Wat mij opvalt aan politieke partijen die het woord 'Democratie' in de naam voeren is dat zij eigenlijk helemaal niet zo'n fan zijn van democratie. Zoals partijen die met trots het woord 'Vrijheid' voeren in de naam maar in de praktijk die vrijheid alleen maar wenselijk achten voor zichzelf en hun aanhangers. Idem dito voor politieke partijen die zich 'Christelijk' noemen maar die een pittig standje van Jezus zouden krijgen als Hij hun beleid zou bekijken.
De VVD ('Volkspartij voor Vrijheid en Democratie') vertegenwoordigt vooral dat deel van het volk dat minimaal tweemaal modaal ontvangt, beperkt met overtuiging de vrijheid voor gepensioneerden, ouderen, studenten en gehandicapten. Maar dan is de VVD zeker wel voor directe inspraak van 'het volk' in de vorm van referenda. Toch? Nou nee, de VVD is faliekant tégen burgers die de regering rechtstreeks laten weten wat zij ergens van vinden. Hier is wat de VVD op eigen website meldt over democratie: https://www.vvd.nl/pijlers/zuinig-zijn-op-onze-democratie/
'In veel landen heersen corrupte politici dus we moeten zuinig zijn op democratie.' Maar wat democratie volgens de VVD is of waarom zoveel VVD'ers corrupt (klik) blijken te zijn? Die vraag wordt door de VVD niet beantwoord.
Het CDA dat het doodleuk prima vindt dat kinderen die niet in Nederland zijn geboren worden 'terug'gestuurd naar een land waar zij nog nooit zijn geweest en waar hen een onzeker lot wacht. Maar dan opeens van mening verandert. Of toch maar niet. Het gaat om een totaal van 700 kinderen die eventueel vallen onder het zogeheten Kinderpardon. 700. In heel Nederland. Alleen al in Amsterdam kwamen vorig jaar zo'n 600 buitenlanders binnen om baantjes in te pikken, belastingvoordeel te krijgen en met voorrang woningen bewonen. Maar ja, dat waren Amerikanen. Dan mag dat opeens.
Of Geert Wilders van de Partij voor de Vrijheid die wil dat godsdienstvrijheid geldt voor iedereen. Die Jood of Christen is. Ook roept hij graag dat hij voor democratie is 'met stemrecht voor iedereen'. Maar wist u bijvoorbeeld dat vrouwen, joden en gehandicapten geen lid kunnen worden van de PVV?
Thierry Baudet bijvoorbeeld die heel hard riep 'We zijn bedonderd!' toen bleek dat een meerderheid van de Tweede Kamer zich schaarde achter het Marrakesh-pact. 'Dat heet nu 'democratie', meneer Baudet: als een meerderheid van de volksvertegenwoordigers ergens voor stemt waar een minderheid tegen is betekent dat niet dat die minderheid 'monddood' is gemaakt en geen 'vrijheid van meningsuiting' meer heeft. Het is simpelweg hoe het democratisch proces werkt.
Maar ja, hij heeft binnen zijn eigen partij - het Forum voor 'Democratie' - al besloten dat hij alleenheerser is en de leden absoluut geen inspraak mogen hebben in de besluitvoering. Voor wie het echt weten wil (en niet alleen iets naroept dat op Facebook te lezen was) is hier een filmpje met uitleg over het Migratiepact. Samenvattend: het is een verdrag bedoeld om een einde te maken aan de chaos rond migratie. Nu is er namelijk nog vrijwel niets officieel geregeld. Na ondertekening van het verdrag wel:
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
woensdag, januari 30, 2019
dinsdag, januari 29, 2019
Goed nieuws en kattenlog
Goed nieuws is dat er een oplossing is voor het verwerken van puin van gesloopte huizen en andere gebouwen: het stenen afval kan worden hergebruikt! Een bedrijf uit Venlo bedacht hoe.
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
De lolcat van deze week:
'Waarom het juiste moment afwachten
als je het zelf kunt creëren?'
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
zondag, januari 27, 2019
De week voorbij
Het hele Brexit-gebeuren doet mij denken aan een kind van zestien dat niet meer wil luisteren naar de ouders en daarom wegloopt van huis. Om pas een paar dagen later te beseffen dat het weliswaar niet wil leven onder ouders die zeggen wat je moet doen maar geen idee heeft hoe het dan wél wil leven. Het kind heeft er namelijk nog geen seconde goed over nagedacht. Inmiddels kan het kind niet terug naar de ouders zonder gezichtsverlies te lijden.
Vrij normaal gedrag voor tieners (pas rond je 24ste zijn de hersenen volgroeid. Tot die tijd is het behelpen.) maar volwassenen zouden beter moeten weten. Hoe dan ook: een uittreden van Groot-Britannië uit de Europese Unie zal niet makkelijk gaan en een hoop hoofdbrekens (en geld (klik)!) gaan kosten.
Maandag hartverscheurend (viel wel mee hoor, ik overdrijf een beetje) via de chat afscheid genomen van een vriendin die op vakantie ging en daarna lekker hard gewerkt op kantoor, vooralsnog in het 'oude' boekhoudsysteem.
Op tijd naar huis en thuis gewacht op de komst van mijn lieve tante uit Den Haag. Zij was keurig op tijd en samen maakten wij onze opwachting bij de jaarlijkse 'Avond met de Partners' van mijn vrijmetselaarsloge. Het werd een heuglijke avond en bovendien was er lekker eten!
Als kers op de taart bleef tante logeren.
Dinsdag een beetje uitgeslapen, voor zover dat lukte met bouwvakkers die vroeg in de morgen kwamen breken en slopen in de woning die leegstaat sinds het overlijden van een buurman. De tuin had zich in een winters kleedje gehuld:
Samen met tante een hapje gegeten en vervolgens een bezoek gebracht aan de bank en aan de supermarkt. Een uurtje gewerkt als Secretaris en diverse mensen per e-mail van repliek gediend. Vervolgens was de tijd weer daar om pizza te bakken voor een buurvrouw en mijzelf.
O, en deze dag was het precies tien jaar geleden dat ik voor het eerst een berichtje plaatste op Twitter (klik). O, en deze dag publiceerde ik weblogstukje nummer 4444. Geinig, niet?
Een vriend die die avond kwam was blij dat er nog een stuk pizza over was. Had deze avond natuurlijk gekke dingen kunnen doen als televisie kijken of zo maar met een vriend kletsen en koffie drinken vind ik gewoon leuker.
Woensdag deelde ik de bus naar het werk met twee collega's. Even later bleek dat het op kantoor niet heel erg warm was: het verwarmingssysteem (iets met gekookt water dat als onderdeel van het bierbrouwproces door buizen in het pand wordt gepompt, geregeld door een sensor die in de gaten houdt wat de buitentemperatuur is.) werkte niet naar behoren.
Dan is het hebben van een zittend beroep geen voordeel. Bij een vriend die avond kon ik even warm worden en zuurkool met rookworst eten. Mjammie!
Donderdag deelde ik de bus met een buurman en was het de tweede lesdag in omgaan met het nieuwe boekhoudsysteem. Het heeft nog wat voeten in de aarde maar ziet er veelbelovend uit! De dame die instructie kwam geven hield haar jas maar aan want het was nog steeds behoorlijk koud op kantoor.
's Avonds thuis wat kleine huishoudklusjes opgeknapt en vroeg naar bed.
Vrijdagmorgen wachtte ik op een paar heren die mij de moderne tijd in zouden komen loodsen door mijn woning te voorzien van centrale verwarming. Wat er vervolgens precies gebeurde kunt u hier (klik) lezen. Samenvatting: de radiatoren hangen aan de muur maar zijn nog niet aangesloten. Dat gebeurt 'hopelijk over een paar weken.'
Iets na twaalf uur was ik toch maar op het werk maar daar was het nog steeds niet warm. Nadat een monteur was geweest werd het iets warmer. Dat vierden wij tijdens de vrijdagmiddagborrel. Terwijl ik aan het bier zat kregen wij visite van de DJ die die avond een optreden had bij de buren. Ik herkende hem direct: wij zaten in dezelfde schoolklas. 40 Jaar geleden. Leuk, niet?
Daarna was ik net op tijd om het begin van een bijzondere avond mee te maken: er werden gedichten voorgedragen, liedjes gezongen en gitaar gespeeld.
Zonder duidelijke scheidingslijn tussen artiesten en publiek.
Zaterdag was in het nieuws dat het 2-jarige Spaanse jongetje Julen was gevonden. Helaas overleden nadat hij twee weken geleden in een ruim 70 meter diepe put viel. Duizenden mensen rouwen en leven mee met de ouders. Want dit verhaal spreekt mensen aan. Een paar honderd doden bij een dambreuk in Brazilië wekt minder sympathie. Dat er ook deze dag ruim 30.000 mensen zijn gestorven door voedseltekort is helaas 'normaal' geworden, wordt niet meer gemeld in nieuwsberichten want is geen nieuws meer.
Wel nieuws is dat in Venezuela een oppositieleider zichzelf zonder verkiezingen unaniem heeft uitgeroepen tot nieuwe president. 'Weg met de dictator en leve de democratie, ik roep mijzelf unaniem uit tot ongekozen president!' Ik vind daar wat van.
Overig opvallend nieuws is de beëindiging van de 'shutdown' van het Amerikaanse overheidsapparaat. Het is president Trump niet gelukt om het Amerikaanse volk (in de 'persoon' van het Huis van Afgevaardigden) in gijzeling te nemen met een poging tot chantage: 'Als jullie mij niet miljarden geven voor de bouw van een muur aan de Mexicaanse grens zal ik een miljoen ambtenaren laten omkomen van de honger.' Zelfs een flink deel van zijn grootste 'MAGA' fans vonden dat Trump hiermee te ver ging.
O ja, ik ging naar de kapper.
Voor de avond stond er een paar uurtjes genieten in een theaterzaal gepland maar ik voelde mij zo moe en zwak dat ik besloot thuis te blijven. Met strijkgoed en een BTW-aangifte te verwerken. Dat dan weer wel.
Zondag nam ik tijd voor een paar huishoudelijke klusjes en had ik een vriend op visite. Gezellig! Bij de supermarkt sprak ik even met een buurman en onderweg naar huis sprak ik een buurvrouw. Leuk buurtje, waar ik woon.
's Avonds even gewerkt voor de maandagavondclub en het een en ander aan mijn persoonlijke administratie gedaan. Daarnaast kwam de uitslag van mijn DNA-test binnen. Dat ik Indonesisch bloed had wist ik al omdat mijn moeder er vandaan komt. Over mijn biologische vader was wat onduidelijkheid maar waarschijnlijk was hij een Duitser uit Hamburg en - gezien zijn achternaam - vermoedelijk van Poolse komaf. De test kostte mij een paar tientjes die ik graag neertelde om wat duidelijkheid te krijgen. In plaats daarvan kwamen er een paar vragen naar boven. Hoe kom ik bijvoorbeeld aan Iers bloed?
