Jaren geleden was er een man zó enthousiast over dat geweldige nieuwe verschijnsel, 'internet',
dat hij een uitdaging aanging. Hij liet zich opsluiten in een kaal huis. Met uitsluitend sanitair, een computer met internet-aansluiting en een creditcard zou hij bewijzen dat je nooit meer naar buiten hoefde. Voor wie of wat dan ook.
Immers: dankzij internet kon je alles kopen, regelen en met vrijwel iedereen in contact blijven.
Het experiment duurde niet lang. Niet omdat hij honger kreeg of zo maar omdat hij bijna gek werd van het gebrek aan echt menselijk contact. Dat verschijnsel kennen wij nu als 'huidhonger' en velen lijden er aan.
Heeft u er tegenwoordig ook af en toe last van? En wat doet u er aan?
Ik heb de mazzel dat ik een kat heb en midden in de pandemie een leuke vrouw zo ver wist te krijgen
zich mijn vriendin te noemen en zo voor ons beiden het gebrek aan fysiek menselijk contact op te lossen.
Maar niet iedereen is zo gelukkig. Vandaar mijn vraag: wat doet u tegen huidhonger?
==============================
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
===================================
Maandag had ik een rustig dagje: ik hoefde geen vergadering voor te bereiden, vond - na het schrijven van een paar sollicitatiebrieven de week ervoor - dat ik deze dag niet hoefde te solliciteren en deed dus rustig aan: beetje zitten kletsen met mijn vriendin en later in de middag met een vriend die een lekkere cider meenam
én chips. Mag hem helpen bij het afronden van zijn boekhouding 2020. Zodoende.
De relschoppers zijn ook hun agressieve handelingen aan het afronden, zo lijkt het. Door het hele land heen was het rustiger en een paar relschoppers dronken gezellig een bakkie koffie met de politie. Die wist dat zij om ergens te gaan rellen de code 'Koffie 2.0' gebruiken om onderling af te spreken. Dat via hun 'geheime' app-gespreken via chatdienst Telegram, een onderdeel van de Russische versie van Facebook. Het blijkt ontzettend makkelijk om je voor te doen als relschopper: slecht Nederlands taalgebruik in je berichten met veel hoofdletters en komma's op onlogische plaatsen, samen met een Nederlands vlaggetje in je sociale media profielen en hoepsakeetje, je bent online de grootste maatjes met de grootste raddraaiers.
Zelfs op sociale media waren mensen die niet in een pandemie geloven wat rustiger. Zo dachten een paar na over mijn vraag: 'Volgens Hugo de Jonge werkt een mondkapje niet en geeft het dragen van een niet-medisch mondkapje alleen maar schijnveiligheid. Baudet en Wilders dienden juist een motie in omdat zij een strenge lockdown wilden tegen verspreiding van het virus. Op wie gaan jullie stemmen bij de komende verkiezingen? Overigens zijn deze berichten te vinden op 'MSM' én op alternatieve mediakanalen. Maar als MSM leugens verkoopt, dan doen jouw bronnen dat dus ook. Hetzelfde bericht kan niet op de ene site wél en op de andere níet waar zijn.'
's Avonds geen vergadering en weinig behoefte aan TV-kijken. Dus maar even tientallen mensen die ik volgde op Twitter 'ontvolgd' omdat zij al minstens enkele maanden geen 'tweets' hadden geplaatst. Dat ruimt weer op. Bovendien ontstaat zo weer ruimte om andere mensen en instellingen te volgen. Wat dat betreft is Twitter net een kroeg: mensen komen en gaan, toeristen doen een avondje gezellig mee met kletsen en drinken en dan zijn er de stamgasten. Na 12 jaren op Twitter word ik door sommigen zo gezien.
Dinsdag bracht het nieuws het bericht dat een paar agenten zijn geschorst, op last van de burgemeester van Rochester. Een 9-jarig meisje dat gehandboeid in een politie-auto zat hadden zij pepperspray in de ogen gespoten 'omdat zij maar om haar vader bleef roepen'. Een van de agenten verdedigde zich met 'wij moesten de situatie de-escaleren. In elk geval hebben wij haar niet doodgeschoten.' Goh, nou, tjonge. Wat aardig. Ik begrijp dat sommige kinderen onuitstaanbaar kunnen zijn en zelfs flink om zich heen kunnen slaan (heb in de kinderopvang gewerkt) maar om zes (!) politie-auto's te sturen op een melding van 'Mijn kind van 9 wil zichzelf wat aan doen!' is misschien een tikkeltjes overdreven. De moeder begrijp ik ook wel: wat moet je doen als je kind met een mes staat te zwaaien en dreigt zichzelf dood te steken? Wellicht was het handiger geweest als de moeder de schooljuf van het meisje had gebeld. Schooljuffen hebben veel ervaring met redeloze kinderen.
