zondag, februari 27, 2022

De week voorbij

Hartstikke goed als kinderen willen sporten. Want bewegen is goed. Maar kijkend naar Kamila Valieva denk ik: 'Je kunt ook overdrijven'. De kunstrijdster die het zo ontzettend goed deed op de Olympische Spelen maar bezweek onder de druk was duidelijk nog een kind. Een kind dat in staat bleek een 16-dubbele vlaflikflap (of zo. Iets heel moeilijks in elk geval) uit te voeren. Dat is zo'n sprong op hoge snelheid waarbij je heel hard ronddraait en heel hard met je hoofd op het ijs kunt landen waarna je heel hard dood bent. Goud won zij niet want de druk werd haar te veel. Misschien zat haar geweten in de weg omdat zij van haar moeder en begeleiders moest liegen over de illegale prestatieverhogers die zij had geslikt: 'Ik slikte per ongeluk de hartpillen van mijn opa'. 

Toen zij viel waren haar moeder en begeleiders er niet om haar te troosten maar gaven haar een uitbrander. Zij houden niet van 'losers'. In mijn ogen deug je niet wanneer je een kind in nood in de steek laat. De baas van het IOC, Thomas Bach, is het met mij eens.

Horen wat u betreft kinderen thuis als atleten op de Olympische Spelen?

=========================

In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/TerrebelAuthortainer
==========================
Maandag hield ik mij vooral bezig met schrijven en het huishouden. Ook maakte ik Karper de Goudvis blij door zijn aquarium van vers water te voorzien. 

Het oude water gebruikte ik om mijn kamerplanten blij te maken. 

Werd ook blij van het via beeldbellen praten met een arbeidscoach. Zij zal contact opnemen met mijn jobcoach van de gemeente. Om haar te vragen waarom zij mijn indiensttreding bij een nieuwe werkgever blokkeerde door hen te vertellen dat ik volgens haar niet geschikt ben voor de functie.

Mijzelf en een buurvrouw maakte ik blij door gezellig samen thee te drinken en 's avonds luisterde ik naar een indrukwekkend Bouwstuk in mijn Vrijmetselaarsloge. Dat ging over onrechtvaardigheid en de vele vormen ervan, waaronder grensoverschrijdend gedrag en racisme. Vertelt vanuit zijn persoonlijk perspectief deelde hij met een groep van 15 mensen zijn inzichten. In de erop volgende gedachtewisseling kwam diverse interessante gedachten naar voren. Voor mij reden om daar eerdaags een blogstukje aan te wijden.

Ons souterain bleek niet immuun voor storm Eunice. En dat terwijl de vloer net droog was nadat de waterleiding was gesprongen:
Door heen en terug te lopen naar het clubgebouw had ik meteen mijn dagelijkse wandeling van een uurtje gemaakt. Praktisch!

Dinsdag was ik om zeven uur op en las mij in over het laatste nieuws rond de pogingen van President Poetin om van Rusland weer een groot USSR te maken. Zijn pogingen om Oekraïne weer in te lijven bij het Groot Russisch Rijk levert internationaal nogal wat spanningen op en over en weer worden dreigementen geuit. Best eng en spannend. Een ambassadeur van Kenia legde tijdens een internationaal spoedberaad haarfijn uit hoe de vork in de steel (klik) zat. 

Persoonlijk ben ik niet bekend met de benodigde data om een goed onderbouwde mening te vormen. In tegenstelling tot duizenden anderen: Op sociale media blijken duizenden experts in virologie opeens ook uitmuntende kenners van buitenlandse politiek te zijn.

Van koken weet ik niet veel maar bij een lokaal, veganistisch vrijwilligersrestaurant kon ik de kok en diens assistent-kok helpen door de tafels te dekken en zo. Toch leuk. En fijn dat men weer open is en groepen mensen kan uitnodigen voor een gezellige avond lekker eten. Een stuk leuker dan uitsluitend te dienen als afhaalrestaurant.
Kon het niet laten een foto te maken van dit stilleven dat mij deed denken aan de werken van de Hollandse Meesters.

Eenmaal thuis genoot ik van de portie hutspot die een buurvrouw mij had bezorgd. Het lekkere hapje bezorgde mij de energie om nog wat te werken voor ik de nieuwste Matrix-film ging kijken, waarna ik ging lezen en slapen. En dromen dat mijn leven weinig meer was dan een door anderen bedacht videospel.

Woensdag was ik lekker bezig in huis toen een buurvrouw zich aandiende voor het delen van een pot koffie. Toen de pot bijna leeg was kreeg ik visite van een vriend. Met hem deelde ik een pot thee terwijl ik hem kon helpen met een juridische uitdaging, daarbij gebruikmakend van de juridische ervaring die ik opdeed in diverse functies die ik in het verleden vervulde. In ruil zal hij mij helpen met het verplaatsen van wat meubilair. Fijn! Voor mij is dat fysiek namelijk nogal een uitdaging maar hij is een stuk handiger dan ik én fysiek een stuk sterker. Zo helpen wij elkaar.

