Er is een relatief onbekende groep mensen die het óók zwaar had op Oudjaarsavond: minnaressen. Er zijn namelijk mannen die het hele jaar door hun echtgenote ontrouw kunnen zijn maar de overgang naar het nieuwe jaar het liefst doorbrengen bij en met hun gezin. En over vreemdgaan gesproken: wist u dat dankzij de emancipatie tegenwoordig meer vrouwen dan mannen hun partner bedriegen?
Opeens schiet mij een anekdote te binnen. Dit gebeurde een aantal jaren geleden bij mij voor de deur: Een buurvrouw kwam er bij staan toen ik met mijn zoon en mijn moeder wat vuurwerk afstak en verklaarde: 'Ik heb een hekel aan die rook, de stank en het lawaai!' Ietwat verbaasd vroeg ik haar waarom zij dan niet binnenshuis bleef. 'Ach', was haar antwoord, 'Het is maar één avond per jaar en eigenlijk best wel leuk.'
Mijn jaarwisseling van maandag op dinsdag verliep rustig: zelfgemaakte oliebollen bij een buurman, rond middernacht samen met een buurvrouw vanaf de bank het vuurwerk op televisie gezien
en daarna met buren buiten geproost op het nieuwe jaar.
Vernam eerder die dag dat ik die nacht niet hoefde te werken! Was wel uitgenodigd voor diverse feestjes maar mijn lichaam gaf aan dat het na negen dagen en nachten werken en eetfeestjes wel eventjes goed was zo. De laatste dag van het jaar de was gedaan en meer van die klusjes.
Billy de Kat liet het allemaal gebeuren, de lichtflitsen, knallen en het dronkemansgebral. De oude Stoïcijnen kunnen nog wat van hem leren!
Dinsdag uitgeslapen, kostuums opgeborgen, stukjes geschreven, berichtjes beantwoord en wat dies meer zij. Opvallend genoeg bleek het niet onmogelijk om boodschappen te doen. Na de lunch aan de slag met mijn administratie en alvast een paar 'lolcats' bedacht voor de komende weken. Tussendoor foto's gesorteerd en 's avonds een pot thee leeggedronken met een buurvrouw. Daarna voor de eerste keer dit kalenderjaar een potje staan strijken en op tijd de luikjes toe gedaan.
Woensdag was het stil op straat. Normaliter dien ik onderweg naar de bushalte over motorkappen te klauteren omdat automobilisten zoveel haast hebben dat zij denken een halve seconde tijdwinst te behalen door op in plaats van voor het zebrapad te wachten bij het kruispunt. Verder viel mij een krantenkop op: 'Treinen staan minder vaak stil door storing'. Dan denk ik: meer storingen graag! Want blijkbaar zijn storingen de oorzaak van het minder vaak stil staan van treinen. Nog een taalongelukje waar ook een vriendin van mij zich aan ergerde was het antwoord op een vraag bij een spelshow op oudjaarsdag: 'Uit hoeveel letters bestaat het woord 'oliebollenkraam'?' Het juiste antwoord zou zijn '15' maar moet natuurlijk '10' zijn. Telt u ze maar even (hint: de letter 'e' komt er twee keer in voor.). Mijn taalbeheersing is natuurlijk ook niet perfect maar van mensen wiens beroep (presentatoren, journalisten, bedenkers van spelletjesvragen) het is om met taal om te gaan mag je beter verwachten.
Het voelde alsof ik zeker een maand niet op de brouwerij was geweest maar het was maar een week.
Gek, hoe het verstrijken van tijd kan spelen met je hoofd. Voor het eerst dit jaar facturen en herinneringen verstuurd, betalingen verricht en bonnetjes in de boekhouding verwerkt. Het voelde ook vertrouwd om de molen naast de deur weer te zien:
De baas gaf mij een lift zodat ik toch nog een beetje op tijd bij een vriend was voor het avondeten.
