====================================================
Sommigen nemen niets voor waar aan wanneer het wordt verkondigd door 'MSM' (=Mainstream Media=elke nieuwsbron die de mening van deze of gene gelover in samenzweringstheorieën niet onderschrijft). Vraag je naar wat men onder MSM schaart dan is het vaak: 'Wanneer een nieuwsbron de mening van de overheid uit, wanneer de nieuwsbron in handen is van één of een paar mensen en wanneer de betreffende website veel volgers heeft. 'Hoe weet je dat MSM niet te vertrouwen is?' 'Dat heb ik gelezen op Facebook.' 'O, je bedoelt die nieuwsbron die nauw samenwerkt met de Amerikaanse overheid, in handen is van één enkel individu en die de meeste volgers heeft van alle nieuwsbronnen die er momenteel bestaan?' 'Nou eh...kijk...eh...'
Vind ik grappig. Wat vindt u van mensen die bijvoorbeeld geloven dat met 5G-straling aangepaste vleermuizen Covid-19 hebben verspreid maar tegelijkertijd geloven dat het virus helemaal niet bestaat maar dat buitenaardse hagedissen onze wereldleiders beïnvloeden om ons onder de duim te houden?
Bijna elke samenzweringstheorie heeft een paar elementen in zich die op waarheid berusten. Mensen die geld verdienen met hun 'anti-stralings' producten maken daar handig gebruik van. Complotdenkers gebruiken dezelfde psychologische trucs als 'pick-up artists', politici en reclamemakers. En velen zijn gevoelig voor die trucs. Ik ook. Maar herken verreweg de meeste van die trucs inmiddels.
Maandag beetje brak wakker geworden. Het werd toch nog laat de avond ervoor omdat ik zo nodig aan mijn komende verhalenbundel wilde werken en zo. Het hielp niet dat ik las over de rellen naar aanleiding van de moord op een ongewapende man in Amerika door een politie-agent (zijn advocaat: 'De dode man leed aan een unieke aandoening: zijn hersenen hadden zuurstof nodig. Als mijn cliënt dat geweten had had die niet bijna negen minuten lang zijn knie met geweld op de nek gedrukt van de verdachte die achteraf onschuldig bleek maar misschien iets had betaald met een vals briefje van 20 dollar.')
De eerste brandbom tijdens de rellen werd geworpen door een man die later werd geïdentificeerd als een collega van de dader (klik)van hetzelfde politiebureau. Die dader kende het slachtoffer trouwens nog als collega van een nachtclub (klik) waar zij beiden als uitsmijter werkten. Maar dat terzijde.
In elk geval zag ik voldoende aanleiding (er waren er meer. Daar schrijf ik hier over. (klik. In het Engels) mij naar de Dam te begeven om daar deelnemer te zijn aan een protest uit solidariteit met mensen voor wie het principe 'Iedereen is gelijkwaardig!' blijkbaar volgens sommigen niet geldt: mensen met een donkere huid, homoseksuelen, vrouwen en volwassen mannen van onder de 1.60m. Bijvoorbeeld.
Had er afgesproken met een vriendin maar wij konden elkaar niet vinden. Diverse anderen uit mijn vriendenkring bleken er ook te zijn maar ook hen zag ik niet. Ondanks dat de bijeenkomst in minder dan een dag was georganiseerd was het stampvol op het plein! Nagenoeg iedereen (fotografen incluis) droeg een mondkapje - al dan niet met handschoenen -, bijna niemand raakte elkaar aan en velen droegen een bord met tekst.
Eentje zette mij aan het denken: 'This side up! Breekbaar!' Het bleek de achterkant te zijn van een kartonnen bord dat ooit deel uitmaakte van een doos waar glaswerk in zat. Aan de voorkant stond iets als (ik weet het niet meer zeker): 'All lives matter'.