's Middags haalde ik - inmiddels traditioneel kan ik wel zeggen - ons wekelijks voedselpakket via een vrijwilligersorganisatie die zich inzet tegen voedselverspilling en daartoe bijna-overdatum voedsel inzamelt en eenmaal per week uitdeelt aan buurtbewoners. Ongeacht hun inkomen.

Een beel van de buit verwerkte ik die avond samen met een vriend tot ovenschotel:
Toen hij aanbelde zat ik nog even in - online - overleg met de overkoepelende organisatie van bewonerscommissies maar hij vermaakte zich ook prima even in zijn eentje.

Na het eten kletsten wij nog wat verder en werden daarbij bijgestaan door een door hem op luisterschijf meegenomen muziekje. Zomaar opeens was het een uur 's nachts en tijd voor bed.

Donderdag werd ik wakker van het geklepper van het kattenluik. 'Hé, Billy komt thuis, gezellig!', dacht ik even. Maar dat zou raar zijn want vorig jaar november was mijn maatje gaan pootjes geven aan Jezus, gaan kuilen graven op de eeuwige jachtvelden, op muizenjacht met Grebo, verruilde hij het tijdelijke voor het eeuwige, stak hij de brug over naar het kattenwalhalla...kortom: hij overleed. Het klepperen van het kattenluik bleek te worden veroorzaakt door zware windstoten. Beetje jammer.

Nu ik toch wakker was volgde ik maar het nieuws over de Russische inval in Oekraïne. En de lust tot werken werd mij ontnomen. Wij hebben namelijk te maken met een heuse oorlog. Er waren wel eens vaker gewapende conflicten maar voor de laatste dag van oorlog in Europa moeten wij terug naar 1945. Hoe erg het ook is dat Vladimir Poetin besloten heeft onschuldige burgers op te offeren aan zijn expansiedrift en megalomane ideeën, ik moest ook wel een beetje gniffelen om de pogingen van 'rechts' om de acties van de bekende Russische dictator (in zijn land is demonstreren verboden, zijn vaccinaties verplicht en 'verdwijnen' kritische journalisten en politieke tegenstanders) goed te praten: 'Het is de schuld van de VN! Van Joe Biden! Van de EU! Van het Wereld Economisch Forum!' Dat laatste is natuurlijk helemaal een lachertje want wie heeft sterke connecties bij en is groot voorstander van het WEF? Juist, Vladimir Poetin:
De situatie in de Oekraïne werd voor mij treffend geïllustreerd door dit filmpje van een jongeman die ervoor koos om niet te vluchten terwijl hij weet dat elk moment vijandige tanks door zijn stad kunnen komen rijden en wellicht een kruisraket zal inslaan in het gebouw waar hij zit te spelen:

Gelukkig was er ook nog wat te lachen op sociale media. Om het  'enorme konvooi' van ontevreden vrachtwagenchauffeurs dat wel even naar Washington zou rijden om een einde aan de coronamaatregelen af te dwingen. Het 'konvooi' bestond uit welgeteld een enkele vrachtwagen. Toebehorend aan een meneer die het nieuws was ontgaan dat in het openbaar mondkapjes dragen en zo al niet meer verplicht was. Bovendien een meneer die niet kan spellen. 

Nu weet ik wel dat het niet netjes is om mensen met beperkte geestelijke vermogens uit te lachen maar ik kon het toch niet laten om te gniffelen om Bob Bolus (zo heet-ie écht!) en de Trump-aanhangers op Twitter die hem verdedigden: 'Hij heeft gelijk! Wég met verplichte mondkapjes op straat!' 'Eh...die verplichting bestaat niet meer.' 'Eh...ja maar...eh...toch ben ik tegen!' Fijn.

Fijn was ook dat het mij toch gelukt was wat werk gedaan te krijgen. Niet alleen wat klusjes in huis maar ook het nodige voor mijn eigen administratie en die van de Geheime Jongensclub.

Na het eten gniffelde ik nog even om wat berichten op sociale media. Kan er niets aan doen maar moet erg hard lachen om mensen die geloven dat Bill Gates en Soros achter alles zitten wat slecht is in de wereld, dat Trump nog steeds president van Amerika is en Poetin best een aardige kerel. 

Nog even genoten van een aflevering van The Walking Dead voor ik het trappetje van mijn hoogslaper beklom.

Vrijdag weer erg gelachen om berichten op sociale media waaruit blijkt dat populist Thierry Baudet een probleempje heeft. Zijn grote held en voorbeeld, Donald Trump (klik op de link om te horen wat Trump van de inval vindt), is groot fan van Vladimir Poetin en vindt het terecht dat Poetin Oekraïne aanvalt met zwaar militair geweld. 

Baudet vindt dat dus ook. Maar helaas, veel Forum voor Democratie stemmers (en ook veel Republikeinen in de VS) vinden het vreselijk wat de burgers van Oekraïne wordt aangedaan. Bovendien roepen zij elkaar op om niet te gaan stemmen bij de eerstvolgende verkiezingen 'Want volgens Baudet leven wij niet in een democratie dus stemmen heeft geen zin!'
Ook is inmiddels bekend dat Baudet met hulp van ondermeer Ewald Engelen en de jongetjes van GeenStijl indertijd het Oekraïne-referendum ('Oekraïne wel of niet bij de EU?') uitsluitend heeft geïnitieerd met als enig doel het destabiliseren van de EU (klik). Precies wat Poetin ook graag wil.

