In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
====================================================
Een samenvatting van een bijzondere avond, nacht en ochtend. In het Engels
want dat was toen de voertaal:
After the fire the neighbour took the goldfish in
Bikewheels turning
and a comforting 'Tick...tick'
from one of the peddles.
Drifting away slowly
on the sound of the whistling wind
that she allowed to touch her hair
when a thought led to fresh coffee
in the morning
and broken shoes in the hallway
when the game stopped
De voorzitter van Forza! Nederland, de heer Paul Meijer is Fortuynist en beweerde in 2018 dat zijn dochter in een geschiedenisboek las: 'Fortuyn was een extreem rechtse politicus die is vermoord door een milieu activist.'
Wie schrijft er in 's hemelsnaam een geschiedenisboek met daarin één enkele ('volgende en enige tekst') zin?
Of vond de heer Meijer deze tekst 'enig', ofwel leuk?
Hij vindt dit zó erg dat hij hetzelfde bericht nóg een keer op Twitter deelde. Vier jaar eerder.
Op Twitter (klik) werd de politicus het vuur aan de schenen gelegd. Óók door 'rechts': 'Dit is je kans om die linkskgekkies op hun neus te geven! Je hoeft alleen maar de schrijver en titel van dat boek te noemen!'
Maar Paul Meijer heeft dat niet gedaan. Vier jaar lang niet. Om een heel eenvoudige reden: dat boek met die passage bestaat niet.
Natuurlijk (althans, dat schijnt de norm te zijn) neemt een politicus (ongeacht de signatuur van 'links' of 'rechts') wel eens een loopje met de waarheid om een punt over te brengen maar vier jaar lang doelbewust een leugen verspreiden gaat wat ver. Vind ik.
Bovendien: áls die passage al zou bestaan, wat is er dan zo erg aan die passage? Wat klopt er niet aan de bewering 'Fortuyn was een extreemrechtse politicus die is vermoord door een milieuactivist.'?
Er zijn politici die zich inzetten 'voor het behoud van de Nederlandse taal en cultuur' en zij blijken een vrij grote aanhang te hebben. Opvallend vind ik dat relatief veel (bij 'links' zie je dat veel minder) de Nederlandse taal bijzonder slecht beheersen en bovendien glashard liegen en het gebruik van geweld als middel niet schuwen om de boodschap over te brengen dat zij tegen leugenaars en tegen geweld zijn.
Deze meneer kán - in tegenstelling tot wat hij beweert - geen ooggetuige zijn geweest van deze wandaad want het gaat om vier verschillende gebeurtenissen op vier verschillende plaatsen op vier verschillende tijden. Bovendien betrof het aanvallen van 'keurige' blanke Nederlanders op mensen met een donkerder huidskleur. De insinuatie van 'Rick' dat mensen anderen leed berokkenen, puur vanwege een verschil in huidskleur en dat het dus om racisme gaat, klopt.
Een van de foto's die Rick 'zelf maakte' komt van de website van Omroep Brabant en betrof een lafhartige aanval op een verblijf van statushouders:
Geconfronteerd met zijn grove leugen reageerde Rick meteen.
Door mensen die hem met zijn leugen confronteerden te blokkeren op Twitter.
Want dat is wat mensen als Rick doen: schreeuwen om aandacht en wanneer zij die krijgen klagen dat zij aandacht krijgen.
Hieronder een voorbeeld van een mevrouw die tegen moslims is 'want de islam heeft een slechte invloed op de Nederlandse taal en cultuur.' Zij is daar zelf een sprekend voorbeeld van:
Wat denkt u? Zijn deze mensen gewoon ongelooflijk dom, is het een schreeuw om aandacht, pure verveling of zijn zij simpelweg heuse racisten? En vindt u dat je racisten racisten mag noemen of geldt vrijheid van meningsuiting niet voor mensen die racisme benoemen?
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Goed nieuws is dat men sinds kort ook in Noord-Ierland beseft dat mensen die van elkaar houden met elkaar moeten kunnen trouwen. Zelfs wanneer zij toevallig allebei een penis of een vagina hebben. Kortom: ook in Noord-Ierland is het 'homohuwelijk' (klik) een feit.
Dat ook mensen die zich toevallig seksueel voelen aangetrokken tot mensen van hetzelfde geslacht mensen zijn begint zelfs door te dringen in Zwitserland (klik): iets meer van de helft van de bevolking stemde in een referendum voor een wet die het verbiedt mensen te discrimineren op basis van hun seksuele voorkeur en/of seksuele identiteit.
'Waarom noem jij Billy de Kat wel eens 'Sfinx?'
vraagt men mij wel eens.
De lolcat van deze week:
''Steek je kop boven het maaiveld uit!', zeiden ze.
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
'Iedereen die de wet overtreedt moet keihard worden aangepakt!'http://ow.ly/mF0230qbxHd 'Dus de overheid moet opsporen van wetsovertreders makkelijker maken! Behalve wanneer ik de wet overtreed.'
Opvallend vaak vinden mensen dat er andere regels gelden wanneer zij zelf de wet overtreden. Ik noem dat hypocriet, zij zelf noemen dat normaal. Wij zijn het dus niet met elkaar eens.
In vervolg op de 'Moorkoppen'-affaire wees een twitteraar mij op een bakker die het gebakje 'moorkop' verkoopt 'zo lang het nog kan'. Grappig, die aanname dat een gebakje verdwijnt wanneer één verkoper besluit niet langer als racist te willen worden gezien. In dit geval moet blijkbaar de overheid zich gaan bemoeien met ondernemers die graag zelf bepalen hoe hun producten heten. En ik maar denken dat mensen die 'Het is traditie!' roepen juist voor mínder overheidsbemoeienis waren. Verwarrend.
Bij de reacties (klik) valt mij vooral op hoe slecht het is gesteld met de kennis van de Nederlandse taal. Vooral onder mensen die graag dingen beweren als 'Se motte goet hollants kenne schrijvuh en as ze dat niet doen dan motte ze oprotte want iedereen in nederlant mot nederlands prate en dat zij me buuvrouw ook!'