Jammer dat het blijkbaar nodig is om zelfs vrienden te te moeten uitleggen waarom je in het openbaar opkomt voor je mening. Een van mijn vrienden durfde uiteindelijk op te komen voor een mening die anders was dan de mijne. Wij hadden daar kortstondig een gedachtewisseling over op Facebook. Maar hij heeft later zijn eigen opmerkingen nog even terug gelezen en blijkbaar besloten dat hij achteraf gezien tóch niet achter zijn eigen mening kan staan en zijn eigen commentaren verwijderd. Maar in een privé-opmerking zei hij bij zijn standpunt te blijven. Alleen liever niet in het openbaar. Vind ik jammer. Net als mensen die roepen: 'Ja, een beetje lekker bacteriën uitwisselen met 5000 mensen!'
Ook jammer: de Minister van Veiligheid die in persoonlijke berichten (klik) mevrouw Halsema steunde maar in het openbaar de zijde koos van mensen die riepen dat zij een slechte burgemeester is. Toen hij werd aangesproken op die dubbele boodschap gebeurde er iets opvallends: de voorzitter (en enig lid, samen met de Stichting Vrienden van de PVV. Waarene G. Wilders het enige lid én voorzitter van is.) van de PVV koos de kant van Femke Halsema (klik)! Uiteraard draaide Ferd Grapperhaus om de lastige vraag van Geert Wilders heen. Beetje jammer maar het was te verwachten.
Ook Klaas Dijkhoff, fractievoorzitter van de VVD sprak er schande van dat mensen op de Dam zich niet hielden aan de 1.5m regel (tegelijkertijd is hij tégen 'lockdown' maatregelen. Zou hij soms politicus zijn?) en wat hem betreft flink beboet mochten worden. In zijn tijdlijn zag ik echter geen enkele uiting van verontwaardiging over polonaises in Brabantse café's, mensen die gezellig met tientallen tegelijk opeengepakt in hun eigen woningen hoest- en niesbuien uitwisselen tijdens het voetbal kijken of gezellig tijdens het barbecueën of strandfeestjes houden. Ik vroeg hem waarom hij dat onderscheid maakte. En kreeg geen reactie.
1. Vooraf schatte zelfs de burgemeester in dat er niet meer dan 250 tot 300 mensen zouden komen en had een vergunning uitgegeven voor een demonstratie van 'een paar honderd mensen'. Had zij - net als Trump dat doet met 'Antifa' ('Antifa is heel slecht!' roepen mensen die niet beseffen dat de afkorting staat voor anti-fascisme en dat zij dus feitelijk roepen fascisme helemaal prima te vinden. Grappig als het niet zo triest was.) - opdracht moeten geven de menigte met wapenstokken, (rubber)kogels en traangas uit elkaar te jagen? 20 Agenten moeten sturen om twee dagen lang voor elke aanwezige een boete uit te schrijven? Wat zou dat voor resultaat hebben gehad? Zijn mensen die een knuppel op hun hoofd krijgen opeens geneigd om nog wat minder agressief met hun kartonnen bordje te zwaaien? En beeldt u zich het bureauwerk eens in als alle 5000 aanwezigen zouden zeggen: 'Ja maar ik zit bij de groep van 500 mensen die de burgemeester gisteren toestemming gaf hier te zijn.'