Dat even lekker lachen was nodig want het internet stond bom(...)vol vreselijke berichten over de Russische aanval. 

Met een buurvrouw die op de thee kwam heb ik ook lekker zitten lachen. Bovendien kon ik haar helpen wat zaken te doen op de computer. Zij heeft inmiddels een smartphone waarmee zij kan meedoen met de vaart der volkeren maar zelf een computer aanschaffen gaat haar nog iets te ver. 

Terwijl sommigen het al ver vinden gaan om een online petitie te ondertekenen en zonder mondkapje een bus in te stappen om zich vervolgens 'een held' te noemen, zijn er ook échte helden:

Russische burgers bijvoorbeeld die protesteren (klik) tegen de daden van hun president, wetend dat de kans op arrestatie (en erger) ontzettend groot is. Terwijl er mensen zijn die Trudeau een dictator noemen omdat hij twee 'vreedzame demonstranten' (mensen die met geweld protesteerden tegen mondkapjes) heeft laten arresteren vinden diezelfde mensen Poetin géén dictator. Ik vind dat raar. 

Niet raar vind ik het dat er eindelijk een president lijkt te zijn die écht opkomt voor zijn volk. Zo weigerde hij te zwichten toen Donald Trump dreigde om Oekraïne miliaire steun te onthouden als Zelensky (klik) aan Trump geen documenten gaf waaruit mogelijk zou blijken dat de zoon van Joe Biden oneerlijk zaken deed. Volodymyr Zelensky wilde een einde aan corruptie en gaf zijn carrièrre als succesvol komiek (...) op om zich verkiesbaar te stellen als president. En won die verkiezingen.

Het volk van Oekraïne heeft daar geen moment spijt van gehad en hier is nog een voorbeeld dat onderstreept waarom zij vinden dat hij écht voor hen vecht. Hij doet dat namelijk zeer letterlijk:

Dat is toch echt van een geheel andere orde dan een Nederlandse minister van Defensie die voor een tijdschrift in militair kostuum poseerde bij een tank:
Maar minister Hennis-Plasschaert bracht wel veel geld in het laatje voor Nederland door wapentuig te verkopen aan Saoedi-Arabië. Houzee.

Nee, dan deze held. Die zijn leven gaf om een brug op te blazen waardoor de Russische opmars vertraging opliep en zijn kameraden op tijd weg konden komen:
'Hoe weet jij al die dingen?', wordt mij wel eens gevraagd. Welnu: door daadwerkelijk artikelen te lezen waarvan de koppen op sociale media worden geplaatst, gecombineerd met logisch nadenken en het raadplegen van meer dan een bron. Dus niet door youtubfilmpjes te kijken van iemand die zegt dat-ie zelf onderzoek heeft gedaan. Hoewel ik ook die filmpjes kijk. Maar dan vooral als amusement.

Hoe vreselijk het ook is dat er na ruim 75 jaar weer oorlog is in Europa, het leven gaat door. Zo was ik voor het eerst sinds tijden weer eens bij een open podium met zeer diverse optredens:

Een verhalenvertelster



Vier dames met diverse instrumenten, waaronder hun stembanden



Een singer/songwriter

Onwerkelijk om plezier te hebben terwijl maar een paar landsgrenzen verderop mensen letterlijk vluchten, vechten en vrezen voor hun leven. Het voelde bijna schaamteloos om mij te vermaken.

Het was vrijdag en dus plaatste ik - zoals gebruikelijk - een vers verhaaltje (klik). 

Later op de avond - midden in de nacht, beter gezegd - mocht ik als entertainer opdraven op een feestboot.

Waarna ik om zeven uur in bed lag. 's Ochtends dus.

Niet volledig wakker vertrok ik zaterdag naar Spijkenisse 


voor de verjaardag van mijn peetzoon. 

Fijn om rustig bij te kletsen met hem en zijn moeder.
 
Tegen de avond reisde ik niet terug naar Amsterdam maar door naar Breda om daar te gaan hossen in ut Kielegat. Na een welverdiende nachtrust en een stevig ontbijt ging ik daar zondag nog even mee door:



Hoewel 'Alaaf!' natuurlijk een prima verklaring is met carnaval,
kun je de gelegenheid ook gebruiken om het gesprek
aan te gaan over Vladimir Poetin en zijn invasie van Oekraïne



Het heerlijke zonnetje deze dag
verwelkomde mij ook thuis:

De muziek van deze week hoorde ik in een 'hoempa' versie tijdens carnaval. Hier is het origineel van Rob de Nijs. Dag Zuster Ursula.


Deze week staan wij stil bij het overlijden van honderden mensen aan Oekraïense zijde en de duizenden aan de kant van de Russische invasiemacht.en daarnaast bij dat van Sally 'Hot Lips' Kellerman, Gary Brooker en Mark Lanegan . 