Het Engelstalig stuk van deze week: https://terrebelius.blogspot.com/2019/01/a-positive-world-brexit-and-helping.html
'Beautiful Tango' van Hindi Zahra is de muziek van deze week:
Deze week staan wij stil bij het overlijden van Koos Andriessen, Eli Asser en Michel Legrand
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Vrij normaal gedrag voor tieners (pas rond je 24ste zijn de hersenen volgroeid. Tot die tijd is het behelpen.) maar volwassenen zouden beter moeten weten. Hoe dan ook: een uittreden van Groot-Britannië uit de Europese Unie zal niet makkelijk gaan en een hoop hoofdbrekens (en geld (klik)!) gaan kosten.
Maandag hartverscheurend (viel wel mee hoor, ik overdrijf een beetje) via de chat afscheid genomen van een vriendin die op vakantie ging en daarna lekker hard gewerkt op kantoor, vooralsnog in het 'oude' boekhoudsysteem.
Vriesweer kan mooie beelden opleveren:
Bij de winterse ochtendzon ziet zo de ingang
van de brouwerij er uit:
Als kers op de taart bleef tante logeren.
Dinsdag een beetje uitgeslapen, voor zover dat lukte met bouwvakkers die vroeg in de morgen kwamen breken en slopen in de woning die leegstaat sinds het overlijden van een buurman. De tuin had zich in een winters kleedje gehuld:
Samen met tante een hapje gegeten en vervolgens een bezoek gebracht aan de bank en aan de supermarkt. Een uurtje gewerkt als Secretaris en diverse mensen per e-mail van repliek gediend. Vervolgens was de tijd weer daar om pizza te bakken voor een buurvrouw en mijzelf.
O, en deze dag was het precies tien jaar geleden dat ik voor het eerst een berichtje plaatste op Twitter (klik). O, en deze dag publiceerde ik weblogstukje nummer 4444. Geinig, niet?
Een vriend die die avond kwam was blij dat er nog een stuk pizza over was. Had deze avond natuurlijk gekke dingen kunnen doen als televisie kijken of zo maar met een vriend kletsen en koffie drinken vind ik gewoon leuker.
Woensdag deelde ik de bus naar het werk met twee collega's. Even later bleek dat het op kantoor niet heel erg warm was: het verwarmingssysteem (iets met gekookt water dat als onderdeel van het bierbrouwproces door buizen in het pand wordt gepompt, geregeld door een sensor die in de gaten houdt wat de buitentemperatuur is.) werkte niet naar behoren.
Dan is het hebben van een zittend beroep geen voordeel. Bij een vriend die avond kon ik even warm worden en zuurkool met rookworst eten. Mjammie!
Donderdag deelde ik de bus met een buurman en was het de tweede lesdag in omgaan met het nieuwe boekhoudsysteem. Het heeft nog wat voeten in de aarde maar ziet er veelbelovend uit! De dame die instructie kwam geven hield haar jas maar aan want het was nog steeds behoorlijk koud op kantoor.
's Avonds thuis wat kleine huishoudklusjes opgeknapt en vroeg naar bed.
Vrijdagmorgen wachtte ik op een paar heren die mij de moderne tijd in zouden komen loodsen door mijn woning te voorzien van centrale verwarming. Wat er vervolgens precies gebeurde kunt u hier (klik) lezen. Samenvatting: de radiatoren hangen aan de muur maar zijn nog niet aangesloten. Dat gebeurt 'hopelijk over een paar weken.'
Iets na twaalf uur was ik toch maar op het werk maar daar was het nog steeds niet warm. Nadat een monteur was geweest werd het iets warmer. Dat vierden wij tijdens de vrijdagmiddagborrel. Terwijl ik aan het bier zat kregen wij visite van de DJ die die avond een optreden had bij de buren. Ik herkende hem direct: wij zaten in dezelfde schoolklas. 40 Jaar geleden. Leuk, niet?
De brouwzaal wordt voortdurend netjes schoongehouden:
Daarna was ik net op tijd om het begin van een bijzondere avond mee te maken: er werden gedichten voorgedragen, liedjes gezongen en gitaar gespeeld.
Zonder duidelijke scheidingslijn tussen artiesten en publiek.
Zaterdag was in het nieuws dat het 2-jarige Spaanse jongetje Julen was gevonden. Helaas overleden nadat hij twee weken geleden in een ruim 70 meter diepe put viel. Duizenden mensen rouwen en leven mee met de ouders. Want dit verhaal spreekt mensen aan. Een paar honderd doden bij een dambreuk in Brazilië wekt minder sympathie. Dat er ook deze dag ruim 30.000 mensen zijn gestorven door voedseltekort is helaas 'normaal' geworden, wordt niet meer gemeld in nieuwsberichten want is geen nieuws meer.
Wel nieuws is dat in Venezuela een oppositieleider zichzelf zonder verkiezingen unaniem heeft uitgeroepen tot nieuwe president. 'Weg met de dictator en leve de democratie, ik roep mijzelf unaniem uit tot ongekozen president!' Ik vind daar wat van.
Overig opvallend nieuws is de beëindiging van de 'shutdown' van het Amerikaanse overheidsapparaat. Het is president Trump niet gelukt om het Amerikaanse volk (in de 'persoon' van het Huis van Afgevaardigden) in gijzeling te nemen met een poging tot chantage: 'Als jullie mij niet miljarden geven voor de bouw van een muur aan de Mexicaanse grens zal ik een miljoen ambtenaren laten omkomen van de honger.' Zelfs een flink deel van zijn grootste 'MAGA' fans vonden dat Trump hiermee te ver ging.
O ja, ik ging naar de kapper.
Voor de avond stond er een paar uurtjes genieten in een theaterzaal gepland maar ik voelde mij zo moe en zwak dat ik besloot thuis te blijven. Met strijkgoed en een BTW-aangifte te verwerken. Dat dan weer wel.
Zondag nam ik tijd voor een paar huishoudelijke klusjes en had ik een vriend op visite. Gezellig! Bij de supermarkt sprak ik even met een buurman en onderweg naar huis sprak ik een buurvrouw. Leuk buurtje, waar ik woon.
's Avonds even gewerkt voor de maandagavondclub en het een en ander aan mijn persoonlijke administratie gedaan. Daarnaast kwam de uitslag van mijn DNA-test binnen. Dat ik Indonesisch bloed had wist ik al omdat mijn moeder er vandaan komt. Over mijn biologische vader was wat onduidelijkheid maar waarschijnlijk was hij een Duitser uit Hamburg en - gezien zijn achternaam - vermoedelijk van Poolse komaf. De test kostte mij een paar tientjes die ik graag neertelde om wat duidelijkheid te krijgen. In plaats daarvan kwamen er een paar vragen naar boven. Hoe kom ik bijvoorbeeld aan Iers bloed?
'Beautiful Tango' van Hindi Zahra is de muziek van deze week:
Deze week staan wij stil bij het overlijden van Koos Andriessen, Eli Asser en Michel Legrand
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
vrijdag, januari 25, 2019
Een Kus (een #verhaaltje)
Er waren geen woorden
die de stilte konden verdringen
en een handgebaar leek niet voldoende.
Hij zocht in zijn geheugen
en toen in zijn muziekcollectie.
De gekozen muziek raakte de juiste snaar
want zij reageerde met een glimlach
en een kus.
==========================================
Meer lezen? http://bravenewbooks.nl/terrenceweijnschenk
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
die de stilte konden verdringen
en een handgebaar leek niet voldoende.
Hij zocht in zijn geheugen
en toen in zijn muziekcollectie.
De gekozen muziek raakte de juiste snaar
want zij reageerde met een glimlach
en een kus.
==========================================
Meer lezen? http://bravenewbooks.nl/terrenceweijnschenk
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
woensdag, januari 23, 2019
Gelukszoekers!
Nederland telt zo'n 150.000 zogeheten 'gelukszoekers': mensen die hun geboorteland verlaten in de hoop op verbetering van leefsituatie in een ander land. Mensen die PVV stemmen zitten nu te glunderen: 'Zie je wel, Nederland stikt van de buitenlandse gelukszoekers! Geert heeft gewoon gelijk!' Ik moet de aanhangers van de Grote Geblondeerde Gedoger helaas teleurstellen want de 150.000 mensen die jaarlijks hun geluk elders beproeven zijn gewoon geboren in Nederland. Allemaal.
Deels zijn het kinderen van mensen die ooit kwamen werken in Nederland omdat Nederlanders zelf doorgaans te lui zijn om straten te vegen, vuilnis op te halen en in fabrieken te werken. Het grootste deel bestaat echter uit ontevreden 'Henk en Ingrid's': mensen die Nederland verlaten om economische en sociale redenen. Best grappig eigenlijk dat mensen gelukszoekers worden omdat zij het gevoel hebben overspoeld te worden door gelukszoekers... Lees hier het hele - en genuanceerde! - verhaal. http://www.flipvandyke.nl/2013/02/loopt-nederland-leeg-record-emigratie/
Waar ligt eigenlijk de grens? Bij de provinciegrens? Bij de stadsgrens?
Wat vindt u: mogen alleen Nederlanders en Belgen hun geluk beproeven in het buitenland (of daar een uitkering ontvangen wanneer hun plan minder gunstig uitpakt) of gunnen wij dat ook anderen? Als u dat inderdaad vindt ben ik ook heel benieuwd waarom u dat vindt.
=====================================================================
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Deels zijn het kinderen van mensen die ooit kwamen werken in Nederland omdat Nederlanders zelf doorgaans te lui zijn om straten te vegen, vuilnis op te halen en in fabrieken te werken. Het grootste deel bestaat echter uit ontevreden 'Henk en Ingrid's': mensen die Nederland verlaten om economische en sociale redenen. Best grappig eigenlijk dat mensen gelukszoekers worden omdat zij het gevoel hebben overspoeld te worden door gelukszoekers... Lees hier het hele - en genuanceerde! - verhaal. http://www.flipvandyke.nl/2013/02/loopt-nederland-leeg-record-emigratie/
Waar ligt eigenlijk de grens? Bij de provinciegrens? Bij de stadsgrens?
(klikken=vergroten)
Wat vindt u: mogen alleen Nederlanders en Belgen hun geluk beproeven in het buitenland (of daar een uitkering ontvangen wanneer hun plan minder gunstig uitpakt) of gunnen wij dat ook anderen? Als u dat inderdaad vindt ben ik ook heel benieuwd waarom u dat vindt.