Hypocriete mensen vind ik vaak ook grappig. Bijvoorbeeld mensen die er op sociale media toe oproepen om 'samen op te komen voor de bescherming van de Nederlandse taal en cultuur' en daar dit prachtige embleem bij plaatsen om die oproep kracht bij te zetten:
'Boeren en burgers samen: let's stand together!
Together we're strong!'
Dat wij leven in een 'samen'leving en dus samen onze gezamenlijke problemen dienen op te lossen, daar ben ik het van harte mee eens.
Uiteraard ben ik het niet altijd met iedereen eens en zelfs wanneer ik iemand graag mag kan ik een hekel hebben aan bepaalde gedragingen. Wanneer mensen zeggen: 'Ik kom er zo bij je op terug' en later claimen te vergeten dat zij dat hebben gezegd. Of melden 'Ik ben met een kwartiertje bij je', vervolgens pas uren later komen of helemaal niet. En dan ook nog smoesjes verzinnen als: 'Ik voelde mij opeens niet zo lekker en dacht dat je dat wel zou begrijpen.' Zonder de moeite te nemen de afspraak af te zeggen. Sorry, maar het enige dat ik dan begrijp is dat je onbetrouwbaar bent.
Dan zijn er ook mensen met wie het onmogelijk is afspraken te maken. Door die niet in de agenda te zetten vanuit de gedachte: 'Dat onthoud ik wel' terwijl het iedereen al jarenlang duidelijk is dat je de afspraak per definitie vergeet. Of eerst zeggen dat je niet mee kunt naar een etentje omdat je dan moet werken en dan later melden: 'O, nu ik in mijn agenda kijk zie ik dat ik toch wél kan. Kan ik nog mee vanavond?' -'Het etentje was gisteren.'
Persoonlijk ben ik dan vooral blij dat die persoon niet mijn levenspartner is en heb ik medelijden met de persoon die dat wel is.
Maandag ontdekte ik dat ik mijn oordopjes vergeten was. Jammer want wanneer ik mij op een taak moet concentreren sluit ik mij graag even af. Misschien niet zo gezellig voor eventuele collega's maar ik laat mij erg makkelijk en graag afleiden dus het is vooral praktisch wanneer ik met muziek een 'muurtje' bouw. Kreeg eerder op de dag al even verplichte rust toen ik vanwege een gesloten (of 'open'. Hangt af van het gezichtspunt.) brug twee minuutjes moest wachten:
'On ships that pass in the morning', noemde ik dit plaatje.
Deze dag zette ik mijn tanden in de opdracht: 'Neem het stapeltje van ruim 100 in de loop der tijd verzamelde visitekaartjes, check in hoeverre de contactgegevens nog correct zijn, bekijk een en ander op relevantie en voer dan de data in in het digitale adresboek.'
Opvallend vind ik dat velen niet echt nadenken over de tekst op hun visitekaartje:
'Hulp nodig? Bel Jan Jansen!', 'Edwin Veldman, accountmanager by Edwin Veldman', 'Kees en Carolien (met een foto van een palmboom', 'Marieke Bos, uw coach', 'Bob van Dalen, projectmanager (en een lollig logo met gekleurde bolletjes)'. Na enig onderzoek (Google en ik zijn vriendjes en dankzij een openbare LinkedIn pagina ontdekte ik waar je de 'accountmanager' voor kunt bellen: hij is gespecialiseerd in het inrichten van kantoorruimtes met meubels en planten. Maar op zijn kaartje staat 'accountmanager'. Is dat handig?
Heb de namen gefingeerd maar mijn punt is duidelijk denk ik: Waarom schrijven mensen niet op hun visitekaartje waarom of waarover je hen kunt bellen? Van particulieren begrijp ik het nog maar hoe verwacht je klanten te krijgen met een URL als 'www.gebrjanssenbv.nl' zonder enige verdere informatie?
Er zijn mensen die visitekaartjes keurig en op volgorde opbergen in handige mapjes. Een vroegere collega is er eens dagenlang mee bezig geweest om honderden visitekaartjes keurig op te bergen. Trots leunde zij achterover en ik vroeg haar: 'Zoek jij voor mij even het telefoonnummer van de loodgieter?' Zij pakte vol enthousiasme een van de mapjes, keek opeens wat zorgelijk en vroeg: 'Eh...weet jij nog hoe-ie heet?' En ziedaar het nadeel van visitekaartjes opbergen op volgorde van achternaam.
Samenvattend: slechts een handvol van de enorme stapel kaartjes bleek relevant. Voor een goede bedrijfsvoering van een in Amsterdam gevestigd bedrijf dat haar diensten richt op inwoners van die hoofdstad lijkt het mij niet strikt noodzakelijk om het adres van dat ene leuke bistrootje in dat vakantiedorp in Oostenrijk te bewaren. Bijvoorbeeld.
Heb ook een oude tafel laten afvoeren want een paar jaar lang had niemand 'tijd' om de kringloopwinkel te bellen om de tafel op te laten halen. De medewerkers van de kringloopwinkel konden toevallig voor hun toonzaal zo'n voor hun handige grote stevige tafel goed gebruiken.
Bovendien levert de actie werk op voor 'mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt'. Maffe term eigenlijk, want waarom zou iemand die toevallig doof is geboren, een alcoholprobleem heeft gehad of een arm moeilijk kan gebruiken niet een 'gewone' baan kunnen hebben en dus het stempel 'gehandicapt' moeten krijgen? Dan zou niemand een 'normale' baan kunnen hebben want iedereen heeft wel een of andere (mentale en/of fysieke) beperking.
Was kwart over zes thuis, dronk thee bij en met een buurvrouw en samen genoten wij het avondmaal. Half acht de deur uit voor een avondje metselen leverde inspiratie op. Wederom - het wordt bijna saai om te melden - werd het een boeiende avond. Een boel wijze woorden werden gesproken en dit gedicht (klik) werd gedeclameerd. Fraai!
Iets tegen middernacht ging ik tevreden slapen.
