omdat de politieagenten bang waren om de school binnen te gaan. Met hun zware bewapening en kogelvrije vesten. Wellicht waren zij minder bang geweest als de kinderen op de betreffende school vooral blank waren en niet latino. Terwijl hun politici vinden dat ongetrainde leraren met een simpel handvuurwapen idioten met semi-automatische vuurwapens moeten kunnen uitschakelen.
'Rechts' Amerika (inclusief bekende politici) schiep er genoegen in om - weer - te liegen (klik) en het onjuiste nieuws te verspreiden dat de dader een illegale immigrant was en bovendien transgender. Dat is hoe bang zij zijn voor mensen met een ander kleurtje en transgenders. Triest. Je zal maar zo bang zijn dat je moet liegen om je punt te maken.
Tegen de tijd dat ik dit stuk publiceer (zondagavond 29 mei) zullen er wel nog meer grote schietpartijen zijn voorgevallen in 'the land of the free', vrees ik. Nog even en Amerikaanse burgers krijgen gewoon een weekoverzicht voorgeschoteld want dat scheelt tijd. Compleet met statistieken*: 'Dit is pas de tweede schietpartij met meer dan vier doden in mei in deze staat. Bijna een evenaring van het record uit 2019. Na de reclame gaan wij verder met de schietpartij-statistieken uit deze staat. En dan nu naar Katie voor het weer.'
*Ooit wel eens sport gekeken op Amerikaanse televisie? De meest absurde statistieken komen voorbij en beslaan vaak de helft van het beeldscherm zodat je als kijker niet eens meer kunt zien wie nu precies 'pas de derde linkshandige man van onder de 25 die in het tweede deel van een wedstrijd in de tweede divisie in oktober een bal tot in tweederde van het veld slaat terwijl een familielid klaarstaat om het veld op te komen bij de tegenpartij' is. 'En dat terwijl nog maar een week geleden de kat van zijn zus is bevallen van zes kittens waarvan er helaas eentje overleed. Je zal maar zo'n prestatie kunnen leveren onder zulke enorme emotionele druk!' Niet relevante informatie geven, daar zijn Amerikaanse sportcommentatoren ook erg goed in. En het zwaar overdrijven van emoties.
Natuurlijk beantwoordde ik diverse berichten via e-mail en appjes maar ook verrichtte ik diverse huishoudelijke klussen en werkte wat voor de Geheime Jongensclub.
's Middags haalde ik traditiegetrouw samen met een buurvrouw ons wekelijks voedselpakket:
Een deel ervan verwerkte ik tot maaltijd voor een vriend en mijzelf die avond:
Wij voerden bijzonder serieuze gesprekken dus op gegeven moment gingen wij maar over op een luchtiger onderwerp. Met name de zangkunsten van deze dame:
In het filmpje was zij pas dertien en het is bijzonder te zien wat zij enkele jaren later - als zeventienjarige - inmiddels doet.
Al met al sloot ik mijn ogen voor de nacht, even na enen.
Donderdag sliep ik een beetje uit voor ik aan de slag ging. Onder meer voor de bewonerscommissie en voor een stichting waar ik voor in het bestuur zit. Want een mens moet toch wat met zijn vrije tijd.
's Middags kwam een vriend. Om mij te helpen met het ontcijferen van een brief die ik vond tussen de paperassen van mijn moeder zaliger. Had gehoopt dat de brief wat vragen zou beantwoorden over mijn biologische vader en zijn verhouding met mijn moeder. Er werden wel degelijk vragen beantwoord dankzij de vriend wiens kennis van de Duitse taal (de taal waarin de brief was getypt) mijn 3 HAVO-niveau Duits overstijgt. Het waren vooral antwoorden op vragen die ik mij vooraf niet had gesteld. Een boeiend tijdsbeeld, neergepend enkele weken na mijn conceptie, toen mijn moeder net wist dat zij zwanger was. Van mij, naar later zou blijken.
Had verwacht een hoofdstuk in een boek te kunnen baseren op de gevonden brief maar het lijkt erop dat ik de samenvatting van een filmscript in handen heb.
Om de brief beter te kunnen lezen, lazen wij die op mijn televisiescherm
maar de meeste informatie haalden wij uit de originele doorslag die was geproduceerd met een carbonpapier tussen het origineel en de kopie die nu in mijn bezit is.
De brief verhaalt van een levensreis van - vermoedelijk - een goede vriend van mijn vader. Die wordt van advies voorzien door de schrijver die zich zelf in een soortgelijk lastig parket bevond en dus als ervaringsdeskundige sprak.
Tijdens de - best (ook emotioneel) lastige - klus deelden wij een biertje.
Dat hielp een beetje om uitdrukkingen in het juiste licht te zien en in de juiste context en tijd te plaatsen. Het was 1967 en de tijden waren anders dan nu.
Afijn. Om het hele verhaal te leren kennen raad ik u aan te zijner tijd het boek te lezen dat ik zal schrijven over mijn familiegeschiedenis, gezien door de ogen van mijn moeder.
Tegen elven vertrok mijn maat pas, waarop ik een hapje ging eten en mijn slof repareerde.
Met Bisonkit en klemmetjes.
