'Goed, een paar honderd mensen per jaar wordt ernstig ziek en velen zijn dood voordat zij toe zijn aan hun pensioen, maar als wij ze sluiten raken duizenden werkloos. Met name voor de economie is het van groot belang dat ze zo snel mogelijk weer open gaan en daarom protesteer ik tegen de sluiting door de overheid. Ze moeten zo snel mogelijk weer open!'
Gaat over de sluiting van de horeca in het kader van de anti-corona maatregelen, toch? Nou nee, bovenstaande is een weergave van uitgesproken gedachtes rond het sluiten van de Limburgse mijnen indertijd.
Natuurlijk wil ook ik graag weer naar de kroeg maar ik probeer te accepteren dat dingen veranderen. Hoeveel mensen protesteerden tegen het verdwijnen van de laatste turfsteker en de laatste parlevinker?
En hoeveel veranderingen in Nederland werden tegengehouden door op een plein stenen te gooien naar politieagenten?
==============================================
===============================================
Maandag werd ik er door een Broeder op gewezen dat in mijn uitnodigingsmail voor de online bijeenkomst van die avond een stukje praktische informatie ontbrak: de 'Zoom-link'. Alsof je een rijsttafel bereidt en allerlei lekkere hapjes maakt en pas wanneer de eerste gast aanbelt tot een verschrikkelijk besef komt, hem een tientje geeft en vraagt om even naar de Chinees te gaan voor...rijst. Wat *ahum* een vriend van mij overkwam.
Zat kort even aan de waterkant met mijn vriendin
en verzamelde stukken (papieren dus. Geen stenen die ik uit de stoep wrikte of zo) om mee te nemen naar de kliniek waar men mij wellicht van een nieuwe rechterheup gaat voorzien.
Deed kleine klusjes in huis: aquariumfilter wisselen en een gebroken gordijn-dicht-trek-stok repareren met name. Ook bood ik een stoel te koop aan (dat scheelt straks weer ruimte in huis!) en ging door een lading wereldse goederen van de moeder van mijn zoon: er staan bij mij thuis nog vijf grote kratten en vijf volle vuilniszakken vol met kleding, boeken, naaigerei, ansichtkaarten, bijouterieën en wat al dies meer zij.
Deed kleine klusjes in huis: aquariumfilter wisselen en een gebroken gordijn-dicht-trek-stok repareren met name. Ook bood ik een stoel te koop aan (dat scheelt straks weer ruimte in huis!) en ging door een lading wereldse goederen van de moeder van mijn zoon: er staan bij mij thuis nog vijf grote kratten en vijf volle vuilniszakken vol met kleding, boeken, naaigerei, ansichtkaarten, bijouterieën en wat al dies meer zij.
Die avond was weer een bijzondere avond met mijn Geheime Jongensclub (een stukje over Vrijmetselarij is in de maak. Nog even geduld graag). 'De anderhalve meter samenleving' werd gezien als metafoor voor de verdeling in de maatschappij. Vriendschappen worden beëindigd omdat mensen het op een enkel punt oneens zijn. Doodzonde! Het idee dat de wereld er beter uit zou zien zonder die ene groep mensen met die ene tegenovergestelde mening, heeft bij velen postgevat. In onze club zien wij 'broederschap' als vaccin. Ondanks onze ge- en verschillen (ja beste lezers en lezerinnen, het is waar: ook Vrijmetselaars zijn mensen) proberen wij open te blijven staan voor elkaars meningen en interesses. In de reguliere maatschappij ('de profane wereld' zeggen wij) is de nuance tegenwoordig vaak ver te zoeken: je bent óf voor óf tegen. Wie de lockdown een goed idee vindt is direct een 'Schaap!', wie twijfels heeft over de werking van een vaccin is direct een 'Wappie!'
Het is moeilijk daar niet in mee te gaan. Vooral vanwege de druk van je 'bubbel', je 'stam' waar je niet graag uitgezet wordt en het daarom maar gewoon eens bent met de groep. Niemand staat graag alleen.
Dinsdag was een spannende dag: ik mocht kennismaken met de chirurg in een privé kliniek waar ik wellicht mijn nieuwe heup ga krijgen! Röntgenfoto's laten maken, vragenlijsten doorlopen en het gesprek met de betreffende chirurg...het ging allemaal goed!
Dinsdag was een spannende dag: ik mocht kennismaken met de chirurg in een privé kliniek waar ik wellicht mijn nieuwe heup ga krijgen! Röntgenfoto's laten maken, vragenlijsten doorlopen en het gesprek met de betreffende chirurg...het ging allemaal goed!