Even wennen, zo'n 'normaal' leven na dagen vol feesten en partijen. Hier was ik 'betrapt' met mijn mobiel tussen twee voorstellingen in in Den Haag:
Zo zat ik deze avond (in mijn eigenste uppie!) een televisie-programma te kijken! De keuze was gevallen op 'DWDD University' waarin Professor Robert Dijkgraaf collega gaf over 'de maakbare mens'. Door te knutselen met DNA kan men tegenwoordig dieren (maar sinds kort ook al mensen!) geboren laten worden zonder bepaalde eigenschappen. Of juist mét. De vraag is of wij dat moeten willen. En hoever ga je daar in? En wie bepaalt dat? Waarom? Op basis van welke criteria? En wie bepaalt die criteria? En waarom? Het valt nogal niet mee, dat leven in de toekomst.
Donderdag was het op kantoor tijd om lege ordners te pakken daar etiketten met het jaartal '2019' op te plakken en vervolgens te vullen met de eerste officiële documenten van het jaar.
En bier.
Thuis wat werk verricht voor de maandagavondclub, mailtjes beantwoord, bij een buurvrouw langs geweest en een buurvrouw op visite gehad.
Ook vrijdag mocht ik mij nuttig maken op kantoor.
Hier mijn pennenhouder:
Ook fijn wanneer de inspanningen worden gewaardeerd. Een half uurtje reistijd werd mij bespaard door een collega die mij een slinger naar huis gaf. Was nog behoorlijk moe dus tijdig mijn bed in die avond. Na het nuttigen van thee met een buurvrouw dan.
Zaterdag na koffie met een buurvrouw de lakens gewisseld, badkamer schoongemaakt
(Hier de scheerplank in mijn badkamer:
De meneer op de foto is Arthur Cravan,
een voorbeeld voor surrealisten en dadaïsten.
Op een dag voer hij uit om bij zijn zwangere vriendin te zijn.
Hij kwam nooit aan.
), vloerkleed gewassen, gestofzuigd, lokale middenstanders de hand geschud op het nieuwe jaar, het aquarium schoongemaakt en naar de film geweest met een vriendin; 'The Shoplifters' is een boeiende Chinese film en heeft als Leitmotiv: 'Familie zijn is niet afhankelijk van het hebben van een bloedband.' Al met al een rustig dagje dus.
Dat werd de zondag ook: schrijven, lezen, thee drinken met een buurvrouw, e-mails beantwoorden, spelen met de kat, papieren weggooien na verwerking in administratie, foto's sorteren, et cetera. Dat soort dingen dus. Best wel eens nuttig want het ruimt lekker op. Ooit had ik daar allemaal 'geen tijd' voor en verschool ik mij achter 'Ik moet lunchen bij mijn moeder/iets leuks doen met mijn kinderen/mijn vriendin helpen op de markt.' Er kleven dus voordelen aan het zijn van een kinderloze vrijgezelle wees.
Hier de resultaten van het sorteren van de foto's van december en het Carnivale festival in Den Haag (klik).
Nog even naar de supermarkt met een buurvrouw (was eerder kattenvoer vergeten) en een potje strijken terwijl ik nog even genoot van de warmte en het geluid van mijn gaskachel die binnenkort vervangen zal zijn door een heuse Centrale Verwarmingsinstallatie.
Loop wat achter met het plaatsen van Engelstalige stukjes, geloof ik.
Hier zijn er een paar:
https://terrebelius.blogspot.com/2018/12/conspiracy-theories.html
https://terrebelius.blogspot.com/2018/12/would-you-trust-this-man-with-your-life.html
De muziek van deze week komt uit 'mijn tijd' (mijn late tienerjaren, vroege twintiger jaren. De tijd waarin de meeste mensen ontdekken wat hun smaak in muziek eigenlijk is.). Hier is A Flock of Seagulls met I Ran:
Deze week staan wij stil bij het overlijden van Paulien van Deutekom
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/