Behalve collega's nogmaals op de afgesproken procedure wijzen ('Elke factuur moet altijd naar het mailadres van de administratie. Ook wanneer je vindt dat jij je niet aan de procedures hoeft te houden.' kon ik helaas nog steeds weinig doen voor de brouwerij. Het Grootboek 2021 is namelijk nog steeds niet in orde. Dan tóch facturen opvoeren zorgt voor veel extra werk en problemen achteraf. Simpelweg een achterstand oplopen is dan effectiever.
Mocht toch werken aan de administratie. Die van een vriend met een eigen bedrijf. Heerlijk! Bonnetjes inplakken, facturen op de juiste plek in het systeem zetten...dat alles om het te kunnen aanleveren aan zijn boekhouder. Die kan dan de jaarrapportage in orde maken. Niet mijn expertise.
Het werk werd even onderbroken door mijn vriendin: die was naar de zorgwinkel geweest om krukken voor mij te halen. Dankzij haar kan ik nu vooruit komen zonder mijn heup al te veel te belasten en dus met een stuk minder pijn. Houzee!
Woensdag sliep ik door mijn wekker heen. Vermoedelijk omdat mijn lichaam - en waarschijnlijk ook wel mijn hoofd - zei: 'Jij moet even verplicht wat rust pakken, jongeman. Je maakt je veel te druk!' of zo.
Kopje koffie en een banaan en inloggen in de boekhouding. Kijken of het Grootboek 2021 al op orde is zodat ik kon beginnen aan het inlopen van mijn achterstand met boekingen verrichten in het nieuwe jaar. Nee dus. Gelukkig zijn er altijd wel klusjes te doen in de administratie maar toch vervelend dat mijn achterstand oploopt. Maar soit. Er zijn serieuzer zaken om je druk over te maken.
Polarisatie bijvoorbeeld. Zo was er een meneer die zich op Twitter voordeed als 'Moslim in Nederland' maar opvallend veel berichten verspreidde die zich tegen 'buitenlanders' en 'moslimvriendjes als Jesse Klaver van Groen Links' richten. Ook bestaat het account pas een jaar en kent het opvallend weinig volgers. Mijn speurtocht naar de identiteit van de persoon achter het betreffende account bracht aan het licht dat deze 'Moslim in Nederland' eigenlijk gewoon George heet en een werkloze nachtportier uit Limburg is. Dat dit account vooral PVV-politici volgt en zelf wordt gevolgd door opvallend veel mensen met een Nederlands vlaggetje in hun profiel was al een beetje een hint, natuurlijk. Zo blijkt maar weer: er zijn mensen die nog minder dan ik raad weten met hun tijd. 😏 Maar in elk geval gebruik ik mijn vrije tijd niet om doelbewust haat te zaaien. Toch?
's Middags kwam mijn wekelijkse voedselpakket, netjes afgeleverd via mijn slaapkamerraam. Dus even later was de buurvrouw bij mij die ook haar pakket ontvangen had.
Om eten te ruilen met elkaar en thee te drinken.
Tot een uurtje of half zes nog even wat dingetjes gedaan in de administratie van de brouwerij, nog een half uurtje gewerkt voor mijn Loge en toen zat de werkdag er op. Dus kon ik verder met andere dingen. Mijn dag bestaat zelden uit 'werken, eten, TV-kijken, slapen.
Tegen zevenen was de vriend bij mij die mij elke woensdag helpt mijn koelkast en vriezer wat leger te maken.
Die avond kwam het onderwerp 'applaus voor de zorg' voorbij. En dat je applaus niet kunt eten. Zelf pleit ik al jaren voor een applaus voor boekhouders. Die zijn het vaak die een bedrijf - en zelfs een instelling als een ziekenhuis - financieel boven water houden. Maar nee, hoor. Maar een enkel foutje (waardoor het bedrijf duizenden euro's kan kwijtraken, dat dan weer wel) en je kunt ver(t)rekken.