De zool had losgelaten en dat loopt wat lastig. Bovendien was dit fysieke klusje een prettige afleiding na urenlang te hebben gedoold in het verleden van mijn ouders.
Was vrijdag lekker rustig aan het werk met schrijven, administratie, opruimen, sorteren en wat al niet meer. Althans, tot een stel buren ging trouwen. Op zich niet zo'n punt maar dat moest blijkbaar gevierd worden. Ik begrijp dat mensen het [einde van hun leven] hun huwelijk willen vieren maar moeten anderen dan verplicht meegenieten?
Maar ach, dat krijg je nu eenmaal als je in een grote stad woont; een andere keer hadden mensen een draaiorgel gehuurd. Erg fijn, zo'n apparaat vier uren voor je deur. Een fanfareband in je straat is ook lekker. Fijn tussen twee huizenblokken in die dicht op elkaar staan zodat de eh...'muziek' lekker echoot en goed doordreunt. Er heeft ook wel eens een stoet leden van 'het volk' door mijn straat gelopen. Met gele parapluutjes en dronken het woord 'Vrijheid!' schreeuwend. Hoe zit dat met de vrijheid van onschuldige buurtbewoners om gevrijwaard te blijven van dronken idioten die 'vrijheid!' schreeuwen?
Omdat het vrijdag was publiceerde ik een gedicht (klik) (vaak een verhaaltje maar steeds vaker een gedicht en soms is de scheidslijn niet duidelijk) dat ik al eens eerder had gepubliceerd. Maar dat was meer dan tien jaar geleden.
Uiteraard verstuurde ik weer eens een sollicitatie want ik heb er momenteel maar vier lopen. Op een vacaturesite kwam ik het beroep 'Sorter Operator' tegen. Geïntrigeerd bekeek ik meer informatie. Bleek het een andere term voor 'hoofd schoonmaakdienst', ofwel een groep schoonmakers (mensen op van die vloerboeners zoals je die op Schiphol ziet) aansturen en onderhoud plegen aan de apparatuur omdat je van de groep de enige bent die verstaanbaar Nederlands en/of Engels spreekt. Als hun manager krijg je maar liefst €11,33 per uur. Bruto.
Nou, jottem. Als dat het salaris is van de voorman, wil ik niet weten wat de mensen krijgen die het eigenlijke werk doen.
Over Schiphol gesproken; kon het niet laten met enig cynisme te reageren op dit bericht
Dat deed ik op deze manier:
Heb speciaal voor de slachtoffers vandaag twee hyacinten gekocht. De ene heb ik 'Thoughts' en de andere 'Prayers' genoemd. Niet te bevatten dat je €3000 betaalt om een uur in de rij te staan voor je op een door je werkgever doorbetaalde vakantie mag. #HyacintenVoorSchipholpic.twitter.com/HI1umWefqF
— Terrence 'Wappiepedia' Weynschenk (@Terrebelius) May 27, 2022
'Wachtrijen op Schiphol' was serieus het belangrijkste onderwerp qua nieuws van Nederlandse bodem. Het gaat dus echt heel goed met Nederland.
Ook goed gaat het met mijn zanglessen. Mijn zangjuf merkte op dat mijn zangtechniek echt steeds beter wordt. Om u een idee te geven van hoe zo'n les verloopt, is hier een stukje van een paar minuten:
Zangles is niet alleen goed voor mijn mentale en fysieke ontwikkeling maar zo ga ik ook weer eens met de metro:
En kom ik in delen van de stad waar ik anders nooit kom.
Was behoorlijk moe toen ik 's avonds thuiskwam dus in plaats van naar een bijeenkomst waar ik voor was uitgenodigd, keek ik een aflevering van Star Trek: Strange New Worlds. Met daarin een mooie rol voor een blind buitenaards karakter, gespeeld door een daadwerkelijk blinde acteur. Zal eens tijd worden dat 'minderheden' geportreteerd werden door minderheden. De tijd van de Minstrel shows zijn echt wel voorbij.
Zaterdag werd ik wat rillerig wakker. Mijn voorgevoel van de vorige dag klopte dus. Rustig aan dus maar, mij afmelden voor een feestje en een interessante droom (klik) opschrijven en publiceren. Was het bijna vergeten maar was ooit een blog begonnen waarin ik mijn dromen verzamelde. Jammer dat ik er tientallen niet heb opgeschreven. Schrijft u uw dromen op?
Verwijderde wat overbodige spullen uit mijn woning en liet die achter in een weggeefkastje in de wijk tijdens mijn dagelijkse wandeling.
Het ging dit keer om een aantal boeken maar ook om een ophangbeugel voor een televisietoestel of computermonitor. Ook deed ik een jas weg. Op zich een prima jas maar ik had 'm al jaren niet gedragen en toen ik 'm even aantrok wist ik weer waarom: de ritssluiting is voor mij lastig te gebruiken. Vanwege mijn vrij korte armen kost het sluiten van de jas behoorlijk wat moeite.