2. Bacteriën zijn iets anders dan virussen (klik). 3. Uit recent onderzoek komt naar voren dat COVID-19 nauwelijks via de buitenlucht wordt overgedragen (klik.) Althans, volgens een viroloog. Een darmkanker-specialist vindt de kans op nieuwe besmettingen echter 'zeer reëel' (klik. Maar zijn opmerking wordt helaas niet ondersteund met argumenten. Dat vind ik een gemis. Het artikel bevat ook een interessante opsomming van de gebeurtenissen. Met heuse argumenten en al. Terwijl Ernst Kuipers eerder (klik) pleitte voor een vroegtijdige versoepeling van de Corona-maatregelen 'want de economie moet zo snel mogelijk weer worden opgestart.' Zouden er twee mensen zijn die Ernst Kuipers heten en het kabinet adviseren? Ik vroeg het hem via Twitter maar ontving geen respons. Kwam er wel een aardig plaatje tegen dat hypocrisie aan de kaak stelt:
2. Bacteriën zijn iets anders dan virussen (klik). 3. Uit recent onderzoek komt naar voren dat COVID-19 nauwelijks via de buitenlucht wordt overgedragen (klik.) Althans, volgens een viroloog. Een darmkanker-specialist vindt de kans op nieuwe besmettingen echter 'zeer reëel' (klik. Maar zijn opmerking wordt helaas niet ondersteund met argumenten. Dat vind ik een gemis. Het artikel bevat ook een interessante opsomming van de gebeurtenissen. Met heuse argumenten en al. Terwijl Ernst Kuipers eerder (klik) pleitte voor een vroegtijdige versoepeling van de Corona-maatregelen 'want de economie moet zo snel mogelijk weer worden opgestart.' Zouden er twee mensen zijn die Ernst Kuipers heten en het kabinet adviseren? Ik vroeg het hem via Twitter maar ontving geen respons. Kwam er wel een aardig plaatje tegen dat hypocrisie aan de kaak stelt:
Welke wetenschapper moet je als gewone burger nog geloven als het om een virus gaat: een darmkanker-specialist of een viroloog?) maar het vele malen gevaarlijker is om ergens binnen te zitten, al is het maar met 'een paar mensen'. Zoals thuis als je de buren uitnodigt voor een barbecue. Of gezellig samen 'met maar een paar vrienden' bij iemand thuis voetballen gaat kijken. Maar goed, dat 'zijn maar feiten'. Of zo. En die doen tegenwoordig vaak niets af aan 'de werkelijkheid'.
In Zweden (klik) is men met de neus keihard op de feiten gedrukt. Door geen enkele vorm van een 'lockdown' in te stellen zijn er veel meer mensen ziek geworden en helaas ook overleden dan wanneer de overheid wél naar wetenschappers en niet naar 'een onderbuikgevoel' had geluisterd.
Jammer dat ik mij helaas even voelde als Marcel Lubbermans uit Harry Potter:
Jammer dat ik mij helaas even voelde als Marcel Lubbermans uit Harry Potter:
'Erg moedig om op te staan tegen je vijanden
maar zeker ook zo moedig als durven op te staan tegen je vrienden.'
Een interessant argument dat tegen mij werd gebruikt in de ontstane discussie: 'Mij gaat het er helemaal niet om wie er gelijk heeft, maar ik heb gewoon gelijk en jij niet.' Op mijn vraag: 'Ik demonstreer, ga met mensen in discussie over het onderwerp en schrijf er over. Wat doe jij precies tegen racisme, discriminatie en onderdrukking ?', kreeg ik helaas geen antwoord.
Op Twitter viel het mij op dat de demonstratie ('De overheid had moeten ingrijpen want de wet is de wet!') met name werd veroordeeld ('Hoe durven die demonstranten de wet te overtreden!') door mensen die ook - volgens hen zelf' - lekker carnaval vierden, fijn gewoon naar het strand gaan, feestjes vieren bij vrienden thuis en op diverse andere manieren de anderhalvemeter-maatregel negeren.
Sommigen noemen dat 'inconsequent' of 'een beetje dubbel'. Ik noem dat hypocriet. Bijvoorbeeld wanneer je én zegt dat Burgemeester Halsema had moeten ingrijpen, desnoods met grof geweld, maar ook zegt: 'Ik ga lekker naar het strand. De overheid kan mij nergens toe dwingen!' Ook best wel raar dat diezelfde mensen vonden dat de boeren indertijd groot gelijk hadden met hun illegale acties als over de snelweg rijden zonder kenteken, kruispunten blokkeren, op menigtes inrijden met hun trekker en hun trekker gebruiken om bewust de voorpui van een stadhuis te beschadigen. Maar soit.
Hier is Pieter Derks die de hypocrisie even aansnijdt: wél klagen over mensen die protesteren tegen racisme (en daarmee artikel 1 van de Grondwet bekrachtigd willen zien) maar niet klagen over mensen die doodleuk samendrommen in bouwmarkten, parken en op stranden en terrasjes.