Meer lezen? Mijn verhalenbundels


vrijdag, februari 25, 2022

Vrije hand (een verhaaltje)

Een houten stok ondersteunde
zijn lopende lichaam.
Ook zijn linkerbeen
was een houten stok.
Zijn rechter niet.
Zo liep hij dan, de man.


Trots omdat hij weer 
iets had bereikt
dat anderen niet voor mogelijk achtten.

Nu was hij onderweg naar huis.
Of naar de kroeg.
Of waar naar toe dan ook.
Om te vertellen van zijn daad.

Steviger doorstappend inmiddels.

Met twee tafeltennisbatjes
stevig vast in zijn vrije hand.

=======================

In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/TerrebelAuthortainer

Meer lezen? Mijn verhalenbundels

woensdag, februari 23, 2022

Niet oordelen leidt tot meer respect

In een twitterbericht stond: 'Vandaag drukke dag. Naar de sportschool en koken.' In eerste instantie dacht ik: 'Waar is de rest van het bericht want dat is toch helemaal geen drukke dag?' Maar dan ga je even nadenken (ik wel, tenminste) en bedenk je dat iemand bijvoorbeeld lijdt aan een vreselijke spierziekte en dankzij nieuwe medicatie voor het eerst sinds jaren weer naar buiten kan, oefeningen doet in de sportschool naast de fysiotherapie praktijk, dan een dutje gaat doen om energie op te doen voor het koken en denk je: 'Wauw, respect!'

===========================

In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/TerrebelAuthortainer

==============================
Ofwel: niet te snel oordelen zorgt ervoor dat je minder negatief denkt over mensen. Hoewel het natuurlijk ook kan gaan om een uitzonderlijk lui persoon. Of misschien wel iemand die lijdt aan depressie. Een vreselijke ziekte waardoor je bijna nergens zin in hebt en zelfs naar het dak klauteren om daar vanaf te springen te veel moeite is.


Ook voor zo iemand is naar buiten gaan een enorme overwinning; zomaar contact met wildvreemden! Met het idee dat iedereen je zomaar aankijkt alsof je op het toneel staat om auditie te doen voor de titelrol in 'Droopy, the Musical'. Kan het mij niet goed herinneren maar het zou goed kunnen dat ik eens een bericht de wereld in stuurde dat luidde: 'Hoera, vandaag acht passen gelopen zonder hulp!' Dat was dan een paar dagen na de operatie waarbij ik een nieuwe heup kreeg waardoor ik een paar weken lang aan huis gebonden was.

Zo ontdekte ik dat je je absoluut niet hoeft te vervelen als je hele dagen in huis doorbrengt. Voor hen die dat jarenlang moeten doen...respect!

Heeft u wel eens een oordeel geveld waarbij u achteraf dacht: 'Oei, misschien heb ik iets te snel geoordeeld!'?

Meer lezen? Mijn verhalenbundels

dinsdag, februari 22, 2022

Goed nieuws en kattenlog

Goed nieuws vind ik dat een beruchte 'Tinder Swindler' tegen de lamp is gelopen. G. O. (op last van zijn advocaat dd 6 april 2023 heb ik zwarte balkjes voor zijn ogen geplaatst en zijn achternaam afgekort tot O. Dat hij zelf graag zijn foto, naam en andere details verspreidt is niet erg. Dat anderen dat doen wél. Ben benieuwd of de advocaat ook Alberto Stegeman en SBS heeft aangeschreven. Klik hier (klik) voor updates. Erg interessant dat de advocaat het anonimiseren van zijn cliënt niet voldoende achtte) heeft - naar het zich laat aanzien - zijn laatste slachtoffer opgelicht. Een van de onderdelen van zijn 'modus operandi' was dat hij vrouwen wijsmaakte dat hij een bekende Nederlander was en dat zij daarom geen foto's met hem op sociale media mochten plaatsen 'want dan word ik lastig gevallen door fans'. 

Wat hij waarschijnlijk bedoelde was: 'Dan word ik lastig gevallen door andere vrouwen die ik heb verteld dat zij mijn grote liefde zijn en wil laten delen in het succes van mijn eerstkomende album door hen te laten investeren in de platenopnames.' Zo wist hij ruim anderhalve ton te bemachtigen. Kattenpis vergeleken met wat de onlangs overleden 'pick up artist' Heer Olivier voor elkaar kreeg maar toch niet misselijk. 


Heer Olivier kreeg het voor elkaar om in de cel diverse vrouwelijke cipiers te verleiden in ruil voor allerlei priveleges en de dag na zijn vrijlating wist hij een Mercedes dealer wijs te maken dat hij zich onprettig voelde als die naast hem zou zitten tijdens een proefrit met het nieuwste model. Waarop hij doodleuk met de aldus gestolen auto wegreed. Nagezwaaid door de blije autodealer die dacht een beroemde klant te hebben maar zich pas later realiseerde gewoon ordinair bestolen te zijn. Of G. O. ook zo goed is in het 'vak' van oplichter moet nog blijken maar dankzij het internet zijn nu in elk geval veel meer mensen in een keer gewaarschuwd. Nu is het wachten op een geruchtmakende zaak waarbij mannen slachtoffer zijn van een vrouwelijke oplichter. Want ja, die zijn er ook. Maar worden minder vaak gepakt. Vooral omdat hun slachtoffers zich meer dan vrouwen schamen voor het feit dat zij zich hebben laten oplichten.

