=====================================================
Uiteraard ben ook ik niet blind voor de wereldwijde berichtgeving over het Coronavirus, een griepvariant die behoorlijk veel besmettelijker én dodelijker is dan de 'reguliere' griep. Omdat de Amerikaanse minister van Volksgezondheid het te druk heeft met andere zaken is de aanpak van het Coronavirus door Donald Trump in handen gegeven van Mike Pence (klik). Dag, mijn Amerikaanse vrienden en familieleden. Het was fijn jullie gekend te hebben.
De uitbraak van deze variant op een griepvirus leidt tot eigenaardigheden: zo is de verkoop van Corono bier gedaald. Met name in Amerika. Ook werden de bezoekers van een bordeel in quarantaine geplaatst. Leg dan nog maar eens aan je baas of je vrouw uit waarom je voorlopig niet komt...
Opvallend in het nieuws was wat mij betreft ook het 'huilie, huilie' doen van de heer Baudet toen een televisie-programma de kijker wees op een paar van zijn - vrij racistische - uitspraken. Blijkbaar is het voor de fractieleider van Forum voor Democratie toegestaan om te liegen over 'vier Marokkanen die twee dierbare vriendinnen lastigvallen' (klik) en is hij niemand verantwoording schuldig. Maar wanneer een journalist hem citeert (klik) is er opeens geen sprake van 'vrijheid van meningsuiting' maar van 'smaad en laster'. Persoonlijk vind ik het best een beetje vreemd dat iemand relatief eenvoudig wegkomt met 'Dat heb ik nooit gezegd!' terwijl er getuigenverklaringen zijn én audio-opnames (klik).
Gek eigenlijk. Of zou hij denken dat minderheden vaak worden lastiggevallen door mensen die denken dat zij tot een meerderheid behoren?
Huilie huilie. Politiek is niet voor watjes. Iedereen m/v krijgt harde opmerkingen, het gros anoniem en irrelevant. Laster en bedreiging pak je aan, voor de rest, waar gehakt wordt vallen spaanders. Next! https://t.co/laimT19BXT— Annabel Nanninga (@ANanninga) February 26, 2020
Maandag rustig onderweg naar kantoor bijgekomen van het carnavallen. Helaas was de kinderoptocht vanwege het verwachte slechte weer afgelast maar toch heb ik mij prima geamuseerd. Iets minder met een paar domme mensen die riepen: 'Ze pakken ons zelfs carnaval af!' naar aanleiding van het 'nieuws' dat een school in Zevenaar het carnavalsfeest voortaan 'verkleedfeest' noemt 'Natuurlijk om die verdraaide moslims hun zin te geven! Zie je wel dat zij ons onze christelijke cultuur afpakken!' Nieuwtje voor Jack van Gelder (klik)
en anderen die niet opletten tijdens geschiedenisles en die websites als Fenixx (klik maar niet) beschouwen als hun persoonlijke 'onderbuikgevoel': al heel lang wordt carnaval niet overal carnaval genoemd. Zodat ook kinderen van protestantse ouders op school een feestje konden vieren bijvoorbeeld. Wikikids (klik) legt helder uit dat het feest van oorsprong niet christelijk is.
Het werd een beetje erg nat in de vergaderruimte op kantoor: lekkage! Niet zomaar maar in een hoek van de ruimte kwam de regen nagenoeg ongehinderd binnen, zo leek het. Bellen met de beheerder dus. Uurtje in de wacht en zo. Bij meerdere bedrijven en particulieren had het noodweer geen goede invloed op het humeur, noch op blijkbaar niet-waterdichte gevels. Gezellig. NOT.
Heb daardoor niet alles kunnen doen wat ik wilde doen maar ik gooi het maar op overmacht. Bovendien tijdens het in de wacht zitten een paar honderd e-mails verwijderd en bijna twee gig aan foto's en filmpjes van mijn telefoon verwijderd en uit de werkmail tientallen nieuwsbrieven gevist en verwijderd.
Onderweg naar huis
vernam ik dat het wekelijks avondje 'metselen' niet doorging en dus bereidde ik mij voor op een avondje niets doen. Billy de Kat zorgde voor het avondeten:
(Een Alexander parkiet, de grote neef van de halsbandparkiet
die en masse mensen 's ochtends vroeg wakker maken
en grote schade toebrengen aan onder meer de lokale fruitteelt.
Maar verder wel mooi zijn en zo. Een reactie die ik ontving: 'Wat zielig voor dat vogeltje! Je moet je kat maar een belletje ombinden.' Mijn antwoord: 'Het diertje dat vermalen werd waarna het in een blik werd gestopt waar jij jouw kat uit eten geeft is minder zielig?' -'Dat is heel wat anders want...eh...want...)
en grote schade toebrengen aan onder meer de lokale fruitteelt.
Maar verder wel mooi zijn en zo. Een reactie die ik ontving: 'Wat zielig voor dat vogeltje! Je moet je kat maar een belletje ombinden.' Mijn antwoord: 'Het diertje dat vermalen werd waarna het in een blik werd gestopt waar jij jouw kat uit eten geeft is minder zielig?' -'Dat is heel wat anders want...eh...want...)