Verreweg de meeste demonstranten (niet alleen die in Amsterdam) namen een zeer weloverwogen besluit. Wat dat betreft zegt dit Twitterbericht m.i. voldoende:
Reacties op social media waren niet mals en velen kwamen neer op 'Ordnung muss sein und Befehl is Befehl!'. Persoonlijk heb ik een naar gevoel bij mijn gedachten aan de tijd en plaats waarin het 'normaal' werd geacht zo te denken. Maar blijkbaar heeft de Burgemeester van Amsterdam zich niet aan de regels gehouden. Hier zijn de officiële regels (klik) waar alle burgemeesters van Nederland zich aan dienen te houden.
Ik kon zo snel even de regel niet vinden die Burgemeester Halsema overtreden zou hebben, samen met de rest van de 'driehoek' die het besluit nam niet in te grijpen toen de anderhalve meter-maatregel ( die en vroeg aan diverse mensen die riepen dat zij 'de regels' heeft overtreden en dús bestraft moet worden welke regel dat dan was. Tot aan het moment van schrijven ontving ik nog geen reactie. Scheldpartijen daargelaten. Jammer.
Om te wijzen op het belang van de zaak en opmerkingen als 'Ach, met racisme in Nederland en eigenlijk overal in de wereld valt het best wel mee, toch?' is er een eenvoudige vraag die gesteld kan worden aan iedereen met een lichte huidskleur (een sterke minderheid van de wereldbevolking trouwens. Vrijwel iedereen heeft wel een kleurtje. Dus hoezo zijn mensen met een getinte huid 'een minderheid?': steekt u maar even uw hand op als u het helemaal niet zo erg zou vinden om exact zo te worden behandeld als medemensen met een donkerder huidskleur dan die van u. Jane Elliot stelt in dit filmpje precies die vraag. Kunt u de uitkomst al raden?
Daarna zo snel als mijn pijnlijke been mij dragen kon naar huis gestrompeld en net op tijd thuis om in te loggen voor een Bestuursvergadering van de maandagavondclub. Heb nu vier verschillende beeldbel-applicaties op mijn arme vermoeide telefoon. Maar het is het waard. Prima manier om anderen te zien en spreken. Die behoefte blijft bij mij ontzettend groot en hoewel ik fysiek contact erg blijf missen is dit alternatief een aardige pleister op de wonde op mijn ziel.
Daarna was er nog een online 'Open Mic' en vond ik het verder wel even genoeg geweest voor een dag. Nog even wat schrijven en chatten met deze en gene terwijl uit mijn luidspreker voor mij fijne muziek klonk en op tijd (iets na middernacht. Best vroeg, toch?) mijn bed gezocht. En gevonden.
Dinsdag redelijk op tijd ingelogd in de administratie van de brouwerij en in mijn koffie- en lunchpauze wat gemaakte aantekeningen verwerkt van de Loge-bijeenkomst de avond ervoor. In de middagse koffiepauze deelde ik de pot met een buurvrouw en een andere buurvrouw zag ons samen genieten op mijn 'terras' (een bankje met een stoel in mijn tuin. Met een oude prullenbak als tafeltje tussen ons in.)
Nog even een uurtje of twee gewerkt en daarna met een boekje chillen aan de waterkant. Onderweg schoot ik een bloemetje.
Thuis even een babbeltje met een buurvrouw, schrijven, huishouden, chatten met deze en gene en een paar pogingen gewaagd een vriend te helpen die in nood is maar weigert hulp te accepteren. Dan wordt helpen best lastig, vind ik. Ook mijn anti-verslavingsapp van mijn mobiel verwijderd want betrapte mijzelf erop dat ik er verslaafd aan was geraakt. 🙄 En een aanvraag ingediend voor de tweede ronde van financiële overheidssteun voor ZZP'ers. Duimen jullie voor mij? Al zou het maar een overbruggingskrediet met lage rente zijn tot de wereld van entertainment zich weer opent. O, wat mis ik dat wereldje! Meer nog dan het geld dat ik ermee binnen harkte.