Heb nog voldoende foto's en filmpjes van Billy de Kat om elke week een plaatje van hem te plaatsen tot een nieuwe kat mij heeft uitverkoren als baasje. Hier is een filmpje van mijn november 2021 overleden harige vriendje die altijd blij kwam aanrennen als ik de vijverfontein aanzette:

Deze lolcat gaat over vrijheid van meningsuiting:


'Waarom denken zovelen dat 'vrijheid van meninguiting' staat voor 'vrijheid om leugens te verspreiden'?

Waarmee ik maar wil zeggen: een leugen is geen mening. Maar een leugen. Dus.


In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/TerrebelAuthortainer

Meer lezen? Mijn verhalenbundels

zondag, februari 20, 2022

De week voorbij

Uit mijn jeugd kan ik mij herinneren dat er voor mannen drie luchtjes op de markt waren: Old Spice voor gepensioneerden, Tabac voor mannen vanaf dertig en Fresh Up voor jongere mannen.

Coco Chanel werd eens gevraagd wat zij droeg in bed: 'Chanel no.5', was haar gevatte antwoord volgens de overlevering.

Draagt u wel eens een luchtje? Welke is dat, als ik vragen mag en draagt u het altijd of alleen bij bepaalde gelegenheden?

=====================

In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/TerrebelAuthortainer

=====================

Maandag dronk ik koffie met een buurvrouw en een andere buurvrouw kwam bij mij de computer gebruiken omdat zij er zelf geen heeft. Met mijn nicht woonde ik een avond voor belangstellenden bij van mijn Vrijmetselaarsloge. Het was een goede dag. Waarop ik ook nog eens een plankje ophing. Dat een paar uren later nog steeds bleek te hangen. #BestTrotsOpMijzelf
Er waren zes geïnteresseerden die avond. Dat is natuurlijk niet heel veel. Maar dat komt omdat de Vrijmetselarij niet actief werft. Behalve dat dat een smak geld scheelt aan advertenties en marketingcampagnes, weet je op die manier dat de mensen díe komen echt geïnteresseerd zijn: zij hebben namelijk zelf gevraagd (aan mensen of aan Google) waar zij meer informatie over de vereniging kunnen vinden.

Elke belangstellende vond het een interessante avond en een enkeling kunnen wij wellicht over een tijdje* Broeder of Zuster noemen. Jawel, ook vrouwen kunnen lid worden. Weliswaar niet van de 'originele' vereniging maar de eerste vrouw werd al ingewijd rond 1890 en al voor de invoering van het vrouwenkiesrecht waren er als afsplitsing Vrijmetselaarsloges voor alleen vrouwen en 'gemengde'.

*Wie lid wil worden is dat niet van de ene op de andere dag want je gaat een relatie aan met elkaar en dus is er daarom - doelbewust - een periode van afwachten, aftasten en elkaar leren kennen met diverse diepgaande gesprekken -. Net als in een liefdesrelatie. Mensen die op de avond van de eerste ontmoeting besluiten te trouwen hebben doorgaans geen lang en gelukkig huwelijk.

Dinsdag lachte ik hardop in mijn eentje toen ik las dat Novak Djokovic (klik) droog beweerde: 'Ik ben geen anti-vaxxer, alleen maar tegen vaccinaties'
Ik heb er lol in om dat soort uitspraken in een meme te gieten.

Tsja, dat is de definitie van 'anti-vaxx'. Gek genoeg vertrouwt hij niet op wetenschappers en zelfs niet op God (hoewel de tenniser volgens zijn vader niemand minder is dan de incarnatie van Jezus), maar wel op homeopathie. Zo investeerde hij in een 80% aandeel in een Deens bedrijf dat het coronavirus te lijf wil door middel van homeopatische 'frequenties'. 

Had gezellig een buurvrouw op visite en vermaakte mij met schrijven en mijn huishouden terwijl ik ook mijn Instagram-account opschoonde door niet-actieve mensen te verwijderen uit mijn volglijst. Ook zag ik dat Claudia de Breij een reactie van mij leuk vond:

Voor het eerst in lange tijd keek ik weer eens naar een persconferentie van de overheid rond corona. Dit keer was het een vermakelijke uitzending. Niet alleen omdat premier Rutte andere dingen te doen had en er daardoor niet bij was maar omdat minister van Volksgezondheid Kuipers een geweldige tip had voor het volk: 'Ga lekker carnaval vieren, maar vermijdt grote massa's'. Ik bedacht direct (oké, mijn hersenen doen dat nagenoeg vanzelf. Ik heb er nauwelijks zeggenschap over. 'ADHD' zegt men. Ik zeg: 'Ach, soms best handig en grappig') variaties als: 'Ga gerust lekker zuipen maar vermijd alcohol' en 'Ga lekker een avondje lezen maar vermijd boeken, tijdschriften en internetartikelen' en 'Ga vooral lekker eten maar zorg ervoor dat er niets in je maag komt.'