Dinsdag was ik blij met de buschauffeur. Die zag mij met enige moeite instappen en besloot even te wachten tot ik zat voor hij optrok. Lief vind ik dat. Mijn collega's op de brouwerij waren ook lief voor mij en in een werkpauze appte ik wat met 'de oude weblogkliek': wij gaan elkaar vermoedelijk komende zomer weer zien tijdens een ouderwetse 'weblogmeeting' en een enkeling is zelfs weer aan het bloggen geslagen! Check maar eens https://zijperspace.nl/ Ook erg leuk voor die enkeling die gewoon al die jaren doorgegaan was met bloggen. Ondergetekende bijvoorbeeld.
Hier liep ik langs voor ik zo'n twee minuten later plaatsnam achter mijn bureau:
Een factuur voor geleverd bier stond open en een speurtocht bracht de informatie naar boven dat de betaling indertijd contant was voldaan. Op de leverbon stond 'contant te voldoen'. Navraag bij de betreffende collega ontlokte hem het antwoord: 'Met die opmerking bedoelde ik 'is contant voldaan''. In mijn taalboekje betekent 'te betalen' niet hetzelfde als 'is betaald' maar misschien hebben anderen andere betekenissen geleerd tijdens Nederlandse les. Dat kan blijkbaar.
Deel van mijn werk is controleren of klanten betaald hebben of dat wij rekeningen wellicht met een onjuiste omschrijving hebben betaald. Dan moet ik dus kunnen inloggen bij de bank. Dat gaat niet zonder bankpasje. Dat maakt mijn werk lastig wanneer een collega het pasje mee heeft om te kunnen tanken of voor boodschappen. 'Waarom vragen jullie dan niet een extra bankpasje aan?' Dat is een erg goede vraag van u! En eentje die ik ook al meermaals stelde.
Eind van de middag was ik te vinden op de behandeltafel van een fysiotherapeute. Vanwege het pijnlijke been waar ik die morgen last van had. Reuze gezellig gebabbeld over van alles en nog wat en met minder pijn dan voor het bezoek naar huis. Daar een uurtje voor de Loge gewerkt en een buurvrouw op visite gehad voordat het tijd was om te eten.
Een vriend kookte dus dat was fijn!
Woensdag was de bus verlaat waardoor ik iets te laat op het werk kwam. Maar niet voor ik excuses en een 'boks' ontving van de betreffende buschauffeur. Die er niets aan kon doen dat zijn route was geblokkeerd maar zich desalniettemin schuldig voelde. Maar van mij hoefde dat niet.
Dit in tegenstelling tot de collega die namens de brouwerij waar ik ook deze dag werkte betalingen verrichte aan leveranciers met in de omschrijving: 'Betreft aanbetaling. Rest volgt.', '1e Termijn', 'Zie mail' en 'betaling'. Bovendien af en toe met het klantnummer in plaats van het factuurnummer in de omschrijving. Of zonder het BTW bedrag mee te tellen. Dat soort dingen. Voor 'straf' heb ik hem een paar van die discrepanties zelf laten oplossen. 'Ja, het ging inderdaad om een andere factuur maar het bedrag was ongeveer hetzelfde.' Niet handig. Tenzij het de bedoeling is om collega's aan extra werk te helpen. Dan is deze manier van 'administratie voeren' een uitstekende tactiek.
Sinds een paar weken gaat het trouwens een stuk beter waaruit blijkt dat ook de collega in kwestie niet te oud is om te leren.
Wat dat betreft verschilt de omgang tussen collega's niet zo heel veel van omgang met een levenspartner: allemaal denken en voelen wij 'anders' dus het is helemaal niet zo gek dat wij elkaar af en toe niet begrijpen. Of elkaar iets aan willen doen omdat wij vinden dat de ander iets stouts heeft gedaan.
In mijn lunchpauze belde ik een vriendin, regelde wat voor een komende entertainment-opdracht en maakte een paar afspraken. Wil mij tenslotte niet vervelen.
Waar ik een beetje van schrok was van deze foto die gemaakt was tijdens de 'Boerenopstand' (klik):
Of de trekker-bestuurder heeft geen geschiedenisles gehad óf hij rijdt bewust rond met de lijfspreuk van de NSB. 'Voor Volk en Vaderland' was de naam van het clubblad van tienduizenden 'keurige Nederlanders' die vonden dat de nazi's gelijk hadden met de door hen verspreidde gedachte: 'Alles is de schuld van de joden. Zo niet, dan toch.'
Zal nog wel eens een stukje schrijven over het Farmers Defence Force (klik), de organisator van 'de Boerenopstand', die graag strijdt voor 'behoud van de Nederlandse taal en cultuur'. Of zo. Buiten dat hun logo er een beetje...eh...verdacht uitziet vind ik persoonlijk eigenlijk het ergste aan deze club en hun fans hun verschrikkelijk slechte beheersing van de Nederlandse taal (klik). Het gaat verder dan een enkele tikfout. Veel verder. Bij mij kost dat sympathiepunten. Maar dat ben ik.
Onderweg naar huis merkte ik dat de zon was begonnen met het langzaam verdwijnen over de horizon. Voor het zicht dan uiteraard want u en ik weten wat er daadwerkelijk aan de hand is.
's Avonds had ik een uurtje een buurvrouw op de thee en at daarna bij een vriend.
Donderdag begon ik - in mijn hoofd - spontaan een ter plekke bedachte variant op een liedje te zingen bij dit beeld:
🎶'There's a new tram in town. Everybody's talking 'bout the new tram in town.'🎶
De afspraak van de dag stond al te popelen van ongeduld voor de deur van kantoor van de huurdersvereniging waar ik ook werk: zijn handen jeukten bijna zichtbaar om wat soft- en hardware problemen op te lossen uitdagingen aan te gaan. Vind ik leuk, mensen die zichtbaar plezier hebben in hun werk.