Donderdag uitgeslapen en wat klusjes opgeknapt. Zowel administratief alsook in het huishouden. Heerlijk rustig het meest recente nieuws gelezen over het naderende einde van de macht van President Vladimir Poetin bijvoorbeeld. Zijn volk is niet meer zo dol op hem: economisch gaat het slecht met Rusland en binnen de regering was er eigenlijk niemand die de coronacrisis goed wist aan te pakken: officieel telt het land nog geen 75.000 coronadoden. En opeens ontzettend veel gevallen van burgers die zijn overleden aan een 'longontsteking'. Dan kun je wel je belangrijkste politieke opponent vergiftigen en als hij dat overleeft in de cel werpen tot na de verkiezingen. Maar het volk - ondanks dat al hun nieuws komt van één enkelen bron: het Kremlin - begint hem te doorzien.
Een zeer goedgelovige mevrouw die wél 'Jacqueline op Facebook' vertrouwt maar niet duizenden wetenschappers 'omdat zij zelf onderzoek doet' ('Wappie' is korter maar dat klinkt zo onvriendelijk) liet weten dat zij in maart op Vrij en Sociaal Nederland gaat stemmen. Ik weet zelf nog niet zeker op welke politicus ik ga stemmen (stemmen op een partij of 'stem tegen dit kabinet!' is technisch onmogelijk) dus ik stelde haar de volgende vraag:
'Weet je al op welke kandidaat van VSN je gaat stemmen? Ik kan trouwens geen kandidatenlijst vinden. Wel las ik dat volgens Willem Engel hij op die lijst staat maar volgens partijleider Bas Fillipini is dat niet zo. Ik kan overigens ook hun verkiezingsprogramma niet vinden. Heb jij misschien een link naar hun verkiezingsprogramma en kandidatenlijst? Ik informeer mij namelijk graag voor ik een keuze maak in het stemhokje. Jij zult mij vast kunnen helpen omdat jij graag zelf onderzoek doet en nooit zomaar afgaat op bijvoorbeeld een paar Facebook posts of YouTube filmpjes. Dankjewel alvast!'
Omdat ik altijd twijfel tussen een paar partijen* kijk ik niet zozeer naar de verschillende partijprogramma's want iedereen kan wel van alles beloven. Ik kijk ook naar de haalbaarheid van plannen. 'Wij gaan de Koran verbieden!' is niet alleen in strijd met de Grondwet maar ook technisch onmogelijk. Bijvoorbeeld. Gelukkig is er de stemmentracker (leuk gevonden naam! Pluspuntje): daarmee wordt bijgehouden of het stemgedrag van een partij in de Tweede Kamer overeenkomt met wat de beloftes aan hun achterban. Zonder te spieken in de stemmentracker: vindt u dat er een maximum moet komen aan de salarissen van bankdirecteuren? En zou u op een partij stemmen die het niet met u eens is? Lollig weetje: alleen Denk en de PVV vonden het een goed idee om de eigen bijdrage in de Zorg van €385 te verhogen.
Even niet naar het plaatje hieronder kijken: is uw favoriete partij van mening dat kinderopvangcentra niet-gevaccineeerde kinderen de toegang mogen weigeren? En dan niet volgens tweets van bewindslieden, Facebook-berichten van lokale afdelingen of volgens hun verkiezingsfolder maar in het echt, in de Tweede Kamer, wanneer het er op aankomt?
(Klikken=vergroten)
Heb een schermafdruk gemaakt van met welke partijen ik het het meest eens ben. 100% Kan natuurlijk niet want ook politici van de eigen partijen zijn het lang niet altijd persoonlijk eens met de eigen partijlijn. Zo kan jouw partij voor abortus zijn, al dan niet onder bepaalde voorwaarden maar jijzelf tegen. Bijvoorbeeld.
Doet u de test ook even? Lijkt mij leuk om na de verkiezingen onze uitkomsten te vergelijken. Gewoon, voor de leuk.
*Interessant weetje: echte wetenschappers twijfelen altijd. Ook aan hun eigen onderzoeksresultaten en -methoden. Nep-artsen, populisten en hun aanhangers twijfelen zelden. Ook al kan hun mening zomaar opeens 180 graden draaien.