Het was nog gezellig ook en van de weeromstuit zat ik lekker te flirten met een assistente. Ten dele omdat ik weer zin kreeg - met mijn nieuwe heup te zijner tijd - aan het werk te gaan in de entertainment. Dan word ik zelfs betaald om mensen zich goed te laten voelen. Wat dan altijd werkt is complimentjes maken (mits welgemeend), mensen laten weten dat zij er mogen zijn, dat je hen ziet. Ik verheug mij intens op de dag dat ik weer op een feest mag werken en ben ervan overtuigd dat die dag gaat komen.
Verder deze dag werkte ik aan het verslag van de bijeenkomst de avond ervoor, verstuurde wat e-mails, maakte de bakplaat schoon en keek een aflevering van Star Trek: The Next Generation. Deze aflevering werd indertijd niet door de BBC uitgezonden want het ging over een gevoelig onderwerp: Terrorisme. Wanneer mensen onderdrukt worden, geeft hen dat dan het recht geweld te gebruiken tegen hun onderdrukkers om zichzelf te bevrijden? Waarom is geweld tegen hen wél toegestaan? Het ergste voor de BBC was dat het karakter Data sprak van de 'Ierse unificatie van 2024'. Inmiddels hebben wij weet van het Goede Vrijdag Akkoord, waardoor de vijandelijkheden zijn gestaakt. Maar begin jaren '90 was vrede nog ver weg. Sterker nog: iedereen die de hoop uitsprak dat de twee facties een verbond zouden sluiten werd door beide partijen weggezet als verrader. Lastig onderwerp want wat de ene een 'terrorist' noemt is voor een ander een 'vrijheidsstrijder'. Wat vindt u: mag iemand die zich onderdrukt voelt geweld gebruiken? En is geweld tegen zo iemand wel oké? En waarom mag de ene groep wel en de andere niet geweld gebruiken?
Woensdag las ik een fraaie verhandeling over tradities van Emine Ulgür. Zij schreef het stukje als reactie op iemand die klaagde dat 'Moslims onze feesten afpakken! Kijk maar want Paasstol heet nu opeens feeststol!' Ik verwijs u naar de korte verhandeling (klik op de link hierboven) van mevrouw Ulgür maar wist u bijvoorbeeld dat veel in Nederland wonende Moslims tegenwoordig lootjes trekken bij het Suikerfeest? Mooi stukje integratie, vindt u niet?
Woensdag las ik een fraaie verhandeling over tradities van Emine Ulgür. Zij schreef het stukje als reactie op iemand die klaagde dat 'Moslims onze feesten afpakken! Kijk maar want Paasstol heet nu opeens feeststol!' Ik verwijs u naar de korte verhandeling (klik op de link hierboven) van mevrouw Ulgür maar wist u bijvoorbeeld dat veel in Nederland wonende Moslims tegenwoordig lootjes trekken bij het Suikerfeest? Mooi stukje integratie, vindt u niet?
Daarover gesproken: ik sprak op straat een jonge buurman, derde generatie Turks, die ik nog door zijn moeder in een kinderwagen geduwd had zien worden. Altijd beleefd. Zo ook deze dag toen hij naar mijn zoon informeerde en ik hem vertelde dat helaas diens moeder was overleden. 'Die heb jij ook wel eens gezien maar je was toen nog kleiner dan ik.' 'Voor mij zult u altijd groter blijven dan ik, buurman. Heb altijd naar u opgekeken en dat doe ik nog steeds.' Mooi, niet?
Ook mooi was mijn wekelijkse voedselpakket: bananen, eieren, brood, groente, druiven...geweldig!
Een vriend kwam mij die avond bijstaan bij het verorberen van het een en ander en een paar van de gekregen overrijpe bananen vormde ik om tot pisang goreng.
Met de gekregen kromkrommer deden wij ook wat leuks.
Uiteraard kreeg de buurvrouw die die middag op de thee was geweest een paar stukkies. Samen maakten wij ons zorgen om een buurman die de dag ervoor door een van de buren liggend in de tuin was gevonden. Bewusteloos, halfnaakt en onderkoeld. Triest.
Woensdag hield ik mij des morgens bezig met taal. In de vorm van schrijven vooral. De middag was voor een bezoek aan het lokale postzegelpark. Daar had ik afgesproken met de illustrator van mijn kinderboek. Klinkt best gewichtig niet? Het was dik dertig jaar geleden dat hij en ik elkaar zagen:
hij die graag tekeningen maakte voor in de schoolkrant en ik die er stukjes voor schreef. Popje, de hoofdfiguur van bedoeld boek, was erbij dat hij en ik herinneringen uitwisselden en Popje zag dat het goed was.
Die avond kwam mijn vriendin langs dus deed ik niet veel meer. Behalve dan natuurlijk een Franse les volgen en wat chatten met de vriend over onze hernieuwde kennismaking.