Zelf vroeg ik mij af waarom mensen ooit in hemelsnaam per reguliere post verzonden brieven inscanden en op de harde schijn van de computer bewaarden. Wie ooit in de geschiedenis van deze prachtige planeet heeft ooit een ander gevraagd: 'Yo, doe mij eens even een uitdraai van het ingevulde formulier 'Huidige Meterstanden' dat op 2 oktober 2014 is verzonden aan de energiemaatschappij en als je toch bezig bent: Wanneer precies hebben wij een groepje bewoners uitgenodigd voor die ene buurtborrel in maart 2016 en welk registratienummer gaven wij het betreffende poststuk?'
Kortom: ook deze dag amuseerde ik mij.
Jammer van de regen waar ik na het werk in liep, onderweg naar een Ierse bar.
Maar het gezelschap (oké, en het bier) maakten dat ik de natte sokken uit mijn gedachten kon bannen.
Deze dag speelde ik via chat-berichten met een vriendin het door Désanne van Brederode (denk ik) bedachte Hegelspel.
Bijzonder vermakelijk en bovendien een leuke manier om elkaar beter te leren kennen.
Afijn, in de bar waar ik de laatste activiteiten van die dag ontplooide:
Recht omhoog kijken wanneer je ergens bent is ook wel eens leuk:
Keurig rond middernacht zag Billy de Kat mij in bed stappen en nestelde zich gemoedelijk aan mijn voeteneind.
Vrijdag met een busvriend rek- en strekoefeningen gedaan op de bushalte en op kantoor mij bezig gehouden met de administratie. Dat is namelijk wat je doet als administrateur. Of Cijfermeester, zoals de functie heet bij de brouwerij (klik).
De lunch genoot ik bij een cafetaria
en in een appgroep werd gevraagd 'Ik wil graag handen zien: wie doet er mee die avond?' Dus stuurde ik deze foto:
Thuis met een buurvrouw samen in mijn verkleedkist gerommeld vanwege Carnaval. Samen elkaar heel hard uitlachen is goed voor de relatie. Uiteraard even geschoren en zo want zo kun je niet op een feestje verschijnen, toch?
Daarna even een buurvrouw en diens vriend gesproken die toevallig net als ik het pand verlieten.
Een uurtje later lag ik samen met andere toeschouwers op een groot bed vanachter glas te genieten van muziek, dans en inspirerende verhalen in het kader van Subculture Cabaret (klik), een maandelijkse avond in verhalencentrum Mezrab.
Naar verluidt het grootste verhalencentrum van Europa. Ooit bedacht door een Iranese familie die in hun woonkamer samen met vrienden en familie verhalen uitwisselde over het leven.
Heerlijke soep was er ook.
Daarna bij een vriendin achterop de fiets mee naar haar huis en samen met een vriend tot diep in de nacht (is zes uren na middernacht nog 'nacht' te noemen?) zitten praten en lachten en het Hegelspel gespeeld. Mooi. Verbinding. Bijzonder.
Zaterdag begin van de middag rustig wakker geworden met een kopje verse koffie en achterop de eerder genoemde fiets naar huis en hartelijk afscheid genomen van de gebeurtenissen van de 16 voorgaande uren.
Paar boodschappen gehaald en in de winkelstraat even staan kletsen met een vriendin.
Via de app even wat dingetjes geregeld voor mijn werk de maandag erop en wat aan het huishouden gedaan: beetje vegen, zwabberen, goudvis en planten verzorgen en nagels geknipt terwijl ik keek naar het laatste restje van de eerder opgenomen en in delen gekeken film 'Valerian and the City of a Thousand Planets'. Heerlijk.
Nog lekker loom even bij een buurman langs om de was te brengen die ik voor hem mocht doen en daarna een uurtje gewerkt voor de maandagavondclub.
Die avond naar een lokaal dansfeestje-met-live band: Shaky Things speelt lekker 'upbeat'. Fijn feestje!
Sprak er een man die toevalligerwijs bevriend is met een vriend van mij. De wereld is klein. Net als ik trouwens maar dat terzijde.
Zondag reisde ik naar Ut Kielegat om Carnaval te vieren met een aldaar wonende vriend. Het was gezellig en ik maakte er nieuwe vrienden (M/V/O). Het hossen dingt niet mee naar de hoofdprijs voor 'beste idee van het jaar' waar het mijn rechterbeen betreft maar pijn is gelukkig maar pijn.
De reis naar huis duurde langer dan verwacht omdat een andere gebruiker van het spoor helaas nooit meer thuis zal komen.
Werd thuis hartelijk welkom geheten door Billy de Kat terwijl ik tijdens het wachten op diverse perrons met diverse bekenden via de app informatie uitwisselde over diverse onderwerpen.
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Oeps! Tijdens het genieten van een voorstelling kwam er weer zomaar vanzelf een verhaaltje uit mijn pen. In het Engels:
===============
For a few hours
he was back
where he belonged
with her
and her long lost
teddybear
and her new veil
which he knew
he had seen before
in her past
and his future
which was
today
==========================================
Heb sinds kort een nieuwe 'partytrick':
het ter plekke (laten) vertalen van een zelf geschreven verhaaltje.
Doorgaans van Nederlands (mijn moedertaal) naar Engels (niet mijn moedertaal).
Zal hier een poging wagen:
Een paar uur lang
was hij terug
in het tijdperk
waar hij thuishoorde
met haar
en haar verloren gewaande
teddybeer
en haar nieuwe sluier
waarvan hij wist
dat hij die eerder had gezien
in haar verleden
en zijn toekomst
en die was
vandaag
==========================
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Mensen stemmen op populistische partijen omdat die populaire standpunten innemen. Dat spreekt veel mensen aan. Veel mensen denken vervolgens bij zichzelf: 'Gek dat die partij opeens een standpunt inneemt dat tegenstrijdig is met hoe zij er zes jaar geleden volgens hun verkiezingsfolder over dachten! Bovendien is de door hun voorgestelde oplossing absoluut onuitvoerbaar en blijkbaar alleen maar bedoeld om stemmen te trekken. Daar zal ik dus niet op stemmen.'
