==============================================
Heeft u ook wel eens zo'n dag dat u nergens zin in heeft? Ik ook! Vrienden zijn dan wel eens verbaasd: 'Je zei toch dat je geen zin had om te werken? En toch ben je gaan werken? Je zei toch dat je geen zin had om naar je vrijwilligerswerk te gaan gisteren en toch ben je geweest! Je zei toch dat je geen zin had om af te wassen en toch heb je een schoon aanrecht!
Blijkbaar is dat voor sommigen raar: ergens geen zin in hebben maar toch doen. Hoe is dat voor u?
Blijkbaar is dat voor sommigen raar: ergens geen zin in hebben maar toch doen. Hoe is dat voor u?
Maandag was zo'n dag. Hoefde niet te werken en dacht lekker uit te slapen. Ontdekte tot mijn consternatie dat ik dat twaalf uren lang gedaan had! Oké, 's nachts er even uit geweest voor een plasje en 's ochtends even de kat eten gegeven en mij weer omgedraaid. Oepsie!
Blijkbaar was het even nodig. Bij het wakker worden even wat rekken en strekken en dan de nieuwste berichten volgen op mijn 'socials'. Lachte mij rot toen er twee redenen naar boven kwamen die kunnen verklaren waarom er maar 6000 mensen kwamen opdagen bij de verkiezingsbijeenkomst in Tulsa terwijl Donald Trump rekende op 'meer dan een miljoen!' en daar tieners (met name fans van K-Pop. Best gave muziek vaak. Check it out!) de schuld van gaf. Zijn eigen zoon Eric, bijvoorbeeld, riep mensen op met z'n allen gezellig naar Tulas te komen:
De dames en de heren van de (internationale!) pers was gevraagd naar de plaats Tusla te komen.
Dan zie ik voor mij hoe 993.800 mensen met rode petjes op wat verdwaasd door het land reizen: 'Waarom kan ik Tulas maar niet vinden?' En dat het erg druk werd bij een klein wegrestaurant in dezelfde staat dat 'Tula's' heet. Kan er niets aan doen maar dat vind ik grappig.
Gelukkig kon een vriendin die zich laat testen op COVID-19 mijn grapje waarderen: 'Hoe dan ook is straks de uitslag van de COVID-test positief'. Voor mij is dat een wat wrang grapje want ik was erbij in de 'hoogtijdagen' van AIDS toen de diagnose 'Je hebt het HIV-virus' nagenoeg gelijk stond aan een doodvonnis. Werkte voor het COC indertijd en heb een paar namen van de ledenlijst geschrapt omdat zij niet meer naar de zondagmorgen-inloop zouden komen of zouden dansen op de vrijdagavond-disco.
Billy de Kat was zo lief mijn ontbijt te verzorgen: op de grond naast mijn bureaustoel vond ik een bijzonder grote en tevens bijzonder dode vlieg met daarnaast een bijkans kwispelende kat die likkebaardend naar mij omhoog keek: 'Kijk eens baasje, ik heb een lekker ontbijtje voor je gevangen!'
De vlieg was niet het enige dat Billy voor mij als opruimklus
had gegeven.
Ik zei maar 'Dat is lief van je, Billy!' want je afschuw uitspreken over een met liefde gegeven cadeautje doe je niet, toch?
Ook ik sprak er mijn afschuw en ongenoegen over uit toen ik hoorde (en bewegende beelden zag) van een ME'er die een klein bloemenmeisje slaat tijdens het uitvoeren van zijn opdracht: een plein 'schoonvegen' omdat ondanks een uitdrukkelijk verbod er tóch mensen waren (toevallig een paar van dezelfde die de dag eerder in Hoorn een standbeeld van Michiel de Ruyter 'verdedigden' door te zuipen en bierflesjes naar de politie te gooien.) én zich niet aan de maatregelen hielden ('Iedereen moet zich altijd aan de wet houden en de politie is een stel slapjanussen dat niet hard durft op te treden!' was het toch?). Natuurlijk waren er ook vreedzame demonstranten. U weet wel: mensen die wetenschappers en overheden niet geloven en dus vinden dat 'de lockdown' moet worden opgeheven. 'Welke lockdown?', vroeg ik er een paar. 'Mocht jij dan geen boodschappen meer doen, niet meer autorijden, wandelen, fietsen of met het openbaar vervoer?' 'Eh...ja, maar...'