=====================================================================
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
dinsdag, januari 22, 2019
Goed nieuws en kattenlog
Heeft u thuis ook een voerbak waar de hond of kat van de buren wel eens uit komt eten zodat uw eigen huisdier niets meer te eten heeft? Iemand heeft daar wat op gevonden! Maak kennis met de Mookkie:
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Deze koudere dagen zit Billy de Kat graag binnen:
De lolcat van deze week:
'Wat als de VS waren gestopt met
het binnenlaten van immigranten
200 jaar geleden?'
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
zondag, januari 20, 2019
De week voorbij
Na jarenlang gewend te zijn om voortdurend met anderen te overleggen, rekening te houden met hun wensen en voorkeuren vind ik het moeilijk om beslissingen te nemen, uitsluitend na overleg met mijzelf. Het lijkt redelijk ideaal, alleen aan jezelf rekenschap te moeten geven, maar het is niet wat ik gewend was en dus heb ik er moeite mee. Heeft u misschien tips voor mij?
Maandag was het een wat hectische dag op kantoor maar niets dat ik niet aankan gelukkig. Dit zag ik bij het uitstappen uit de bus die morgen:
Zomaar opeens werd de dag nog wat hectischer (is dat een woord?) toen ik gehoor gaf aan de oproep een uurtje vroeger naar de Loge te komen om in te vallen als Commissielid tijdens een ingelaste vergadering die ik ook nog mocht notuleren. Direct daarna volgde een reguliere bijeenkomst die ik als Secretaris ook mocht notuleren:
'Terwijl de een niets kan met het begrip 'innerlijke groei', ziet de ander wel de weg die achter hem ligt maar heeft hij geen idee wat er achter de volgende bocht op zijn pad ligt. Laten wij niet elkaars leraar maar elkaars reisgezel zijn.' In het gebouw beklommen wij deze trappen:
De bijeenkomst werd gevolgd door nóg een vergadering waar ik ook het verslag van mocht verzorgen. Al met al was ik even na middernacht thuis. Eerst even mijn verwarmde rivierstenen van de gaskachel naar mijn bed verplaatsen en een half uurtje later in een lekker warm bed stappen:
Dinsdag mocht ik samen met onze boekhouder bij hem op kantoor werken aan de jaarcijfers van de brouwerij en was maar net op tijd terug op de brouwerij voor een evaluatiegesprek met de directeur. Bij het reizen maakte ik gebruik van de onlangs opgeleverde Noord/Zuidlijn:
Wij hadden beiden een paar verbeterpuntjes voor de ander en konden na het gesprek elkaar amicaal een stevige handdruk geven. Twee keer zelfs.
Thuis even bij een buurvrouw langs. Zij voorzag mij van koffie en een hapje te eten. Lief! Weer thuis 'even' een stuk of twintig mailtjes versturen, vooral uit hoofde van mijn functie bij de maandagavondclub en rond elf uur mijn bedje in.
Woensdag heerlijk uitgeslapen, koffie gedronken met een buurvrouw en daarna een proefritje gemaakt op een elektrische fiets. 'Ook met uw geringe lengte moet dat makkelijk gaan hoor, meneer!' Dat bleek toch tegen te vallen want de betreffende fiets is gemaakt voor mensen met een minimum lengte van 1.50m. Laat ik toch 1.40m zijn. Toch lief dat de vertegenwoordiger van het fietsverkoopbedrijf de tijd en de moeite nam om mij bij te staan in mijn pogingen de benen rond te krijgen terwijl ik op het apparaat zat te wiebelen.
Was wel een beetje teleurgesteld maar wat niet gaat dat gaat nu eenmaal niet. Ik wijdde mij dus maar aan het huishouden, het schrijven van een paar stukjes tekst, het verder uitwerken van notulen en wat dies meer zij. Spelen met de kat bijvoorbeeld. Altijd leuk.
Net als pizza eten bij mijn favoriete pizzeria. Een traktatie van een vriend. Op de foto is hij niet onbeleefd aan het appen of zo maar zoekt hij zijn camera-app teneinde een foto van zijn eetpartner van die avond te maken:
Thuis nog even een kopje thee met een buurvrouw en daarna een uurtje gewerkt voor de Loge.
Donderdag wat wiebelig maar toch maar naar kantoor want een vertegenwoordigster van het nieuwe boekhoudpakket kwam helpen bij het inrichten daarvan. Erg interessant (Zij vroeg nog: 'Hoe red jij het eigenlijk om te doen wat je allemaal doet voor het bedrijf want in maar drie werkdagen is dat toch helemaal niet mogelijk?') maar mijn lichaam gaf aan dat ik toch maar beter naar huis kon gaan om in bed te gaan liggen rillen. Dat in een kantoorstoel doen is minder praktisch.
Ook jammer want die avond stond voor mij een optreden gepland op een feest in Delft. Dat ik dus helaas moest afzeggen en waarover ik vast iets interessants had kunnen schrijven op deze plek.
Vrijdag flink uitgeslapen maar nog steeds wiebelig. Rustig aan gedaan dus. Een buurvrouw kwam met een versterkende thee aanzetten en ik deed een was, ruimde mijn kledingkast uit,
maakte de kookplaat schoon en nog zo wat van die klusjes. Deed bijna niets dus. Ook wel eens goed. 's Avonds nog een pot thee met een buurvrouw
genuttigd terwijl wij samen de finale van De Slimste Mens keken. Daarna zette ik mij aan de strijk.
Zaterdag waren mijn zoon en ik op bezoek bij zijn moeder in de instelling waar zij woont. Onderweg passeert de tram dan de Amstel:
Wij zagen en hoorden haar lachen en dat is altijd goed. Terwijl zoonlief een tentamenperiode in gaat hebben wij afgesproken elkaar over een paar weken weer te zien. Onderweg naar huis kocht ik een en ander ten behoeve van klussen in huis. Dit jaar ga ik niet op vakantie (nou ja, misschien een weekendje weg of zo) en verwacht ik dus een beetje geld over te houden. Dat wil ik stoppen in het onderhouden en verfraaien van mijn woning.
Thuis een pot thee gedeeld met een buurvrouw (ja, ik zie mijn buurvrouwen vaker dan sommigen hun partner) en mij aan het werk gezet voor de Loge en mijn eigen huishouden. Daar was wat extra tijd voor want een avondje kroeg ging niet door.
Zondag enigszins verfrist wakker geworden en aan de gang gegaan met klussen: gaten geboord ten behoeve van een verbreding van een vensterbank met name. Hier een paar gefabriceerde gaatjes met daarin alvast de pluggen:
Maar ook de plantjes water gegeven en zo. Ook een paar uurtjes gewerkt voor de maandagavond club, een paar telefoontjes gepleegd, een handwas gedaan en een pot koffie leeggedronken met een buurvrouw.
In de serie 'onbekende helden' dit keer Vasili Arkhipov, de commandant van een Russische onderzeeër die op het dieptepunt van de Cubacrisis weigerde akkoord te gaan met een voorstel om een Amerikaans schip te bestoken met nucleaire wapens. Daarmee voorkwam hij dat onze planeet jarenlang onbewoonbaar zou zijn na het over en weer afwerpen van kernwapens tussen de Russen en de Amerikanen.
Het Engelstalige stukje van deze week: https://terrebelius.blogspot.com/2019/01/we-are-easily-fooled.html
De muziek van deze week komt van David Bowie. Hier is 'Eight Line Poem':
Deze week staan wij stil bij het overlijden van Carol Channing en Windsor Davies
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Maandag was het een wat hectische dag op kantoor maar niets dat ik niet aankan gelukkig. Dit zag ik bij het uitstappen uit de bus die morgen:
Zomaar opeens werd de dag nog wat hectischer (is dat een woord?) toen ik gehoor gaf aan de oproep een uurtje vroeger naar de Loge te komen om in te vallen als Commissielid tijdens een ingelaste vergadering die ik ook nog mocht notuleren. Direct daarna volgde een reguliere bijeenkomst die ik als Secretaris ook mocht notuleren:
'Terwijl de een niets kan met het begrip 'innerlijke groei', ziet de ander wel de weg die achter hem ligt maar heeft hij geen idee wat er achter de volgende bocht op zijn pad ligt. Laten wij niet elkaars leraar maar elkaars reisgezel zijn.' In het gebouw beklommen wij deze trappen:
De bijeenkomst werd gevolgd door nóg een vergadering waar ik ook het verslag van mocht verzorgen. Al met al was ik even na middernacht thuis. Eerst even mijn verwarmde rivierstenen van de gaskachel naar mijn bed verplaatsen en een half uurtje later in een lekker warm bed stappen:
Dinsdag mocht ik samen met onze boekhouder bij hem op kantoor werken aan de jaarcijfers van de brouwerij en was maar net op tijd terug op de brouwerij voor een evaluatiegesprek met de directeur. Bij het reizen maakte ik gebruik van de onlangs opgeleverde Noord/Zuidlijn:
Wij hadden beiden een paar verbeterpuntjes voor de ander en konden na het gesprek elkaar amicaal een stevige handdruk geven. Twee keer zelfs.
Thuis even bij een buurvrouw langs. Zij voorzag mij van koffie en een hapje te eten. Lief! Weer thuis 'even' een stuk of twintig mailtjes versturen, vooral uit hoofde van mijn functie bij de maandagavondclub en rond elf uur mijn bedje in.
Woensdag heerlijk uitgeslapen, koffie gedronken met een buurvrouw en daarna een proefritje gemaakt op een elektrische fiets. 'Ook met uw geringe lengte moet dat makkelijk gaan hoor, meneer!' Dat bleek toch tegen te vallen want de betreffende fiets is gemaakt voor mensen met een minimum lengte van 1.50m. Laat ik toch 1.40m zijn. Toch lief dat de vertegenwoordiger van het fietsverkoopbedrijf de tijd en de moeite nam om mij bij te staan in mijn pogingen de benen rond te krijgen terwijl ik op het apparaat zat te wiebelen.
Was wel een beetje teleurgesteld maar wat niet gaat dat gaat nu eenmaal niet. Ik wijdde mij dus maar aan het huishouden, het schrijven van een paar stukjes tekst, het verder uitwerken van notulen en wat dies meer zij. Spelen met de kat bijvoorbeeld. Altijd leuk.
Net als pizza eten bij mijn favoriete pizzeria. Een traktatie van een vriend. Op de foto is hij niet onbeleefd aan het appen of zo maar zoekt hij zijn camera-app teneinde een foto van zijn eetpartner van die avond te maken:
Thuis nog even een kopje thee met een buurvrouw en daarna een uurtje gewerkt voor de Loge.
Donderdag wat wiebelig maar toch maar naar kantoor want een vertegenwoordigster van het nieuwe boekhoudpakket kwam helpen bij het inrichten daarvan. Erg interessant (Zij vroeg nog: 'Hoe red jij het eigenlijk om te doen wat je allemaal doet voor het bedrijf want in maar drie werkdagen is dat toch helemaal niet mogelijk?') maar mijn lichaam gaf aan dat ik toch maar beter naar huis kon gaan om in bed te gaan liggen rillen. Dat in een kantoorstoel doen is minder praktisch.