Wilde eigenlijk wel wat lekkers halen bij de supermarkt maar mijn geld was op. Er was weliswaar pecunia onderweg maar 'over een paar dagen wordt mijn WW-uitkering gestort en er is aardig wat geld onderweg van een belastingteruggave en uit twee entertainmentopdrachten' ziet men bij een kassa doorgaans niet als betaling. Beetje spijtig. Maar heb ooit geleerd niet meer uit te geven dan er binnenkomt.
Mocht die kennis ook aan anderen overdragen bij een workshop die ik gaf. Bij lesgeven was 'stel een budget op' een ongrijpbaar idee voor de meeste cursisten. Dus daar maakte ik van: 'Geef niet meer uit dan er binnenkomt'. Als je lesgeeft, doe je dat op een niveau dat voor de meeste leerlingen te bevatten is. Althans, ik wel.
Mijn ogen voelden wat branderig (hooikoorts?) dus werken aan de computer (opgeslagen links en aantekeningen verwerken tot blogstukjes, administratie voor mijn eigen bedrijf, reageren op reacties op sollicitaties en dergelijke) wisselde ik af met opruim- en schoonmaakklusjes en het beluisteren van een luisterboek. Heerlijk om je door een prettige vertelstem te laten meevoeren naar een andere wereld.
Op Twitter voerde ik nog een interessante discussie met een vroeger vooraanstaand lid van Forum voor Democratie:
(klikken=vergroten)
Yernaz Ramautarsing vindt dat wapenhandel vrij moet worden gegeven 'want dan kunnen burgers wapens kopen om zichzelf te verdedigen tegen criminelen 'want criminelen komen tóch wel aan wapens'.
Voor ik ging slapen liet ik mij nog een hoofdstuk voorlezen.
Was graag gaan stappen die avond want de laatste keer dat ik dat deed is dat goed bevallen: '54!? Echt waar? Ik geef je niet ouder dan 35.' was niet eens het mooiste compliment dat ik deze avond/nacht mocht ontvangen. Nee, dat was: 'Door mensen als jij krijg ik weer hoop voor de toekomst.' Dat compliment kreeg ik overigens van dezelfde dame die mij lekker jong schatte.
Zondag was mijn eerste klusje van de dag het invullen van een vragenlijst ten behoeve van het vieren van de eerste verjaardag van mijn nieuwste heup, binnenkort samen met de chirurg die indertijd de operatie uitvoerde. Ondanks mijn allergie voor stof maakte ik de vloer van mijn slaapkamer schoon en tijdens het niezen erna maakte ik een en ander in orde voor weer een bijzondere Loge-avond.
Voor de afwisseling leerde ik deze dag niet een paar woordjes Frans via DuoLingo maar Italiaans. Waarbij mijn vergaarde kennis van het Frans van pas kwam want het zijn beide Latijnse talen.
Deze dag liep Max Verstappen in de GP van Monaco een paar punten uit op zijn naaste concurrent in de competitie. Heel mooi. Minder mooi was het ongeluk van een collega:
De racewagen brak in tweeën maar wonderlijk genoeg overleefde de coureur in kwestie het ongeval. Je zal zo'n race zitten kijken als vader of moeder. Blij dat mijn kinderen minder levensgevaarlijke dingen doen. Studeren met name.
Het was zondag dus ik verzorgde deze dag ook mijn planten en goudvissen:
It's a fine day van Opus III is de muziek van deze week:
Geen mens die luistert naar de woorden van een dwaas
want dat is die U bent
Doch zonder te beseffen dat men hoort noch ziet
wat U verbeeldt
verkondigt U het woord dat Gij ziet als zijnde het ware
Wie is de ware dwaas:
Hij die doolt in lege ruimtes
of hij die spreekt
zonder te spelen met de woorden van zijn naaste?
Wie is de ware wijze:
De denkende sterveling of de strijdende god?
Tot een strijd zal het komen
dan pas wordt bepaald
wat het antwoord is en wat de vragen zijn
Als die tijd daar is
verschijnt voor U het licht
dat opkomt en verdampt
U achterlatend in verwondering
en met de knagende leegte
veroorzaakt door het ontsnappen
van de laatste prooi.
================
Bovenstaand gedicht schreef ik in of rond 1984. Zal een jaar of zeventien geweest zijn. Had 'm hier al eens eerder gepubliceerd (in 2010, meen ik) maar vond het weer eens tijd worden.
Men are different than women. Biological of course. Just watch your mom and dad come out of the shower together (or with that friendly neighbour) without a towel: they have a few different bodyparts. Even the male and female brain are wired differently (click). It doens't mean half of humanity (also accounting for people who identify as male/female/indistinct/who cares?) is 'better' than the other half. Being different simply means men and women are different.
This means women and men both have their strengths and weakenesses, qualifications and emotions.
'Being a feminist is not about hating men showing their appreciation for women' is a piece (click) I wrote about feminism. There appears to be a lot of confusion about what feminism actually is. It even appears that some think it's all about bashing men for being different than women. It's not. All this attitude leads to is men being disliked for 'being a real man' who holds open doors for his lady (as if she could ever be his property. Tsss) and physically takes the upperhand during sexual encounters. While men who aren't afraid to cry over their dead cat in a woman's company are considered 'not real men', leading to a lot of frustration and men being afraid to show their emotions. Which in turn leads to the misconception that men don't have emotions, solely based on the fact they won't show them.