Hoe dan ook: hier het betreffende bloemenmeisje:
Een paar stoere mannen staan achter haar. Vér achter haar.
En hier hetzelfde meisje van iets dichterbij:
Biedt zij de ME'er hier haar visitekaartje aan omdat zij wel wat geld kan gebruiken voor haar hobby's en dus de ME'er haar diensten aanbiedt? Het is maar goed dat ik niet aan speculeren doe! En dat hoeft ook niet want zij heet Wendy Kroeze (klik), is 41 en de psychologe is werkzaam als behandelcoördinator bij een gesloten jeugdzorginstelling. Haar reden om te demonstreren? 'Corona is een hoax, niet dat het niet bestaat maar...'
Overigens: mocht haar gezicht u bekend voorkomen, zij was al eens op televisie: https://www.youtube.com/watch?time_continue=1798&v=tgrrORQvCKE&feature=emb_logo
De zorginstelling waar zij werkt wordt per 1 augustus gesloten wegens wantoestanden (slecht omgaan door personeel met de cliënten) en financieel wanbeleid door de directie. Op last van minister de Jonge wordt daarom de gesloten instelling gesloten (...). Dat zou kunnen verklaren waarom mevrouw Kroeze een beetje boos is op de minister. Maar dat is weer speculeren.
Tsja, dan heb je maar een paar uren voordat je de deur uit gaat voor het vieren van de zomerzonnewende en wat doe je dan? Simpel: hapje eten en even naar buiten om van het prachtige weer te genieten.
Van mij mochten anderen deze dag gaan werken of andere dingen doen die 'nuttig' zijn. Ik negeerde eerder gehoorde zinnetjes die door mijn hoofd schoten. Zinnetjes als: 'Mensen in de Bijstand stellen niks voor. Bijstandsmoeders moeten ook gewoon werken!', 'Mensen die niet werken zijn zonder uitzondering lui!', 'Nee, ik heb nooit gewerkt want dat hoefde niet maar mijn man heeft heel hard gewerkt voor mijn pensioen en jij werkt maar drie dagen per week dus jij bent een luie parasiet!' en 'Mijn vader en grootvader hebben dit bedrijf gemaakt tot een miljoenenzaak met honderden werknemers. Ik heb het verkocht voor de helft van de prijs van wat het waard was dus ik ben een succesvol zakenman!' en de klassieker: 'Die kindjes in Afrika moeten maar gewoon wat harder werken in die mijnen want alleen wie hard werkt verdient veel geld!'
Over geld gesproken: behalve dat ik niets deed deze dag pleegde ik overleg met een casting-bureau, een televisie-producent en mijn casting-agent. Niet alleen over de pecunia maar ook over planning, script, draaiboek en logistiek. Ook dat hoort bij een acteerklus.
Net zoals bij het hebben van weinig inkomsten het aanvragen van een voedselpakket via .Guerilla Kitchen (klik). Maar zoals gezegd: verder deed ik weinig deze dag. Behalve dat ik mij 's avonds op locatie meldde om met een vijftiental Broeders de Zomerzonnewende te vieren. Was fijn, mooi, bijzonder. 
Niet in de laatste plaats omdat er vanwege Covid-19 wat aanpassingen nodig waren aan het Rituaal dat wij gewend zijn uit te voeren. Ook vrijmetselaren zijn natuurlijk 'maar' mensen, zoals bleek tijdens de nazit: de ene 'doet wat voor de maatschappij' door zich in te zetten als vrijwilliger terwijl de ander 'geen tijd' heeft om een medemens in nood te helpen omdat hij bezig is met het zoeken naar 'verlichting in zichzelf'. De ene maakt zich zorgen om zijn baan, de ander om zijn kinderen, weer eentje om zijn inkomen, de ander om de planeet en een ander kan het allemaal niet zoveel schelen, zo lang hij maar zijn favoriete drankje kan blijven drinken. En allerlei combinaties zijn ook mogelijk natuurlijk.
Niet in de laatste plaats omdat er vanwege Covid-19 wat aanpassingen nodig waren aan het Rituaal dat wij gewend zijn uit te voeren. Ook vrijmetselaren zijn natuurlijk 'maar' mensen, zoals bleek tijdens de nazit: de ene 'doet wat voor de maatschappij' door zich in te zetten als vrijwilliger terwijl de ander 'geen tijd' heeft om een medemens in nood te helpen omdat hij bezig is met het zoeken naar 'verlichting in zichzelf'. De ene maakt zich zorgen om zijn baan, de ander om zijn kinderen, weer eentje om zijn inkomen, de ander om de planeet en een ander kan het allemaal niet zoveel schelen, zo lang hij maar zijn favoriete drankje kan blijven drinken. En allerlei combinaties zijn ook mogelijk natuurlijk.