Vrijdag vulde ik een enquête in met betrekking tot verzorgde reizen naar Indonesië, speciaal voor Indo's. Er kwamen emoties los waarvan ik niet wist dat die in mij zaten. Ben er nog nooit geweest maar voel wel een drang naar het land waar mijn moeder zaliger vandaan komt. Toen het nog Nederlands-Indië heette. Gek eigenlijk, dat het blijkbaar oké is om een claim te leggen op een ander land, inclusief bevolking.
Heb thuis vroeger het een en ander meegekregen van de taal en cultuur maar voor een vollediger begrip zal je er geweest moeten zijn. Denk ik. Sparen dus maar. Hopen dat mijn heupoperatie voorspoedig verloopt en ik weer kan gaan solliciteren naar beter betaald werk. Minder dan een tientje bruto per uur vind ik vrij weinig voor assistent-boekhouder. Dan werk ik ook maar drie dagen per week. Mij werd eens vriendelijk gevraagd of ik geen vierde dag zou willen werken. Onbetaald. Als reactie stak ik bijzonder vriendelijk de vinger op die zich in het midden van mijn hand bevindt.
Nog meer emoties kwamen los toen ik een vuilniszak met kleding van de onlangs overleden moeder van mijn zoon opende:
'Dit kan weg', 'hier weet ik wellicht iemand voor', 'dit kan in de weggeef-zak', 'dit bewaar ik voor mijn dochter', 'o ja, haar favoriete pyjama!'. Nog vier vuilniszakken en vijf kratten te gaan, vol met haar wereldse bezittingen.
Met een buurvrouw sprak ik mijn afschuw uit over buurtgenoten die zeiden: 'Ja, ik zag de buurman ook bewusteloos in de binnentuin liggen.' 'Waarom heb je geen hulpverlenende instantie gebeld?' 'Dat kwam niet in mij op/daar had ik geen tijd voor/ik dacht dat een ander dat wel zou doen.' Zijn mensen echt zo gevoelloos? Er is een mens duidelijk in nood en met een enkel telefoontje kun je er wat aan doen. Welke reden kan er zijn om dan maar niets te doen? Natuurlijk waren er ook buurtgenoten die daadwerkelijk actie ondernamen zodra zij wisten van de positie van de buurman in kwestie: een buurman legde een deken over het halfnaakte lichaam en wachtte tot de ambulance er was die was besteld door een buurvrouw. Maar zou de wereld niet wat prettiger zijn om in te leven wanneer meerdere mensen wat empathie zouden tonen?
Zaterdag hielp een buurvrouw mij met het leeghalen van een paar vuilniszakken en het sorteren van kleding. Erg fijn, haar hulp. Later op de dag bracht zij mij ook nog eens eten! Intussen deed ik een biertje met een buurman en twee vrienden van hem. Op straat, bij ons voor de deur. Erg fijn ende gezellig!
Werkte wat aan een volgende verhalenbundel en deed een poging tot opruimen. Gek eigenlijk hoe opruimen in eerste instantie altijd leidt tot meer rotzooi.
Rotzooi is ook waar 'anti-vaxxers' in geloven. De grootste klinkklare nonsens nemen zij over van bekende samenzweringswebsites als NineForNews. Voor wie er niet bekend mee is: het gaat om het online equivalent van de vroegere pulpblaadjes met schreeuwende koppen als 'ELVIS LEEFT!', 'ELVIS IS EEN ALIEN!', 'ELVIS MAAKTE MIJ ZWANGER DUS MIJN KIND IS EEN ALIEN!', 'ELVIS VERMOORDDE LADY DI!' Inclusief de overweldigende hoeveelheid reclames voor commerciële producten waarvan het nut niet is bewezen (in de blaadjes waren dat vaak wonder-afslankpillen, nu zijn dat 'pillen die kanker genezen' dus eigenlijk is er niet veel veranderd). In de blaadjes was Elvis Presley opvallend vaak het mikpunt, bij de hoaxwebsites is dat nu - uiteraard - Corona. Want daar trek je momenteel de meeste adverteerders mee.
In het begin schrok ik er van dat ook mensen die ooit konden nadenken domweg geloven in de onzin die zij lezen. Inmiddels besef ik dat het in wezen om sektarisch gedrag gaat: je wordt er langzaam ingezogen en wanneer je eenmaal gelooft dat je anderen niet meer moet geloven, heb je een 'deprogrammeur' nodig om weer op Aarde te landen. Bovendien kan het echt iedereen overkomen: Via een buurvrouw die in de zorg werkt tot een bassischoolleraar die dit op Facebook plaatste:
-Mensen zijn bang om ziek te worden of dood te gaan en willen daar wat tegen doen. Het lijkt mij niet raar om bang te zijn voor iets waar 4 op de 1000 mensen die het krijgen dood aan gaan. Meneer de Boer is bang voor het vaccin omdat misschien 20 op de 20 miljoen mensen die het ontvangen er flink ziek van worden. Dus welke van de twee groepen is er een grotere bangepoepert: zinnige mensen of meneer de Boer?
