‘Onze boodschap moet zijn dat niet het coronavirus, maar het systeem verantwoordelijk is voor alles wat fout gaat’, valt op Telegram te lezen. ‘Des te meer destabilisatie, des te meer mensen we rijp kunnen maken voor onze ideeën. Nu alles wankelt, is het moment gekomen om door te drukken.’, viel te lezen in een appgroep en haalde ik uit dit artikel.
===================================================
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
====================================================
Ja, er zijn mensen die doelbewust groepen tegen elkaar opzetten. Polariseren dus. Soms doen zij dat in ruil voor geld of macht, soms uit verveling of eenzaamheid: een schreeuw om aandacht. Een enkele keer 'gewoon, voor de lol' of omdat zij vanwege een psychische aandoening in een alternatieve realiteit geloven.
Dit verschijnsel komt voor in alle bevolkingsgroepen: er zijn verwarde jongemannen die wordt aangepraat dat de islam zo'n geweldige religie is dat iedereen zich er aan moet onderwerpen en zij kunnen helpen door zichzelf op te blazen in een theater in Frankrijk.
Anderen zijn wat ouder maar zo goedgelovig dat zij op zoek gaan naar ontvoerde kinderen in de niet-bestaande kelder van een pizzeria en met een automatisch geweer in de hand zich door niemand laten weerhouden van hun doel: het bevrijden van die kinderen en het omleggen van de dader, die toevallig een presidents-kandidate is.
Mooie eigenschap op zich, goedgelovig zijn: jouw held(in) kan niets fout doen in jouw ogen en laat jou zelfs af en toe weten van jou te houden. Ook al wordt je dat alleen maar verteld door een priester, een president of door 'Jacqueline op Facebook' of een werkloze dansschoolhouder. Ik vind dan ook niet dat je mensen dat kunt kwalijk nemen.
Ook lang niet allemaal pakken zij de wapenen op om hun rotsvaste geloof en hun Grote Leider of favoriete Hogere Macht te verdedigen. Het gaat echt maar om een bijzonder klein deel van de groep waar zij zo graag bij horen. Als echt elke moslim-jongere iedere niet-moslim dood wilde hebben, zouden er geen mensen meer zijn; als elke fanatieke Trump-aanhanger op het Capitool was gaan zitten, was het platter geweest dan de 'Platte Aarde' waar duizenden mensen in geloven.
Met verreweg de meeste fanatici is het goed mogelijk om een redelijk gesprek te voeren. Sommigen zullen huilen of schelden wanneer goed onderbouwde argumentatie hun geloof laat wankelen maar slechts een handvol zal agressief worden. Zeker als je hen vertelt: 'Prima wanneer je bidt voor je zieke kind. Of een kaarsje aansteekt, je tot Allah wendt, ingestraald water laat drinken, de schuld van de ziekte legt bij een socialistisch zorgsysteem of 'een message van de Galactic Council channelt om de oorzaak van de ziekte te exposen.'. Zo lang het kind ook maar een dokter ziet.
Het kan even duren maar met de meesten van hen is dan voortaan prima mee samen te leven. Maar hoe bereiken wij hen die tot geweld overgaan wanneer hun Grote Leider ('Führer' in het Duits) of favoriete Hogere Macht (God, Allah, the Galactic Counsel...) wordt aangevallen?
Zij willen dolgraag bij een groep horen en zien een aanval op een van de leden als een persoonlijke aanval én een aanval op hun Leider. Hun eigen twijfel zien zij als verraad. Niemand verraad graag de groep waar hij of zij toe behoort. Alleen al daarom zullen de meesten niet uit hun groep stappen. Bang voor alleen staan is een eeuwenoude en zeer diepe angst in de mens.
Maar wellicht kunnen wij hen uitnodigen lid te worden van 'onze' groep. Misschien houdt een fanatiekeling die u kent net als u van lekker Indisch eten en kunt u hem of haar te eten uitnodigen. Misschien houdt u beiden van dezelfde muziek en kunt u voor hem of haar - als 'clan-teken' dat u beiden bij dezelfde groep hoort - voor zijn of haar verjaardag een t-shirt kopen van de favoriete muzikant? Is het u wel eens opgevallen dat mensen die tot een bepaalde groep (willen) behoren zich vaak op een bepaalde manier kleden of een merkteken op hun lichaam laten tatoeëren?
Ook sport verbroedert - want daar gaat het om, verbinding - dus de ander uitnodigen voor de open dag van uw atletiekclub of zo kan al veel helpen om ervoor te zorgen dat die ander zich weer ergens bij voelt horen.
En wie weet: misschien ziet die ander dan wel dat - in tegenstelling tot wat de Grote Leider jarenlang vertelde - echt niet alle NOS-journaal kijkers/moslims/homo's/socialisten/PVV-stemmers/Jan Smit fans nare mensen zijn.
Als u iemand ontmoet (in het echt of bijvoorbeeld op sociale media) die een - in uw ogen - absurd geloof aanhangt en met geweld dreigt om dat geloof te verdedigen, hoe zou u hem of haar van die gedachte afbrengen?
Iemand vroeg mij 'Waarom ontvriend je die mensen op Facebook niet die het niet met jou eens zijn?' 1. Het zijn vrienden. 2. Ook mensen die wel eens iets 'doms' zeggen of doen kunnen lief zijn. 3. Misschien hebben zij wel gelijk en hebben zij goede argumenten. Dan kan ik mijn mening aanpassen en groeien als mens. 4. Het hebben van een andere mening maakt iemand niet minder waard als mens. 5. Ik blijf graag met mensen in gesprek gaan om - het liefst samen maar eventueel in mijn eentje - te zoeken naar wat verbindt en mij niet te richten op wat scheidt.
Dat laatste is toevallig ook een beetje waar het Vrijmetselaar zijn om gaat. Als u in de commentaar sectie aangeeft dat u daar iets meer over wilt weten, zal ik daar eens over schrijven.
=======================================================
Meer lezen? Mijn verhalenbundels