Bijna thuis, iets na enen, nog even wat ervaringen uitgewisseld met een vriendin per telefoon.
Dinsdag bijtijds op: uurtje werken voor de brouwerij en onderweg naar Nigtevegt. Bij het wandelen richting bushalte nog even staan kletsen met een buurman. Was in Nigtevegt voor TV-opnames met daarin een rol voor mij. Mijn eerste entertainment/acteer klus sinds maanden!
Een collega-acteur bleek ooit bij mij thuis te zijn geweest: zo'n twintig jaar eerder zaten wij in hetzelfde clubje dat een lokale afdeling van een politieke partij oprichtte. Soms voelt het alsof de wereld kleiner is dan ik.
Wat moe maar zeer voldaan tegen zes uur thuis. Daar nog een paar uurtjes gewerkt voor de brouwerij en daarna mijn dagelijkse wandeling gemaakt. Daarbij even staan oreren met een aardige buurvrouw en verder gewandeld. Even de voeten in het water hangen was fijn op deze mooie en warme dag:
Ook woensdag was ik tijdig mijn bed uit: koffie, iets te eten, inloggen in de boekhouding van een brouwerij en bij mijn tweede bakje een kwartiertje beeldbellen met een vriendin. Niet alleen was zij een goede vriendin van mijn eerste vriendinnetje, zo'n dertig jaar geleden. Ook was zij ooit kamergenote van de moeder van mijn zoon en is zij een goede vriendin van een vriendin van mij. Wij zijn dus op meerdere manieren met elkaar verbonden. Bijzonder. Vind ik.
Ook bijzonder: een politicus (klik. Interessant artikel voor iedereen die een mening heeft die niet lijkt op een krantenkop) die ontdekt dat er ook in Nederland politieagenten zijn die undercover werken. In reactie op zijn uitspraken spreken zijn onderdanen lovend over het nieuwe boek van Thierry Baudet. Best knap dat zij dat al gelezen hebben want het moet nog uitkomen.
'Deze boek'? En een boek dat je niet gelezen kunt hebben heeft jouw leven en jouw visie op dingen veranderd? Interessant!
(Vond Bol.com blijkbaar ook want de fanmail ('recensies' kun je het niet noemen) is inmiddels verwijderd.
Toen ik de deur uit ging voor het ophalen van mijn wekelijkse voedselpakket stuitte ik op een buurman die even wachtte met doen waar hij mee bezig was voor een praatje met mij. Vind ik leuk. Eetbare zaken uitgewisseld en een uurtje zitten kletsen met een buurvrouw, administratie gedaan en een uurtje in de zon liggen lezen. Vlakbij het plantsoentje waar deze mooierds staan.
De rok waar ik vaak op warme dagen in rondloop (had ook ooit een leren rokje maar die was erg kort en dus wat onthullend wanneer ik er mee op een barkruk zat. Geen zorgen trouwens: ik had er een keurig slipje onder aan. Meestal.) doet ook prima dienst als picknickkleed én als handdoek. Superhandig! Vind ik fijn.
Net als een vriend op visite krijgen voor het avondeten en een babbel en koffie toe. Het werd gezellig. En laat.
Donderdag werd mij uit verschillende gedachtewisselingen veel duidelijk. Maar ik bleef toch met een vraag zitten: waarvoor of waartegen protesteerden de mensen die onlangs op het Malieveld in Den Haag stonden? Ik vroeg het hier en daar maar kreeg niet veel meer terug dan: 'Tsja...eh...het is een eh...soort van eh...gevoel, zeg maar. Snap je?' 'Nee, dat snap ik dus niet. Dus leg eens uit?' In een apart blogstukje (klik) kwam ik hier uitgebreider op terug.
Na zo'n vijf uurtjes slapen ben ik niet heel erg helder dus ik deed het rustig aan deze dag: was doen, met een buurvrouw kletsen bij mij thuis, een rondje wandelen, praatje maken met een winkelverkoopster, aanrecht schoonmaken...dat soort dingen. Rustig aan doen was ook handig vanwege de warmte:
26 Graden Celcius in mijn need'rig stulpje! Het zweet klotste van mijn ene oksel naar mijn andere terwijl ik 20 minuten wandelde naar een vriend voor het avondeten. Die tijd bracht ik bellend door met een vriend.