Nog even een uurtje of twee gewerkt en daarna met een boekje chillen aan de waterkant. Onderweg schoot ik een bloemetje.
's Avonds twee uurtjes gewerkt voor de Geheime Jongensclub en tegen enen controleren of mijn hoofdkussen de juiste ondersteuning bood.
Woensdag las ik dat uit onderzoek op overleden Corona-patiënten de voorzichtige conclusie getrokken wordt dat het virus niet alleen de longen maar ook de hersenen aantast. U kent ze vast wel, die aparte incidenten die sinds de lockdown vaker lijken voor te komen dan daarvoor: mensen die opeens gaan schreeuwen in de supermarkt: 'Je staat te dichtbij, k*twijf!' of buurtgenoten die midden in de nacht naakt op een kruispunt gaan staan en uitroepen 'Ik wil gewoon sex [CENSUUR]!' Of mensen die echt geloven dat via een vage website of dito vriendin 'anti-Corona' gekochte spray daadwerkelijk voorkomt dat een virus hen binnendringt. Om nog maar te zwijgen van mensen die massaal toiletpapier inslaan of (zoals in de VS massaal gebeurde) wapens en munitie kopen en vervolgens hun leunstoel voor de deur zetten. Het helpt hooguit om vier Russen te verjagen, niet tegen virussen (dat was een slechte grap. Sorry.) Dat is na het lezen van dit artikel (klik) nu dus wellicht verklaard: het virus tast ook de hersenen aan!
In de lunchpauze van mijn werk deelde ik een theetje met een buurvrouw. Met haar toog ik tegen het einde van de middag naar een lokaal voedseluitdeelpunt. Was van plan daarna fysiek naar kantoor te gaan om mijn werkgever even te spreken maar hij was reeds vertrokken. Bovendien was de brouwerij waarschijnlijk gesloten tegen de tijd dat ik daar (na dik een uur met het OV) zou aankomen en een buurvrouw van de brouwerij met wie ik half en half had afgesproken liet weten later thuis te zijn dan vooraf verwacht dus redenen genoeg voor mij om de busritten te verplaatsen naar een later tijdstip en mij op een lokaal grasveld neder te zetten.
In de lunchpauze van mijn werk deelde ik een theetje met een buurvrouw. Met haar toog ik tegen het einde van de middag naar een lokaal voedseluitdeelpunt. Was van plan daarna fysiek naar kantoor te gaan om mijn werkgever even te spreken maar hij was reeds vertrokken. Bovendien was de brouwerij waarschijnlijk gesloten tegen de tijd dat ik daar (na dik een uur met het OV) zou aankomen en een buurvrouw van de brouwerij met wie ik half en half had afgesproken liet weten later thuis te zijn dan vooraf verwacht dus redenen genoeg voor mij om de busritten te verplaatsen naar een later tijdstip en mij op een lokaal grasveld neder te zetten.
Thuis nog even wat berichten rondgestuurd, ontvangen en beantwoord via WhatsApp, SMS (!), e-mail (voor mensen van onder de dertig: vraag maar even aan je (groot)ouders hoe dat was om twee keer per week in te loggen, een half uur niet te kunnen bellen, je e-mail binnenhalen en eventueel beantwoorden. De NS Reisplanner was helemaal lachen: wilde je naar Meppel dan ging er een andere floppy disk in je computer. Dekstop. Laptops waren nog science fiction.), Messenger, Facebook, Twitter en Instagram en even werken aan een promotioneel stukje voor mijn boekjes tot een vriend zich aandiende voor het avondeten. Wij smikkelden van een goede maaltijd, samengesteld uit eerder die dag ontvangen ingrediënten, ik stelde hem voor aan een deel van de oude weblogkliek die online bij elkaar kwam en ook een buurvrouw door mijn openstaande buurvrouw even 'Hallo!' hoorden en zien zeggen via de camera van mijn mobieltje en keken samen deze documentaire.