-'Mensen weigeren vaccinatie door kennis'. Is - behalve bijzonder slecht Nederlands. Deze man geeft les aan onze kinderen, hè! Dat u dat even weet - gewoon niet waar: wanneer de kennis afdoende is opgeleid mag hij of zij mij best het vaccin toedienen.
Ander tekstje van dezelfde meneer. Hij zet dit zelf openbaar op internet dus zijn naam kan gewoon genoemd worden.
Mogelijk staat het voor 'preretribution': de vage theorie dat de Warige Gelovigen fysiek gered zullen worden wanneer de Here bij de Tweede Komst van Jezus zijn toorn over de niet-gelovigen laat neerdalen en te vuur en te zwaard alles en iedereen omlegt die niet hard genoeg in Hem gelooft.
Als deze meneer de leraar was van een van mijn kinderen zou ik van de schoolleiding ontslag op staande voet eisen. Zijn 'vrijheid van meningsuiting' is een rechtstreekse bedreiging voor de gezondheid van kinderen.
Nu nog iemand zo gek zien te krijgen om op mijn aanrecht te gaan staan, twee gaatjes in de muur te boren en de nieuwe lamp op te hangen. Of wachten tot ik dat over een paar maanden zelf weer kan.
Een stapeltje kleding uit de nalatenschap van mijn zoon's moeder waste en streek ik omdat ik wel mensen weet die de kleding zouden willen hebben. Bewaarde ook een bloesje voor mijzelf en een t-shirt voor mijn zoon. Wellicht dat mijn vriendin blij wordt van een lekker groot slaapshirt, een leuk sjaaltje en een fijn mouwloos vest. Ik geef de kleding (en spullen) liever weg aan bekenden dan dat een onbekende een paar tientjes geeft voor de hele lading.
Ik begrijp dat er mensen zijn die het een tikje onaangenaam idee vinden om rond te lopen in kleding van een overledene. Dat snap ik echt. Maar bedenk maar dat het schaap waarvan jij zo'n lekkere warme huistrui draagt niet meer leeft. Zit de trui nu minder lekker?
Zondag was het Pasen.
En erg stil op straat. Ik ben nog jong genoeg om mij te herinneren dat mensen wat gehaast over straat liepen, ruzie makend {'Schiet nou toch ohop! We moeten onderweg ook nog bloemen halen!) met partner en kinderen, balend van een vlekje op een bloes die hoort bij hun 'Paasbest'-outfit. Onderweg naar een - doorgaans wat ouder - familielid om daar te genieten van een Paasbrunch. Met een beetje pech verkeersregels aan de laars lappend om op tijd bij het andere paar schoonouders te kunnen zijn voor de Paaslunch. Na de laatste plichtplegingen volgde de volgende dag - in de beste Judea-Christelijke traditie (die moslims begrijpen er niets van!) - een bezoek aan de meubelboulevard.
Natuurlijk wenste ik mijn kinderen een Vrolijk Pasen. Van alle drie kreeg ik een hartelijk 'Vrolijk Pasen!' bericht terug. Daarnaast appte, mailde en belde ik met een paar mensen en monteerde een snoer met een stekker aan een lamp die in de keuken komt te hangen. Heb daar al jaren alleen maar een TL-buis aan het plafond. TL-licht vind ik niet het allerprettigste licht wanneer je 's ochtends de keuken in stapt. Het is niet een klusje dat ik dagelijks verricht maar...- om even in Bijbelse sferen te blijven - er was licht en hij zag dat het goed was.
Billy de Kat's favoriete brokjes waren in de aanbieding en daarvoor hobbelde ik naar de supermarkt. Tussen de huizen door zie ik dan appartementencomplex 'de Piramides'. Dat eigenlijk beter 'de kerstbomen' geheten had, aangezien het ontwerp gebaseerd was op de kerstboom die in het kantoor van de architect stond.
's Avonds keek ik naar de beeldbuis terwijl ik verder ging met strijken.
In het kader van 'Onbekende Helden' noem ik ditmaal Bibian Mentel.
De Engelstalige stukjes van deze week:
Dr. Mabuse van Propaganda is in deze live-versie de muziek van deze week:
Deze week staan wij stil bij het overlijden van Bibian Mentel