Dinsdag een tikkie brak wakker maar glimlachend na een leuke droom waar ik uit wakker werd een uurtje voordat de wekker ging. Dat was dan een beetje jammer. Onderweg naar kantoor gezellig zitten praten met een busvriend en op het werk een fijne slag geslagen: een stukje automatisering dat mij ongeveer een uur werk per week zal schelen.
Een week eerder lag er één perforator op mijn bureau.
Deze dag waren het er drie.
Blijkbaar kunnen perforators zich vermenigvuldigen.
Zouden ook zij dan leven?
Woensdag zat mijn eerste bus vast in het verkeer waardoor ik op een paar minuten de overstapbus miste en bijna een half uur diende te wachten. Gelukkig heb ik altijd mijn gedachten om mij gezelschap te houden. Ik mocht een paar administratieve handelingen verrichten, maakte kennis met een nieuw stagiaire die een lekkere zelfgemaakte cake had meegenomen met dito koekjes (lucky me!)
, genoot van het uitzicht op de molen van de buren
en vertrok tijdig omdat er een storing was in het openbaar vervoer. Wilde graag op tijd zijn voor een werkbespreking bij mijn andere baan. Zodoende. De zon was een beetje bezig met ondergaan en dat zorgde voor dit plaatje:
Eigenlijk zou ik die avond naar een club gaan om een vriend te zien optreden maar hij berichtte: 'Je hoeft niet te komen. Volgens mij heb jij een paar uurtjes rust nodig. Ik zie je sowieso binnenkort bij een optreden van jou.' Lief, niet? Hou ik van: vrienden die op mijn gezondheid letten.
Dus 's avonds gezellig aan de thee met een buurvrouw en mijn gemiddeld aantal slaapuren opgevijzeld door vroeger dan anders mijn bed op te zoeken. Nadat ik mijn woning had ontdaan van - vooral groene - vogelveren die ik op diverse plekken vond.
Donderdag begonnen met het delen van een kop koffie met een vriend. Niet veel later deelde ik een vers bakkie troost met een buurvrouw. Beetje in huis gerommeld en naar fysiotherapie. Op een nieuwe locatie. Heel nieuw:
Daarom kregen de cliënten deze dag iets lekkers:
'Je jas hangt nog op de gang', zei de fysiotherapeute. 'Wil je die niet liever in de behandelkamer hebben? Zit er iets belangrijks in?' -'Alleen maar zaken als sleutels, mobieltje en portemonnee. Er zit geen liefde in.', antwoordde ik.
Mocht deze dag diverse mensen op diverse manieren helpen en voelde soms wat machteloosheid wanneer mij dat niet lukte. Sommige problemen zijn niet op te lossen. Heb het vermoeden dat ik niet de enige ben die dat soms wat moeilijk te aanvaarden vindt.
Die avond at ik lekker (Friet met kip en appelmoes. Echt waar.) bij een vriend en onderweg naar huis sprak ik de 'man met hondje' waar elke buurt er wel eentje van heeft, denk ik soms. Stak net - en eindelijk - de sleutel in het slot van mijn voordeur toen ik werd aangesproken: een vriend van een vriend was toevallig in de buurt. Een paar maanden geleden zat hij nog bij mij op de bank. Bovendien bleek hij een andere vriend van mij te kennen. Zo gaat dat.
Thuis aan de gang met mijn kledingkast en een deel van de inhoud aan een vriend en zijn kinderen kunnen geven. In het kader van 'gun spullen een tweede ronde'. Lekker praktisch.
Vrijdag na een fijne nachtrust en een rustgevende busrit merkte ik op kantoor dat het nog steeds voorkomt dat collega's namens de Brouwerij een bestelling bij een leverancier plaatsen en de factuur naar hun eigen mailadres of naar een van de acht andere mailadressen laten sturen. Het is dan maar afwachten of zij die uit eigener beweging doorsturen naar de financiële administratie (naar mij dus) of dat ik pas ontdek dat er een onbetaalde rekening is wanneer uiteindelijk een deurwaarder voor de deur staat. Best onpraktisch.
Zie hier een praktijkvoorbeeld van wat er kan gebeuren wanneer mensen zich niet aan de afgesproken procedure houden.
Nog eentje dan: collega's hadden de bankpas en de kaartlezer nodig dus kon ik een deel van mijn werk (online bankafschriften betalingen opzoeken) niet doen. Toch verveelde ik mij niet want in elk bedrijf is altijd wel wat administratief werk te verrichten. Tot robots en algoritmes ons ook dat werk uit handen nemen natuurlijk.