's Avonds keek ik Erik Scherder Onderzoekt, waarin de bekende hersenwetenschapper onderzoek doet naar het ontstaan en het mogelijk oplossen van eenzaamheid. Erg interessant!
Vrijdag las ik tijdens mijn nieuwsronde dat de overheid 400 miljoen euro steun toezegde aan de culturele sector. Klinkt best veel, niet? Tot je bedenkt dat de sierbloemen-industrie mag rekenen op €650 miljoen aan financiële steun. Een bedrag dat zij delen met de producenten van fritesaardappelen. Wat zegt dat? Dat de overheid het in stand houden van de moord op miljoenen bloemen per jaar en patat belangrijker vindt dan dat burgers aan het nadenken en lachen worden gezet.
Eerder in de week had ik mijn mobieltje opgeschoond. Hij loopt nu weer lekker soepel en ook het startscherm is wat minimalistischer.
Hetzelfde proces maak ik nu ook door met mijn woning, computer en bureau. Dat geeft rust. Heb er inmiddels ook vrede mee dat ik ook deze dag weinig kon doen voor de brouwerij. Inderdaad: het Grootboek 2021 is nog niet af dus ik kan er nog niet mee werken. Stelt u zich maar voor dat u keurig hebt ingeklokt bij de ingang van de fabriek en vervolgens ontdekt dat de nieuwe machine waarmee u moet werken nog niet is aangesloten. Zoiets. Je kunt dan wel de plek vegen waar de voorloper van het apparaat stond en koffie drinken met collega's, maar niet veel meer. En dat een maand lang.
Op sociale media deelde ik deze foto, vermoedelijk geschoten door André Wirsig, in 2010. Of 2011. Ook toen werkte ik op dat festival. En daar is hier een verslag van. Tijdens het Dresden Schaubudensommer festival. Een soort Parade. Maar dan met de nadruk op betaalbaar familie-vertier en niet op onbetaalbare hapjes en drankjes. Terwijl collega's van mijn reguliere werk in de zomer met vakantie gingen, werkte ik op dit soort festivals. Om fysiek uitgeput maar mentaal opgeladen terug te keren naar kantoor.
Hier wat foto-impressies van andere jaargangen, om u een beeld te vormen. Het album met foto's van de twee of drie (mijn geheugen is niet meer wat het was) jaargangen waaraan ik mocht meewerken lijkt te zijn verdwenen helaas. Had wel zelf nog wat foto's op mijn oude harde schijf maar die is gecrasht, een aantal jaren geleden.
Tsja, ik grijp maar even terug op het verleden, want het heden biedt momenteel niet zo veel. En wat er wordt geboden is niet erg positief: een stel dictatoriale idioten in Myanmar die met geweld de frêle democratie om zeep proberen te helpen, relschoppers die agenten bij diens privé woningen opwachten, volgelingen van een paar hedendaagse cultleiders die ziekenhuismedewerkers bedreigen zodat die hun werk nauwelijks nog kunnen doen...het is niet fraai allemaal.
Dus ik was blij met het bezoek van mijn vriendin deze dag. Gewoon, even samen zijn en wat stiltes en gedachten delen. Zo eenvoudig kan het zijn: je even weer goed voelen.
Bijvoorbeeld door het kijken van de nieuwe serie WandaVison. Is het een serie in de categorie Superhelden? Aktie? Komedie? Drama? Science Fiction? Sitcom? Romantiek? Ja, dat is't.
Omdat het vrijdag was, publiceerde ik een verhaaltje. Dit keer de introductie van een boek waarin mijn moeder zaliger centraal zal staan.
Zaterdag slecht nieuws: de moeder van mijn zoon is ernstig ziek. Zeer ernstig. Zeg maar terminaal. Geen Covid, hoor, gelukkig maar 'gewoon' leverkanker. Dus er kwamen diverse herinneringen boven. Waarna diverse emoties streden om voorrang. Want zo gaat dat. Alsof de duvel er mee speelt bedacht het algoritme van Spotify dat het bijpassende muziek moest afspelen: 'It's okay, it will be allright' werd gevolgd door 'Wanhoop niet' en 'Tears in Heaven'. Fijne muziek. Voor wanneer je als enige en laatste gast in de kroeg zit, de barman je gemoedstoestand doorgrondt en weggaat. Maar niet voor hij de sleutels bij jou op de bar legt met een fles sterke drank en een borrelglas erbij. Dat.
