====================================================
Er zijn mensen die zich zorgen maken over het voortbestaan van hun lokale buurthuis, het slechte onderhoud van het fietspad richting werk, hun pensioen, woningnood, de verzorging van hun bejaarde ouders, het onderwijsniveau waarop hun kinderen les krijgen en zo verder. Desondanks beweren zij dat zij niet geïnteresseerd zijn in politiek. Best een beetje gek want al die punten waar zij zich druk om maken zijn pure politiek.
Opvallend in het nieuws afgelopen week was natuurlijk de uitbraak van een nieuwe variant van het Corona-virus. 'Een paar honderd doden al wereldwijd!' (Wat in het niet valt bij de 35.000 mensen wereldwijd die sterven van de honger. Elke dag. Maar dat is normaal.). Mensen met een Chinees uiterlijk worden er om bedreigd en anderszins lastig gevallen. Bijvoorbeeld met 'grappige' mopjes en liedjes. Een radio-DJ verontschuldigde zich voor zijn racisme met het excuus: 'Als ik vooraf geweten had dat mensen racisme tegenwoordig niet grappig vinden had ik dat voor Chinezen zwaar beledigende sketchje niet laten horen.' Goh. Wat aardig.
Ook RPF-fractielijder van Dijke dacht ooit dat 'vrijheid van meningsuiting' betekent dat je gewoon mag beweren dat alle homo's slechte mensen zijn en gewoon als dieven moeten worden gezien. 'Achteraf gezien had ik dat misschien beter niet kunnen zeggen', aldus de meneer die zichzelf een goed christen vindt. Persoonlijk denk ik dat er flink wat commotie was ontstaan als hij had gezegd dat alle joden slechte mensen zijn. Maar 'alle homo's zijn slecht' of 'alle moslims zijn slecht' is 'vrijheid van meningsuiting' en als je mensen er op wijst dat zij discrimineren voelen zij zich én beledigd én 'uitgesloten van het debat'. Raar vind ik dat.
Ook opvallend in het nieuws de afgelopen week was natuurlijk 'de moorkoppen-affaire'. ('De Nederlandse cultuur verdwijnt!' 'Wij kunnen nooit meer moorkoppen eten en gaan dus dood van de honger!' 'Waarom grijpt de overheid niet in!') Enerzijds toont de ontstane discussie aan dat wij in Nederland geen echte problemen kennen, anderzijds was het een uitgelezen kans om het ware gezicht van een aantal mensen te zien. Samenvatting: de HEMA besluit om een gebakje waarvan de naam is gebaseerd op het uiterlijk van een groep mensen te hernoemen. Stelt u zich even voor dat in Indonesië de populaire snack 'De Kaaskop' (een nogal laf smakend dik gebakje met een onverwacht zuurtje van binnen) van naam wordt veranderd omdat Nederlanders belachelijk maken echt wel iets van vroeger is.
Zoals verwacht spreken mensen die graag vasthouden aan wat zij kennen en daardoor fanatiek tegen elke vorm van verandering zijn daar zich fel over uit. Op een niet altijd handige manier. Daarom bewerkte ik een Twitter-berichtje van een Statenlid van een bekende politieke partij :
Persoonlijk vind ik het een beetje raar clubje, die FvD. Het opgestapte lid (tweede op de kieslijst in Amsterdam, ooit) Yernaz Raumatarsing (klik) bijvoorbeeld: ''...een werkgever heeft het recht om een vrouw af te wijzen, net als iemand met een hoofddoek, dreadlocks of piercings.' Best apart: op welke universiteit leert men de studenten dat jouw mening voorrang heeft op de wet? Hij kan dat wel beweren maar werkgevers hebben het recht om een vrouw af te wijzen dus gewoon niet. Echt niet. Dus.
Ook persoonlijk vind ik het een beetje ouderwets om te denken dat als je maar hard genoeg roept dat je tegen verandering bent dat die verandering dan niet zal plaatsvinden. Wat vindt u: is verandering heel normaal of moet verandering altijd koste wat kost worden voorkomen?