Die wij u van harte kunnen aanbevelen trouwens! Bent u ook zo iemand die wel eens op Facebook zet: 'Ik heb nu bijna alles wel gezien, kan iemand mij nog een leuke Netflix-serie aanraden?' dan is dit wellicht een aardig tijdverdrijf. Maar wel opletten, hoor! In tegenstelling tot bij Netflixen kunt u bij deze documentaire beter even uw mobieltje wegleggen. Dan hoeft u niet steeds te vragen: 'Ik volg het niet, waar gaat het eigenlijk over?' Hij duurt ongeveer even lang als twee afleveringen van uw favoriete serie op Netflix achter elkaar.
Donderdag had ik een buurvrouw op de koffie en stuurde ik een sollicitatie de deur uit. Voor een bijbaan als schrijver. Lijkt mij wel wat. Voelde mij wat minder onrustig deze dag dan de dagen ervoor. Goed slapen en praten met vrienden helpt!
Misschien ook omdat ik een paar besluiten heb genomen: geen mensen meer helpen die die hulp niet op prijs stellen 'Waarom help jij mij? Denk je dat ik het zelf niet kan of zo?' 'Nee, ik wéét dat je het zelf niet kan en mag jou graag en daarom help ik jou.' om vervolgens later van hen te horen: 'Ik ben zo zielig en niemand helpt mij! Het is toch duidelijk dat ik hulp nodig heb?'
Ook help ik geen mensen meer die mijn hulp vragen en die vervolgens niet waarderen, noch respecteren maar het vanzelfsprekend vinden dat ik toch zal blijven helpen. Noch zal ik mensen helpen die eisen stellen aan mijn hulp.
Voor mijn moeder zaliger maakte ik met alle liefde een uitzondering: 'Ma, in mijn lunchpauze straks heb ik tijd om even wat boodschappen voor je te halen. Waar heb je trek in?' 'Lief van je, schat! Ik wil graag [voeg belachelijk lange boodschappenlijst in] maar dan moet je wel die ene saus bij die ene toko halen want die maakt de lekkerste. De rest kun je gewoon halen bij twee verschillende supermarkten, mijn favoriete slager en op de markt. Als je dan toch op de markt bent kun je meteen even naar het postkantoor voor mij en even bij dat ene winkeltje langs om [voeg iets in waar u nog nooit van gehoord heeft] voor mij te halen en daarna blijf je gezellig twee uurtjes lang bij mij lunchen. Maar dan niet voor half drie vanmiddag want mijn favoriete serie is op TV.' 'Eh, ma, ik heb een half uur lunchpauze.' 'Ja, en dus? Heb je dan niets over voor je arme zieke moeder?'
Ik genoot deze dag van diverse conversaties en plaatste onder meer deze reactie in een gedachtewisseling via Twitter: En als een van die eigenschappen er uit bestaat dat wordt uitgegaan van de premisse dat het concept dient te worden herzien? Vind ik leuk.
Net als contact met lokale kleine (in overdrachtelijke zin) ondernemers. Op mijn dagelijkse rondje wandelen
sprak ik er een paar.
Zo sprak ik met een van hen af dat ik voortaan mijn potje met kleingeld af en toe bij hem langs breng en ruil voor papiergeld. Dat scheelt mij tijd, moeite en geld (€6 of zo betaal je tegenwoordig om je eigen geld op je eigen rekening te mogen storten) en hem tijd, moeite en geld om muntjes te kopen (...) bij de bank. Iedereen blij, behalve de banken.
Maar de banken hebben wij als burgers al blij gemaakt nadat zij door opzettelijke oplichting en mismanagement gered moesten worden met miljarden euro's aan belastinggeld. Als dankjewel krijgen ondernemers nu een paar maanden uitstel van het aflossen van bankleningen 'voor maar een paar procent aan extra kosten'. Goh, wat aardig.
Tegen de avond ging ik even liggen want ik had wat last van buikpijn en was net te weten gekomen dat een van mijn favoriete artiesten, Anne Clark, kanker heeft en dat daarom - logisch - het concert niet doorgaat waar ik graag bij was geweest. Al is het sowieso nog maar de vraag of concertzalen in november al weer open zijn.