Had even een buurvrouw op de troost-thee, had natuurlijk contact met mijn zoon want het gaat om zijn moeder en ik en stuurde een bericht aan haar broer.
Een buurvrouw kwam thee drinken en had sigaretten mee en mijn vriendin kwam mij knuffelen, vlak nadat ik het haar had laten weten. Billy de Kat kwam van buiten naar binnen gerend om mij kopjes te komen geven. Want dieren weten dingen.
Een buurman kwam even aan mijn deur om een pak speelkaarten te lenen en een stuk keukengereedschap te bezorgen dat hij van mij had geleend. Maar dat terzijde. Er zijn nu even andere zaken aan de orde. Verdrietig zijn bijvoorbeeld. Met name, eigenlijk.
Ik zocht en vond wat afleiding door met een vriendin een paar zetten schaak (online) te spelen en werd op Twitter (omdat iemand het oude bericht 'leuk vond') herinnerd aan een leuke dag werken op een leuk festival:
Vandaag @Terrebelius gezien op #RootsInTheWoods :) Nooit gedacht dat ik hem hier in apeldoorn zou zien! pic.twitter.com/uhqMC3Ofxx
— Timo (@timo_hulleman) October 18, 2014
In bed nog even liggen bellen met mijn wederhelft en een beetje verdoofd de rust van de nacht ingegaan. Je hoort niet elke dag dat iemand met wie je een aantal jaren lief en leed hebt gedeeld en bovendien een kind mee hebt, niet lang meer te leven heeft. Heb nog veel vragen ook.
Met opzet zonder pijnstillers (geen pillen, geen pijpje wiet) naar bed. Want ik wilde mijn gevoelens de vrije loop laten. De pijn voelen, toelaten, er laten zijn.
Zondag wakker geworden in een Winter Wonderland.
Sneeuw. Echte sneeuw. Die langer dan vijf minuten blijft liggen. Dat was een tijdje geleden. Billy was er een beetje beduusd van.
Maar dat komt vast niet omdat het klimaat (onrustbarend snel. Door toedoen van de mens) verandert, hoor! Nou, eg wel.
Heb weer smakelijk gelachen om de Nederlandse Spoorwegen die aangaven dat 'een laag van meer dan twee centimeter sneeuw toch echt wel een probleem is, hoor!' Een paar centimeter sneeuw kunnen onze treinen niet aan? Ha! Zo denken zij over de NS en diens smoesjes in Canada:
In het kader van 'no shit, Sherlock' kwam het nieuws naar buiten dat na lang onderzoek bleek dat als verplegend personeel minder overbodige administratieve klusjes hoefde te doen, men meer tijd overhoudt voor daadwerkelijke zorgverlening. Goh, wie had dat nou kunnen denken?
Had een paar uren lang geen internet-verbinding. Dus ik draaide LP's, las een paar hoofdstukken in een boek, ruimde een stapel papieren op en verrichte wat kleine huishoudelijke karweitjes. Tot mijn vriendin kwam. Met een bakkie soep
Spinazie/erwtensoep met munt en basilicum
en om mijn strijkplank uit de meterkast te tillen en voor mij uit te klappen. Heden ten dage voor mij en mijn heup een titanenklus, dus ik was erg blij met de geboden hulp.
Had nog wel meer willen doen deze dag, maar met een potje strijken tijdens het kijken naar bewegende beelden op mijn televisiescherm, vond ik het verder wel even welletjes.
Mijn Engelstalige stukjes van deze week:
In de serie 'Onbekende Helden', deze week Keith Gill.
De muziek van deze week is My Immortal van Evanescence
Deze week staan wij stil bij het overlijden van Leon Spinks en Christopher Plummer
De wereld van entertainment - waarin ik pré corona bijverdiende bovenop mijn maandelijks salaris van €900 - ligt plat. Ik mis dus inkomsten. Behalve door een boekje van mij te kopen (zie daartoe elders op dit blog) kunt u mij ook een beetje sponsoren door te klikken op onderstaand betaalverzoek, het woord 'blogdonatie' net onder de foto:
 |
Via Paypal kan ook: https://paypal.me/weijnschenk
Meer lezen? Mijn verhalenbundels