Nu de maatschappij weer 'open' gaat hoop ik dat de minister van Onderwijs, Robbert Dijkgraaf', zijn kans schoon ziet om het onderwijsniveau wat op te krikken. En dan vooral dat van volwassenen want in mijn ogen hebben die wat te veel last van onwetenheid en een gebrek aan opvoeding. Kijk maar eens naar dit bericht van een jongerenwerker die volgens haar 'bio' ook politieagent is:
's Avonds keek ik de film 'Boy Erased', het waargebeurde verhaal van een jongen die van zijn vader de dominee verplicht naar conversietherapie moet om te 'genezen' van zijn homoseksualiteit. 

Tot op de dag van vandaag is het in 36 staten in Amerika legaal om minderjarigen bloot te stellen aan de vernedering van conversietherapie. In Nederland geldt homoseksualiteit 'al' sinds 1987 niet meer als geestesziekte maar in Amerika loopt men nog wat achter. U begrijpt misschien dat ik mensen die roepen dat moslims achterlijk zijn 'want in beschaafde landen kennen we al eeuwenlang homorechten' in hun gezicht uitlach. Keihard.

Het was niet echt een opbeurende film, hoewel de afloop mij tevreden stelde: de jongen in het verhaal is inmiddels een volwassen man die zeer tevreden samenleeft met zijn echtgenoot. Overigens net als zijn vroegere therapeut in het conversiecentrum die ook gewoon christelijk hypocriet homoseksueel bleek te zijn. De film erna zou gaan over een keurige vrouw die zwaar verslaafd is aan legale drugs. Maar ik weet al langer dat meer mensen overlijden door overdoses legale dan aan illegale drugs en had al genoeg drama te verwerken gehad voor een avond.

Dus ik maakte een foto van mijn woonkamermuur om te laten zien aan een vriendin die twijfelt of zij haar muur rood zal gaan verven:
Omdat ik mij wat zwakjes en snotterig voelde deed ik een covid zelftest:
Ha, gelukkig hoef ik niet een vijftiental mensen te bellen met wie ik de voorgaande dagen in contact ben geweest!

Al met al was het weer een prima dag. En niet zomaar eentje want precies twintig jaar geleden op deze dag werd mijn jongste dochter geboren. Hier op een foto van een aantal jaren geleden:
Woensdag voelde ik mij nog steeds wat zwakjes en dus bleef ik wat langer in bed liggen dan ik normaal gesproken doe. Hoefde er 's middags niet uit voor het wekelijks voedselpakket want toen ik op de link klikte om mijzelf en een buurvrouw aan te melden, bleek men de 60 pakketten al te hebben vergeven. En dat terwijl ik iets meer dan een uur nadat de link per e-mail was verzonden reageerde.

Desondanks besloten zij en ik toch even de deur uit te gaan. Ik wat zwakjes en koortsig en zij wat instabiel door andere medische oorzaken en daarom met wandelstok. Zo trotseerden wij samen rukwinden maar genoten ook van het buiten zijn en in de dierenwinkel lekkers te halen voor onze huisdieren.

Thuisgekomen bleek ik voldoende energie te hebben om mijn keuken verder op te knappen en hing ik mijn messenrek op de nieuwe plek op: afmeten, twee gaten boren, pluggen en schroeven erin, magneetstrip aan de ijzeren basis monteren en de messenset er aan klikken en...hoppa!

Later op de dag liep ik nog een extra rondje want ik blijk het fijn te vinden om in het donker te wandelen. 

Misschien deels vanwege een oogafwijking waardoor ik licht minder goed verdraag dan anderen. Wie weet is dat omdat mijn verre voorouders uit Transylvanië komen maar waarschijnlijker door een geboorte-afwijking in mijn ogen die een aantal jaren geleden is ontdekt. Iets met een 'verkeerde' verhouding staafjes en kegeltjes of zo.

Hoe dan ook: ik haalde een paar boeken uit mijn weggeefdoos en deponeerde die in een buurtbibliotheek.

Verder vroeg ik mij af wat ik bovenaan deze trap bij een bouwkeet zou vinden maar besloot verstandig te zijn en dat niet te onderzoeken.
De rest van de avond was voor rust, reinheid en regelmaat afgewisseld met het uitvoeren van werkzaamheden voor de Bewonerscommissie en de Geheime Jongensclub. Waarbij ik ontdekte dat er weer een heuse Vrijmetselaarsloge (klik) bijgekomen is alleen maar voor vrouwen. 

Omdat ik bijna 6000 mensen volg op Twitter en door ruim 5500 gevolgd word op mijn Twitteraccount (klik), verwijderde ik wat namen van mijn volgerslijst. Mensen die al enkele weken of maanden niets hebben geplaatst volg ik niet meer. Zo heb ik meer ruimte voor mensen die wat actiever zijn op het platform. 

