'Ik ga niet langer in discussie met mensen die feiten met angsten verwarren', stelde ik ooit op Twitter. Dat medium is bij uitstek geschikt voor mensen die - bij voorkeur anoniem - door volkomen onbeargumenteerd beweringen te doen die aantoonbaar onjuist zijn maar die zij als waarheid blijven presenteren. Bij gebrek aan argumenten worden dan veelal dreigementen en beledigingen geuit.
Zelf ga ik graag in gesprek met mensen. Het gebeurt dan wel eens dat ik een nog niet eerder overwogen argument hoor en mijn mening bijstel. Wie zijn mening niet af en toe bijstelt is nogal halsstarrig. Al zal de persoon in kwestie zich liever 'consequent' noemen.
Natuurlijk ben ook ik beïnvloedbaar en bij tijd en wijle moeilijk van een mening af te brengen zelfs al is de ratio het niet met mij eens. Ik ben ook maar een mens tenslotte. En vader. En daarom maak ik mij ook wel eens zorgen om de (geestelijke) gezondheid van mijn kinderen. Daarom las ik rapporten die - gelukkig - het 'onderzoek' waaruit bleek dat vaccineren van jonge kinderen leidt tot autisme bij deze groep ('Elke volwassen autist heeft als kind een inenting ontvangen dus inenten leidt tot autisme.') naar het rijk der fabelen verwezen.
Toch zijn er mensen die het geloven. Sterker nog: het worden er steeds meer. Als ouder begrijp ik dat je niet de kans wil lopen dat je kind autisme krijgt maar even nadenken levert voor mij de conclusie op dat ik liever een autistisch kind heb dan een kind dat op jonge leeftijd sterft aan de mazelen. 'Ja maar die honderden wetenschappers die het anti-vaccinatie rapport onderuit haalden zitten in een complot van de geheime wereldregering die vaccineren gebruikt om stiekem onzichtbare computerchips bij onze kinderen in te planten!'
Het is natuurlijk mogelijk dat een handvol mensen gelijk heeft en tegelijkertijd duizenden wetenschappers in een gezamenlijke Whatsapp groep bespreken hoe zij de wereldmacht aan de familie Rotschild kunnen geven maar ik acht dat onwaarschijnlijk. Met respect voor hen die er wel in geloven.
Ander voorbeeld: toen tientallen medewerkers van de Amerikaanse ambassade in Cuba klaagden over hoofdpijn en slaapgebrek en aangaven vaak een rare zoemtoon te horen sloegen de alarmbellen aan: het was een complot van de Russen om Amerika aan te vallen met geheime geluidgolven! Na jaren van onderzoek en analyse van de opgenomen geluiden blijkt het te gaan om het geluid van duizenden parende krekels (klik). Met als gevolg: irritatie, concentratieverlies en slaapgebrek dat leidde tot hoofdpijn. Toch zijn er nog steeds mensen die liever geloven dat 'de Russen' er achter zitten.
Kortom: wat het onderwerp ook is, mensen vinden het moeilijk om de ratio voorrang te geven op onderbuikgevoelens. Zelf ben ik daar geen uitzondering in en soms betrap ik mijzelf op gedachtes die ingaan tegen mijn kennis. Wij geloven eerder de inhoud van het Facebook-bericht van een vriend van de buurman dan rapportages van tientallen gerespecteerde wetenschappers. En waarom? Dat schijnt evolutionair bepaald te zijn.
Ooit was het nuttig om een waarschuwing van een medemens voor waar aan te nemen want die waarschuwde anderen voor het welzijn van de soort en niet om meer 'clicks' of 'likes' te krijgen.
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Goed nieuws is dat steeds vaker bedrijven worden betrapt op malafide praktijken (klik), bedoeld om mensen zoals u en ik op te lichten en/of te misleiden. Vooralsnog helpt het aanpakken van dit soort bedrijven niet veel want mensen blijven massaal geloven in berichten als 'Stuur dit door aan al uw vrienden, vul uw privé gegevens in op onze site en Steve Jobs zelf geeft u een nieuwe iPhone.' Maar ook eenvoudige raadspelletjes als 'Welk Friends karakter bent u?' zijn er niet per definitie voor ons plezier maar voor de mensen die bedrijven informatie verkopen als 'De gemiddelde Antwerpse vrouw van 52 heeft geel als lievelingskleur en kijkt gemiddeld iets meer dan vier uren per dag televisie.' Dit soort data is bijzonder waardevol voor (marketing)bedrijven. Die met uw toestemming ('Ja, ik ga akkoord met de algemene voorwaarden.') uw soms bijzonder gevoelige privé informatie voor van alles en nog wat mogen gebruiken.