Ook jammer want die avond stond voor mij een optreden gepland op een feest in Delft. Dat ik dus helaas moest afzeggen en waarover ik vast iets interessants had kunnen schrijven op deze plek.
Vrijdag flink uitgeslapen maar nog steeds wiebelig. Rustig aan gedaan dus. Een buurvrouw kwam met een versterkende thee aanzetten en ik deed een was, ruimde mijn kledingkast uit,
maakte de kookplaat schoon en nog zo wat van die klusjes. Deed bijna niets dus. Ook wel eens goed. 's Avonds nog een pot thee met een buurvrouw
genuttigd terwijl wij samen de finale van De Slimste Mens keken. Daarna zette ik mij aan de strijk.
Zaterdag waren mijn zoon en ik op bezoek bij zijn moeder in de instelling waar zij woont. Onderweg passeert de tram dan de Amstel:
Wij zagen en hoorden haar lachen en dat is altijd goed. Terwijl zoonlief een tentamenperiode in gaat hebben wij afgesproken elkaar over een paar weken weer te zien. Onderweg naar huis kocht ik een en ander ten behoeve van klussen in huis. Dit jaar ga ik niet op vakantie (nou ja, misschien een weekendje weg of zo) en verwacht ik dus een beetje geld over te houden. Dat wil ik stoppen in het onderhouden en verfraaien van mijn woning.
Thuis een pot thee gedeeld met een buurvrouw (ja, ik zie mijn buurvrouwen vaker dan sommigen hun partner) en mij aan het werk gezet voor de Loge en mijn eigen huishouden. Daar was wat extra tijd voor want een avondje kroeg ging niet door.
Zondag enigszins verfrist wakker geworden en aan de gang gegaan met klussen: gaten geboord ten behoeve van een verbreding van een vensterbank met name. Hier een paar gefabriceerde gaatjes met daarin alvast de pluggen:
Hier de nagenoeg antieke klopboormachine
waarmee ik de klus klaarde:
Maar ook de plantjes water gegeven en zo. Ook een paar uurtjes gewerkt voor de maandagavond club, een paar telefoontjes gepleegd, een handwas gedaan en een pot koffie leeggedronken met een buurvrouw.
In de serie 'onbekende helden' dit keer Vasili Arkhipov, de commandant van een Russische onderzeeër die op het dieptepunt van de Cubacrisis weigerde akkoord te gaan met een voorstel om een Amerikaans schip te bestoken met nucleaire wapens. Daarmee voorkwam hij dat onze planeet jarenlang onbewoonbaar zou zijn na het over en weer afwerpen van kernwapens tussen de Russen en de Amerikanen.
Het Engelstalige stukje van deze week: https://terrebelius.blogspot.com/2019/01/we-are-easily-fooled.html
De muziek van deze week komt van David Bowie. Hier is 'Eight Line Poem':
Deze week staan wij stil bij het overlijden van Carol Channing en Windsor Davies
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
vrijdag, januari 18, 2019
Vijf uur (een #verhaaltje)
Bij wijze van experiment een iets ander verhaaltje dan u als vaste lezer van mij gewend bent. Dit schreef ik in de stijl van de schrijver van een verhalenbundel die ik onlangs las. Voor mij een aardige vingeroefening.
===========================
Het was best een eind lopen vanaf het politiebureau naar huis. De volgende keer dat hij een woning kreeg toegewezen zou hij er op aandringen dat het dichterbij een politiebureau lag. Hij was wel aardig hoor, de agent die hem van straat had geplukt. Best knap voor iemand wiens (of is het 'wier'?) schoenen net zijn ondergekotst door een zuipschuit. Het was vast een leuke avond geweest in dat oud-Hollands etablissement waar pils drinken in hoger aanzien lag dan darten, getuige het feit dat de dartmat - zo heet de mat die voor het dartbord op de grond ligt nu eenmaal en ik zie geen reden die een andere naam te geven - in beslag werd genomen door een lelijk houten tafeltje waar drie stoelen bij stonden. Waarom er geen vierde stoel stond wist hij niet. Nochtans was daar voldoende ruimte voor. Hij zou het de barman eens vragen. Als hij zich ooit kon herinneren waar de kroeg was.
Hij lag nu net in bed met een kater. Nee, geen mannetjespoes natuurlijk maar dat nare gevoel waar je zo graag van af wil dat je weer gaat drinken. Jammer dat Big Pharma alcohol nog niet ontdekt heeft als anti-kater middel. Dat zou ze rijk maken!
De nieuwe buren wisten blijkbaar ook dat hij net in bed lag want boven zijn hoofd hoorde hij ze al heen en weer lopen. Zonder rekening te houden met het gebonk in zijn hoofd liepen zij te stampen van kamer naar kamer. In tegenstelling tot wat het naambordje bij de deur aangaf noemde hij ze 'De Stampertjes', naar de familie uit zijn favoriete boek 'Pluk van de Petteflet', een zeer ondergewaardeerd meesterwerk van de notoire kettingrookster Annie M.G. Schmidt. Hij had nooit geweten waar de letters 'M.G.' voor stonden en het kon hem ook niet schelen. Althans, dat maakte hij zichzelf wijs. In de praktijk was hij gewoon te lui om het op te zoeken. Terwijl dat dankzij Google waarschijnlijk maar een kleine moeite was. Maar ja, dat zou hij toch eerst zijn laptop moeten traceren. Die zou waarschijnlijk op zijn bureau staan, ingeklemd tussen een volle asbak aan de ene en een indrukwekkende hoeveelheid lege bierblikjes (zou er nog een halfvolle tussen staan? Hij kreeg bijna de neiging daar onderzoek naar te verrichten maar het gevoel in zijn hoofd hield hem in bed.) aan de andere kant.
Niet vergeten de wekker te zetten want de slijter op de hoek sluit al om vijf uur!
=========================================
Meer lezen? https://bravenewbooks.nl/terrenceweijnschenk
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
===========================
Het was best een eind lopen vanaf het politiebureau naar huis. De volgende keer dat hij een woning kreeg toegewezen zou hij er op aandringen dat het dichterbij een politiebureau lag. Hij was wel aardig hoor, de agent die hem van straat had geplukt. Best knap voor iemand wiens (of is het 'wier'?) schoenen net zijn ondergekotst door een zuipschuit. Het was vast een leuke avond geweest in dat oud-Hollands etablissement waar pils drinken in hoger aanzien lag dan darten, getuige het feit dat de dartmat - zo heet de mat die voor het dartbord op de grond ligt nu eenmaal en ik zie geen reden die een andere naam te geven - in beslag werd genomen door een lelijk houten tafeltje waar drie stoelen bij stonden. Waarom er geen vierde stoel stond wist hij niet. Nochtans was daar voldoende ruimte voor. Hij zou het de barman eens vragen. Als hij zich ooit kon herinneren waar de kroeg was.
Hij lag nu net in bed met een kater. Nee, geen mannetjespoes natuurlijk maar dat nare gevoel waar je zo graag van af wil dat je weer gaat drinken. Jammer dat Big Pharma alcohol nog niet ontdekt heeft als anti-kater middel. Dat zou ze rijk maken!
De nieuwe buren wisten blijkbaar ook dat hij net in bed lag want boven zijn hoofd hoorde hij ze al heen en weer lopen. Zonder rekening te houden met het gebonk in zijn hoofd liepen zij te stampen van kamer naar kamer. In tegenstelling tot wat het naambordje bij de deur aangaf noemde hij ze 'De Stampertjes', naar de familie uit zijn favoriete boek 'Pluk van de Petteflet', een zeer ondergewaardeerd meesterwerk van de notoire kettingrookster Annie M.G. Schmidt. Hij had nooit geweten waar de letters 'M.G.' voor stonden en het kon hem ook niet schelen. Althans, dat maakte hij zichzelf wijs. In de praktijk was hij gewoon te lui om het op te zoeken. Terwijl dat dankzij Google waarschijnlijk maar een kleine moeite was. Maar ja, dat zou hij toch eerst zijn laptop moeten traceren. Die zou waarschijnlijk op zijn bureau staan, ingeklemd tussen een volle asbak aan de ene en een indrukwekkende hoeveelheid lege bierblikjes (zou er nog een halfvolle tussen staan? Hij kreeg bijna de neiging daar onderzoek naar te verrichten maar het gevoel in zijn hoofd hield hem in bed.) aan de andere kant.
Niet vergeten de wekker te zetten want de slijter op de hoek sluit al om vijf uur!
=========================================
Meer lezen? https://bravenewbooks.nl/terrenceweijnschenk
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
woensdag, januari 16, 2019
Wij zitten vol tegenstrijdigheden
Het voornaamste argument tegen het dragen van de boerka is dat men het naar vindt iemand op straat tegen te komen die onherkenbaar is. Het voornaamste argument voor het uiterlijk van de traditionele Zwarte Piet is dat het fijn is als kinderen in de hulp van Sinterklaas niet meteen de zoon van de buurman herkennen. Dan vraag ik mij af: hoe kunnen mensen het tegelijkertijd leuk én vervelend vinden dat mensen onherkenbaar over straat lopen? Is dat niet een beetje dubbel?
Natuurlijk weet ik al langer dat mensen vaak dubbel zijn in hun bedoelingen. Zo vinden velen dat de overheid meer regels moet opleggen aan haar burgers (lees: 'anderen') én dat de overheid zich minder met de burgers (lees: 'mij') moet bemoeien.
Wij gaan er prat op onze kinderen 'een opvoedkundige tik' te geven maar spreken er schande van wanneer mensen uit andere culturen hun kinderen slaan als deel van de opvoeding.
Wij willen dat mensen die de wet overtreden keihard worden gestraft. Behalve wanneer wij zelf de wet overtreden.
Wij zijn er trots op dat Nederland keer op keer een van de beste landen blijkt om in te wonen én klagen vaak dat het 'zo slecht' gaat met Nederland dat wij overwegen te emigreren.
'Gratis geld' in de vorm van subsidies voor cultuur en werkloosheidsuitkeringen moet worden afgeschaft maar subsidie voor voetbal moet blijven 'want dat is cultuur' en 'gratis geld' in de vorm van bijvoorbeeld hypotheek rente aftrek en AOW moet blijven 'want zonder het gratis geld dat de overheid mij geeft kan ik niet leven'.
Ook vinden mensen dat de Nederlanders die vanwege de slechte economie vanuit Nederland naar het buitenland emigreerden groot gelijk hadden én dat mensen die vanwege de slechte economie in eigen land naar Nederland komen beter in eigen land kunnen blijven om daar de economie vooruit te helpen.
