Denkt u wel eens aan het verleden of leeft u volledig in het hier en nu?
Onderweg naar het werk op maandag voelde ik mij opeens een stuk beter.
Goed, fysiek nog wat last van mijn neus en keel maar vooral mentaal was het alsof er een last van mij was weggenomen. Blijkbaar had ik mijn instelling ('mindset' in tegenwoordig-Nederlands) veranderd en besloten mij niet meer druk te maken ('te stressen' in tegenwoordig-Nederlands) over mijn officiële werkzaamheden. Op het werk is bekend wat het probleem is, ik heb mijn frustratie daarover kunnen uiten maar dat verandert nog helemaal niets aan de situatie. Nou, dat is dan maar zo. Voor mijzelf weet ik dat ik al het mogelijke heb gedaan. Meer kun je als mens niet doen.
Op kantoor aangekomen bleek er een achterstand te zijn ontstaan. Niet zo gek want ik ben in mijn eentje de afdeling financiële administratie. Lief dat collega's willen helpen maar dat werkt vooral averechts. Mensen die geen verstand hebben van boekhouden kunnen zich daar beter niet mee bemoeien. Zo is het ook niet verstandig om mij te vragen een auto of wasmachine te repareren. Tenzij je er van geniet dingen te zien mislukken. Was bijna twee weken niet geweest en dat lijkt veel maar had maar vijf werkdagen gemist. Dat is een voordeel aan het drie dagen per week werken. Nadeel (daar had ik het al eens eerder over) dat ik geacht word werk te doen waar vijf werkdagen voor nodig zijn. Minstens. Best onpraktisch. Maar het is wat het is. Had eerst nog last van beroepstrots maar heb mij er inmiddels bij neergelegd dat sommige taken gewoon blijven liggen. Dat is nu nog niet heel erg maar zal in de nabije toekomst een probleem worden.
Vergelijk het met mensen die geen geld willen steken in het verhogen van de dijken 'want dat is nu niet nodig'. Tot de gletsjers gesmolten zijn en het water opeens heel hard stijgt en zij dreigen te verdrinken. Maar dan is het te laat om alsnog de dijken te verhogen. Dus.
Die avond hadden wij op de club een Algemene Ledenvergadering.
Behalve Vrijmetselaars zijn wij ook gewoon een vereniging. Dus dienen bestuursleden benoemd te worden, contributie te worden geïnd, onderhoud aan het gebouw plaats te vinden enzovoorts.
Dinsdag besloot ik uit solidariteit met bekenden die werken in het openbaar vervoer niet met de trein, tram of bus te reizen en daarmee de landelijke staking te steunen...'s Ochtends zou ik naar een vriend gaan maar in plaats daarvan kwam hij 's middags naar mij. Intussen maakte ik mijn oven schoon en zo. Had een andere vriend uitgebreid aan de telefoon en later een buurvrouw op de thee. Op straat zag ik dit:
Wat mij opviel aan het nieuws was het gegeven dat een jongetje gewond was geraakt bij een ongeluk met een springkussen en dat opeens een heleboel mensen springkussens willen verbieden 'want alles dat gevaarlijk is moet worden verboden!' Beetje overtrokken reactie vind ik dat, hoe naar ook voor het gewonde jongetje. Maar ongelukken gebeuren nu eenmaal. Of willen diezelfde mensen ook auto's verbieden of alcohol? Of voetbal omdat tijdens het kijken wel eens iemand bezwijkt aan een hartaanval?
Het was woensdag prachtig weer en dus zat ik even in de tuin. Waar ik kletste met een paar buren. Ik voerde wat klusjes uit voor de Loge, klaarde huishoudelijke taken als het schoonmaken van de vuilnisbak, verrichtte wat zakelijk onderzoek en had een buurvrouw op de thee. Dat lijkt niet erg veel en was het ook niet. Ik probeer het tegenwoordig wat rustiger aan te doen, da's alles. 's Avonds at ik bij een vriend en dat was heel gezellig.
Donderdag deed ik het ook rustig aan. Vooral omdat vanwege Hemelvaartsdag de brouwerij waar ik normaliter werk gesloten was. Wat mij er niet van weerhield om toch stiekem in de online boekhouding een paar openstaande posten te dichten. Misschien moet ik toch maar weer meer dingen ondernemen want op de een of andere manier krijg ik daar meer energie van dan van 'niets' doen. Leuk hoor, zo'n glimmende kookplaat, een stofvrije vloer en een aquarium waarbij ik door de ruit kan zien wat er in rond zwemt maar 'schoonmaken' is niet een activiteit waar mijn dopamine niveau van stijgt.