With her permission I'll now share a beautiful piece a beautiful friend of mine has written about this problem:
-------
No compassion for men hurts us all
In the past couple of days I've been confronted with women who seem to feel that men do not deserve just as much compassion as other people, because they are men, and privileged and somehow apparently that makes them less human than other human beings.
It was brought up in relation to a man's trauma, invalidating the man's right to be deeply affected by what had happened to him ('it would have been worse if he hadn't been a man') and it obviously colored someone elses compassion in response to me bringing up the subject of how much pressure men often experience in relation to the need to sexually perform.
These kind of reactions hurt me. They seem to be related to some people's feminist outlook that thinks that being caring, supportive and compassionate towards men somehow takes away from the validation of women's trauma under patriarchy and from the fight for women's rights. I think this is fundamentally incorrect, needlessly perpetuating alienation between people and counterproductive: patriarchy doesn't solely take women as its victims but it does so to all people, regardless of gender (identity). If one wants to dismantle patriarchy rather than taking away compassion and support from men, we should learn to access so much compassion and support that there is enough for everyone to go around: More than just a lack of love and reverence for women the most toxic aspects of patriarchy are characterized by a lack of love and reference for the whole of LIFE. Fundamentally it is this lack of love and reference that keeps patriarchy in place.
Though I do think that women are (by far) disproportionally the most suppressed, violated and abused by patriarchy, simultaneously its always been clear to me that men are victimized by a patriarchical world just as well. Under patriarchy it is for example
- not safe for men to be sensitive and vulnerable and to be in need of emotional support (which becomes very obvious in the much higher suicide-rate amongst men compared to women)
- stifling and constricting to have access to a whole, rich, complex and multilayered identity as only certain roles and aspects of being are approved of
- oftentimes only through romantic relationship that men can gain access to emotional intimacy
- incentivized to dominate in oftentimes exploitative and aggressive ways, which deep down is immensely damaging to one's psyche and soul
while all the while men experience the other estranging, oppressive and traumatic effects of patriarchy just as well as women, as these effects take place in every goddamn area of our lives.
You think p*rn is something that only degrades women? Though I am the first to admit that most p*rn is by far the most abusive of and exploitative towards women, one has to be quite blind not to understand that the emotional, sensual, intimate and spiritual poverty of most p*rn damages and impoverishes men just as well.
I've laid in bed with several men who's only sexual education consisted of p*rn and who truly didn't know how to connect in any other way than through some charicature of pumped-up, toxic masculinity. I found that shocking. The immense emotional, sensual and spiritual, if you want to go that far, poverty that came to light in this makes my heart bleed.
How about the men who can't relate to women who are strong and powerful? It's easy (while also true) to say that these men suffer from a superiority-complex and that they should emancipate themselves, but just think about how stifling, constricting, suppressive, alienating and impoverishing it is to only be able to feel like a 'real' man when you are in a position of domination? How much anxiety the fear of potentially losing one's dominance provokes in such a man? How empty the experience of a self that doesn't know any other way of having value in the world?
What about the inability to relate to and connect with the whole, infinite, incomprehensibly rich nature of the feminine, in women as well as in other people? There are countless tastes, textures, flavors and aspects of the feminine that most men never gain access to, as the way that patriarchy robs women and other predominantly female-identified people from accessing and developing the fullness of their being subsequently also robs men from the ability to have access to these qualities through relating to women / female identified people.
Never to experience the limitlessness and healing power of unconditional love, deep tenderness, the riches of deep and uncensored sensuality, or any of the other countless faces of the feminine is just as much a loss to men as it is to women. All these things are related to patriarchy and their lack does not exclusively damage women, it damages the whole of humanity.
The way out of this is not by depriving half of the population from support and compassion, but rather by acknowledging that the sick system that we live in takes everyone prisoner, and that it is uncompromising compassion, love, care, respect and reverence for the whole of humanity that is needed to transition to a new world.
Not by vilifying men, but by ruthlessly loving and dignifying every human being, regardless of gender. There is no other way.
=================================
Yes, in cases of domestic violence usally women are victims and the men are abusers. And it sort of makes sense since men tend to be physically stronger. But how 'bout when it comes to psychological abuse? Generally speaking women seem to be mentally stronger than men. Remember the opening of this piece: there really are distinct differences between men and women.
I wrote on the Johnny Depp versus Amber Heard case (click). At first people believed the Aquaman actress 'because why would a woman lie?' Until the defamation case 'Captain Jack Sparrow' filed against her brought to light that she had lied. On more than one occasion. Why, we might never know. Was she after his money? Was it a weird way to show and ask for love and affection?
I for one wish Amber Heard hadn't lied for now in future cases of abuse, people and law enforcement will always question the motives of the alleged victim.
But if Johnny Depp abused Amber Heard or vice versa, Amber Heard is a victim nonetheless. If only from her own lies.
'Men are people too' is another piece I wrote (click) on the subject of differences between men and women. I wrote it because I often wonder why some women who state they want equal treatment refuse to treat men as equals.