Over economie gesproken: mensen klagen graag over een tekort aan geld maar tegelijkertijd geven wij meer geld uit dan ooit aan koffiezetapparaten, weekendjes weg en sinterklaascadeaus.
Mensen vinden het heel normaal dat joden geen kerst vieren 'want dat is nu eenmaal hun cultuur' maar eisen dat moslims samen met ons kerst vieren 'want dat is nu eenmaal onze cultuur'. In het verlengde daarvan: moslims beledigen 'moet kunnen' maar joden beledigen is absoluut 'not done'.
Waarom zeggen wij 'Ach, het is nu eenmaal deel van hun cultuur.' wanneer joden dieren ritueel slachten maar vinden wij het kwalijk wanneer moslims dieren ritueel slachten?
Wij roepen 'Ach, wat zielig!' wanneer wij televisiebeelden zien van mensen die in tenten in de modder slapen én vinden het normaal om een paar tientjes per dag te betalen om te mogen slapen in tentjes in de modder. Al noemen wij dat 'kamperen'.
Egels en ezeltjes zijn zielig maar plofkippen en karbonaadjes vooral lekker.
Men zegt niets te maken te willen hebben met de EU en klaagt vervolgens geen stem te hebben in de EU.
Er zijn mensen die ontzettend veel haast hebben om bij de supermarkt te komen en als ze er eenmaal zijn rustig tien minuten telefonisch met een partner overleggen over welke soort groente bij de aardappelen moet komen.
Wij vinden dat tradities (zoals het Suikerfeest) van andere volken geen plaats verdienen in 'de Nederlandse cultuur' maar omarmen met liefde tradities van andere volken zoals 'Halloween', 'Valentijnsdag en 'Black Friday'.
Mensen willen ook graag dat alle mensen van buitenlandse komaf uit Nederland vertrekken. Behalve wanneer zij goed voetballen namens het Nederlands elftal.
Of - zoals een jong meisje dat zo fraai uitdrukte - 'Auto's zijn slecht voor het milieu dus iedereen moet zijn auto wegdoen! Behalve mijn papa want die heeft'em echt nodig.'
Waarom zouden mensen zo tegenstrijdig zijn? Heeft u daar gedachten over? Zijn wij (ja, u en ik ook) misschien gewoon hypocriet van nature?
=================================================
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Natuurlijk weet ik al langer dat mensen vaak dubbel zijn in hun bedoelingen. Zo vinden velen dat de overheid meer regels moet opleggen aan haar burgers (lees: 'anderen') én dat de overheid zich minder met de burgers (lees: 'mij') moet bemoeien.
Wij gaan er prat op onze kinderen 'een opvoedkundige tik' te geven maar spreken er schande van wanneer mensen uit andere culturen hun kinderen slaan als deel van de opvoeding.
Wij willen dat mensen die de wet overtreden keihard worden gestraft. Behalve wanneer wij zelf de wet overtreden.
Wij zijn er trots op dat Nederland keer op keer een van de beste landen blijkt om in te wonen én klagen vaak dat het 'zo slecht' gaat met Nederland dat wij overwegen te emigreren.
'Gratis geld' in de vorm van subsidies voor cultuur en werkloosheidsuitkeringen moet worden afgeschaft maar subsidie voor voetbal moet blijven 'want dat is cultuur' en 'gratis geld' in de vorm van bijvoorbeeld hypotheek rente aftrek en AOW moet blijven 'want zonder het gratis geld dat de overheid mij geeft kan ik niet leven'.
Ook vinden mensen dat de Nederlanders die vanwege de slechte economie vanuit Nederland naar het buitenland emigreerden groot gelijk hadden én dat mensen die vanwege de slechte economie in eigen land naar Nederland komen beter in eigen land kunnen blijven om daar de economie vooruit te helpen.
Over economie gesproken: mensen klagen graag over een tekort aan geld maar tegelijkertijd geven wij meer geld uit dan ooit aan koffiezetapparaten, weekendjes weg en sinterklaascadeaus.
Mensen vinden het heel normaal dat joden geen kerst vieren 'want dat is nu eenmaal hun cultuur' maar eisen dat moslims samen met ons kerst vieren 'want dat is nu eenmaal onze cultuur'. In het verlengde daarvan: moslims beledigen 'moet kunnen' maar joden beledigen is absoluut 'not done'.
Waarom zeggen wij 'Ach, het is nu eenmaal deel van hun cultuur.' wanneer joden dieren ritueel slachten maar vinden wij het kwalijk wanneer moslims dieren ritueel slachten?
Wij roepen 'Ach, wat zielig!' wanneer wij televisiebeelden zien van mensen die in tenten in de modder slapen én vinden het normaal om een paar tientjes per dag te betalen om te mogen slapen in tentjes in de modder. Al noemen wij dat 'kamperen'.
Egels en ezeltjes zijn zielig maar plofkippen en karbonaadjes vooral lekker.
Men zegt niets te maken te willen hebben met de EU en klaagt vervolgens geen stem te hebben in de EU.
Er zijn mensen die ontzettend veel haast hebben om bij de supermarkt te komen en als ze er eenmaal zijn rustig tien minuten telefonisch met een partner overleggen over welke soort groente bij de aardappelen moet komen.
Wij vinden dat tradities (zoals het Suikerfeest) van andere volken geen plaats verdienen in 'de Nederlandse cultuur' maar omarmen met liefde tradities van andere volken zoals 'Halloween', 'Valentijnsdag en 'Black Friday'.
Mensen willen ook graag dat alle mensen van buitenlandse komaf uit Nederland vertrekken. Behalve wanneer zij goed voetballen namens het Nederlands elftal.
Of - zoals een jong meisje dat zo fraai uitdrukte - 'Auto's zijn slecht voor het milieu dus iedereen moet zijn auto wegdoen! Behalve mijn papa want die heeft'em echt nodig.'
Waarom zouden mensen zo tegenstrijdig zijn? Heeft u daar gedachten over? Zijn wij (ja, u en ik ook) misschien gewoon hypocriet van nature?
=================================================
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
dinsdag, januari 15, 2019
Goed nieuws en kattenlog
Goed nieuws is dat mensen erg creatief blijken wanneer het gaat om het zuinig omgaan met de aardse grondstoffen. Omdat er mensen zijn die vinden dat je best meer uit de Aarde kunt halen dan je er in stopt ('Als het op is ben ik toch al dood dus wat kan mij het nou schelen?') moeten er snel oplossingen komen. Dit is er eentje: deze bakstenen worden gewonnen uit de grondstof...urine!
Billy de Kat geniet van de snoepjes die hij met veel moeite (en plezier?) uit zijn snoepbal haalt:
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Billy de Kat geniet van de snoepjes die hij met veel moeite (en plezier?) uit zijn snoepbal haalt:
De lolcat van deze week:
'U wilt dat 'zij' leven volgens onze waarden en normen?
Noem er eens drie.'
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
zondag, januari 13, 2019
De week voorbij
Steeds meer mensen vervelen zich steeds vaker. Er gaan mensen wekelijks of vaker naar de kapper. Vooral voor een praatje en een kop koffie. Veel mensen bezoeken vaker een supermarkt. Niet voor de wekelijkse boodschappen maar vooral om iets te doen te hebben. Tegelijkertijd willen veel mensen 'meer vrije tijd'. Wat gaan zij dan doen met die tijd? Nog vaker naar de supermarkt? Nog vaker klagen dat er helemaal niets te zien is op Netflix? Verveelt u zich wel eens? Hoe komt dat? Ik vraag het voor een vriend...
Maandag had ik de wekker op half acht gezet want de CV-monteur zou 'in de loop van de ochtend' komen. Die bleek dus ziek. In plaats van hartverscheurend afscheid nemen van mijn trouwe gaskachel ging ik dus maar naar het werk. Onder het mom van 'je moet toch wat met je vrije tijd.' Helaas kon ik op het werk ook niet veel doen want het boekjaar 2018 is in principe afgesloten en het boekjaar 2019 beginnen wij met een voor ons nieuw boekhoudpakket waar ik nog geen onderricht in heb gekregen. Bovendien zijn onze artikelen en grootboeknummers er nog niet in opgenomen. Dus kan ik er weinig mee, mocht ik al weten hoe. Gelukkig is er op een kantoor altijd wel iets te doen dus deed ik dat maar: e-mailen, reorganiseren, opstellen van een prognose en dergelijke. Best fijn dat daar nu eindelijk tijd voor was.
Thuis even snel een mandarijntje naar binnen en documenten meegraaien voor de bestuursvergadering van de maandagavondclub die die avond lekker vroeg begon. Onder deze lampen:
Er werd meer besproken dan op voorhand was gedacht dus was pas tegen tienen 's avonds thuis. Even wat gegeten en toen nog twee uurtjes aan het werk met verslagen en e-mails schrijven vanuit mijn functie van Secretaris van de club.
Dinsdag mocht ik mij melden bij de mondhygiëniste en bij de tandarts. Ook de tandarts is een mevrouw maar voor mij klinkt het onlogisch om haar daarom 'tandartserin' of zo te noemen. Naar de bank gegaan, boodschappen gedaan, zitten schrijven bij de koffiezaak om de hoek (lekker rustig en inspirerend. Ga ik vaker doen!)
en vervolgens pizza gemaakt voor een buurvrouw en mijzelf.
Die bij haar thuis gegeten met koffie toe.
Thuis een andere buurvrouw blij gemaakt met een overgebleven stuk pizza en samen een pot thee leeggedronken. Hou ik van, lekker huiselijk doen. Was al in huiskledij (een lekker losse broek en een warm vest) toen een vriend mij uitnodigde hem te vergezellen in een lokale horecagelegenheid. Was even verleid maar besloot toch maar thuis te blijven. Met de buurvrouw en wat schrijfwerk.
Ook ik verbaasde mij over het gegeven dat de voorman van een Nederlandse politieke partij de zogeheten 'Nashville-verklaring' (klik) mede-ondertekende. In dat pamflet worden homoseksuelen 'onrein' genoemd. Beetje achterhaald concept, meneer van der Staaij van de SGP!
Woensdag lekker bezig geweest op kantoor. Vooral met het afronden van het boekjaar 2018. Voor de tweede keer deze week was er iemand in mijn netwerk die zich erover verbaasde dat ik werk op het werk. 'Huh? Beantwoord jij jouw privé mail niet op het werk?' Klopt. Dat doe ik thuis. In mijn privé tijd. Naar verluidt ben ik daar een uitzondering in. Kijk maar naar het gegeven dat verreweg de meeste berichten op Facebook door mensen tijdens werktijd worden geplaatst. Niet dat ik nooit privé dingen doe in de baas zijn tijd (reageren op een appje, bijvoorbeeld).