Een vriendin was zo lief om mij troost te brengen in de vorm van een fijn gesprek en een heerlijke zelfgemaakte soep:
Vrijdag las ik op het toilet boek nummer vier van dit jaar uit: Time Jumper van William Greenleaf speelt zich af op een toekomstige Aarde. De SF-elementen even daargelaten gaat het in wezen om hoe burgers worden gemanipuleerd door hen die de macht hebben. Of denken te hebben.
Even het hoogstnoodzakelijke verricht in de administratie van de brouwerij en - na het delen van een pot koffie met een buurvrouw, een half uurtje werken voor de maandagavondclub en een vriend telefonisch uitleggen hoe hij BTW kan terugvorderen bij de Belastingdienst voor het bedrijf waar hij voor werkt, terug mijn bed in. Even mijn lichaam de tijd en rust gunnen te herstellen.
Begin van de avond kwam dezelfde buurvrouw een pot thee en liedjes en filmpjes met mij delen. Gezellig! En over filmpjes gesproken: hier eentje voor hen die vinden dat het wel meevalt met racisme in Nederland.
Later op de avond vertelde een vriendin mij dat zij het niet kon geloven dat ik zoveel risico had genomen door deel te nemen aan een demonstratie, eerder die week: 'Waarom overtrad jij de anderhalvemeter-maatregel?' Ik vertelde haar mijn motivatie (klik. Engels). 'Nee, ik snap het nog steeds niet.' Dus ik vertelde vanuit haar perspectief ('Je inleven in een ander', heet dat. Wel eens geprobeerd?):
'Stel, je hoort via een andere fan dat je favoriete artiest ergens optreedt 'maar er komen maar een paar honderd mensen, hoor! Want bijna niemand weet ervan en mensen zijn toch erg voorzichtig met Corona en zo.' Je gaat er naar toe en ontdekt een paar uur later dat je er niet met een paar honderd maar met een paar duizend mensen stond: stap je dan in een tijdmachine en besluit je toch maar niet te gaan?
Of terwijl je er staat loopt het plein vol en de anderhalvemeter-regel is niet meer te handhaven: draai je je dan om en loop je weg?
Jouw favoriete kroeg gaat open, jij wil er graag heen en hoort van de kroegbaas dat er hooguit 20 mensen zullen zijn vanwege de beperkte hoeveelheid ruimte. Je gaat er heen en de kroeg puilt uit van de mensen. Loop je dan weg?
Of je zit er keurig aan een tafeltje te kletsen met een vriend aan datzelfde tafeltje van een meter breed. Zonder mondkapjes. Maar met biertjes. Een vriend komt binnen, begroet jou hartelijk en komt erbij zitten waardoor er nóg minder ruimte zit tussen jou en twee anderen zonder mondkapjes. In een besloten gelegenheid.
Vertel je dan je vrienden: 'Jongens, dit kan écht niet! Wij móeten de anderhalvemeter-regel naleven. Zéker binnen want van de 7000 onderzochte gevallen bleek er één persoon besmet te zijn geraakt in de buitenlucht en 6999 mensen binnen (is echt waar. Red.). Doen jullie nu, net als ik, ook een mondkapje voor en zoeken een rustiger plek op?'
'Nou, dat is mij wel een dilemma, zeg!' 'Dus een klein beetje risico nemen om op te komen voor je principes vind je onverantwoord maar een heel stuk meer risico nemen om je favoriete artiest te zien of een biertje te drinken begrijp je prima?' 'Eh, ja, eigenlijk wel.' In elk geval is zij eerlijk. Dat stel ik zeer op prijs.