'Het is allemaal de schuld van Mark Rutte! Door hem moeten wij veel voor benzine betalen!' Nou, nee. De premier van Nederland gaat niet hoogst persoonlijk over de prijzen van benzine. Of de prijzen van wat dan ook. Hooguit heeft hij invloed op de prijs van zijn ziel.
Hij zou u vermoedelijk niet kunnen vertellen wat benzine überhaupt kost want veel van zijn rekeningen gaan rechtstreeks naar het Ministerie. Weliswaar zei Mark Rutte in 2018 (klik) dat hij nooit wat declareert maar dat bleek alleen technisch zo te zijn. Feitelijk laat hij een ander voor hem zijn declaraties indienen. Bovendien ontvangt hij - net als zijn collega's - maandelijks een toelage die niet verantwoord hoeft te worden. Het gaat om ruim €8000 per jaar per Tweede Kamerlid. De vergoeding die Tweede Kamerleden bovenop hun salaris van €120.000 per jaar ontvangen is feitelijk een Basisinkomen.
Zelf ben ik ook ooit politicus geweest. Maar voor de SP. Dan gaat je hele vergoeding de partijkas in en haal je daar een bedrag voor je onkosten uit. Dat is ooit zo afgesproken en elke politicus die voor de SP in een Raad gaat zitten tekent daar voor. Letterlijk. 'Maar als je bij de SP zo weinig krijgt, waarom ga je dan niet voor de VVD in de Raad zitten?', vroeg een ex-partner zich af. Waarmee direct duidelijk is waarom zij mijn ex is: ik kan moeilijk omgaan met iemand die idealen zo makkelijk verkwanselt.
Nagenoeg iedereen in Nederland betaalt belasting. Multimiljonairs procentueel een stuk minder dan alle anderen maar toch. Van het opgehaalde geld worden onder meer de salarissen van ambtenaren en andere overheidsdienaren betaald: leraren, brandweerlieden, politici, straatvegers, loketbeambtes. Maar ook uitkeringen worden ervan betaald: Toeslagen bovenop salaris waar politici niets voor hoeven te doen en die andere vorm van Basisinkomen die wij kennen: AOW. Maar natuurlijk ook werkloosheids- en arbeidsongeschiktheidsuitkeringen. Alleen officieel werklozen moeten vaak verplicht onbetaald werken, formulieren invullen en cursussen volgen voor hun 'gratis geld'. Arbeidsongeschikten hoeven zich aan een stuk minder regels te houden en politici en bejaarden hoeven alleen maar politicus of bejaarde te zijn om hun basisinkomen te ontvangen.
De aanhangers van een zekere geblondeerde politicus roepen graag: 'Werklozen krijgen hun geld uit linkse subsidiepotjes!' Wat ik mij dan afvraag: krijgen werkloze PVV-stemmers hun 'gratis geld' uit rechtse subsidiepotjes? En wat zijn dat eigenlijk? Komt het inkomen van AOW'ers uit een 'links subsidiepotje'? De toeslagen van PVV-politici? Of komen die uit een ander potje dan de toeslagen voor GroenLinks-politici?
Veel - de meeste zelfs - politici zijn tegen een inkomen voor mensen die daar letterlijk niets voor hoeven doen. Toch ontvangen zij graag een maandelijkse toeslag bovenop hun salaris.
Uit onderzoek blijkt al heel lang dat de meeste mensen niet lui worden van een inkomen waar zij 'niets' voor hoeven te doen: bejaarden, politici, gehandicapten en bijstandsouders werken vaak wel degelijk.
Zou u stoppen met werken als u een basisinkomen zou ontvangen? Bent u bijvoorbeeld gestopt met 'nuttig zijn voor de maatschappij' vanaf het moment dat u AOW ontving? Ironisch genoeg zijn het juist vaak politici en bejaarden die zeggen tegen 'gratis geld' te zijn.
'Ja maar m'n man heeft jarenlang hard gewerkt voor mijn AOW!', vertelde een bejaarde buurvrouw verontwaardigd nadat zij mij beschuldigde van 'parasiet' te zijn omdat ik als werkloze, alleenstaande vader een bijstandsuitkering ontving. 'O, dus u vindt het prima dat een ander werkt zodat u gratis kunt leven? Bovendien heb ik decennialang premies afgedragen en daarmee feitelijk mijn eigen uitkering bij elkaar verdiend terwijl u letterlijk geen dag in uw leven heeft gewerkt maar afhankelijk was van het inkomen van uw man. ' Daar had zij niet van terug.
Heeft u goede argumenten tegen een Basisinkomen? 'Ja maar dat wordt te duur!' telt niet. Eenvoudig voorbeeld: het in orde maken van een uitkering van €850 per maand, kost de gemeenschap €3000 per maand aan administratiekosten, formulieren-gedoe, fraude-onderzoeken en werktrajecten bovenop de uitkering zelf. Iemand gewoon €1000 per maand geven zonder ervan uit te gaan dat hij of zij wel zal frauderen en nutteloos werk bieden om zich 'nuttig' te laten voelen, kost de gemeenschap €1000 per maand. Welk systeem is volgens u goedkoper?