'Het werk is nooit gedaan'. Voor de administratie en het huishouden is dat een gegeven. Ongetwijfeld geldt dat voor meer werkzaamheden. Zoals onderhoud aan wegen maar ook aan het verbeteren van jezelf als mens. Er is een tijd geweest dat ik in de stress schoot als ik iets niet 'af' had maar als je voortdurend alles waar je aan begint (een verbouwing in huis, het opvoeden van een kind,...) 'af' wilt hebben zul je voor altijd gefrustreerd blijven. Onpraktisch.
Daarom draagt het bij aan een gevoel van geluk om taken op te delen in kleine stukjes. 'Kind opvoeden' kan bijvoorbeeld worden opgedeeld in 'Leren veters te strikken', 'Helpen met zoeken naar een passende vervolgopleiding' en dergelijke. 'Huishouden doen' kan worden opgedeeld in 'Deze week keukenvloer zwabberen', 'Kledingkast uitruimen' en wat dies meer zij. Zo heb je vaker een gevoel van voldoening in plaats van frustratie.
Maakt u wel eens dingen af?
Maandag moest ik nog even bijkomen van het gegeven dat ik de zondag ervoor Heddy Lester herself 'De Malle Molen' hoorde en zag zingen in de kroeg. Mijn baas leek niet erg onder de indruk. Toch jammer ;-)
Maar de aanblik van de Molen naast de deur had al gezorgd voor een glimlach:
Ook bleken wij ons te hebben verkeken op de hoeveelheid werk die het nieuwe boekhoudpakket met zich mee brengt. 'Gewoon even overstappen' is er niet bij. Maar als over een paar weken of zo alle basisgegevens in het nieuwe systeem kloppen en wij doorhebben hoe het precies in elkaar steekt gaan wij er plezier van hebben. Daar ben ik wel van overtuigd. Als ik vijf en niet drie dagen per week zou werken zou het wat sneller kunnen allemaal maar wat niet is dat is niet.
Bij thuiskomst gaf ik de kat een aai en te eten en kleedde ik mij om voor een bijzondere avond: onze Loge mocht een nieuw lid verwelkomen. Daar mocht op gedronken worden:
Altijd weer een bijzonder ritueel. Altijd hetzelfde maar toch altijd weer anders. Met lekker eten na afloop.
Was even na middernacht thuis. Tevreden.
Dinsdag de dag begonnen door samen met een buurvrouw een pot koffie leeg te drinken. Vervolgens een handwas gedaan en meerdere kleine huishoudklusjes voor ik op de tram stapte. Bij een vriendin lekker koffie gedronken en een stukje gewandeld met haar en haar dochter. Genietend van het gezelschap, de rust en de omgeving.
's Avonds thuis zelf pizza gemaakt
en aan de slag gegaan met diverse werkzaamheden als Secretaris van de maandagavondclub. Ook correspondeerde ik via WhatsApp en e-mail over zaken betreffende de bewonerscommissie. Een buurvrouw kwam een stuk pizza mee-eten en daarbij dronken wij een potje thee leeg. Zij ging naar haar huis en in het mijne eindigde ik de dag met het kijken van een aflevering van The Walking Dead.
Hier de trap waar de betreffende buurvrouw van afdaalt wanneer zij ons gezamenlijk trappenhuis verlaat. Dat wordt gedeeld door zes wooneenheden. Sommigen wonen er net een jaartje en anderen ruim twintig jaar. Van elk gezicht achter elk van die deuren ken ik de naam. Dat schijnt bijzonder te zijn.
Woensdag wisselde ik de lakens, beantwoordde ik diverse e-mails, maakte de oven schoon, dronk ik thee met een buurvrouw en at ik bij een vriend. Een paar uurtjes werken als Secretaris en een potje strijken en voordat ik het wist was de dag voorbij.
Donderdag stond de bus waar ik in zat even stil op een brug. Ik nam mijn kans waar en zette Molen De Otter op de foto. Helaas trok de bus op op het moment van afdrukken. Hier het resultaat:
Op kantoor flink in de weer gegaan met het nieuwe boekhoudsysteem. Dat leverde nog een paar frustraties op maar ook dat hoort er bij. Het zou raar zijn als voortdurend alles van een leien dakje ging. Thuis wat gewerkt aan mijn administratie en een potje thee gedeeld met een buurvrouw.
Vrijdag hard gewerkt op kantoor. Het zal nog wat voeten in de aarde hebben voor het nieuwe systeem naar tevredenheid draait maar langzamerhand zijn alle stamgegevens volledig. Voordat je kunt boekhouden heb je artikelen nodig. Die elk hun eigen artikelcode kennen. Niet alleen bij ons maar ook bij leveranciers. Diverse boekhoudkundige verwerkingen kunnen worden geautomatiseerd. Maar niet voordat je het systeem hebt geleerd wat wel en niet automatisch mag worden verwerkt. Dat.
Niet gebleven voor de vrijdagmiddagborrel (die vaak tot in de avond duurt) maar thuis even de kat en mijzelf eten gegeven om op tijd deel uit te maken van een bijzondere avond bij een zaak om de hoek. Daar gebeurde van alles live: een dame speelde een stuk van Sjostakovitsj op de cello, een heer speelde een stuk van Sjostakovitsj op de gitaar, twee dames speelden een zelfgeschreven sketch uit een zelfgeschreven sitcom, er was drama in de vorm van intrigerende gedichten met de natuur in Wales als thema, er werden Ierse volksliedjes a capella gezongen, een vriendin van mij improviseerde een gedicht op basis van wat zij deze avond zag gebeuren en ik mocht een paar korte verhalen uit eigen werk voordragen.
Met heuse publieksparticipatie!
Ik liet een aanwezige een willekeurig bladzijdenummer uit mijn bundel kiezen als laatste verhaaltje in de reeks en stomtoevallig koos zij een verhaaltje dat betrekking leek te hebben op haar zingen, eerder die avond. Best bijzonder allemaal. Wat zijn er toch een hoop leuke, interessante en talentvolle mensen op de wereld!
Zaterdag na het uitslapen met frisse moed aan het opruimen geslagen in huis. Mocht ik er over een jaartje of dertig of zo niet meer zijn dan bespaart hen dat een hoop moeite en hoofdbrekens. Handig, toch? Onderweg naar de supermarkt even gebabbeld met een buurman die op een bankje van het zonnetje zat te genieten en op de terugweg met een andere buurman staan kletsen. Een uurtje koffie zitten drinken bij een buurvrouw voor wie ik een paar boodschappen had gedaan en - blijkbaar heb ik weer energie! - thuis verder gegaan met mijn woning prepareren op de komende lente door te 'ontspullen'. Met minder spullen in huis wordt schoonmaken makkelijker.
Zondag hoorde ik de kersverse winnares van het Wereldkampioenschap Schaatsen Sprint op de Langebaan in het Nederlands vertellen hoe blij zij is met haar titel. Maar de betreffende gouden medaille is in Chinese handen. De dame in kwestie is gewoon toevallig verknocht aan ons landje en woont bij een gastgezin in de buurt van schaatsstadion Thialf. Zodoende. Met een half oog keek ik naar het schaatsen terwijl ik mij - zoals velen blijkbaar op zondag, maar voor mij is het nog steeds nieuw - bezighield met het huishouden en werken voor de vereniging waar ik Secretaris van ben.
Uiteraard konden een buurvrouw en ik het niet laten om samen een potje koffie soldaat te maken. Direct gevolgd door een pot thee. Gewoon, omdat het kon.
Michael Kiwanuka verzorgt deze week de muziek met 'Cold little heart'
All my life I've been playing games We can try and hide it, it's all the same I've been losing you one day at a time
Deze week staan wij stil bij het overlijden van Karl Lagerfeld, Gerard Koerts en Peter Tork
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Zij wist de omslagdoek te dragen
alsof het de normaalste zaak van de wereld was.
Of dat voor haar ook zo was wist hij niet
want hij durfde het niet te vragen.
Misschien ooit, als zij zich naar hem omdraaide
en vragend in de ogen keek
terwijl zij nipte aan haar latte macchiato.
Ja, zij dronk haar koffie
niet zoals de andere gasten in deze koffiezaak.
Zij nipte.
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Het is bijna grappig maar een deel van de Britse bevolking (51% van de mensen die stemden in het Brexit-referendum) dacht blijkbaar echt dat als zij hun EU-lidmaatschap zouden opzeggen het aantal donker gekleurde migranten tot nul gereduceerd zou worden. Maar wat blijkt? Bootjes met vluchtelingen (klik) kunnen ook na een Brexit het kanaal oversteken. Wie had dat nou gedacht?
Het gaat overigens om zo'n 500 bootvluchtelingen per jaar waar de regering van Theresa May tientallen miljoenen ponden aan uitgeeft door met marineschepen te patrouilleren. Onlangs is er weer een bootje met maar liefst 12 hele vluchtelingen tegengehouden! Ter vergelijking: om te voorkomen dat 500 Engelse daklozen per jaar omkomen door honger en onderkoeling heeft diezelfde regering geen geld beschikbaar gesteld. Kwestie van prioriteiten.
En nee, ook een muur bouwen heeft bijzonder weinig zin. Ondanks de overheidscampagne van Donald Trump die zich heeft laten inspireren door de TV-serie Game of Thrones:
Dit is geen grap: hij gebruikt deze poster echt om zijn woorden kracht bij te zetten. Maar weet blijkbaar niet dat het hele punt van de muur in de betreffende serie is dat deze absoluut niet werkt om 'monsters' tegen te houden. En zou hij betaald hebben om het lettertype te mogen gebruiken?
Vluchtelingen worden ook 'gelukszoekers' genoemd. In het kort zijn dat mensen die naar een ander land gaan in hoop op verbetering van hun welzijnsniveau. Even eerlijk antwoorden: als u in een ander land meer kans heeft dat uw kinderen volwassen worden, zou u dan niet emigreren? Of als de situatie niet levensbedreigend is maar u kunt er financieel flink op vooruitgaan door te emigreren, zou u dat dan doen? Als het antwoord bevestigend is ('Ja, als ik er beter van wordt zal ik naar een ander land verhuizen.'), is het dan niet ontzettend hypocriet om dat andere mensen kwalijk te nemen?
Maar goed: stel dat elke gelukszoeker daadwerkelijk wordt teruggestuurd naar het land van herkomst, waar laten wij dan al die tienduizenden Belgen en Nederlanders in België en Nederland?
Overigens fantastisch nieuws voor mensen die hopen dat het aantal illegalen dat de grens met Europa oversteekt vermindert: die vermindering (klik) is al vijf jaar aan de gang!
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Goed nieuws vind ik dat tienduizenden jongelui zich zoveel zorgen maken om de gezondheid van onze planeet dat zij spijbelen van school om de regeringen te wijzen op hun verantwoordelijkheid. Natuurlijk kunnen burgers zelf ook maatregelen nemen maar als regeringen dat doen zet dat écht zoden aan de dijk.
In de jaren'80 maakte men zich druk om zure regen en het gat in de ozonlaag, weet u nog? Weet u ook waarom wij daar niets meer over horen? Simpel: miljoenen burgers wereldwijd drongen er bij hun regeringen op aan om het probleem aan te pakken en onder grote druk namen die regeringen daadwerkelijk goede maatregelen. Zo werd wereldwijd het gebruik van CFK-gassen verboden (klik) en kregen bedrijven subsidie voor de aanschaf van diverse soorten filters om giftige uitstoot drastisch te verminderen.
Kortom: protesteren werkt! Daarom vind ik het ook goed dat toen minister-president Mark Rutte een groepje 'klimaatspijbelaars' vertelde dat Nederland heel goed bezig is om de klimaatdoelstellingen te halen zij hem - terecht (klik) - niet geloofden en beloofden door te gaan met actievoeren tot de regering écht maatregelen neemt om het milieu te helpen. 'Dat punt zetten wij volgende maand op de agenda' is niet genoeg.
Billy de Kat is gefascineerd
door de goudvissen:
De lolcat van deze week
geldt ook voor 'klimaatspijbelaars':
'Kinderen moeten altijd doen wat hen gezegd wordt
en zelfstandig leren nadenken.'
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Gemiddeld kent elk individu ongeveer 300 andere mensen van naam en gezicht: familie, vrienden, collega's, buren, verenigingsleden, oud-klasgenoten, mede-vrijwilligers, winkeliers, artsen,...Voor de ene persoon zullen dat er 150 zijn en voor de andere 500, afhankelijk van de grootte van de werkkring en diverse andere factoren. Van de 300 kunnen wij zo'n 30 mensen 'vrienden' noemen en ongeveer 3 'hartsvrienden': mensen die altijd voor je klaarstaan en omgekeerd.
Persoonlijk verkeer ik in de gelukkige omstandigheid dat in die laatste categorie zo'n tien mensen vallen en daarnaast ken ik mensen die het gevoel hebben bij niemand terecht te kunnen met hun besognes.
Wat kunnen wij als mede-mensen daar aan doen?
Maandag zag ik de Molen van Sloten weerspiegeld in het slootje voor de deur:
Bij het uitstappen uit de bus, even eerder, zag ik dit:
Ook mocht ik hartelijk lachen om een grapje van een collega: 'Als je klaar bent met de administratie, kun jij mij dan even helpen?' De collega lachte niet want hij wist niet dat zijn opmerking grappig was. Dat vind ik dan weer grappig. Even voor de duidelijkheid: geen enkel bedrijf is ooit 'klaar' met de administratie want voortdurend wijzigen voorraden en banksaldi.
Was half zeven thuis, prepareerde eten voor mijzelf en de kat terwijl ik tussendoor berichtjes en een telefoontje verwerkte, een cadeautje inpakte voor een jarige vriendin en een kaartje schreef voor een zieke vriend en bereidde de Loge-avond voor omdat ik die als Secretaris mag notuleren. Kwart over zeven was ik de deur uit.
'Als ik er ben, is de Dood er niet' was een uitspraak die die avond werd gebezigd in de Loge. Net als 'Een 'beter' mens is een mens die in volheid kan geven en nemen'.
Dinsdag hadden wij op de brouwerij een algemeen werkoverleg. Fijn te weten dat ieders inbreng op prijs wordt gesteld: of je nu de baas bent of een vrijwilliger die af en toe even komt helpen, niemand is belangrijker dan een ander. De sfeer was na het overleg beter dan daarvoor en dat is natuurlijk alleen maar toe te juichen. Spontaan werd besloten dat een vers biertje getest moest worden voordat de bestelling naar de klant gaat:
Een buurvrouw kwam een stuk zelfgebakken perentaart brengen en met een ander zat ik later die avond aan de thee. Voor het slapengaan nog even genoten van een nieuwe aflevering van The Walking Dead.
Woensdag was ik vrij van werken op kantoor maar dat betekende niet dat ik dus maar niets deed: zo werkte ik aan een verslag voor de maandagavondclub, een brief voor de bewonerscommissie, genoot van deze lunch:
draaide een was, had een buurman op visite en dronk 's avonds laat thee met een buurvrouw.
Deze dag vroeg ik mij ook af of mensen niet wat duidelijker kunnen zijn in wat zij willen: anderzijds klagen zij dat kinderen luisteren naar hun leraren en zich laten aanpraten dat zij moeten spijbelen voor het klimaat
maar ook klagen zij dat kinderen meestal volledig hun eigen gang gaan en weigeren te luisteren naar leraren. Geen wonder dat kinderen in de war raken: van hun ouders moeten zij luisteren naar hun leraren én mogen zij niet luisteren naar hun leraren.
Bij de 'gemakswinkel' om de hoek kocht ik twee ansichtkaarten en verstuurde er vier. Bovendien ontving ik er een: van de hoogste baas in Nederland en de landelijke secretaris van de club ontving ik een felicitatie inzake mijn 25-jarige lidmaatschap van de Orde der Vrijmetselaren. Tsjonge, 25 jaar lid dus al!
De vriend bij wie ik normaliter eet op de woensdag was ziek en dus was ik thuis alleen met het avondeten. Zo zag de zonsondergang er uit vanaf een punt bij mij om de hoek:
Donderdag stapte ik weer op de bus naar Sloten
om een klein uur later te arriveren bij de voordeur van het werk:
Daar deed ik op kantoor wat een administrateur van een brouwerij zoal doet: debiteuren beheer, crediteuren beheer, kas, bank...Het was een wat hectische dag maar een biertje gaf ons weer wat moed:
Begin van de avond mocht ik genieten van een kopje koffie bij een buurvrouw en haar man.
Later die dag werkte ik ook maar in een iets andere hoedanigheid. In verband met Valentijnsdag mocht ik mensen onderhouden in een nachtclub. Samen met mijn collega's en de gasten veel plezier gehad!
Vrijdag was niet alleen mijn jongste dochter jarig (17 is zij al!) maar was het ook nog prachtig weer. Warm zelfs. Na een paar uurtjes slapen (werken in nachtclubs gebeurt nu eenmaal 's nachts) mocht ik naar kantoor komen voor een middag gevuld met praktische aanwijzingen inzake omgang met het nieuwe boekhoudpakket. Fijn te merken dat ook onze externe boekhouder soms even heel hard moest nadenken bij bijvoorbeeld het inboeken van facturen maar minstens zo fijn om te ontdekken dat het nieuwe systeem (na een paar weken van inrichten en wennen) mij aardig wat tijd zal besparen zodat ik mijn werk nog beter kan doen. Als je maar 24 uren per week tot je beschikking hebt moet je soms keuzes maken omdat je niet alles kunt doen en andere dingen doe je gehaast omdat er eenvoudigweg niet voldoende tijd is om secuur te werken. Dan is een foutje zo gemaakt.
Zij deed een biertje mee op de vrijdagmiddagborrel die dit keer in het teken stond van het afscheid van een collega.
Afscheid nemen is nooit leuk natuurlijk maar deze middag (en avond!) hebben wij toch meermaals hartelijk gelachen.
Was nog maar net thuis toen een buurvrouw binnenkwam voor een pot thee. Om half elf.
Zaterdag een en ander gedaan op het gebied van huishouden en mijn eigen administratie (ook een paar uurtjes leuk werken in een nachtclub is werk en wordt dus gefactureerd) en 's middags met mijn zoon samen zijn moeder bezocht. Fijn haar te zien lachen, zittend op een bankje in een parkje om de hoek bij het instituut. Daar dichtbij staat deze brandweerkazerne.
Er zijn er die zich afvragen waarom je daar een woonverblijf zou realiseren voor mensen voor wie rust van groot belang is.
En ook heel fijn om mijn zoon te zien en te horen. Inmiddels ruim twee jaar het vaderlijk huis uit en het gaat uitstekend met hem!
Later in de middag een pot thee gedeeld met een buurvrouw en mij bezig gehouden met ditjes en datjes in huis. Rustig aan want er was een optie voor werken in een nachtclub die nacht.
Die opdracht ging niet door dus had ik tijd voor het genieten van een door een buurvrouw zelfgemaakte soep. Samen met de betreffende buurvrouw. Lekker huiselijk. Vind ik fijn. Nog even een potje gestreken voor het slapengaan.
Zondag met de kat gespeeld en 'zijn' plekje in de keuken even grondig schoongemaakt: restjes saus van brokjes-in-saus vormen een slechte combinatie met kattenkwijl. Daar krijg je vieze vlekken van. Plantjes water gegeven, een paar 'lolcats' bedacht, vrienden gebeld, verhaaltjes geschreven en muziek geluisterd.
Het avondeten genoot ik bij een vriend waarna ik mijn opwachting maakte bij een heus Jordanees café waar de artiest van die avond niemand minder was dan de regisseur en schrijver van de musical De Elephantman.
Het was reuzegezellig! Een mooi einde van de week derhalve.
Fever Ray met 'Keep the streets empty for me' is de muziek van deze week:
A lot of hope in a one man tent There's no room for innocence
Deze week staan wij stil bij het overlijden van Gordon Banks en Bruno Ganz
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Wanneer een dronken automobilist iemand doodt of verwondt, is dat dan de schuld van de auto? Toch willen mensen - zeker na een ongeluk - vuurwerk verbieden en niet de alcohol die ten grondslag ligt aan het onverantwoord gedrag. Gek eigenlijk, niet?
Er gaan nu stemmen op om vuurwerk alleen nog maar door professionals te laten afvuren omdat amateurs zich niet met gevaarlijke zaken moeten bemoeien. Goed plan! Dan laten we voortaan ook carbid schieten alleen nog uitvoeren door professionals, evenals naar school fietsen, autorijden, tabak roken, het eten van fastfood en alcohol drinken. Goed idee, toch? Volgens sommigen is het ook een goed idee om illegaal vuurwerk te verbieden. Om dat idee kan ik alleen maar lachen want...
Vindt u ook dat na een zwaar ongeluk de oorzaak van dat ongeluk verboden moet worden? Dat na een ongeluk met een stint dat vervoermiddel verboden moet worden? Dat na een zwaar ongeluk met illegaal vuurwerk, illegaal vuurwerk verboden moet worden? Dat na een zwaar ongeluk met vreugdevuur, vreugdevuur verboden moet worden? Dat na een zwaar ongeluk met een auto, auto's verboden moeten worden? Dat na een zwaar ongeluk veroorzaakt door overmatig alcoholgebruik, alcohol verboden moet worden? Of geldt zo'n eventueel verbod uitsluitend en alleen voor vuurwerk en niet voor al die andere gevaarlijke zaken? En waarom dan eigenlijk niet?
Even ter overweging voor hen die denken dat het minder geld kost wanneer de gemeente vuurwerkshows laat geven in plaats van het te laten afsteken door particulieren: wie zal daar voor betalen? In het geval van particulieren die vuurwerk afsteken zijn het alleen die mensen die ervoor betalen, wanneer de gemeente het via shows laat afsteken betalen wij allemaal mee aan deze 'verspilling' en 'milieuvervuiling'.
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Goed nieuws vind ik dat er hoop is om van de Aarde weer een planeet te maken waar het fijn toeven is. Goed, er zijn nog veel investeringen nodig in het opdoen van kennis maar ook in het verkrijgen van fondsen maar onmogelijk is het zeker niet. Hier is een meneer die bewijst dat zwaar vervuilde meren en rivieren schoon kunnen worden gemaakt:
Hier is Billy de Kat net wakker:
De lolcat van deze week:
'De meeste eeuwenoude tradities
zijn slechts decennia oud.'
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Nog maar zo'n twee jaar geleden stonden er dagelijks vaak drie of meer afspraken in mijn agenda. Naast werken. Tegenwoordig heb ik ongeveer drie afspraken per week. Een behoorlijke stap terug dus. Gewoon, omdat diverse mensen in mijn omgeving mij vertelden dat ik aan mijzelf voorbij ging door zoveel afspraken te maken. Hoewel ik nu eindelijk een beetje aan het ontdekken ben wat ik zelf wil en kan mis ik mijn drukkere sociale leven van toen wel eens. Oké, vaak. Dus daarom wijk ik wel eens af van mijn nieuwe 'regel'.
Maandag op kantoor mocht ik klanten rekeningen sturen voor door ons aan hen geleverd bier en samen met de baas was ik bezig met uitzoeken hoe het nieuwe boekhoudpakket werkt. Het is even flink wennen maar uiteindelijk hetzelfde: aan de ene kant heb je debet en aan de andere kant credit en uiteindelijk moeten de twee eindbedragen samen op nul uitkomen.
Thuis wachtte een verrassing in de vorm van een lekker toetje dat een lieve buurvrouw op mijn aanrecht had neergezet. Die avond in de Loge ging het over 'Wat staat ons te wachten op het einde van ons weten?' Ga je - net als in een spel - naar een volgend 'level' wanneer je eenmaal je doel bereikt hebt? 'De wereld is een toverbal' was ook al zo'n aardige uitspraak die deze avond voorbijkwam, net als 'Vraag niet aan een mier hoe het is een mens te zijn.' Hier een experimentele foto van een wenteltrap in het logegebouw. Eigenlijk twee foto's over elkaar heen:
Dinsdag begon met het delen van een potje koffie met een buurvrouw. Ik boorde een paar gaten in de muur, deed aan stofzuigen en verrichtte andere huishoudelijke klussen en bakte een pizza.
Hier de zelfgemaakte bodem, bestaande uit twee soorten meel, een ei en diverse kruiden:
Voor de broodnodige afwisseling leegde ik een pot thee met een buurvrouw en intussen zetten wij ons aan een gewichtige taak: het volgen van een stembureaulid-instructie. Verplicht voor iedereen die is ingeschreven als lid van een stembureau: een herhaling van al bekende regels over identificatieplicht, over wie waar en namens wie mag stemmen. Best ingewikkelde materie nog. Met op het einde een heuse toets. Waar zowel de buurvrouw als ik voor slaagden. Hoera!
En hoera, het Jaar van het Zwijn is begonnen. Gelukkig Nieuw Jaar! Voor hen die Chinees Nieuw Jaar vieren.
Woensdag ook een rustig dagje: eerst opnames voor een filmpje waar zowel mijn reguliere baas als ook ik in figureren, daarna lunch bij een vriend die ik mocht helpen met het opzetten van een weblog voor zijn bedrijf, daarna schoenen gekocht voor een aankomende entertainment-klus, daarna thee gedronken met een buurvrouw, daarna gegeten bij een vriend, daarna een korte bewonerscommissie vergadering gehad en nog een uurtje secretaris-werkzaamheden verricht voor de maandagavond club. Zou eigenlijk nog naar de kroeg gaan die avond maar was toch wel een beetje moe. Hier een foto die ik onderweg maakte:
Donderdag fijn gewerkt op de brouwerij en op het einde van de dag een biertje gedaan om te oefenen voor de vrijdagmiddag borrel.
Een collega gaf mij een lift naar huis. Fijn! Zo had ik namelijk nog een beetje tijd voor ik naar de Loge ging voor een bijeenkomst met als thema: 'Symbolen'. Boeiend! Wij werden gadegeslagen door Washington:
Ook vrijdag prettig gewerkt en voor mijn gevoel veel kunnen doen op kantoor. Al blijft er altijd wel wat te wensen over. 's Ochtends werden wij verrast door een delegatie van een politieke partij die - toevallig terwijl er over een paar weken verkiezingen zijn - hardwerkende kleine bedrijven een hart onder de riem kwam steken in de vorm van een slagroomtaart.
Ook 's middags was het feest want een collega was jarig en dat diende gevierd!
De dag netjes afgesloten met het delen van een pot thee met een buurvrouw.
Zaterdag was ik op visite bij mijn voorganger als Secretaris. Hij legde mij een paar procedures uit en samen gingen wij even knutselen.
Via deze trap ging ik weer richting huis:
Komt nog een hoop bij kijken, dat secretaris zijn van een vrijmetselaarsloge. Op de weg terug naar huis wat boodschappen gehaald, een buurvrouw gebeld en thuis wat langer liggende klusjes (ophangen van een brandmelder, een goed plekje vinden voor mijn Star Wars Lego verzameling,
een gordijn ophangen en wat dies meer zij) opgepikt. Had het al eerder kunnen doen maar vond er de rust niet voor. Aan de hoeveelheid tijd ligt het niet want veel klusjes kosten niet veel meer dan een half uur. Heeft u dat ook wel eens, dat een klusje gewoon blijft liggen al is daar geen goede reden voor?
Begin van de avond deelde ik een pot thee met een buurvrouw en na het eten pakte ik een stapel oude papieren op, haalde er uit wat ik wilde bewaren en gooide de rest weg.
Intussen keek ik naar bewegende beelden met explosies, achtervolgingen en schietpartijen. Soms wel prettig, zo'n film waarbij je niet hoeft na te denken: 'de held verslaat de schurken en krijgt het meisje.'
Zondag bleek dat ik het opruim- en schoonmaak virus een beetje te pakken had want ik zette door met het schoonmaken van de badkamer, het verblijf van de goudvissen Tim, Tom en Willemijntje (voorheen 'Quick en Flupke en Caesar Alexander Draconius III' maar onlangs hernoemd)
en zo meer. Het draaien van een lading wasgoed voor een buurvrouw bijvoorbeeld. 's Avonds bracht ik die nog even bij haar en kreeg een kop koffie. Nadat ik daarvoor naar de film was geweest met een vriendin:
'Kabul, city in the wind', een docudrama over het dagelijks leven in Kabul, Afghanistan. Om nederig van te worden. Nog een uurtje gewerkt voor de loge en de bewonerscommissie en toen lekker naar bed.
'Stolen Dance' van Milky Chance is de muziek van deze week:
And I want you we can bring in on the floor You've never danced like this before
Deze week staan wij stil bij het overlijden van Albert Finney en Hans Eijsvogel
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
'De Aarde warmt helemaal niet op want het was erg koud vandaag.', is een veelgehoord argument waar het gaat om het ontkennen dat onze planeet in rap tempo opwarmt door toedoen van de mens.
'Ja, 97 procent van alle klimaatwetenschappers die jarenlang op het onderwerp hebben gestudeerd is ervan overtuigd dat de planeet door toedoen van de mens veel sneller opwarmt dan gezond is maar ik geloof toch liever een vriend van mijn buurman die op Facebook een bericht deelde van iemand die wel eens een boek gelezen heeft.'
Voor wie het makkelijker vindt om plaatjes te zien dan om tekst (zoals deze (klik)) te lezen en het moeilijk kan bevatten dat de natuur zelf ook het aangezicht van onze planeer wijzigt maar daar tienduizenden jaren over doet en de mens dat een stuk sneller doet. Hier twee plaatjes van Antarctica:
Boven zoals het er 100 jaar geleden uit zag en onder zoals het er nu bij ligt.
Natuurlijk mogen mensen geloven wat zij willen maar geloven dat klimaatverandering niet bestaat is gelijk aan wel geloven dat de kerstman elk jaar cadeautjes brengt door zich door de schoorsteen te laten zakken bij miljoenen kinderen wereldwijd. Maar om een of andere reden vooral in Amerika.
In dat land woont ook Steve Milloy. Deze meneer is nauw betrokken bij het Amerikaanse ministerie van Milieu onder president Trump. Hier brandt hij een politicus af. Volgens Milloy heeft Defazio ongelijk door klimaatverandering een bedreiging voor het leven op Aarde te noemen.
(klikken=vergroten)
'Co2-uitstoot is helemaal geen bedreiging voor de planeet! Kijk maar naar Venus want daar bestaat de atmosfeer voor ruim 96% uit Co2 en op Aarde maar voor 0,04%. Venus is er toch nog steeds?'
Op zich heeft meneer Milloy een punt want de afgelopen tijd zijn er bijzonder weinig mensen op Venus onwel geworden door het weer terwijl op Aarde alleen al afgelopen maand duizenden zijn omgekomen bij aardbevingen, overstromingen, hitte, droogte, kou, windstoten en wat dies meer zij.
Zou het verschil in aantal menselijke slachtoffers te maken kunnen hebben met het feit dat Venus (vanwege het klimaat aldaar. Doh!) niet bewoonbaar is voor mensen? De winden die met 300 kilometer per uur vloeibaar lood in je gezicht zouden blazen, de regenbuien met zwavelzuur of eh...het gigantische percentage Co2 in de atmosfeer?
Maar ja, hoeveel vermogen tot nadenken kun je toeschrijven aan iemand die eigenaar is van de website Burnmorecoal (klik) en fans oproept hem financieel te steunen zodat hij de Amerikaanse economie kan redden door meer kolen te laten verbranden. Schone kolen dan met name. Toevallig ben ik als kind wel eens in een kolenmijn geweest. Erg schoon zijn kolen niet, kan ik u vertellen. 'Ja maar als de zon niet schijnt heb je niets aan zonne-energie en als de wind niet waait niets aan windmolens!'
Nieuwtje: sinds enige tijd is de mens in staat om gewonnen energie op te slaan. In batterijen. In auto's heet zo'n batterij een 'accu'. Nog een weetje: kolen die je niet hebt kun je niet verbranden. Elk jaar meer kolen uit de Aarde halen dan de planeet kan produceren en hopen dat het vanzelf goedkomt is geen praktisch beleidsplan.
Wat de economie en werkgelegenheid betreft: al enige tijd zijn er meer Amerikanen werkzaam in de productie van zonnepanelen dan in kolenmijnen. Uit het oogpunt van werkgelegenheid en economie zou je dus - als het je daar écht om gaat tenminste - beter kunnen oproepen om meer te investeren in die bedrijfstak dan in het stimuleren van een archaïsche manier van energiewinning als kolen stoken.
================================================
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Goed nieuws vind ik dat deze wereld nog echte helden kent. Mensen als Sir Nicholas Winton bijvoorbeeld. In zijn eentje redde hij honderden kinderen uit de klauwen van de nazi's en wist dat gegeven tientallen jaren geheim te houden. Tot zijn vrouw zijn administratie vond en de papieren doorspeelde aan de BBC. Hier het vervolg op die actie:
Billy dat Kat in 'zijn' tuin:
De lolcat van deze week is een vraag
die mij al langere tijd bezig houdt:
'Als wapenregulering criminelen er niet van weerhoudt
aan wapens te komen,
hoe voorkomt controle op drugs dan
dat criminelen aan drugs komen?'
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