Er zijn ook mensen die geen 'tijd' of 'zin' hebben om na te denken en die twee regels die die politicus riep/in die Facebook post/in dat weblogstukje/in dat grappige plaatje op insta/in die ene tweet plausibel over vinden komen 'want het sluit aan bij mijn onderbuikgevoel'. Ook dat mag uiteraard.
Wij leven gelukkig in een land waar bijna iedereen stemrecht heeft. Zelfs mensen die niet weten wat het verschil is tussen representatieve en directe democratie (hier wat uitleg. Klik). En misschien daarom wel stemmen op een partij die zich democratisch noemt maar dat absoluut niet is. Zoals de 'Democratische Republiek Noord-Korea' geen democratisch bestuur kent. Zoals je zelf 'socialistisch' noemen als president niet automatisch betekent dat je in Zuid-Amerika een socialistisch land leidt.
Populisten weten dat het tóch werkt om je iets te noemen wat je niet bent maar wat toevallig op dat moment in de tijd populair is.
Waarom bijvoorbeeld veranderde de DAP van ene meneer Hitler* haar naam naar NSDAP? Toevallig net in de tijd dat Nationalisme én Socialisme populaire stromingen werden!)?
*Eigenlijk Hiedler, de achternaam van zijn stiefvader. Zijn biologische vader heette Schicklgruber. 'Heil Schicklgruber!' bekt niet lekker, zal de jonge Adolf gedacht hebben. Denk ik.
Dan trek je door je naamsverandering dus kiezers aan die toevallig bijna altijd dat willen of vinden wat populair is. Over dit onderwerp creëerde ik een 'lolcat':
'Jezelf een drummer noemen
maakt je nog geen drummer'
Er zijn ook andere partijen waar politici zich afscheiden, al dan niet begeleid door schandalen maar het komt opvallend veel vaker voor bij politieke partijen die vooral vinden wat op dat moment 'het volk' vind.
Voor wie het nog niet duidelijk is: de partijen zonder een aantal daadwerkelijk - binnen de grenzen van de wet - uitvoerbare plannen om de wereld te verbeteren zijn partijen als (indertijd) de Centrum Partij (CP, ook wel CD van Hans Janmaat), de Lijst Pim Fortuyn (LPF), de Partij voor de Vrijheid ('Ja, ik wil vrijheid dus daar stem ik op! Punt.), de PVV van Geert Wilders. Die geen vrouwen, Joden of gehandicapten toestaat lid te worden van zijn partij. Recent voegde zich in dat rijtje het Forum voor Democratie ('Ja, ik wil ook meer democratie en minder moslims dus daar stem ik op!' Einde argumentatie.) van Thierry Baudet.
Zodra een rechts-populistische partij eenmaal gekozen is gaat het mis. Wat logisch is want serieus politiek bedrijven is een heel ander vak dan roepen 'dat het allemaal anders moet en als ik eenmaal gekozen ben ga ik het anders doen dus stem op mij!'
PVV Emmen: van drie zetels, naar drie partijen, ...naar drie lege zetels bij de behandeling van de begroting in de gemeenteraad van Emmen.
Een van de heden ten dage populaire kreten is 'Meer democratie!' Persoonlijk heb ik werkelijk geen vermoeden van hoe mensen die dat roepen dat in de praktijk zien. Heeft u toevallig enig idee? Dat is hetzelfde als kiezers aan je trekken met leuzen als: 'Stem op mij want dan maak ik water natter! En ik regel rondere pingpongballen! Want ik heb meer gelijk!' Je hebt gelijk of geen gelijk. 'Meer' of 'minder' is echt wel een beetje raar.
In dit filmpje probeert Arjen Lubach de verschillen wat duidelijker te verwoorden dan ik dat doe:
Als u wat krap in uw tijd zit, schuif dan door naar minuut 9:40 om te ontdekken hoe 'de man en de vrouw op straat' vroeger dachten en spraken. (verklapalarm: een heel stuk beter doordacht en vele malen eloquenter dan heden ten dage.)
Wij kunnen van alles willen. Bijvoorbeeld dat je nare ex haar excuses aanbiedt, de kinderen de waarheid vertelt over hun waarschijnlijke vader, haar vreemdgaan waardoor de scheiding ontstond en 12 jaren aan onterechte alimentatie en bijstand terug storten omdat zij jarenlang stiekem hokte met een getrouwde miljonair. Zo kun je dus ook 'meer democratie' willen.
Heeft u nog wensen op het gebied van democratie in Nederland of België zonder het woordje 'meer!' te gebruiken en - net als ik - met de mond vol tanden te komen zal staan als iemand u vraagt hoe u dat 'meer democratie' in de praktijk uitgevoerd wil zien worden? Ook over dit onderwerp creëerde ik al eens een 'lolcat':
'Ik hou van democratie!
Behalve wanneer ik het niet eens ben met de meerderheid.'
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Goed nieuws voor mensen die een betaalbare woning (klik) zoeken in Amsterdam: de betreffende wethouder heeft onlangs onderhandelingen (klik) afgerond die het ook iets minder vermogende mensen in staat stelt een woning te betrekken in de hoofdstad. De enige die ik er over hoorde klagen was een makelaar: 'Dus ik mag straks niet meer 10 appartementen kopen en de (huur) prijzen opdrijven door die vast te houden? Het is een schande!'
Opvallend: een kamerlid van de VVD diende een motie in om illegale onderverhuur keihard aan te pakken terwijl een partijgenoot (klik) voor het gerecht moest komen vanwege...illegaal onderverhuur. Hij is inmiddels opgestapt bij de VVD en weigerde zijn zetel in te leveren.
Billy de Kat speelt graag het spelletje 'zoek de kat'.
Het is wel eens voorgekomen dat ik een kledingstuk op hem wierp
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
==================================================== Er zijn mensen die zich zorgen maken over het voortbestaan van hun lokale buurthuis, het slechte onderhoud van het fietspad richting werk, hun pensioen, woningnood, de verzorging van hun bejaarde ouders, het onderwijsniveau waarop hun kinderen les krijgen en zo verder. Desondanks beweren zij dat zij niet geïnteresseerd zijn in politiek. Best een beetje gek want al die punten waar zij zich druk om maken zijn pure politiek.