Goed nieuws vind ik dat eindelijk Apple overstag (klik) is: nog even en mensen met diverse vormen van consumentenelectronica in huis, kunnen al die apparaten opladen met één en hetzelfde USB-c kabeltje. Jaarlijks hoeven miljoenen oplaadkabeltjes niet meer te worden weggegooid omdat mensen overstappen op een ander mobieltje of bijvoorbeeld een andere draadloze speaker.
Op mijn vakantieadres in Groningen, eerder dit jaar,
Allereerst mijn excuses: toen ik vorige week (klik) schreef dat Palestina alleen door Iran financieel en miltair werd gesteund en Israël door alle andere landen in de wereld, bleek ik zwaar te hebben overdreven; van de 195 landen die er zijn, krijgt Israël in de strijd tegen Palestina slechts steun van
zo'n 175 daarvan.
Wist altijd al dat het een goed idee was om indertijd een Russische vlag te kopen. Echt zo'n moment dat ik de Voorzienigheid op mijn knikkende knieën dank. Mochten de Russen een paar honderd soldaten (meer zijn er niet nodig) om Nederland onder de voet te lopen omdat zij het zonde vinden om een raket van een paar miljoen Roebel op Rotterdam te werpen (en daarmee 80 procent van ons leuke landje te nivelleren), zet mij dan maar in de frontlinie.
Ofwel ben ik dood bij de eerste schotenwisseling, of de tegenpartij ligt plat van het lachen bij het aangezicht van een 54-jarige meneer van 1.40m met bierbuik die probeert een geweer op te tillen terwijl hij zijn schiethand niet om de trekker kan krijgen omdat die eenvoudigweg te ver is om te bereiken. In elk geval heb ik kwaliteiten die mij bij gevangenschap in leven houden. Om de troepen te vermaken.
Maandag las ik dat een grote groep mensen die claimen nergens bang voor te zijn (zogeheten 'wappies') sinds kort extreem bang zijn voor reguliere zonnebrandcrèmes want 'daar kun je dood aan gaan!' Inderdaad bleek een paar jaar geleden dat in een handvol van de miljoenen zonnebeschermingsproducten wereldwijd een stof (benzeen) voorkomt die in enorme hoeveelheden kanker zou kunnen veroorzaken. Om er daadwerkelijk kanker van te kunnen krijgen, zou je niet een klein laagje op je huid moeten smeren maar er een paar liter per dag van moeten drinken.
Wappies hebben een grotere kans om dood te gaan aan de hobbies 'tabak roken' en 'alcohol drinken' dan te sterven aan huidkanker door verkeerde zonnebrandolie.
Gelukkig kwamen er meteen wappies op het idee om geld te verdienen aan hun collega-bangerikken:
(klikken=vergroten)
Op hetzelfde adres als waar Hemnature zit is overigens ook een uitvaartverzorger gevestigd. Toeval?
Kijkend naar het gezicht van een 'opperwappie', gebruik ik liever wel dan geen zonnebrandbescherming:
Over wappies gesproken: Thierry Baudet maakte een foutje door te verklaren dat hij tegen het recht van vrouwen is om te beslissen over hun eigen lichaam.
Zijn rechtse vriendjes in Amerika zijn tegen abortus en hij dus ook. Maar ja, veel van Baudet's aanhangers zijn weliswaar dom maar ook vrouw en vóór het recht om om te beslissen over hun eigen lichaam. Ben benieuwd hoe hij dit foutje gaat goedpraten. Dat wordt weer lachen! In elk geval valt zijn gedachtegoed 'Vrijheid is voor alle mensen en dus niet voor negers, joden, vrouwen en homo's!' niet meer bij iedereen lekker.
Zou graag meer tijd besteden aan sociale media want er is ontzettend veel leuks op te vinden. Helaas moet er ook wel eens gewerkt worden. Aan mijn toekomstige carrièrre bijvoorbeeld. Heb weliswaar anderhalf jaar recht op WW voor ik de Bijstand in ga (en er ruin €200 op vooruit. Maar dat terzijde) maar wil toch wel weer eens werken voor geld. Met gratis werken koop je geen brood.
Was 's middags even bij een buurvrouw en ook een vriend was daar maar het grootste deel van de dag was ik in huis bezig. Afwisselend aan mijn bureau en op andere plekken in huis.
's Avonds at ik op de club. Vind ik een leuk zinnetje om te zeggen: 'Ik eet vanavond op de club, schat!' Maar pas na het verrichten van enige arbeid. Er diende namelijk een nieuwe Schakel te worden toegevoegd aan 'de Broederketen die de ganse Aarde omspant'. Zo heet het opnemen van een nieuw lid in onze vereniging. Het Broedermaal (het gezamenlijk eten na afloop van een Rituaal en een wezenlijk onderdeel van de avond) was weer uitstekend verzorgd
en heb weer vreselijk gelachen met de lieve mensen van de catering. Met wie ik een uur na het verorberen van het heerlijke toetje
nog even aan de bar heb gehangen.