Elke werkdag besteden wij - volgens dit onderzoek (klik) - zo'n 55 minuten aan privé-internetten. Goed voor - op basis van een fulltime dienstverband - een productieverlies van 25 werkdagen. Andere privé-zaken buiten internetten zijn hierbij niet meegenomen. Vooral vrouwen en werknemers jonger dan 35 bellen, mailen en internetten privé in de tijd van de baas. Voor zo'n 4 uren per week. Op basis van 38 uren per week best veel, vind ik.
Daarnaast kijken wij als Nederlanders gemiddeld drie uren per dag (klik) naar programma's op televisie. Tijdens het televisiekijken is e-mail onhandig. Logisch dus dat mensen dat op het werk doen. Blijkbaar.
Na het lezen van deze onderzoeken begrijp ik ook beter waarom mensen zo vaak roepen dat zij 'geen tijd' hebben. Naast 8 uren per dag slapen, 8 uren per dag werken, anderhalf uur per dag reistijd en 3 uren per dag tv kijken blijft er nog maar anderhalf uur per dag over voor boodschappen doen, koken, eten en afwassen. Nu begrijp ik ook waarom mensen zo verbaasd reageren wanneer ik laat merken wél tijd te hebben voor sociale contacten en vrijwilligerswerk: ik kijk gemiddeld een half uur per dag televisie. Bovendien ervaar ik minder druk op het werk omdat ik (bijna) 8 uren per dag aan werk besteed en niet hetzelfde werk hoef te doen in de 7 uren die anderen er aan besteden.
Maar goed: 's avonds at ik bij een vriend die ik les mocht geven in omgaan met zijn smartphone. Leuk vind ik dat, kennis overdragen. Onderweg naar huis kwam ik langs deze gracht:
Verder in de avond zat te kijken naar 'De Heineken Ontvoering', een interessant inkijkje in de wereld van de Amsterdamse criminaliteit. Samen met een buurvrouw en een pot thee. Vroeg naar bed want niet zo lekker.
Donderdag wakker na ruim 8 uren slaap. Nog steeds wat rillerig maar toch maar naar het werk omdat ik instructie zou krijgen in het werken in het nieuwe boekhoudpakket. Met onze externe boekhouder samen gewerkt aan de jaarrekening 2018 en een inkijkje gekregen in het werken met Exact Online. Interessant! Maar ook erg vermoeiend. Lag die avond dus weer vroeg in bed.
Vrijdag na ruim negen uren slapen weer naar kantoor om begrotingen op te stellen en zo. Werken in het oude pakket is lastig vanwege de jaarafsluiting en werken in het nieuwe systeem nog even niet mogelijk. Komt goed. Het was vrijdag dus de werkdag werd geëindigd met een biertje.
In het nieuws was dat premier Rutte verklaarde relschoppers die hulpverleners lastig vallen het liefst zelf in elkaar te willen slaan en daarbij de wet te negeren. Handig, want met zo'n uitspraak krijg je 'de gele hesjes' (natuurlijk weet ook ik dat dit geen homogene groep is dat en 'gele hesjes' het vaak ook onderling niet met elkaar eens zijn) zover dat zij vergeten dat jij de oorzaak bent van hun onvrede. De hulpverleners waar het om gaat weten heel goed dat iemand niet minder agressief wordt door hem op de neus te slaan maar de groep stemmers die Rutte wilde bereiken met zijn uitspraak weet dat niet.
Thuis genoten van de 400ste aflevering van De Slimste Mens en van het delen van een pot thee met een buurvrouw.
Zaterdag deed ik heel rustig aan: huishoudelijke klusjes zoals het verwerken van papieren
terwijl ik keek naar schaatsen op TV. Kijken naar het EK Allround en het EK Sprint deden mij terugdenken aan de tijd dat ik samen met mijn lieve oma zaliger als kind op de bank zat te kijken, keurig de rondetijden noterend in het schema dat in de krant stond afgedrukt. Als dan Het Wilhelmus werd gespeeld omdat iemand uit Nederland naar huis mocht met de titel dan gingen wij staan.
'Wat een lelijk kind ben jij' van Stefan van Hoek is het eerste boek van dit jaar en is een verhalenbundel meet daarin anekdotes die zich afspelen in het Rotterdamse kroegleven. Soms vermakelijk en met enkele leuk gevonden spitsvondigheden. Het leest als het dagboek van een alcoholist.
Zondag had ik een beetje last van een winterdip, net als een op de drie mensen, naar het schijnt. Niets bijzonders dus maar toch was ik blij met het bezoek van een buurvrouw die niet alleen een pot koffie met mij deelde maar ook een fijn gesprek. Ben blij met mijn buren want van mijn kat en goudvissen krijg ik weinig respons op mijn opmerkingen.
Ik maakte (waarschijnlijk voor het laatst want dit seizoen krijg ik centrale verwarming) de gaskachel schoon, werkte een paar uurtjes voor de Loge en zag Sven Kramer voor maar liefst de tiende keer Europees kampioen schaatsen op de lange baan worden. Ook andere schaatsers (m/v) - zowel op de lange alsook op de korte (shorttrack) baan zetten knappe prestaties neer en wat mij opviel was de onderlinge kameraadschap die zich zelfs uitbreidde naar collega-sporters van andere teams. Best bijzonder vind ik dat.
Het Engelstalige stuk van deze week: https://terrebelius.blogspot.com/2019/01/star-wars-art.html
Sunset soon forgotten van Iron and Wine is de muziek van deze week:
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Maandag had ik de wekker op half acht gezet want de CV-monteur zou 'in de loop van de ochtend' komen. Die bleek dus ziek. In plaats van hartverscheurend afscheid nemen van mijn trouwe gaskachel ging ik dus maar naar het werk. Onder het mom van 'je moet toch wat met je vrije tijd.' Helaas kon ik op het werk ook niet veel doen want het boekjaar 2018 is in principe afgesloten en het boekjaar 2019 beginnen wij met een voor ons nieuw boekhoudpakket waar ik nog geen onderricht in heb gekregen. Bovendien zijn onze artikelen en grootboeknummers er nog niet in opgenomen. Dus kan ik er weinig mee, mocht ik al weten hoe. Gelukkig is er op een kantoor altijd wel iets te doen dus deed ik dat maar: e-mailen, reorganiseren, opstellen van een prognose en dergelijke. Best fijn dat daar nu eindelijk tijd voor was.
Thuis even snel een mandarijntje naar binnen en documenten meegraaien voor de bestuursvergadering van de maandagavondclub die die avond lekker vroeg begon. Onder deze lampen:
Er werd meer besproken dan op voorhand was gedacht dus was pas tegen tienen 's avonds thuis. Even wat gegeten en toen nog twee uurtjes aan het werk met verslagen en e-mails schrijven vanuit mijn functie van Secretaris van de club.
Dinsdag mocht ik mij melden bij de mondhygiëniste en bij de tandarts. Ook de tandarts is een mevrouw maar voor mij klinkt het onlogisch om haar daarom 'tandartserin' of zo te noemen. Naar de bank gegaan, boodschappen gedaan, zitten schrijven bij de koffiezaak om de hoek (lekker rustig en inspirerend. Ga ik vaker doen!)
en vervolgens pizza gemaakt voor een buurvrouw en mijzelf.
Die bij haar thuis gegeten met koffie toe.
Thuis een andere buurvrouw blij gemaakt met een overgebleven stuk pizza en samen een pot thee leeggedronken. Hou ik van, lekker huiselijk doen. Was al in huiskledij (een lekker losse broek en een warm vest) toen een vriend mij uitnodigde hem te vergezellen in een lokale horecagelegenheid. Was even verleid maar besloot toch maar thuis te blijven. Met de buurvrouw en wat schrijfwerk.
Ook ik verbaasde mij over het gegeven dat de voorman van een Nederlandse politieke partij de zogeheten 'Nashville-verklaring' (klik) mede-ondertekende. In dat pamflet worden homoseksuelen 'onrein' genoemd. Beetje achterhaald concept, meneer van der Staaij van de SGP!
Woensdag lekker bezig geweest op kantoor. Vooral met het afronden van het boekjaar 2018. Voor de tweede keer deze week was er iemand in mijn netwerk die zich erover verbaasde dat ik werk op het werk. 'Huh? Beantwoord jij jouw privé mail niet op het werk?' Klopt. Dat doe ik thuis. In mijn privé tijd. Naar verluidt ben ik daar een uitzondering in. Kijk maar naar het gegeven dat verreweg de meeste berichten op Facebook door mensen tijdens werktijd worden geplaatst. Niet dat ik nooit privé dingen doe in de baas zijn tijd (reageren op een appje, bijvoorbeeld).
Elke werkdag besteden wij - volgens dit onderzoek (klik) - zo'n 55 minuten aan privé-internetten. Goed voor - op basis van een fulltime dienstverband - een productieverlies van 25 werkdagen. Andere privé-zaken buiten internetten zijn hierbij niet meegenomen. Vooral vrouwen en werknemers jonger dan 35 bellen, mailen en internetten privé in de tijd van de baas. Voor zo'n 4 uren per week. Op basis van 38 uren per week best veel, vind ik.
Daarnaast kijken wij als Nederlanders gemiddeld drie uren per dag (klik) naar programma's op televisie. Tijdens het televisiekijken is e-mail onhandig. Logisch dus dat mensen dat op het werk doen. Blijkbaar.
Na het lezen van deze onderzoeken begrijp ik ook beter waarom mensen zo vaak roepen dat zij 'geen tijd' hebben. Naast 8 uren per dag slapen, 8 uren per dag werken, anderhalf uur per dag reistijd en 3 uren per dag tv kijken blijft er nog maar anderhalf uur per dag over voor boodschappen doen, koken, eten en afwassen. Nu begrijp ik ook waarom mensen zo verbaasd reageren wanneer ik laat merken wél tijd te hebben voor sociale contacten en vrijwilligerswerk: ik kijk gemiddeld een half uur per dag televisie. Bovendien ervaar ik minder druk op het werk omdat ik (bijna) 8 uren per dag aan werk besteed en niet hetzelfde werk hoef te doen in de 7 uren die anderen er aan besteden.
Maar goed: 's avonds at ik bij een vriend die ik les mocht geven in omgaan met zijn smartphone. Leuk vind ik dat, kennis overdragen. Onderweg naar huis kwam ik langs deze gracht:
Verder in de avond zat te kijken naar 'De Heineken Ontvoering', een interessant inkijkje in de wereld van de Amsterdamse criminaliteit. Samen met een buurvrouw en een pot thee. Vroeg naar bed want niet zo lekker.
Donderdag wakker na ruim 8 uren slaap. Nog steeds wat rillerig maar toch maar naar het werk omdat ik instructie zou krijgen in het werken in het nieuwe boekhoudpakket. Met onze externe boekhouder samen gewerkt aan de jaarrekening 2018 en een inkijkje gekregen in het werken met Exact Online. Interessant! Maar ook erg vermoeiend. Lag die avond dus weer vroeg in bed.