Donderdag zag ik op Facebook dat diverse aardige dames graag bevriend met mij zouden willen zijn. Ik hoef dan alleen maar lid te worden van hun WhatsApp groepje. Of hen te bellen. Voor maar een paar euro per minuut. 
Helemaal niet opvallend hoor, dat zij vrijwel allemaal stomtoevallig exact dezelfde kennismakingstekst gebruiken. Je zou bijna denken dat er dezelfde lelijke Russische kerel hetzelfde computeralgoritme achter zit. Helaas blijven dit soort vormen van oplichting bestaan zo lang er mensen zijn die erin trappen. Of is het 'er in trappen'? In elk geval niet 'er intrappen', meen ik.

Door het teruglezen van een oud blogstukje (dat doe ik wel eens) werd ik herinnerd aan een heerlijke dag in 2014 (klik). Die eindigde met een optreden van Will and the People, waarvan u een registratie onderaan dit stuk vindt. U vindt mij op de eerste rij: de kleine man met het witte t-shirt.

Onderweg naar de supermarkt had ik deze dag een fijn gesprek met een buurvrouw waarna ik een paar verjaarskaarten op de bus deed en op de terugweg een fijn gesprek had met een buurman die ook toevallig boodschappen deed.

Verder hield ik mij deze dag bezig met het opschonen van mijn beide computers: zowel mijn desktop alsook mijn mobieltje nam ik - softwarematig - onder handen en ook ik zelf mocht er aan geloven. Met een bezoekje aan de covidkapper:
De hoeveelheid flubbelpapiertjes en volgeschreven vellen in notitieboekjes was weer behoorlijk toegenomen dus ik hield mij een uurtje of twee bezig met het verwerken van aantekeningen voor ik naar bed ging met een lekker oud luisterboek.

Vrijdag deed ik rustig wat huishoudelijke klusjes voor ik er even voor ging zitten: het 1000 meter schaatsen voor heren op de Olympische Spelen in Peking. Was spannend! En als de regel: 'Buitenbocht gaat voor binnenbocht' 


niet in werking was getreden hadden 'wij' niet een maar waarschijnlijk twee medailles binnengehaald. Maar de Canadees Laurent Dubreuil had prachtig tactisch én snel geschaatst en daarmee terecht de zilveren medaille verdiend in plaats van Kay Verbij.

De strijd was net gestreden toen een buurvrouw bij mij de computer kwam gebruiken. Om later op de dag haar huishoudhulp aan mij voor te stellen. Vanaf volgende maand komt deze aardige dame mij twee uurtjes per maand helpen met het huishouden. Fijn!

Tussendoor verwerkte ik een paar appels tot appelflappen en kon er eentje aanbieden aan een buurvrouw die op de koffie kwam. Helaas bleef er geen appelflap over voor mijn huisgenote. Noch voor mijn waarde lezers en lezerinnen. Sorry.
(U mag genieten van de afdrukken van de lekkernij in de gebruikte ovenfolie. Zo ben ik)

Was net bezig met mijn wekelijkse 'verhaaltje op vrijdag' (klik) toen ik tot mijn vreugde werd gebeld met de vraag: 'Kun jij vandaag een entertainmentklus accepteren?' Natuurlijk kon ik dat! 'Hoe laat word ik op locatie verwacht?' 'Over twee uurtjes'. Oké, dan. Waarbij ik even was vergeten dat vanwege storm Eunice het openbaar vervoer nagenoeg plat lag. Oeps!
Gelukkig kon ik met een collega meerijden. Dat was niet de kip op deze foto, genomen op de filmlocatie van de betreffende videoclip.

Eenmaal thuis genoot ik van een lekker warm bad. Na mij ervan verzekerd te hebben dat mijn huisgenote ergens warm en veilig zat maar helaas niet kon komen vanwege het gebrek aan openbaar vervoer.

Zaterdag verbaasde ik mij over wat mensen zoal geloven. Als het bericht in kwestie maar wordt gedeeld door iemand uit hun eigen 'bubbel'. Zelfs bekende politici blijken te geloven in klinkklare nonsens:

Men neme een paar feiten, verbinde daar een paar wilde conclusies aan, verspreide de zo onstane onzin en hopla...duizenden volgelingen (ook wel 'schapen') geloven wat je beweert. Gelukkig is het meestal onschuldig en kunnen mensen die wel in staat zijn tot zelfstandig nadenken er hartelijk om lachen.

Een buurvrouw en ik ontvingen de oproep om wat extra eten te halen van ons favoriete voedseldistributiepunt. In verband met storm Eunice waren er wat klaarstaande kratten omgewaaid of zo en de geredde producten werden verspreid onder de mensen op de emaillijst van 'Guerilla Kitchen':
De buurvrouw vond dat mijn huisje er steeds huiselijker uit gaat zien, nu ik tegenwoordig eindelijk de tijd neem om decennialang vergaarde spullen de deur te wijzen. 


Het zal niet lang meer duren voor ik eindelijk alleen nog maar de spullen overhoud die ik écht wil bewaren maar die ooit van mijn kinderen, diverse huisgenoten (m/v), mijn moeder en van de moeder van mijn zoon waren. Zo ziet u op de bank het dekentje (opgevouwen) liggen waar ik als kind onder lag op de achterbank van de auto van mijn moeder en waar ook mijn zoon als zoontje wel eens een middagdutje onder heeft liggen doen. Dat dekentje gaat niet weg. Dus.