Dinsdag diende het een en ander administratief in orde worden gemaakt. Net als bijvoorbeeld bij een voetbalclub, moet een nieuw lid worden aangemeld bij het hoofdbestuur. Bij de meeste verenigingen is het opsturen van een ingevuld formulier en een kopie van de ID dan voldoende. Bij ons niet. Ook mocht ik diverse stukken informatie doorsturen naar het nieuwe lid zelf. Ook de Vrijmetselarij kent namelijk (huishoudelijke) regelementen, statuten en wat dies meer zij.
"Tegenwoordig worden vrouwen al van jongs af aan aangemoedigd om een carrière en financiële onafhankelijkheid na te streven. Er wordt verwacht dat ze de traditionele rol afwijzen om een man te ondersteunen." Zou u stemmen op een politicus die vindt dat vrouwen moeten stoppen met het hebben van een eigen leven en gewoon - 'net als vroeger' - hun leven in dienst moeten stellen van hun man en kinderen?
Toch hebben heel veel mensen - en ook vrouwen dus - op Thierry Baudet (klik) gestemd. De uitspraak van de bekende populist past binnen de 'omvolkingstheorie': 'Blanke vrouwen krijgen te weinig kinderen dus hebben over een tijdje alle mensen een kleurtje!' Baudet, noch een van zijn schapen heeft kunnen vertellen waarom dat zo ontzettend erg zou zijn. Althans, niet zonder zichzelf bloot te geven als racist.
Het was even schrikken om te horen dat een collega van een vriendin op een nogal nare manier (klik) was overleden. Verder nam ik deze dag weinig nieuws tot mij. Ten faveure van het versturen van een paar sollicitaties en het verwerken van aantekeningen, afspraken maken met deze en gene en orde scheppen in de chaos in mijn hoofd die de chaos op mijn bureau aardig evenaart:
Eind van de middag ging ik even lucht happen en kwam bij mijn dagelijkse wandeling een vriend tegen met wie ik meeliep naar de waterkant om te zien hoe hij zichzelf en zijn kayak te water liet.
Bij thuiskomst wisselde ik het filter van de filterpomp van het aquarium:
en verstuurde ik maar eens een verse sollicitatie. Geen echt superleuk tijdverdrijf maar een stuk leuker dan Bijstand aanvragen, zelfs al heb ik door een lage WW-uitkering (70% van mijn meest recente salaris a €960 per maand voor 24 uur per week is niet heel veel). Voor wie denkt: 'Goh, dat lijkt mij ook wel wat, elke maand zo'n fijn geldbedrag waar ik helemaal niets voor hoef te doen!' raad ik u aan om met pensioen te zijn of gaan want voor AOW hoeft u niets te doen. Voor een WAJONG-uitkering (klik) geldt ongeveer hetzelfde. Maar daar moet je arbeidsongeschikt voor zijn.
U kunt natuurlijk ook Tweede Kamerlid worden, dan krijgt u - bovenop uw slalaris - elke maand een Basisinkomen ('onkostenvergoeding' in Newspeak) van €1000 waar u geen formulieren voor hoeft in te vullen, geen bonnetjes voor hoeft te overleggen en zelfs geen onbetaald 'gepast werk' voor hoeft te accepteren om 'nuttig' te blijven voor de maatschappij. Dit zijn de eisen voor de Bijstand (klik).
Woensdag werd ik moe wakker want ik had wat te weinig geslapen omdat de buren schuin boven mij een feestje gaven en de laatste luidruchtige gast pas bij het ochtendgloren vertrok. 'Aan welk dier doen de geluiden die zij dronken lallend maken?' vroeg ik mij af. En opeens wist ik het! Luister hier (klik) maar eens naar.
Die ochtend ontdekte ik via Twitter (want de grote, reguliere media besteden er geen aandacht aan) dat India en Pakistan worden geteisterd door een verschrikkelijke hittegolf (klik). Temperaturen van bijna 50 graden Celsius (dat is ongeveer heel erg belachelijk warm) hebben inmiddels rechtstreeks aan enkele tientallen mensen het leven gekost. Mislukte oogsten en een gebrek aan schoon drinkwater zullen nog vele mensen meer noodlottig worden. Noem mij maar cynisch maar ik vraag mij echt af hoe de media het nieuws uit India zouden brengen als mensen met een lichtere huidkleur de slachtoffers waren.
's Middags haalde ik met een buurvrouw ons wekelijks voedselpakket en was er weer blij mee.
Ik maakte er een zooitje van in huis want ik had het weer eens op mij genomen om te gaan opruimen. Als ik eerdaags weer aan de bak ben voor een werkgever zal daar wat minder tijd voor zijn.
Over 'aan de bak' gesproken: ik zou die avond bij een vriend gaan eten maar kreeg een telefoontje: kun jij vanavond als entertainer werken in een kasteel? Betaald? Nou, vooruit. Zodoende werd ik eind van de middag opgehaald en naar Kasteel Duurstede gereden. Deze foto maakte ik bij aankomst:
De gasten mochten tijdens het eten een spannend raadsel oplossen en ik mocht hen daarbij helpen. Soms van de wal in de sloot maar als zij het maar naar de zin hadden. En als je daarvoor een blonde dame mee je kasteeltoren in moet lokken, dan is dat maar zo:
Was ontzettend fijn om met een leuk en professioneel team mensen samen te spelen. Diverse gasten gaven ons een mooi compliment: 'Hoeveel jaren werken jullie al samen? Jullie zijn zó goed op elkaar ingespeeld!' 'Eh...een paar uren, mevrouw. Onderweg in de auto en in de kleedkamer maakten wij met elkaar kennis en bespraken het spelscript even.'
Kasteel Duurstede (klik) is een prachtige locatie voor bijvoorbeeld een huwelijksreceptie en ziet er 's nachts zo uit:.
Hoef alleen nog maar iemand te vinden die bereid is met mij te trouwen. Kleinigheidje.
Na afloop dronken wij (minus een lid van de groep die met eigen vervoer en iets eerder was vertrokken) wat op de goede afloop. Gezellig. Op naar een fijne toekomstige samenwerking!
Met een beetje dubbel gevoel gleed ik anderhalf uur na het nemen van deze foto onder de lakens want deze dag was ook de uitvaart van mijn onlangs overleden oom.
Donderdag bij het wakker worden keek ik even of mijn voeten nog aan mijn benen zaten. Was niet meer gewend om zoveel rond te hupsen over grind en daarbij ook nog kasteeltorens (wie heeft de stenen wenteltrap uitgevonden? Die wil ik wel eens even spreken) te beklimmen. Au!
Had twee potten koffie nodig die ik ledigde samen met een buurvrouw om een beetje bij te komen van de inspanningen. Het koste ook wat inspanning om het vrij plotseling troebel geworden aquariumwater van Karper, Snoek en Meerval schoon te krijgen:
Planten en grote stenen er uit en goed schoonmaken alvorens die weer terug te plaatsen en tweederde van het water vervangen door vers kraanwater en dan maar hopen dat het er weer wat beter uit ziet voor mijn gevinde vrindjes als het stof is nedergedaald.
Een netwerkborrel viel samen met het verplaatste bezoek aan een vriend dus het samenkomen met creatieve collega-ZZP'ers zegde ik maar af.. De vriend kookte een lekker maaltje voor mij die avond:
Hier kwam ik op de weg terug naar huis (rond half twaalf) langs:
Vrijdag was ik 's ochtends lekker aan de gang in huis en 's middags mocht ik een leuke dame bezoeken. Wij kennen elkaar uit de wereld van entertainment en zij maakt kostuums. Zo maakt zij voor mij een onderdeel voor een kostuum en mocht ik mij daartoe melden bij haar atelier. Waar ik kwam via deze trap:
Die mij doet denken aan soortgelijke trappen uit mijn jeugd: het vinyl maar zeker ook de rubber strips.
Onderweg terug naar huis merkte ik dat het begonnen was te regenen:
Voor 's avonds stonden op het programma: twee optredens om te bekijken op twee verschillende locaties en deelname aan een online vergadering. Mijn lichaam gaf echter aan dat het in energiespaarmodus wilde. En ik heb geleerd te luisteren. Desondanks schreef en publiceerde ik uiteraard een vers 'verhaaltje op vrijdag' (klik).
Zaterdag deed ik wat klusjes in huis voor ik mijn spullen bij elkaar zoch voor het werk. Deze dag mocht ik als entertainer werken op een bedrijfsfeest in Amersfoort. Een van mijn collega's daar was de wereldberoemde goochelaar Andrew Melia (klik). Erg tof! Wij waren een beetje onderbemand (ook artiesten worden wel eens ziek natuurlijk) maar de gasten hebben zich in elk geval goed vermaakt met het spel van mijn collega's en mij.
En daar gaat het om tenslotte. Het spelen smaakte naar meer! En ook het eten was prima verzorgd. En werd bezorgd in onze kleedkamer: een oude wagon.
Na het vertrek van de gasten hielpen wij het horecapersoneel nog even met het opruimen van de zaal voor wij een drankje dronken op de goede afloop, wij afscheid namen van elkaar en ik keurig naar huis werd gebracht door een collega.
Onderweg naar huis publiceerde ik een eerder geschreven Engelstalig sonnet (klik).
Zondag was ik dus een tikje brak dus ik sliep uit. De middag was vooral voor het voorbereiden van een tweetal vergaderingen, het schrijven van een factuur en een kort bezoek van een vriend. Deze dag wisselde ik ook de lakens, verzorgde het aquarium
en mijzelf en verwerkte aantekeningen tot toekomstige blogstukjes. Ook maakte ik afspraken met deze en gene, onder wie mijn zangjuf.
Misschien niet zo enerverend als een minister president die sms'jes met opzet blijkt te hebben gewist en daarover loog maar vond het gewoon een stuk praktischer mij druk te maken over andere zaken. Zoals 'Waar heb ik toch mijn nagelknippertje gelaten?'. Onderzoek naar wat er waar is van het 'Nokia-verhaal' van Mark Rutte laat ik liever aan anderen over. U kunt hier (klik) lezen wat hun bevindingen zijn.
De muziek van deze week is gecomponeerd door Vangelis. Hier is een stukje uit 'Beauborg', dat zowel een LP is alsook de enige track op die LP:
Deze week staan wij stil bij het overlijden van Mohamed Rabbae en Vangelis Papathanassiou.