Onderweg naar huis even in een parkje
zitten lezen en thuis aan de slag voor de Loge en de laatste hand leggen aan het redigeren van mijn komende verhalenbundel.
Tussendoor dacht ik - natuurlijk - na over het leven in tijden van Corona. Diverse mensen die ik ken vinden het bijzonder vervelend dat de overheid maatregelen heeft genomen om verspreiding van het virus zoveel mogelijk te voorkomen. Terwijl anderen vinden dat de overheid veel te laat heeft ingegrepen en te weinig heeft gedaan.
U wilt weten hoe het in een land gaat wanneer er er het Coronavirus rondwaart en de overheid geen maatregelen heeft genomen en iedereen gewoon deed wat hij of zij altijd al deed? Voilá: 'Elke 5 minuten iemand begraven in massagraf Brazilië' http://ow.ly/EMLK30qTrgm
Dan ben je lekker aan het puzzelen hoe je de tekstverwerker zo gek krijgt 'automatisch' een inhoudsopgave te creëren, is het zomaar opeens vier uur 's nachts. Oepsie!
Toch vrijdag tijdig aan de administratie van de boekhouding weer. Onlangs kwam ik weer een - buiten de afdeling administratie (moi) om betaalde - spookfactuur tegen. Als het gaat om een betaling voor 'Diverse geleverde diensten' of 'Opname in een internationale database' kun je al aan je water aanvoelen dat er iets niet klopt. Als dan het bedrijf in kwestie ook nog eens is gevestigd in Lissabon, je geen zaken doet met Portugal (omdat je lokaal bier verkoopt, bijvoorbeeld) met een vestiging op Costa Rica en men op de website trots laat weten de Minister van Toerisme van Mauritius tot vaste klant te rekenen (ik verzin dit niet, beste lezers en lezerinnen! Zelfs mijn fantasie heeft grenzen.), dan kun je bedenken dat de factuur ('Ja maar het logo zag er zo professioneel uit!') een zogeheten 'spookfactuur' is. Maar soit. Lekker een paar stapeltjes papier verwerkt (hoewel papier tegenwoordig eigenlijk niet meer nodig hoeft te zijn: facturen maar zelfs supermarktbonnen kunnen in principe digitaal worden aangeleverd.
In een pauze merkte ik dat mensen erg ver gaan in hun beschuldigingen aan het adres van 'MSM' zoals de NOS: 'De NOS besteedde er geen aandacht aan!' 'Eh, jawel.'
Wat is dat toch met mensen die doodleuk beweren: 'Ik luisteren alleen naar argumenten van mensen die het met mij eens zijn.'?
In mijn lunchpauze verstuurde ik mijn verhalenbundel-in- wording naar drie verschillende mensen met het verzoek er vanuit hun eigen expertise met een kritisch oog naar te kijken opdat het boekje zonder al te veel taalfouten er in kan worden gekocht door al de acht fans van mijn schrijfsels.
Ik zat er warmpjes bij dus besloot even een lekker koude douchestraal over mijn voeten te laten gaan ter afkoeling. En vond een haarspeld in mijn doucheruimte. Terwijl ik geen haarspelden gebruik. Een heus mysterie!
Die avond ging ik naar de kroeg. Voor het eerst in lange tijd. En het was fijn! Eerst al om het Paleis op de Dam (was gewoon Het Stadhuis tot Lodewijk Napoleon er besloot zijn paleis van te maken) er fraai bij te zien staan.
En daarna in de lekker gezellige Ierse Pub een biertje te doen: in totaal drie personeelsleden, vijf vaste klanten en een verdwaalde toerist.
Daar kan een café natuurlijk niet van bestaan maar zo lang ze bestaan kom ik er graag. Misschien dat het café zich moet laten omdopen tot 'KLM', of 'Booking.com' want dan gaat de subsidiekraan vol gas open.
Is het een idee om de overheid te vertellen dat failliete café-uitbaters en werkloos horeca-personeel geen geld hebben om te reizen?