Met de buurvrouw nam ik de lokale stormschade op: mijn tuinkastje had de storm niet overleefd. Na ruim 25 jaren trouwe dienst zal ik afscheid moeten nemen van het opberghokje. Zodra het weer het toelaat zal ik de spullen verzamelen die tijdelijk plek hebben gevonden in de tuinen van diverse buren.


Triest, hoor. In de algemene binnentuin bleek een mooie grote boom te zijn omgewaaid. Wat de *BONK!* verklaarde die mij 's nachts even uit mijn slaap had gerukt. Verderop in de straat was een boom deels ontworteld. Daarbij bleek ook een gaslek te zijn ontstaan. Chapeau (dat betekent 'hoed' in het Frans, leerde ik) voor de harde werkers van diverse, door de gemeente ingeroepen, bedrijven die het euvel 's avonds in het donker kwamen verhelpen.

Had deze dag een paar fijne gesprekken met een paar fijne mensen, waaronder een telefonisch gesprek met mijn broer en behoorlijk tevreden zocht ik de rust van de nacht op. Na het kijken van de nieuwste aflevering van Star Trek: Discovery. Heerlijk!

Zondag belde een collega mij met een interessante mededeling die mij wat extra inzicht gaf in het reilen en zeilen van het bedrijf waar ik nog maar een paar maanden zal werken. Verder hielp een vriend mij een beetje met mijn lessen Frans want hij is de taal zeer goed machtig, al is hij geen Fransman. Zijn vriendin - niet geheel toevallig een buurvrouw van mij - deed gezellig met ons een bakkie koffie mee.

 Later op de dag (oké, minder dan een uur later) zat ik thee te drinken met een andere buurvrouw.


Omdat ik toch al de computer aan had staan om mijn administratie te doen en wat te werken voor de Geheime Jongensclub, kon ik haar van dienst zijn. Ik hielp haar in te loggen op diverse websites waar zij het een en ander op geregeld wilde hebben. Dus zij had diverse inlogcodes nodig: die van de betreffende webdiensten, haar DigiD en die van haar mobieltje. Voor haar erg verwarrend: 'Zij vragen om mijn pincode maar de pincode die ik heb ingevoerd werkt niet.' 'Werkt de sleutel van jouw voordeur op jouw achterdeur?' 'Nee, natuurlijk niet. Het zijn weliswaar allebei sleutels maar niet elke sleutel past op elk slot.' 'Precies. Dus zie een pincode maar als een digitale sleutel.' 'Aha!' Altijd fijn, kennis overdragen. Voor mij werkt het dan om mij in te leven in de gedachtewereld van de ander. Ik vind het ook fijn om zelf dingen uitgelegd te krijgen op een manier die voor mij begrijpelijk is.

Zo ontdekte ik dankzij een korte gedachtewisseling eindelijk wat 'NFT's' nu eigenlijk zijn. Na wat heen-en-weergepraat kwam ik zelf met deze conclusie: 'NFT's zijn dus eigenlijk een soort digitale versie van de certificaten uit de jaren '80 die mensen gingen verhandelen voor veel geld terwijl die certificaten niets meer waren dan een stukje papier waarop stond: 'U heeft een stukje van de Maan' terwijl de Maan helemaal niet te koop is en mensen elkaar eigenlijk alleen maar gebakken lucht verkochten.' 'Precies, je hebt het door!', reageerde de expert in cryptomunten waarmee ik in gesprek was enthousiast.

Er leek een stilte voor de storm te zijn dus ik liep een rondje door de buurt en haalde wat lekkers bij de supermarkt. Om te ontdekken dat de riolering niet bestand blijkt tegen de hoeveelheid hemelwater:
Over hemelwater gesproken: in een plasje op de stoep verderop vond ik een mondkapje dat verdacht veel lijkt op het mondkapje dat ik een paar weken eerder verloor in een theater. Ofwel heeft iemand exact hetzelfde handgemaakte mondkapje gekocht bij dezelfde buurvrouw waar ik de mijne kocht, of iemand heeft mijn mondkapje in het theater gevonden en is dat na het dragen ervan kwijtgeraakt bij mij in de straat. Maar misschien was-ie wel gewoon aan mijn kleren blijven hangen en verloor ik het stuk stof na het theaterbezoek zelf in mijn eigen straat.

Zoals de uitdrukking in Denglish dan luidt: 'shoot me but leak'. In elk geval zijn mijn allereerste mondkapje en ik weer herenigd. Joepie!
Terwijl buiten een storm in kracht toenam, ging ik even lezen en toen lekker slapen.


De muziek van deze week is het hierboven toegezegde clipje van Will and The People. Het nummer heet 'Formula':
(U kunt mij plezier zien hebben. Eerste rij. De kleine man in het witte t-shirt)

Deze week staan wij stil bij het overlijden van Ivan Reitman en Ari 'Heer' Olivier.

Meer lezen? Mijn verhalenbundels