Maandag onderweg naar kantoor had ik weinig last van Ciara Storm (een Amerikaanse dame die toevallig echt zo heet kreeg een paar interessante opmerkingen voor haar kiezen) en dus kon ik tijdig aan de slag met de opdracht: 'Zo snel mogelijk implementeren van een CRM (klik). Dat blijkt toch iets teveel voor de huurdersvereniging waar ik voor werk dus ik richtte de pijlen op verenigingssoftware en bekeek onder meer deze aanbieder (klik). Maar ook deze mogelijkheid (klik) ziet er goed uit.
Het is verder een kwestie van letterlijk de toekomstige gebruikers de plussen en minnen tegen elkaar weg te laten strepen en vervolgens een keuze te maken. Klinkt eenvoudig maar...keuzes maken is wellicht het moeilijkste wat er is. Of het moeilijkste dat er is? Ik hou het even op 'wat'. Wat u?
In de hal lag nog wat oud karton. Omdat een week eerder de oud papier bak vol zat heb ik de oude doos met een 'boxcutter' bewerkt en alsnog gedumpt. Het is nu lekker schoon in de entreehal!
In mijn pauze verrichte ik wat licht administratief werk voor de maandagavondclub. Onderweg naar huis leek het al knap laat maar dat viel wel mee.
Na het avondeten ging ik daar heen. Lekker notuleren en zo.
Zo noteerde ik dat deze avond een gedicht werd gedeclameerd. Volgens meerdere bronnen waren het deze woorden die Nelson Mandela de kracht gaven zijn tijd als gevangene op Robbeneiland door te komen zonder gek te worden:
Dinsdag kon ik dankzij een nieuwe busvriend mijn kennis van het Engels én van het Afrikaans wat verbeteren. Van de dame van de patatzaak die net op het werk kwam hoorde ik de nieuwste buurtroddels en op kantoor maakte ik een groot deel van mijn door de griep opgelopen achterstand kwijt. Had helaas veel last van mijn been maar ook een afspraak met de fysiotherapeute. Vlakbij de praktijk schoot ik dit plaatje:
Op de behandeltafel lag ik op mijn rug. Wanneer ik op mijn buik lig is dat doorgaans met de enkels gekruist. Zoals op dit plaatje:
Na wat kneden, rekken en strekken gaf de fysiotherapeute mij goed nieuws: als ik geen al te gekke dingen doe (als skiën, breakdancing en tennissen en zo) gaat mijn rechterheup nog jaaaaren mee voordat ook die vervangen moet worden door een neppert, als jaren geleden mijn linkerheup. Fijn!
Zo smaakte ook het biertje dat ik nuttigde in een nieuw lokaal etablissement waar ik wat met de eigenaar kletste.
'You have to focus on your nuts!' of woorden van soortgelijke strekking, werden gebezigd.
(Waarmee bedoeld werd: pas op dat het schaaltje niet van de tafel af klettert. Denk ik.)
Ook woensdag kletste ik onderweg naar kantoor gezellig met de busvriend. Op kantoor was ik bij met mijn reguliere werkzaamheden dus kon met frisse moed aan de klusjes beginnen: wat boekhoudkundige oplossingen verzinnen voor administratieve handelingen die wat mislukt waren omdat collega's wilden 'helpen', nagaan waarom er nog een bedrag van 14 cent open stond betreffende een factuur van twee jaar geleden, vragen van klanten én leveranciers beantwoorden, en zo verder.
Had wat last van koude vingers. Wat op zich niet heel vreemd is bij een kantoortemperatuur die heden ten dage zelden boven de 18 graden uitkomt. 'Ik vind 17 à 18 graden best wel lekker eigenlijk', zei de collega die toevallig de functie van directeur heeft.
Dus ik was blij met mijn fijne sjaal. En koffie.
Was ook deze dag wat eerder weg. Dit keer vanwege bezoek aan een podoloog die mij nieuwe inlegzooltjes aanmat. Onderweg liep ik door deze tunnel
Het gaat in het leven om balans, tenslotte. Mocht even wachten terwijl hij een andere cliënt aandacht gaf. Een kwartier tijd is prima voor een 'powernap'.
Daarna thuis een kopje thee met een buurvrouw, gevolgd door het delen van een pot koffie. Gezellig zitten bijkletsen want wij hadden elkaar al bijna een hele dag niet gesproken.
Op tijd voor het avondeten bij een vriend. Onderweg naar hem even staan babbelen met de eigenares van mijn favoriete stripwinkel die toevallig net de zaak gesloten had en voor de deur van de vriend even staan kleppen met een buurvrouw van hem die ik toevallig ook nog ken van een hoofdstuk uit mijn toekomstige autobiografie.