Dan zijn er nog verslagen uit te werken, aantekeningen voor een nieuwe verhalenbundel en een cabaretvoorstelling, plinten te schilderen, planken op te hangen en wat dies meer zij. Maar dat is allemaal in huis. Goed, twintig jaar lang deed ik alleen het hoognodige in huis en stiekem bevalt het wel dat het steeds meer opknapt maar soms verlang ik terug naar mijn oude drukkere leventje. Dat het vooral drukker was in mijn hoofd blijkt wel uit dit oude stukje (klik). Op de een of andere manier had ik elke dag wel een of meer afspraken. Zoals blijkt uit dit oude weekverslag (klik).
Met een buurvrouw begon ik de avond met het drinken van een pot thee en het kijken naar het lekker positieve TV-programma First Dates. Heerlijk gelachen en soms zelfs een traanje weggepinkt.
Vrijdag had ik eigenlijk niet zo'n zin om te werken maar ik deed het toch maar. En zo erg was het eigenlijk helemaal niet. Als je je eenmaal ergens toe zet blijkt het vaak helemaal niet zo erg als je vooraf had bedacht. Dat gold ook voor die avond toen ik de muziek mocht verzorgen tijdens een bijzondere avond in Amstelveen waarover ik niet al te veel kan vertellen helaas. Dus dan maar een paar foto's.
Was die avond laat thuis maar ging tevreden slapen.
Zaterdag rustig wakker geworden, een paar kleine dingetjes in huis gedaan en vervolgens naar een feest waar ik mocht werken. Het was niet zomaar een feest maar de viering van de verjaardag van Sigmund Freud. Dankzij een paar lezingen leerde ik onder meer over psychoanalyse en dromenduiding. Ook was er een bokswedstrijd en waren er diverse optredens met poëzie, muziek en - niet onbelangrijk - (in meerdere opzichten) prachtige mensen. In mijn rol mocht ik gasten welkom heten bij de deur, de bokswedstrijd aankondigen en mij als 'surrogaatmoeder' beschikbaar stellen aan een ieder die de behoefte had te trouwen met zijn of haar eigen moeder maar die toevallig niet bij zich had.
Dr. Freud zelf ging ons voor door tijdens de plechtigheid als eerste te 'trouwen' met zijn eigen moeder. Voor mij was het fijn om diverse vrienden en vriendinnen zich te zien vermaken. En zelf vermaakte ik mij ook!
Met een grote grijns op mijn gelaat viel ik die avond laat in slaap.
Zondag de wekker gezet want misschien zou iemand bij mij via Marktplaats langskomen. Zij kwam niet en dat gaf mij de gelegenheid andere dingen te doen in huis voordat ik de deur uitging vanwege een afspraak met een vriendin: samen bezochten wij de World Pressphoto tentoonstelling.
Het was in De Nieuwe Kerk:
Niet alleen indrukwekkend maar ook leerzaam. U wist misschien dat de regering van Iran het vorig jaar eindelijk (nadat het land in de jaren zeventig streng in de leer ging) vrouwen toestond voetbalwedstrijden te bezoeken. Waarschijnlijk wist u niet - net als ik - dat toen de euforie eenmaal verstomd was dat recht weer werd ingetrokken. Het was dus gewoon een marketingstunt: 'Kijk ons eens open en democratisch zijn en vrouwenrechten eren!' Ook in Nederland en België hebben vrouwen - ondanks de mooie praatjes over gelijkheid - vaak nog een achtergestelde positie ten opzichte van 'de man' maar het kan dus erger.
Daarna hebben wij een stukje gewandeld
om te eindigen in een café.
Het was weer een goede week. Wát zeg ik? Het was een goede dag!
Het Engelstalige stuk van deze week: https://terrebelius.blogspot.com/2019/05/scamming-scammers.html
The First Night of the Full Moon van Jack Jones was een lievelingsliedje van mijn oudtante zaliger en is het muziekje van deze week:
Meer lezen? Mijn verhalenbundels
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/