Opvallend in het nieuws afgelopen week was natuurlijk de uitbraak van een nieuwe variant van het Corona-virus. 'Een paar honderd doden al wereldwijd!' (Wat in het niet valt bij de 35.000 mensen wereldwijd die sterven van de honger. Elke dag. Maar dat is normaal.). Mensen met een Chinees uiterlijk worden er om bedreigd en anderszins lastig gevallen. Bijvoorbeeld met 'grappige' mopjes en liedjes. Een radio-DJ verontschuldigde zich voor zijn racisme met het excuus: 'Als ik vooraf geweten had dat mensen racisme tegenwoordig niet grappig vinden had ik dat voor Chinezen zwaar beledigende sketchje niet laten horen.' Goh. Wat aardig.
Ook RPF-fractielijder van Dijke dacht ooit dat 'vrijheid van meningsuiting' betekent dat je gewoon mag beweren dat alle homo's slechte mensen zijn en gewoon als dieven moeten worden gezien. 'Achteraf gezien had ik dat misschien beter niet kunnen zeggen', aldus de meneer die zichzelf een goed christen vindt. Persoonlijk denk ik dat er flink wat commotie was ontstaan als hij had gezegd dat alle joden slechte mensen zijn. Maar 'alle homo's zijn slecht' of 'alle moslims zijn slecht' is 'vrijheid van meningsuiting' en als je mensen er op wijst dat zij discrimineren voelen zij zich én beledigd én 'uitgesloten van het debat'. Raar vind ik dat.
Ook opvallend in het nieuws de afgelopen week was natuurlijk 'de moorkoppen-affaire'. ('De Nederlandse cultuur verdwijnt!' 'Wij kunnen nooit meer moorkoppen eten en gaan dus dood van de honger!' 'Waarom grijpt de overheid niet in!') Enerzijds toont de ontstane discussie aan dat wij in Nederland geen echte problemen kennen, anderzijds was het een uitgelezen kans om het ware gezicht van een aantal mensen te zien. Samenvatting: de HEMA besluit om een gebakje waarvan de naam is gebaseerd op het uiterlijk van een groep mensen te hernoemen. Stelt u zich even voor dat in Indonesië de populaire snack 'De Kaaskop' (een nogal laf smakend dik gebakje met een onverwacht zuurtje van binnen) van naam wordt veranderd omdat Nederlanders belachelijk maken echt wel iets van vroeger is.
Zoals verwacht spreken mensen die graag vasthouden aan wat zij kennen en daardoor fanatiek tegen elke vorm van verandering zijn daar zich fel over uit. Op een niet altijd handige manier. Daarom bewerkte ik een Twitter-berichtje van een Statenlid van een bekende politieke partij :
Begeleid met meerdere teksten: 'Democratie=Ondernemingen opleggen hoe zij hun producten mogen noemen.' (Wat een beetje vreemd is voor een partij die vindt dat de overheid zich niet met bedrijven moet benoemen.), 'Bami=Nederlands' (Eh, niet dus. Maar blijkbaar doet dat niet ter zake.) en - als reactie op 'Stop de vernietiging van de Nederlandse cultuur.' - 'Vertaling: racisme=Nederlandse cultuur.' Ook raar is de veronderstelling dat moorkoppen verdwijnen als je ze anders noemt. Daarom de volgende teksten als reactie: 'Als mijn ex haar naam verandert, maakt haar dat dan én minder lekker én doet haar dat verdwijnen uit Nederland?' en 'De koperen pijlpunt mag nooit onze mooie vuistbijlen vervangen dus stem op mij!' Ook: 'Door de schuld van buitenlanders heet de PTT nu TNT. Stem op mij als u weer post wil ontvangen!'
Persoonlijk vind ik het een beetje raar clubje, die FvD. Het opgestapte lid (tweede op de kieslijst in Amsterdam, ooit) Yernaz Raumatarsing (klik) bijvoorbeeld: ''...een werkgever heeft het recht om een vrouw af te wijzen, net als iemand met een hoofddoek, dreadlocks of piercings.' http://Best apart: op welke universiteit leert men de studenten dat jouw mening voorrang heeft op de wet? Hij kan dat wel beweren maar werkgevers hebben het recht om een vrouw af te wijzen dus gewoon niet. Echt niet. Dus.
Ook persoonlijk vind ik het een beetje ouderwets om te denken dat als je maar hard genoeg roept dat je tegen verandering bent dat die verandering dan niet zal plaatsvinden. Wat vindt u: is verandering heel normaal of moet verandering altijd koste wat kost worden voorkomen?
Maandag onderweg naar kantoor had ik weinig last van Ciara Storm (een Amerikaanse dame die toevallig echt zo heet kreeg een paar interessante opmerkingen voor haar kiezen) en dus kon ik tijdig aan de slag met de opdracht: 'Zo snel mogelijk implementeren van een CRM (klik). Dat blijkt toch iets teveel voor de huurdersvereniging waar ik voor werk dus ik richtte de pijlen op verenigingssoftware en bekeek onder meer deze aanbieder (klik). Maar ook deze mogelijkheid (klik) ziet er goed uit.
Het is verder een kwestie van letterlijk de toekomstige gebruikers de plussen en minnen tegen elkaar weg te laten strepen en vervolgens een keuze te maken. Klinkt eenvoudig maar...keuzes maken is wellicht het moeilijkste wat er is. Of het moeilijkste dat er is? Ik hou het even op 'wat'. Wat u?
In de hal lag nog wat oud karton. Omdat een week eerder de oud papier bak vol zat heb ik de oude doos met een 'boxcutter' bewerkt en alsnog gedumpt. Het is nu lekker schoon in de entreehal!
In mijn pauze verrichte ik wat licht administratief werk voor de maandagavondclub. Onderweg naar huis leek het al knap laat maar dat viel wel mee.
Na het avondeten ging ik daar heen. Lekker notuleren en zo.