Lekker gegeten, hem kunnen helpen met een technisch probleempje en Matthijs van Nieuwkerk emotioneel zien worden toen een gast hem erop wees dat De Wereld Draait Door aan het laatste seizoen bezig is.
Nu had ik thuis op de bank kunnen hangen en naar bewegende beelden op een TV-scherm kunnen gaan staren maar in plaats daarvan nam ik plaats voor de computer (er achter zitten vind ik onpraktisch. En ik ben allergisch voor stof.) en werkte het verslag uit van de Comparitie (zo noemen Vrijmetselaren een reguliere bijeenkomst) van de maandag ervoor. Sporadisch onderbroken door Billy de Kat die 'kopjes geven' kwam ruilen voor 'een lekkere kriebel onder de kinnebakkes'. Voor de duidelijkheid: het kopjes geven deed hij, het kriebelen was mijn taak.
Nog even wat gedaan ter voorbereiding op een komende bijeenkomst en iets na tien uur (al. Yeah!) richting slaapkamer voor een welverdiende (althans, die werd door mij als verdiend ervaren) nachtrust. Maar niet voor ik mijn dagelijkse vijf minuutjes Franse les had volbracht via de app Duolingo.
Donderdag na dik acht uren slapen (hoera voor mijzelf!) op het andere kantoor waar ik werk eerst even de vaatwasser uitgeruimd en de prullenbak schoongemaakt want die riekte onwelgevallig. Er is weliswaar een schoonmaker maar die heeft volgens contract een uurtje per twee weken dus die kan niet alles natuurlijk.
Vervolgens heerlijk aan de slag met de opgang naar het implementeren van een ledenadministatie systeem dat het jaren oude systeem van rekenblad-dat-steeds-en-voortdurend-handmatig-moet-worden-bijgewerkt zal gaan vervangen. Welkom in de 21ste eeuw!
Op dit plaatje kunt u zien dat het een wat grauwe dag was. Zo eentje die mensen wel eens doet verzuchten waarom er in Nederland bijna geen winter of lente is maar dat de herfst de officiële heerser is over onze levens:
Bijna thuis aangekomen even staan bijpraten met twee verschillende buurvrouwen. Altijd fijn.
Vrienden kwamen langs en samen togen wij naar mijn favoriete pizzeria. Waar wij pizza aten (doh!) en ideeën uitwisselden betreffende nieuwe uit te voeren optredens.
Waar wij de serveerster van die avond bij betrokken. Niet alleen is zij iemand die momenteel Bouwkunde studeert maar ook had zij ooit een dansact en is zij...serveerster. Dus. Gezellig!
Keurig al tegen middernacht sloot ik de luikjes.
Vrijdag op kantoor van de brouwerij aan de slag met klusjes. Maar eerst de dagelijkse administratieve handelingen verrichten natuurlijk: 'afletteren' (af- en bijschrijvingen koppelen aan facturen), debiteurenbeheer en klusjes als het boekhoudkundig in orde maken van oude betalingen die in het systeem als 'onbetaald' stonden maar die contant bleken te zijn voldaan zonder dat dat
De Molen van de buren (Molen van Sloten heet-ie eigenlijk maar ik noem'em 'Molen van de buren') stond er weer mooi bij:
Tegen het einde van de werkdag kwam een vriend een biertje drinken. Een oude vriend. Van vroeger dus. Na het biertje gingen wij een hapje eten in de buurt
voordat wij de avond afsloten met een biertje op een andere locatie
'Hoe zou het gaan met...?', bespraken wij vrienden van ooit. 'Die is dood.' 'O.' 'En hoe is
t eigenlijk met...?''Depressie overwonnen en inmiddels gelukkig getrouwd.' 'A!' en zo verder. Een zeer hartelijk weerzien werd het. Wie elkaar 20 jaar niet spreekt (af en toe 'Hé! Alles kits?' via LinkedIn telt niet echt. Vind ik.) heeft elkaar wat te vertellen.
Keurig iets na middernacht thuis. Best trots op mijzelf dat ik dat blijk te kunnen, op tijd thuis komen. En vrijwel direct gaan slapen. Dus.