Vrijdag na ruim negen uren slapen weer naar kantoor om begrotingen op te stellen en zo. Werken in het oude pakket is lastig vanwege de jaarafsluiting en werken in het nieuwe systeem nog even niet mogelijk. Komt goed. Het was vrijdag dus de werkdag werd geëindigd met een biertje.
In het nieuws was dat premier Rutte verklaarde relschoppers die hulpverleners lastig vallen het liefst zelf in elkaar te willen slaan en daarbij de wet te negeren. Handig, want met zo'n uitspraak krijg je 'de gele hesjes' (natuurlijk weet ook ik dat dit geen homogene groep is dat en 'gele hesjes' het vaak ook onderling niet met elkaar eens zijn) zover dat zij vergeten dat jij de oorzaak bent van hun onvrede. De hulpverleners waar het om gaat weten heel goed dat iemand niet minder agressief wordt door hem op de neus te slaan maar de groep stemmers die Rutte wilde bereiken met zijn uitspraak weet dat niet.
Thuis genoten van de 400ste aflevering van De Slimste Mens en van het delen van een pot thee met een buurvrouw.
Zaterdag deed ik heel rustig aan: huishoudelijke klusjes zoals het verwerken van papieren
terwijl ik keek naar schaatsen op TV. Kijken naar het EK Allround en het EK Sprint deden mij terugdenken aan de tijd dat ik samen met mijn lieve oma zaliger als kind op de bank zat te kijken, keurig de rondetijden noterend in het schema dat in de krant stond afgedrukt. Als dan Het Wilhelmus werd gespeeld omdat iemand uit Nederland naar huis mocht met de titel dan gingen wij staan.
'Wat een lelijk kind ben jij' van Stefan van Hoek is het eerste boek van dit jaar en is een verhalenbundel meet daarin anekdotes die zich afspelen in het Rotterdamse kroegleven. Soms vermakelijk en met enkele leuk gevonden spitsvondigheden. Het leest als het dagboek van een alcoholist.
Zondag had ik een beetje last van een winterdip, net als een op de drie mensen, naar het schijnt. Niets bijzonders dus maar toch was ik blij met het bezoek van een buurvrouw die niet alleen een pot koffie met mij deelde maar ook een fijn gesprek. Ben blij met mijn buren want van mijn kat en goudvissen krijg ik weinig respons op mijn opmerkingen.
Ik maakte (waarschijnlijk voor het laatst want dit seizoen krijg ik centrale verwarming) de gaskachel schoon, werkte een paar uurtjes voor de Loge en zag Sven Kramer voor maar liefst de tiende keer Europees kampioen schaatsen op de lange baan worden. Ook andere schaatsers (m/v) - zowel op de lange alsook op de korte (shorttrack) baan zetten knappe prestaties neer en wat mij opviel was de onderlinge kameraadschap die zich zelfs uitbreidde naar collega-sporters van andere teams. Best bijzonder vind ik dat.
Het Engelstalige stuk van deze week: https://terrebelius.blogspot.com/2019/01/star-wars-art.html
Sunset soon forgotten van Iron and Wine is de muziek van deze week:
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
vrijdag, januari 11, 2019
Zijn hart (een #verhaaltje)
Zij kuste hem
alsof zij wist van zijn besluit.
Een besluit waar zij achter stond.
Op grote afstand
van haar ideale wereld
waarin geen plaats was
voor de muziek
die speelde in zijn hart.
===============================================
Meer lezen? https://bravenewbooks.nl/terrenceweijnschenk
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
alsof zij wist van zijn besluit.
Een besluit waar zij achter stond.
Op grote afstand
van haar ideale wereld
waarin geen plaats was
voor de muziek
die speelde in zijn hart.
===============================================
Meer lezen? https://bravenewbooks.nl/terrenceweijnschenk
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
woensdag, januari 09, 2019
Belediging
Wanneer men mij 'kabouter', 'dwerg' of 'lilliputter' noemt voel ik mij beledigd. Afhankelijk van mijn emotionele staat van het moment zelfs gekwetst. Soms laat ik het langs mij heen gaan en soms zoek ik de confrontatie. Dan vertel ik het sujet in kwestie dat kabouters fictieve figuren zijn uit volksvertellingen. En ik niet. Dat dwergen lijden aan een van de vele soorten van dwerggroei. En ik niet. Dat lilliputters figuren zijn uit het boek 'Gulliver's Reizen'. En ik niet.
Maar tussen 'beledigd voelen' en 'mensen vermoorden omdat je denkt dat zij je beledigen' zit een best groot verschil. Voelt u zich wel eens beledigd? En wat doet u dan?
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Maar tussen 'beledigd voelen' en 'mensen vermoorden omdat je denkt dat zij je beledigen' zit een best groot verschil. Voelt u zich wel eens beledigd? En wat doet u dan?
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
dinsdag, januari 08, 2019
Goed nieuws en kattenlog
Goed nieuws vind ik dat veel mensen zich hebben gekeerd tegen de zogeheten 'Nashville-verklaring' waarin homoseksuelen als 'onrein' worden bestempeld. Een pamflet dat mede is ondertekend door de voorman van een Nederlandse 'christelijke' politieke partij. Steeds meer mensen vinden het hypocriet om streng gelovige moslims te beschuldigen van homofobie maar homofobie onder christenen 'deel van hun cultuur' te noemen.
Goed nieuws blijf ik vinden dat er altijd nog mensen zijn die moeite willen doen om een ander blij te maken. Kijk eens hoe blij deze jongeman wordt van de aanpassingen aan zijn rolstoel!
Dit is een van de buurtkatten
waar Billy de Kat graag mee speelt.
En soms mee vecht.
De lolcat van deze week:
'Het tegenovergestelde van liefde
is niet haat maar onverschilligheid'
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
zondag, januari 06, 2019
De week voorbij
Onlangs ontdekte ik iets bijzonders: je kunt je eigen gezelschap zijn! Natuurlijk is het fijn om met bijzondere dagen omringd te zijn met familie en vrienden. Maar zijn niet alle dagen bijzonder? Waarom zouden wij ons alleen op dagen als Kerst en Oud en Nieuw eenzaam en alleen mogen voelen en niet op andere dagen die wij in ons eentje doorbrengen?
Er is een relatief onbekende groep mensen die het óók zwaar had op Oudjaarsavond: minnaressen. Er zijn namelijk mannen die het hele jaar door hun echtgenote ontrouw kunnen zijn maar de overgang naar het nieuwe jaar het liefst doorbrengen bij en met hun gezin. En over vreemdgaan gesproken: wist u dat dankzij de emancipatie tegenwoordig meer vrouwen dan mannen hun partner bedriegen?
Opeens schiet mij een anekdote te binnen. Dit gebeurde een aantal jaren geleden bij mij voor de deur: Een buurvrouw kwam er bij staan toen ik met mijn zoon en mijn moeder wat vuurwerk afstak en verklaarde: 'Ik heb een hekel aan die rook, de stank en het lawaai!' Ietwat verbaasd vroeg ik haar waarom zij dan niet binnenshuis bleef. 'Ach', was haar antwoord, 'Het is maar één avond per jaar en eigenlijk best wel leuk.'
Mijn jaarwisseling van maandag op dinsdag verliep rustig: zelfgemaakte oliebollen bij een buurman, rond middernacht samen met een buurvrouw vanaf de bank het vuurwerk op televisie gezien
en daarna met buren buiten geproost op het nieuwe jaar.
Vernam eerder die dag dat ik die nacht niet hoefde te werken! Was wel uitgenodigd voor diverse feestjes maar mijn lichaam gaf aan dat het na negen dagen en nachten werken en eetfeestjes wel eventjes goed was zo. De laatste dag van het jaar de was gedaan en meer van die klusjes.
Billy de Kat liet het allemaal gebeuren, de lichtflitsen, knallen en het dronkemansgebral. De oude Stoïcijnen kunnen nog wat van hem leren!
Dinsdag uitgeslapen, kostuums opgeborgen, stukjes geschreven, berichtjes beantwoord en wat dies meer zij. Opvallend genoeg bleek het niet onmogelijk om boodschappen te doen. Na de lunch aan de slag met mijn administratie en alvast een paar 'lolcats' bedacht voor de komende weken. Tussendoor foto's gesorteerd en 's avonds een pot thee leeggedronken met een buurvrouw. Daarna voor de eerste keer dit kalenderjaar een potje staan strijken en op tijd de luikjes toe gedaan.
Woensdag was het stil op straat. Normaliter dien ik onderweg naar de bushalte over motorkappen te klauteren omdat automobilisten zoveel haast hebben dat zij denken een halve seconde tijdwinst te behalen door op in plaats van voor het zebrapad te wachten bij het kruispunt. Verder viel mij een krantenkop op: 'Treinen staan minder vaak stil door storing'. Dan denk ik: meer storingen graag! Want blijkbaar zijn storingen de oorzaak van het minder vaak stil staan van treinen. Nog een taalongelukje waar ook een vriendin van mij zich aan ergerde was het antwoord op een vraag bij een spelshow op oudjaarsdag: 'Uit hoeveel letters bestaat het woord 'oliebollenkraam'?' Het juiste antwoord zou zijn '15' maar moet natuurlijk '10' zijn. Telt u ze maar even (hint: de letter 'e' komt er twee keer in voor.). Mijn taalbeheersing is natuurlijk ook niet perfect maar van mensen wiens beroep (presentatoren, journalisten, bedenkers van spelletjesvragen) het is om met taal om te gaan mag je beter verwachten.
Het voelde alsof ik zeker een maand niet op de brouwerij was geweest maar het was maar een week.
Gek, hoe het verstrijken van tijd kan spelen met je hoofd. Voor het eerst dit jaar facturen en herinneringen verstuurd, betalingen verricht en bonnetjes in de boekhouding verwerkt. Het voelde ook vertrouwd om de molen naast de deur weer te zien:
De baas gaf mij een lift zodat ik toch nog een beetje op tijd bij een vriend was voor het avondeten.
Even wennen, zo'n 'normaal' leven na dagen vol feesten en partijen. Hier was ik 'betrapt' met mijn mobiel tussen twee voorstellingen in in Den Haag:
Zo zat ik deze avond (in mijn eigenste uppie!) een televisie-programma te kijken! De keuze was gevallen op 'DWDD University' waarin Professor Robert Dijkgraaf collega gaf over 'de maakbare mens'. Door te knutselen met DNA kan men tegenwoordig dieren (maar sinds kort ook al mensen!) geboren laten worden zonder bepaalde eigenschappen. Of juist mét. De vraag is of wij dat moeten willen. En hoever ga je daar in? En wie bepaalt dat? Waarom? Op basis van welke criteria? En wie bepaalt die criteria? En waarom? Het valt nogal niet mee, dat leven in de toekomst.