Zo noteerde ik dat deze avond een gedicht werd gedeclameerd. Volgens meerdere bronnen waren het deze woorden die Nelson Mandela de kracht gaven zijn tijd als gevangene op Robbeneiland door te komen zonder gek te worden:
Dinsdag kon ik dankzij een nieuwe busvriend mijn kennis van het Engels én van het Afrikaans wat verbeteren. Van de dame van de patatzaak die net op het werk kwam hoorde ik de nieuwste buurtroddels en op kantoor maakte ik een groot deel van mijn door de griep opgelopen achterstand kwijt. Had helaas veel last van mijn been maar ook een afspraak met de fysiotherapeute. Vlakbij de praktijk schoot ik dit plaatje:
Op de behandeltafel lag ik op mijn rug. Wanneer ik op mijn buik lig is dat doorgaans met de enkels gekruist. Zoals op dit plaatje:
Een dame naast wie ik tijdens een levensperiode wel eens lag (naakt, ja. U mag daar wat van vinden.) vond dat maar raar. Terwijl het voor mij erg normaal was. En is. Heeft u in buikligging ook de enkels gekruist of bent u het hartgrondig eens met de dame naar wie ik zojuist verwees?
Na wat kneden, rekken en strekken gaf de fysiotherapeute mij goed nieuws: als ik geen al te gekke dingen doe (als skiën, breakdancing en tennissen en zo) gaat mijn rechterheup nog jaaaaren mee voordat ook die vervangen moet worden door een neppert, als jaren geleden mijn linkerheup. Fijn!
Zo smaakte ook het biertje dat ik nuttigde in een nieuw lokaal etablissement waar ik wat met de eigenaar kletste.
'You have to focus on your nuts!' of woorden van soortgelijke strekking, werden gebezigd.
(Waarmee bedoeld werd: pas op dat het schaaltje niet van de tafel af klettert. Denk ik.)
En toch nog op tijd thuis was om de deur open te doen voor een vriend die kwam eten. Een buurvrouw kwam op de thee en ik was even op verjaarsvisite. En zomaar opeens was er weer een dag voorbij.
Ook woensdag kletste ik onderweg naar kantoor gezellig met de busvriend. Op kantoor was ik bij met mijn reguliere werkzaamheden dus kon met frisse moed aan de klusjes beginnen: wat boekhoudkundige oplossingen verzinnen voor administratieve handelingen die wat mislukt waren omdat collega's wilden 'helpen', nagaan waarom er nog een bedrag van 14 cent open stond betreffende een factuur van twee jaar geleden, vragen van klanten én leveranciers beantwoorden, en zo verder.
Had wat last van koude vingers. Wat op zich niet heel vreemd is bij een kantoortemperatuur die heden ten dage zelden boven de 18 graden uitkomt. 'Ik vind 17 à 18 graden best wel lekker eigenlijk', zei de collega die toevallig de functie van directeur heeft.
Dus ik was blij met mijn fijne sjaal. En koffie.
Was ook deze dag wat eerder weg. Dit keer vanwege bezoek aan een podoloog die mij nieuwe inlegzooltjes aanmat. Onderweg liep ik door deze tunnel
en even daarna was it mijn uitzicht:
Het gaat in het leven om balans, tenslotte. Mocht even wachten terwijl hij een andere cliënt aandacht gaf. Een kwartier tijd is prima voor een 'powernap'.
Daarna thuis een kopje thee met een buurvrouw, gevolgd door het delen van een pot koffie. Gezellig zitten bijkletsen want wij hadden elkaar al bijna een hele dag niet gesproken.
Op tijd voor het avondeten bij een vriend. Onderweg naar hem even staan babbelen met de eigenares van mijn favoriete stripwinkel die toevallig net de zaak gesloten had en voor de deur van de vriend even staan kleppen met een buurvrouw van hem die ik toevallig ook nog ken van een hoofdstuk uit mijn toekomstige autobiografie.
Lekker gegeten, hem kunnen helpen met een technisch probleempje en Matthijs van Nieuwkerk emotioneel zien worden toen een gast hem erop wees dat De Wereld Draait Door aan het laatste seizoen bezig is.
Nu had ik thuis op de bank kunnen hangen en naar bewegende beelden op een TV-scherm kunnen gaan staren maar in plaats daarvan nam ik plaats voor de computer (er achter zitten vind ik onpraktisch. En ik ben allergisch voor stof.) en werkte het verslag uit van de Comparitie (zo noemen Vrijmetselaren een reguliere bijeenkomst) van de maandag ervoor. Sporadisch onderbroken door Billy de Kat die 'kopjes geven' kwam ruilen voor 'een lekkere kriebel onder de kinnebakkes'. Voor de duidelijkheid: het kopjes geven deed hij, het kriebelen was mijn taak.
Nog even wat gedaan ter voorbereiding op een komende bijeenkomst en iets na tien uur (al. Yeah!) richting slaapkamer voor een welverdiende (althans, die werd door mij als verdiend ervaren) nachtrust. Maar niet voor ik mijn dagelijkse vijf minuutjes Franse les had volbracht via de app Duolingo.
Donderdag na dik acht uren slapen (hoera voor mijzelf!) op het andere kantoor waar ik werk eerst even de vaatwasser uitgeruimd en de prullenbak schoongemaakt want die riekte onwelgevallig. Er is weliswaar een schoonmaker maar die heeft volgens contract een uurtje per twee weken dus die kan niet alles natuurlijk.
Vervolgens heerlijk aan de slag met de opgang naar het implementeren van een ledenadministatie systeem dat het jaren oude systeem van rekenblad-dat-steeds-en-voortdurend-handmatig-moet-worden-bijgewerkt zal gaan vervangen. Welkom in de 21ste eeuw!
Op dit plaatje kunt u zien dat het een wat grauwe dag was. Zo eentje die mensen wel eens doet verzuchten waarom er in Nederland bijna geen winter of lente is maar dat de herfst de officiële heerser is over onze levens:
Bijna thuis aangekomen even staan bijpraten met twee verschillende buurvrouwen. Altijd fijn.