Zaterdagmorgen verkeerde ik nog in kennelijke staat (Waarmee ik bedoel 'blij ende tevreden') toen ik mijn bedstede verliet om naar een vriend te gaan, hier vlakbij:
'Even gezellig samen bijkletsen en een bakkie doen' liep uit op een bezoek van dik drie uren. Reuzegezellig! Trots showde hij zijn van mij ontvangen nieuwe ooglapje. Ter vergelijking een foto met zijn reguliere oogbedekking.
Had nog een uurtje of drie over om even te liggen lezen in het parkje om de hoek, om het een en ander aan mijn arme verwaarloosde huishouden te doen en met Billy de Kat te spelen voor ik een hapje ging eten en de deur uit voor een nieuwe editie van 'Subculture Cabaret': een vijftal artiesten trad twee maal op voor twee maal tien mensen publiek. Daar kan een klein lokaal theater natuurlijk niet van bestaan Misschien dat het theater zich moet laten omdopen tot 'KLM', of 'Booking.com' want dan gaat de subsidiekraan vol gas open.
'Gewoon' ooglapje 👆
'Steampunk' ooglapje 👇
Is het een idee om de overheid te vertellen dat failliete theater-uitbaters en werkloos theater-personeel geen geld hebben om te reizen?
Het veerpont stuurde mij en tientallen anderen met mondkapjes en al over 't IJ
en bracht ons naar het NDSM-terrein. Ooit vol bedrijvigheid qua scheepsbouw, nu een vrijhaven (...) voor diverse kunsten en ander fraais dat doorgaans meer geld kost dan oplevert. Maar ja, kunt u zich een wereld voorstellen waarin alles en iedereen dat meer geld kost dan oplevert niet meer bestaat? Geen treinen meer, geen kinderen meer, geen buurthuis meer, geen musea meer, geen amateur sportverenigingen meer, geen lokale wethouder meer...
Het werd weer genieten!
De danseres was wat verkouden en nam dus geen risico.
Zij deed dat door buiten en niet binnen haar improvisatie-dans uit te voeren:
Ook zondagmorgen werd ik tevreden wakker. Na een onrustige - want stormachtige - nacht waarin een paar keer een brandweerwagen onderweg was naar een brand of omgewaaide boom, een ambulance met loeiende sirenes door de straat reed en een zekere kat wat onrustig per abuis zijn nagels in mijn onderbeen zette. Maar soit.
Terwijl ik koffie zette begon een beeldbelgesprek met een vriendin. Twee uren, dertig minuten en 60 procentpunt mobieltjesstroom later verbraken wij glimlachend de verbinding. Terwijl ik een handwasje deed (was behoorlijk zweterig deze dagen en dat wreekt zich op mijn dunne kleding en een niet-zindelijk ratje had een kleine boodschap achtergelaten op de schouder van een shirt.) ging de voordeurbel: een buurvrouw op visite. Gezelligheid!
Even chatten met een vriendin die vindt dat 'die ene meneer' gelijk heeft en het dragen van mondkapjes onzin is en de overheid niet het recht heeft burgers te vertellen wat zij wel en niet mogen doen. 'Dus burgers mogen zelf bepalen of zij verkeerslichten negeren, met hoeveel biertjes op zij 'nog prima kunnen autorijden, hoor!' en zo verder?' Nee, dat dan weer niet. Zij bleek ook geen enkel interview met de meneer te hebben gehoord maar wist toch zeker dat hij gelijk had met zijn uitspraken. 'Welke dan met name?' Dat kon zij niet vertellen dus het antwoord luidde: 'Hij heeft gelijk en dat vind ik dus dat is zo.' Dat dat een non-argument is doet niet ter zake. Jammer vind ik dat.
Toilet en aanrecht net schoongemaakt toen de bel weer ging: een vriendin bracht mij mijn nieuwe nachtkastje: een geinig kistje.
Tevens bracht zij mij mijn avondeten (asperges met krieltjes en zo. Lief!) en een prachtige kandelaar. Hier ziet u die van boven op mijn salontafel staan:
Op de foto ziet u ook een witte roos en een 12-puntige ster (een dodecagram) , een plantje en de snoeppot die vroeger bij mijn moeder zaliger op tafel stond.
O ja, tussendoor babbelde ik via zijn woonkamerraam met een buurman, sprak op straat een buurvrouw van verderop in de straat en genoot van het fraaie maar vrij winderige weer:
Voor je het weet is het dan bijna elf uur en voel je je zomaar vanzelf een beetje moe. Vreemd. Hoe kan dat toch?
'No more us' van Kuro (feat. Lovey) is de muziek van deze week: