Voorzichtig sloot hij het portier. Als om het schilderij niet te storen. Hij liep op de restanten af van hun flat, draaide even zijn hoofd naar zijn vrouw die hem een goedkeurend knikje gaf. Alsof hij een stout jongetje was dat zich bij de hoofdmeester moest melden. Hij zette zich aan de taak om voor haar sigaretten te vinden. Vooral omdat hij nu niets beters wist te verzinnen om te doen.
Natuurlijk had hij erover gedacht om met de auto naar de school te rijden waar zijn jongens op zaten maar hij was bang voor wat hij daar aan zou treffen. Hij wist bijna zeker dat zijn vrouw niet eens wist hoe de school heette, laat staan waar die was! Geeft niet, zij had vast andere dingen aan dat mooie hoofd van haar. Hij wist niet waarom maar hij was nog steeds een beetje verliefd op haar.
Hij voelde de pijn niet meer van alle schrammen en builen die hij had opgelopen in zijn zoektocht naar zaken die hem weer wat vastigheid konden bieden. Tussen een paar stenen zag hij iets wits uitsteken dat hij voorzichtig lostrok. Het was het papiertje met daarop het Sinterklaasrijm dat zijn jongste vorige maand (vorig jaar, vorig leven!) voor hem geschreven had: 'Sint liep te denken wat hij dit jaar aan papa moest schenken...'.
Hij glimlachte bij de herinnering aan die leuke avond toen ze zo'n lol hadden gehad met de surprises. Voor het laatst bij elkaar als echt gezin. Zelfs zijn vrouw deed alsof zij het plastic Hema-ringetje dat zij van oudste kreeg leuk vond! Hij wist dat zij er niets aan vond, dat hele Sinterklaasfeest niet.
Een paar jaar daarvoor was zij zelfs boos geworden toen hij voorstelde dat de surprises niet meer dan vijf euro mochten kosten. Wat was er nu voor lol aan als je van tevoren al wist hoe duur, of hoe goedkoop, het cadeau was dat je kreeg? En was het nu echt te veel gevraagd om voor Sinterklaas een nieuwe TV voor op de slaapkamer te krijgen? Het ding dat er stond was al bijna vijf jaar oud en had niet eens een oled-scherm! Geldgebrek hadden ze niet en zij wist dat hij 't best kon betalen.
Wat ze niet wist was hoe het was om in armoede te zijn opgegroeid. Zijn vader was klusjesman en in zijn vrije tijd uitvinder. Althans, zo noemde hij zichzelf maar wezenlijk stelden zijn 'uitvindingen' weinig voor. Toen hij eindelijk met iets kwam wat nuttig zou kunnen zijn - een automatische spaghetti-vork - bleek het ding al te bestaan! Maar zijn vader gaf niet op en stak al zijn vrije tijd in tekenen, zagen en timmeren in dat kleine schuurtje aan de achterkant van die eenvoudige rijtjeswoning in de buitenwijk.
Zijn moeder zat achter de kassa in de plaatselijke supermarkt. Als ze tenminste niet aan de gang was als luizenmoeder, voorleesmoeder of als lid van de feestcommissie op school. Als oudste van vier kinderen mocht hij op zaterdag wel eens mee als zij als vrijwilligster werkte in het verzorgingstehuis. De oudjes vonden het prachtig als zo'n jonge knul hen in hun rolstoel rondreed door de rozentuin waar later hun as in uitgestrooid zou worden.
Natuurlijk had hij erover gedacht om met de auto naar de school te rijden waar zijn jongens op zaten maar hij was bang voor wat hij daar aan zou treffen. Hij wist bijna zeker dat zijn vrouw niet eens wist hoe de school heette, laat staan waar die was! Geeft niet, zij had vast andere dingen aan dat mooie hoofd van haar. Hij wist niet waarom maar hij was nog steeds een beetje verliefd op haar.
Hij voelde de pijn niet meer van alle schrammen en builen die hij had opgelopen in zijn zoektocht naar zaken die hem weer wat vastigheid konden bieden. Tussen een paar stenen zag hij iets wits uitsteken dat hij voorzichtig lostrok. Het was het papiertje met daarop het Sinterklaasrijm dat zijn jongste vorige maand (vorig jaar, vorig leven!) voor hem geschreven had: 'Sint liep te denken wat hij dit jaar aan papa moest schenken...'.
Hij glimlachte bij de herinnering aan die leuke avond toen ze zo'n lol hadden gehad met de surprises. Voor het laatst bij elkaar als echt gezin. Zelfs zijn vrouw deed alsof zij het plastic Hema-ringetje dat zij van oudste kreeg leuk vond! Hij wist dat zij er niets aan vond, dat hele Sinterklaasfeest niet.
Een paar jaar daarvoor was zij zelfs boos geworden toen hij voorstelde dat de surprises niet meer dan vijf euro mochten kosten. Wat was er nu voor lol aan als je van tevoren al wist hoe duur, of hoe goedkoop, het cadeau was dat je kreeg? En was het nu echt te veel gevraagd om voor Sinterklaas een nieuwe TV voor op de slaapkamer te krijgen? Het ding dat er stond was al bijna vijf jaar oud en had niet eens een oled-scherm! Geldgebrek hadden ze niet en zij wist dat hij 't best kon betalen.
Wat ze niet wist was hoe het was om in armoede te zijn opgegroeid. Zijn vader was klusjesman en in zijn vrije tijd uitvinder. Althans, zo noemde hij zichzelf maar wezenlijk stelden zijn 'uitvindingen' weinig voor. Toen hij eindelijk met iets kwam wat nuttig zou kunnen zijn - een automatische spaghetti-vork - bleek het ding al te bestaan! Maar zijn vader gaf niet op en stak al zijn vrije tijd in tekenen, zagen en timmeren in dat kleine schuurtje aan de achterkant van die eenvoudige rijtjeswoning in de buitenwijk.
Zijn moeder zat achter de kassa in de plaatselijke supermarkt. Als ze tenminste niet aan de gang was als luizenmoeder, voorleesmoeder of als lid van de feestcommissie op school. Als oudste van vier kinderen mocht hij op zaterdag wel eens mee als zij als vrijwilligster werkte in het verzorgingstehuis. De oudjes vonden het prachtig als zo'n jonge knul hen in hun rolstoel rondreed door de rozentuin waar later hun as in uitgestrooid zou worden.
Tenminste, dat zei dat ene mensje altijd. Die met de pretlichtjes in de ogen. Hij was 11 en geloofde haar. En waarom ook niet?
Toen zij stierf was hij ontroostbaar. Zijn moeder kwam op de rand van zijn bed zitten, woelde met de vingers door zijn haar en droogde zijn tranen met haar duim die ze vervolgens aflikte. 'Het is oké, jongen. Ze heeft een mooi leven gehad en ligt nu voor altijd' - Speelde zij mee in zijn illusie of was 't écht een strooiveldje van het crematorium? Hij zou het nooit te weten komen - 'tussen de rozenstruiken die ze zo mooi vond en waar ze vroeger met jou altijd paaseieren zocht. Weet je nog dat je 't zo leuk vond als jij ze mocht beschilderen, voordat ik ze tussen de struiken verstopte?'
=====================================================
Bovenstaand deel van een nog af te schrijven boek publiceerde ik eerder. Heb er een beetje aan zitten schaven. Dit is de meest recente versie.
=========================================
Meer lezen? Mijn verhalenbundels