Vrienden kwamen langs en samen togen wij naar mijn favoriete pizzeria. Waar wij pizza aten (doh!) en ideeën uitwisselden betreffende nieuwe uit te voeren optredens.
Waar wij de serveerster van die avond bij betrokken. Niet alleen is zij iemand die momenteel Bouwkunde studeert maar ook had zij ooit een dansact en is zij...serveerster. Dus. Gezellig!
Keurig al tegen middernacht sloot ik de luikjes.
Vrijdag op kantoor van de brouwerij aan de slag met klusjes. Maar eerst de dagelijkse administratieve handelingen verrichten natuurlijk: 'afletteren' (af- en bijschrijvingen koppelen aan facturen), debiteurenbeheer en klusjes als het boekhoudkundig in orde maken van oude betalingen die in het systeem als 'onbetaald' stonden maar die contant bleken te zijn voldaan zonder dat dat mij de financiële administratie was gemeld.
De Molen van de buren (Molen van Sloten heet-ie eigenlijk maar ik noem'em 'Molen van de buren') stond er weer mooi bij:
O ja, er was ook taart:
Tegen het einde van de werkdag kwam een vriend een biertje drinken. Een oude vriend. Van vroeger dus. Na het biertje gingen wij een hapje eten in de buurt
voordat wij de avond afsloten met een biertje op een andere locatie
en hij naar het voor hem juiste treinperron liep:
'Hoe zou het gaan met...?', bespraken wij vrienden van ooit. 'Die is dood.' 'O.' 'En hoe is
t eigenlijk met...?''Depressie overwonnen en inmiddels gelukkig getrouwd.' 'A!' en zo verder. Een zeer hartelijk weerzien werd het. Wie elkaar 20 jaar niet spreekt (af en toe 'Hé! Alles kits?' via LinkedIn telt niet echt. Vind ik.) heeft elkaar wat te vertellen.
Keurig iets na middernacht thuis. Best trots op mijzelf dat ik dat blijk te kunnen, op tijd thuis komen. En vrijwel direct gaan slapen. Dus.
Zaterdag las ik het eerste boek van dit jaar uit (ja, ik weet het: ik loop weer eens achter op mijn voorgenomen gemiddelde van twee boeken per maand): Netforce Explorers: Tijdzone van Tom Clancy. Een spannend boek bedoeld - denk ik - voor tieners.
Dat was thuis dat ik het uitlas. Na het avondeten. Toen ik een kwartiertje tijd had voordat ik de deur uit ging voor een Valentijnsfeestje. Nadat ik eerder op de dag met mijn zoon bij zijn moeder op bezoek was geweest (omdat ik wat vroeg was erna nog even over de Dappermarkt:)
en onderweg naar huis later in de tram dit filmpje maakte van GVBeest
nadat ik (na het plassen in een zeer openbaar toilet:)
nog mijn opwachting had gemaakt bij een in een kliniek voor mensen met psychische ongemakken opgenomen vriendin en van haar hoorde hoe het een vriendin van vroeger vergaan was. Niet zo heel erg goed, helaas.
Dit was ook de dag dat mijn jongste dochter opeens legaal een biertje mag drinken en zonder ouderlijke toestemming beslissingen mag nemen: zij is dus 18 jaren jong geworden!
Het feit dat wij elkaar inmiddels enkele jaren niet gezien hebben doet daar niets aan af maar zorgde er wel voor dat ik mij niet erg feestelijk voelde.
Kortom: mentaal geen ontzettend geweldige dag. Andere mensen (zo heb ik wel eens gehoord) gaan dan thuis op de bank liggen met de gordijnen dicht. Ik ga uit. En dat bleek een ontzettend goed idee want ik maakte tijdens L'Improbable French Cabaret (klik) nieuwe vrienden, zag bijzondere mensen bijzondere dingen doen
en - omdat de organisator mij aantekeningen zag maken - mij werd de eer vergund de avond officieel af te sluiten door een ter plekke geschreven stukje voor te dragen. Dat ik hier vrijdag zal plaatsen. Mits ik dat niet vergeet.
Was keurig rond middernacht thuis. Of nee, toch niet. Dat was slechts een intentie en niet veel meer. want het was gezellig.
Zondag werd ik keurig wakker na acht uurtjes slapen. Om half een 's middags. Met een hele grote grijns op mijn gezicht en diverse herinneringen die in mijn ietwat watterig aanvoelend hoofd streden om een plekje op het podium bij de kampioenschappen 'wie van jullie is de leukste herinnering?'
Rustig aan gedaan met wat werkzaamheden voor de Loge, mijn volgende verhalenbundel en boodschappen doen. Waarna ik even op bezoek was bij een buurvrouw.
Met een half oog zag ik dat de wereldtitel op de 1000 meter langebaanschaatsen voor de verraste Jutta Leerdam was en ik meen dat er ook een tenniswedstrijd te zien was. Toch maar mijn TV-kijk abonnement heroverwegen want toch zonde van de paar tientjes per maand als ik bijna niet kijk.
's Avonds wat wasgoed niet weggestreken en dat was het dan wel zo'n beetje voor deze week. O ja, er was ook nog een akkefietje met lekkage: wanneer de bovenbuurvrouw doucht, stroomt het water haar lichaam af en komt in mijn plafond terecht. Er zat zelfs water in het lichtpeertje in de badkamerlamp!
Maar goed: haar vader zou de vloertegels afkitten en woningcorporatie Ymere zal de stroompunten in de badkamer aarden. Was hun elektricien 'vergeten'. Oeps!
In eerste instantie zei Ymere: 'Vervelend voor u, zeg! Voorlopig maar even niet douchen met het licht aan en de betreffende stroomgroep - waar ook uw woonkamer op is aangesloten - afsluiten. Tot de VvE het heeft opgelost want de lekkage is ontstaan in een koopwoning.' Helaas voor Ymere ken ik iemand die de regels beter kent dan ik: 'Een huurder heeft te maken met een levensbedreigende situatie dus de verhuurder moet dat volgens de wet direct oplossen en is anders aansprakelijk voor eventuele ongelukken.' Dus.