Mijn lunchpauze deelde ik met een oud-collega die even kwam buurten. Blijkt hij zakelijk contact te hebben gehad met de eigenaar van de koffiezaak waar ik eenmaal per maand kom voordragen uit eigen werk!Vrijdag na een fijne nachtrust en een rustgevende busrit merkte ik op kantoor dat het nog steeds voorkomt dat collega's namens de Brouwerij een bestelling bij een leverancier plaatsen en de factuur naar hun eigen mailadres of naar een van de acht andere mailadressen laten sturen. Het is dan maar afwachten of zij die uit eigener beweging doorsturen naar de financiële administratie (naar mij dus) of dat ik pas ontdek dat er een onbetaalde rekening is wanneer uiteindelijk een deurwaarder voor de deur staat. Best onpraktisch.
Zie hier een praktijkvoorbeeld van wat er kan gebeuren wanneer mensen zich niet aan de afgesproken procedure houden.
Nog eentje dan: collega's hadden de bankpas en de kaartlezer nodig dus kon ik een deel van mijn werk (online bankafschriften betalingen opzoeken) niet doen. Toch verveelde ik mij niet want in elk bedrijf is altijd wel wat administratief werk te verrichten. Tot robots en algoritmes ons ook dat werk uit handen nemen natuurlijk.
Via de chat vernam ik van een collega van mijn andere werk dat zij een vriendin van de vriend van een buurvrouw van mij heeft gesproken. Zo werd maar weer eens duidelijk hoe klein de wereld eigenlijk is. Er schuilt toch veel waarheid in 'the six degrees of seperation' (klik).
Tijdens de vrijdagmiddagborrel goede gesprekken gevoerd met een collega. En een lekker biertje gedronken.
Deze dag verrichtte ik ook wat klusjes voor de geheime jongensclub waar ik lid van ben.
Thuis even de innerlijke kat, goudvis en mijzelf verzorgd, beetje opgefrist en in de regen de hoek om, een bijzondere avond tegemoet.
Deels deed ik wat ik had voorbereid om te zullen voordragen
maar besloot ter plekke de meegenomen schrijfsels te laten vallen ten faveure van een die avond tijdens het genieten geschreven stukje waarmee ik feitelijk de avond samenvatte in een...tja...noem het maar 'gedicht'. Misschien dat mijn werk als Secretaris daarbij hielp: in een paar regels samenvatten wat er de afgelopen uren daarvoor is gebeurd.
Daardoor raakte ik in een gesprek met een dame die ik meende te herkennen. Blijkt dat zij een buurvrouw is van de brouwerij waar ik werk. Ook was er een man van wie ik toevallig een vriend kende omdat ik met hem een paar weken geleden in gesprek was geraakt na het bekijken van een kunstexpositie.
Fijn vond ik diverse vrienden (m/v) te zien en te horen
en intens tevreden lag ik - met een lichte 'schele' hoofdpijn - iets na middernacht in mijn vers opgemaakte bed. Dankbaar. Meer over deze avond binnenkort op mijn Engelstalige blog (klik).
Zaterdag lag ik in bed wakker te worden: rek- en strekoefeningen en de dag doornemen. Doordat ik de laatste tijd veel met niet-Nederlandstaligen doorbracht deed ik dat tot mijn eigen lichte consternatie in het Engels.
Die middag waren mijn zoon en ik bij zijn moeder. Die goed herstelt van een medische ingreep. Fijn! Bij het verlaten van mijn woning sprak ik even een buurvrouw en niet lang na thuiskomst kletste ik wat met een andere buurvrouw. Ook was ik bij een collega langs om wat af te geven en wij hadden een goed gesprek. Het was een wat regenachtige dag
maar wel een goede. Zo vind ik het altijd fijn om dit gebouw te zien:
De Haarlemmerpoort
Omdat ik altijd - *ahem* - luister naar mijn vrienden ging ik die avond niet uit maar vroeg naar bed. Na het kijken van een aflevering van 'Picard' dan. Dat dan weer wel.
Zondag redelijk uitgerust wakker geworden en huishoudelijke klusjes aangepakt. Ook bereidde ik een vergadering voor van de maandagavondclub en had ik een paar uurtjes een vriend op de thee.
Hij deed een klusje voor mij en ik doe een klusje voor hem. Zo gaat dat. Die avond zat ik op de bank met een stapel uit te zoeken kleding naast mij terwijl ik keek naar de oude - maar nog steeds relevante - documentaire Future Shock (klik).
Tot tweemaal toe plaatste ik een stukje over microagressie op Facebook maar tot tweemaal toe kwamen er geen reacties op en lijkt het alsof het Facebook-algoritme voorkomt dat mensen het lezen. Een stukje dat ik als test een half uurtje later publiceerde ontving zo'n acht 'likes'. Vreemd. Daarom hier nogmaals. Het stuk is van Kevin Groen en gaat over verschillende vormen van discriminatie. Misschien herkent u er iets in: https://www.facebook.com/kevingroen/posts/10156342457732255
De dag eindigde met het delen van een pot thee met een buurvrouw. Doh.
Het Engelstalige stuk van deze week: https://terrebelius.blogspot.com/2020/02/what-will-robots-do-if-humans-keep.html
Blue Blue Sky van The Beatles is het liedje van deze week. Althans, eigenlijk Lemon Tree van Fools Garden. Met dank aan een vriend voor het opletten.