Zaterdag las ik het eerste boek van dit jaar uit (ja, ik weet het: ik loop weer eens achter op mijn voorgenomen gemiddelde van twee boeken per maand): Netforce Explorers: Tijdzone van Tom Clancy. Een spannend boek bedoeld - denk ik - voor tieners.
Dat was thuis dat ik het uitlas. Na het avondeten. Toen ik een kwartiertje tijd had voordat ik de deur uit ging voor een Valentijnsfeestje. Nadat ik eerder op de dag met mijn zoon bij zijn moeder op bezoek was geweest (omdat ik wat vroeg was erna nog even over de Dappermarkt:)
en onderweg naar huis later in de tram dit filmpje maakte van GVBeest
nadat ik (na het plassen in een zeer openbaar toilet:)
nog mijn opwachting had gemaakt bij een in een kliniek voor mensen met psychische ongemakken opgenomen vriendin en van haar hoorde hoe het een vriendin van vroeger vergaan was. Niet zo heel erg goed, helaas.
Dit was ook de dag dat mijn jongste dochter opeens legaal een biertje mag drinken en zonder ouderlijke toestemming beslissingen mag nemen: zij is dus 18 jaren jong geworden!
Het feit dat wij elkaar inmiddels enkele jaren niet gezien hebben doet daar niets aan af maar zorgde er wel voor dat ik mij niet erg feestelijk voelde.
Kortom: mentaal geen ontzettend geweldige dag. Andere mensen (zo heb ik wel eens gehoord) gaan dan thuis op de bank liggen met de gordijnen dicht. Ik ga uit. En dat bleek een ontzettend goed idee want ik maakte tijdens L'Improbable French Cabaret (klik) nieuwe vrienden, zag bijzondere mensen bijzondere dingen doen
en - omdat de organisator mij aantekeningen zag maken - mij werd de eer vergund de avond officieel af te sluiten door een ter plekke geschreven stukje voor te dragen. Dat ik hier vrijdag zal plaatsen. Mits ik dat niet vergeet.
Was keurig rond middernacht thuis. Of nee, toch niet. Dat was slechts een intentie en niet veel meer. want het was gezellig.
Zondag werd ik keurig wakker na acht uurtjes slapen. Om half een 's middags. Met een hele grote grijns op mijn gezicht en diverse herinneringen die in mijn ietwat watterig aanvoelend hoofd streden om een plekje op het podium bij de kampioenschappen 'wie van jullie is de leukste herinnering?'
Rustig aan gedaan met wat werkzaamheden voor de Loge, mijn volgende verhalenbundel en boodschappen doen. Waarna ik even op bezoek was bij een buurvrouw.
Met een half oog zag ik dat de wereldtitel op de 1000 meter langebaanschaatsen voor de verraste Jutta Leerdam was en ik meen dat er ook een tenniswedstrijd te zien was. Toch maar mijn TV-kijk abonnement heroverwegen want toch zonde van de paar tientjes per maand als ik bijna niet kijk.
's Avonds wat wasgoed niet weggestreken en dat was het dan wel zo'n beetje voor deze week. O ja, er was ook nog een akkefietje met lekkage: wanneer de bovenbuurvrouw doucht, stroomt het water haar lichaam af en komt in mijn plafond terecht. Er zat zelfs water in het lichtpeertje in de badkamerlamp!
Maar goed: haar vader zou de vloertegels afkitten en woningcorporatie Ymere zal de stroompunten in de badkamer aarden. Was hun elektricien 'vergeten'. Oeps!
In eerste instantie zei Ymere: 'Vervelend voor u, zeg! Voorlopig maar even niet douchen met het licht aan en de betreffende stroomgroep - waar ook uw woonkamer op is aangesloten - afsluiten. Tot de VvE het heeft opgelost want de lekkage is ontstaan in een koopwoning.' Helaas voor Ymere ken ik iemand die de regels beter kent dan ik: 'Een huurder heeft te maken met een levensbedreigende situatie dus de verhuurder moet dat volgens de wet direct oplossen en is anders aansprakelijk voor eventuele ongelukken.' Dus.
Het Engelstalige stuk van deze week:
https://terrebelius.blogspot.com/2020/02/gunsense-and-school-shootings.html
Het pleonasme van de week is 'Innerlijk conflict met mijzelf'.
To old to die young van Brother Dege is de muziek van deze week:
Meer lezen? Mijn verhalenbundels