Een liefdesrelatie onderhouden is lang niet altijd makkelijk. Na het 'veroveren' van een partner begint het namelijk pas. En dat is al niet makkelijk.
In dit stukje heb ik een paar anekdotes verzameld. Uit eigen ervaring en van vrienden en kennissen. Wellicht herkent u er een paar. In elk geval heb ik weer wat voer in het geval ik mij weer eens waag aan stand-up comedy.
==========================
============================
Zo lukt het een dame die ik ken maar niet om een leuke man aan de haak te slaan. 'Wat zoek jij in een kerel?', vroeg ik haar. 'Ik wil een partner die volkomen zelfstandig zijn eigen gang gaat en 24 uur per dag voor mij klaar staat.' 'Aha!', zei ik. 'Je wilt dus twee partners: eentje die voortdurend ingaat op al jouw wensen en een andere die lekker manlijk standvastig is en zich anderen niet laat vertellen wat hij moet doen. Denk je dat je ooit een man vindt die een ja-knikker is én zich niets aantrekt van jouw eisen?'
Een vriendin van mij verlangt niets anders van een partner dan iemand om lekker tegen aan te kruipen en bij wie zij zich vrij en veilig kan voelen. Haar partner wil echter 'meer' maar kan helaas niet uitleggen wat 'meer' betekent. Dat maakt het lastig om 'meer' te willen of 'meer' te doen.
Dan ken ik nog een stel dat moeite heeft met communiceren: zo wil zij graag dat hij praat maar niets zegt terwijl hij vaak liever praat over alledaagse dingen dan over gevoelens. Vraagje aan de lezers: is dat een typische manlijke 'kwaal'? Die enkele keer dat hij wél over gevoelens wil praten kan dat alleen wanneer het haar uitkomt. Helaas lijkt het haar nooit uit te komen.
Mensen lijken geen idee te hebben wat zij hun partner aandoen wanneer zij zeggen: 'Jij doet nooit iets spontaans!' om vervolgens de volgende dag - wanneer de partner spontaan iets doet - te zeggen: 'Dat doe je alleen maar omdat ik dat zei!'
Wie een partner heeft die op gegeven moment uitroept:
Wie een partner heeft die op gegeven moment uitroept:
'Jij denkt alleen maar aan jezelf! Jij moet rekening houden met mijn gevoelens, emoties en wensen. Die van jou doen niet ter zake!', kan natuurlijk hem of haar een artikel sturen over het fenomeen 'projectie' maar het is misschien beter dat over te laten aan een psycholoog.
Kent u die van de partner die de ander vroeg: 'Ik wil dat jij altijd het initiatief toont, behalve wanneer dat mij niet uitkomt.'? Moet de ander dan wel of niet initiatief tonen en zo nee, wanneer of waarom niet? Of is dat een kwestie van dat lastige begrip 'aanvoelen'?
Zo worden miljoenen partners wereldwijd geacht de ander aan te voelen: 'Waarom kan ik jou niet iets belangrijks vertellen wanneer je aan het werk bent?' 'Omdat ik niet gestoord wil worden tijdens het werk. Ik kan jou toch ook niet storen als je TV kijkt?' 'Ja maar dat is anders want dan wil ik niet gestoord worden.'
U bent wellicht bekend met deze klassieker: 'Waarom ben jij boos op mij?' 'Als je dat niet weet, ga ik het jou zeker niet vertellen.', waarna beide partners zich onbegrepen voelen.
Deze dan: 'Jij moet begrijpen wat ik bedoel en als je mij niet begrijpt, dan moet je er naar vragen!' 'Goed dan, wat bedoel je precies?' 'Waarom moet jij daar naar vragen en weet jij niet wat ik bedoel?' 'Op jouw advies vraag ik er naar omdát ik niet weet wat jij bedoelt.' 'Jij begrijpt mij niet!' 'Klopt.'
En kent u deze? 'Ik wil dat jij vaker het initiatief neemt!' 'Maar elk voorstel dat ik doe wijs jij af!' 'Ja, en dus?'
'Jij moet veranderen en accepteren dat ik niet zal veranderen.'
'Al jouw aandacht moet naar mij gaan en ik neem het jou kwalijk als jij jouw vrienden verwaarloost.'
'Je moet nooit concessies doen aan de gevoelens van anderen. Jij moet je altijd uiten zoals jij wilt. En altijd rekening houden met wat je zegt tegen mij en hoe je dat zegt want jij moet altijd rekening houden met mijn gevoelens.'
'Jij moet mij accepteren zoals ik ben en ik eis van jou dat jij verandert.', is er ook zo eentje waarvan ik mij levendig kan voorstellen dat dat voor de aangesproken partner verwarrend is.
Net als: 'Je kunt een slechte jeugd of andere omstandigheden niet de schuld geven van jouw gedrag. En 'Zo ben ik nou eenmaal' vind ik totaal onacceptabel.' Waarop de ander antwoordt: 'Waarom doe jij zo naar tegen mij?' en als verwarrend antwoord krijgt: 'Zo ben ik nou eenmaal en bovendien heb ik een slechte jeugd gehad.'
'Jij moet mijn grenzen respecteren en ik wil dat jij laat merken dat jij een sterk persoon bent door af en toe over mijn grenzen heen te gaan. Jij moet mij jouw wil opleggen maar uitsluitend wanneer ik dat wil.'
Ik kan nog wel even doorgaan en ongetwijfeld heeft ook u voorbeelden van stellen die elkaar in verwarring brengen door niet duidelijk te communiceren of door aan te geven dat zij twee tegenstrijdige dingen tegelijk willen van hun partner.
Het gaat er echt niet alleen maar om dat mannen anders in elkaar zitten dan vrouwen want ik zie ditzelfde verschijnsel ook bij homoseksuele koppels, bij zowel man/man alsook bij vrouw/vrouw relaties dus: miscommunicatie zorgt voor veel ellende. Mensen voelen zich niet begrepen. Wat niet zo gek is natuurlijk, want vaak begrijpen wij elkaar letterlijk niet.
Eenvoudig voorbeeld: een van de twee partners is wat stilletjes en de ander vraagt: 'Is er iets, schat?' en de eerste antwoordt: 'Niets.', moet de ander dan aandringen of is de zaak laten rusten een betere optie? Vooropgesteld dat naar de kroeg vluchten geen optie is.
Meer lezen? Mijn verhalenbundels