Donderdag was het op kantoor tijd om lege ordners te pakken daar etiketten met het jaartal '2019' op te plakken en vervolgens te vullen met de eerste officiële documenten van het jaar. Altijd weer een enerverende bezigheid . De werkdag werd beëindigd met een nieuwjaarsborrel. Met kerststol en appelflappen.
En bier.
Thuis wat werk verricht voor de maandagavondclub, mailtjes beantwoord, bij een buurvrouw langs geweest en een buurvrouw op visite gehad.
Ook vrijdag mocht ik mij nuttig maken op kantoor.
Hier mijn pennenhouder:
Ook fijn wanneer de inspanningen worden gewaardeerd. Een half uurtje reistijd werd mij bespaard door een collega die mij een slinger naar huis gaf. Was nog behoorlijk moe dus tijdig mijn bed in die avond. Na het nuttigen van thee met een buurvrouw dan.
Zaterdag na koffie met een buurvrouw de lakens gewisseld, badkamer schoongemaakt
(Hier de scheerplank in mijn badkamer:
)
, vloerkleed gewassen, gestofzuigd, lokale middenstanders de hand geschud op het nieuwe jaar, het aquarium schoongemaakt en naar de film geweest met een vriendin; 'The Shoplifters' is een boeiende Chinese film en heeft als Leitmotiv: 'Familie zijn is niet afhankelijk van het hebben van een bloedband.' Al met al een rustig dagje dus.
Dat werd de zondag ook: schrijven, lezen, thee drinken met een buurvrouw, e-mails beantwoorden, spelen met de kat, papieren weggooien na verwerking in administratie, foto's sorteren, et cetera. Dat soort dingen dus. Best wel eens nuttig want het ruimt lekker op. Ooit had ik daar allemaal 'geen tijd' voor en verschool ik mij achter 'Ik moet lunchen bij mijn moeder/iets leuks doen met mijn kinderen/mijn vriendin helpen op de markt.' Er kleven dus voordelen aan het zijn van een kinderloze vrijgezelle wees.
Hier de resultaten van het sorteren van de foto's van december en het Carnivale festival in Den Haag (klik).
Nog even naar de supermarkt met een buurvrouw (was eerder kattenvoer vergeten) en een potje strijken terwijl ik nog even genoot van de warmte en het geluid van mijn gaskachel die binnenkort vervangen zal zijn door een heuse Centrale Verwarmingsinstallatie.
Loop wat achter met het plaatsen van Engelstalige stukjes, geloof ik.
Hier zijn er een paar:
https://terrebelius.blogspot.com/2018/12/conspiracy-theories.html
https://terrebelius.blogspot.com/2018/12/would-you-trust-this-man-with-your-life.html
De muziek van deze week komt uit 'mijn tijd' (mijn late tienerjaren, vroege twintiger jaren. De tijd waarin de meeste mensen ontdekken wat hun smaak in muziek eigenlijk is.). Hier is A Flock of Seagulls met I Ran:
Deze week staan wij stil bij het overlijden van Paulien van Deutekom
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Er is een relatief onbekende groep mensen die het óók zwaar had op Oudjaarsavond: minnaressen. Er zijn namelijk mannen die het hele jaar door hun echtgenote ontrouw kunnen zijn maar de overgang naar het nieuwe jaar het liefst doorbrengen bij en met hun gezin. En over vreemdgaan gesproken: wist u dat dankzij de emancipatie tegenwoordig meer vrouwen dan mannen hun partner bedriegen?
Opeens schiet mij een anekdote te binnen. Dit gebeurde een aantal jaren geleden bij mij voor de deur: Een buurvrouw kwam er bij staan toen ik met mijn zoon en mijn moeder wat vuurwerk afstak en verklaarde: 'Ik heb een hekel aan die rook, de stank en het lawaai!' Ietwat verbaasd vroeg ik haar waarom zij dan niet binnenshuis bleef. 'Ach', was haar antwoord, 'Het is maar één avond per jaar en eigenlijk best wel leuk.'
Mijn jaarwisseling van maandag op dinsdag verliep rustig: zelfgemaakte oliebollen bij een buurman, rond middernacht samen met een buurvrouw vanaf de bank het vuurwerk op televisie gezien
en daarna met buren buiten geproost op het nieuwe jaar.
Vernam eerder die dag dat ik die nacht niet hoefde te werken! Was wel uitgenodigd voor diverse feestjes maar mijn lichaam gaf aan dat het na negen dagen en nachten werken en eetfeestjes wel eventjes goed was zo. De laatste dag van het jaar de was gedaan en meer van die klusjes.
Billy de Kat liet het allemaal gebeuren, de lichtflitsen, knallen en het dronkemansgebral. De oude Stoïcijnen kunnen nog wat van hem leren!
Dinsdag uitgeslapen, kostuums opgeborgen, stukjes geschreven, berichtjes beantwoord en wat dies meer zij. Opvallend genoeg bleek het niet onmogelijk om boodschappen te doen. Na de lunch aan de slag met mijn administratie en alvast een paar 'lolcats' bedacht voor de komende weken. Tussendoor foto's gesorteerd en 's avonds een pot thee leeggedronken met een buurvrouw. Daarna voor de eerste keer dit kalenderjaar een potje staan strijken en op tijd de luikjes toe gedaan.
Woensdag was het stil op straat. Normaliter dien ik onderweg naar de bushalte over motorkappen te klauteren omdat automobilisten zoveel haast hebben dat zij denken een halve seconde tijdwinst te behalen door op in plaats van voor het zebrapad te wachten bij het kruispunt. Verder viel mij een krantenkop op: 'Treinen staan minder vaak stil door storing'. Dan denk ik: meer storingen graag! Want blijkbaar zijn storingen de oorzaak van het minder vaak stil staan van treinen. Nog een taalongelukje waar ook een vriendin van mij zich aan ergerde was het antwoord op een vraag bij een spelshow op oudjaarsdag: 'Uit hoeveel letters bestaat het woord 'oliebollenkraam'?' Het juiste antwoord zou zijn '15' maar moet natuurlijk '10' zijn. Telt u ze maar even (hint: de letter 'e' komt er twee keer in voor.). Mijn taalbeheersing is natuurlijk ook niet perfect maar van mensen wiens beroep (presentatoren, journalisten, bedenkers van spelletjesvragen) het is om met taal om te gaan mag je beter verwachten.
Het voelde alsof ik zeker een maand niet op de brouwerij was geweest maar het was maar een week.
Gek, hoe het verstrijken van tijd kan spelen met je hoofd. Voor het eerst dit jaar facturen en herinneringen verstuurd, betalingen verricht en bonnetjes in de boekhouding verwerkt. Het voelde ook vertrouwd om de molen naast de deur weer te zien:
De baas gaf mij een lift zodat ik toch nog een beetje op tijd bij een vriend was voor het avondeten.
Even wennen, zo'n 'normaal' leven na dagen vol feesten en partijen. Hier was ik 'betrapt' met mijn mobiel tussen twee voorstellingen in in Den Haag:
Zo zat ik deze avond (in mijn eigenste uppie!) een televisie-programma te kijken! De keuze was gevallen op 'DWDD University' waarin Professor Robert Dijkgraaf collega gaf over 'de maakbare mens'. Door te knutselen met DNA kan men tegenwoordig dieren (maar sinds kort ook al mensen!) geboren laten worden zonder bepaalde eigenschappen. Of juist mét. De vraag is of wij dat moeten willen. En hoever ga je daar in? En wie bepaalt dat? Waarom? Op basis van welke criteria? En wie bepaalt die criteria? En waarom? Het valt nogal niet mee, dat leven in de toekomst.
Donderdag was het op kantoor tijd om lege ordners te pakken daar etiketten met het jaartal '2019' op te plakken en vervolgens te vullen met de eerste officiële documenten van het jaar.
En bier.
Thuis wat werk verricht voor de maandagavondclub, mailtjes beantwoord, bij een buurvrouw langs geweest en een buurvrouw op visite gehad.
Ook vrijdag mocht ik mij nuttig maken op kantoor.
Hier mijn pennenhouder:
Ook fijn wanneer de inspanningen worden gewaardeerd. Een half uurtje reistijd werd mij bespaard door een collega die mij een slinger naar huis gaf. Was nog behoorlijk moe dus tijdig mijn bed in die avond. Na het nuttigen van thee met een buurvrouw dan.
Zaterdag na koffie met een buurvrouw de lakens gewisseld, badkamer schoongemaakt
(Hier de scheerplank in mijn badkamer:
De meneer op de foto is Arthur Cravan,
een voorbeeld voor surrealisten en dadaïsten.
Op een dag voer hij uit om bij zijn zwangere vriendin te zijn.
Hij kwam nooit aan.
), vloerkleed gewassen, gestofzuigd, lokale middenstanders de hand geschud op het nieuwe jaar, het aquarium schoongemaakt en naar de film geweest met een vriendin; 'The Shoplifters' is een boeiende Chinese film en heeft als Leitmotiv: 'Familie zijn is niet afhankelijk van het hebben van een bloedband.' Al met al een rustig dagje dus.
Dat werd de zondag ook: schrijven, lezen, thee drinken met een buurvrouw, e-mails beantwoorden, spelen met de kat, papieren weggooien na verwerking in administratie, foto's sorteren, et cetera. Dat soort dingen dus. Best wel eens nuttig want het ruimt lekker op. Ooit had ik daar allemaal 'geen tijd' voor en verschool ik mij achter 'Ik moet lunchen bij mijn moeder/iets leuks doen met mijn kinderen/mijn vriendin helpen op de markt.' Er kleven dus voordelen aan het zijn van een kinderloze vrijgezelle wees.
Hier de resultaten van het sorteren van de foto's van december en het Carnivale festival in Den Haag (klik).
Nog even naar de supermarkt met een buurvrouw (was eerder kattenvoer vergeten) en een potje strijken terwijl ik nog even genoot van de warmte en het geluid van mijn gaskachel die binnenkort vervangen zal zijn door een heuse Centrale Verwarmingsinstallatie.
Loop wat achter met het plaatsen van Engelstalige stukjes, geloof ik.
Hier zijn er een paar:
https://terrebelius.blogspot.com/2018/12/conspiracy-theories.html
https://terrebelius.blogspot.com/2018/12/would-you-trust-this-man-with-your-life.html
De muziek van deze week komt uit 'mijn tijd' (mijn late tienerjaren, vroege twintiger jaren. De tijd waarin de meeste mensen ontdekken wat hun smaak in muziek eigenlijk is.). Hier is A Flock of Seagulls met I Ran:
Deze week staan wij stil bij het overlijden van Paulien van Deutekom
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/