Deed mee aan een afsluitende online meditatie-sessie en leerde de volgende metafoor: 'Je staat onder een waterval. Voor je is het vallende water, achter je een rotspartij. De rots - in wezen hard maar ook zacht waar mos groeit - is je basis, je kern. Het water staat voor je emoties, soms kabbelend, soms klaterend, soms ijskoud, soms lekker warm en troostrijk maar soms pijnlijk op de schouders. Probeer niet het water te ontwijken door je vast te klampen aan je basis maar dompel jezelf ook niet de hele tijd onder in het water. Dans in het midden! Leun dan weer naar voren, dan weer naar achteren. Het water blijft stromen, de rotswand achter je blijft staan.
Een vriend stond aan mijn voordeur om kwart over elf. Ik liet hem binnen, legde uit dat ik even tijd voor mijzelf nodig had en hij begreep dat en vertrok. Wetende dat ik het normaliter hartstikke fijn vind om mensen over de vloer te hebben. Ook wanneer zij dan tot diep in de nacht blijven. Maar soms even niet.
Zaterdag viel het mij op dat er bijzonder weinig aandacht was voor de Landing op Normandië, D-Day. 76 Jaar geleden werd er een begin gemaakt met de bevrijding van Europa. Het was in wezen de grootste 'Antifa' demonstratie die de wereld ooit gezien had.
De Nazi's werden bevochten en uiteindelijk overwonnen. Maar tegen een verschrikkelijke prijs. Maar de prijs voor vrijheid is nu eenmaal hoog, zo blijkt steeds weer. Dus laten wij hen die hun leven hebben gegeven én hen die nog steeds vechten voor de vrijheid van anderen gedenken door even stil te staan bij het betreffende moment in de geschiedenis en onze vrijheid niet te verkwanselen. Door die van anderen niet in de weg te staan bijvoorbeeld. Want: je eigen vrijheid houdt op waar je die van anderen beperkt.
Deze dag bracht ik in alle rust door, maakte een ommetje, verzorgde de goudvis (die tegenwoordig 'Karper' heet), werkte aan mijn nieuwe boekje en deed het huishouden en verplaatste wat meubilair. Rustig liggend op de bank keek ik 's avonds 'The Woverine'.
Zondag rustig aan nog steeds. Last van branderige ogen ook. Hooikoorts. Berichtjes intikken in WhatsApp is dan lastig maar beeldbellen geeft dan uitkomst. Kun je vrienden nog zien ook! Plantjes verzorgd, mijzelf verzorgd, rondje gewandeld
Minder leuke uitdaging: proberen wegwijs te worden in de tegenstrijdige berichtgeving rond het Corona-virus. Het wordt voor burgers zoals ik echt best een beetje lastig wanneer ook de overheid zichzelf weerspreekt:
Samenvattend: in een theater mogen niet veel mensen bij elkaar komen, in een vliegtuig wel (klik). Het RIVM heeft blijkbaar een 'incident' over het hoofd gezien waarbij een man met SARS van zijn 120 medepassagiers in een vliegtuig er 22 met SARS besmette. Volgens mijn rekenmachine is dat geen 'klein risico'.
De zondagavond was voor lezen. Op de valreep hoorde ik dat de dochter van een scepticus ('Ach joh, dat valt best mee met die Corona. Mensen overdrijven gewoon. De anderhalvemeter-regel is onzin en je kunt best mensen een hand geven en blijven zien en zo. Als je handen maar goed wast.') mogelijk besmet is.
I Need my Girl van The National is de muziek van deze week
in een wonderlijk mooie (vind ik) live versie:
En om even aan Anne Clark te denken is hier haar meest recente (en hopelijk niet laatste) video, gebaseerd op een gedicht van Rumi:
Anne Clark & Thomas Rückoldt - Community Of The Spirit (from the Homage album)
Deze week staan wij stil bij het overlijden van Jan Zeeman en Marc de Hondt.
De wereld van entertainment - waarin ik pré corona bijverdiende bovenop
mijn maandelijks salaris van €900 - ligt plat. Ik mis dus inkomsten.
Behalve door een boekje van mij te kopen kunt u mij ook een beetje sponsoren
door te klikken op onderstaand betaalverzoek, vermomd als foto:
 |
| Blogdonatie Alle beetjes helpen! Alvast bedankt. |
Meer lezen? Mijn verhalenbundels