Maandag was een prettige werkdag waarop ik een stukje achterstand teniet deed en nauwelijks last had van een trage internetverbinding. Erg tevreden dus.
Thuis deed ik de dingen die andere normale mensen ook doen: eten, thee drinken en boodschappen doen met een buurvrouw, foto's sorteren, een oom in Chicago bellen en met de kat spelen.
Speciaal voor de liefhebbers hier (klik) nog even de link naar mijn foto-album betreffende de maand juli.
Dinsdag dronk ik koffie met een buurvrouw. En thee. Niet tegelijk. Ik ging door mapjes met foto's en dozen vol papieren en kwam heel veel herinneringen tegen.
Sommigen fijn, anderen pijnlijk. Allemaal samen hebben zij mij gevormd tot wie ik vandaag de dag ben.
In de tuin sprak ik een nieuwe buurman en ik genoot het avondeten bij een buurvrouw. Had nog een foto willen maken van het toetje dat ik verzorgde (geitenkaas met honing, in bladerdeeg met een laagje eigeel en een snufje kaneel) maar voor de gedachte zich goed en wel had gevormd was het bord leeg. Met haar echtgenoot nog tot diep in de nacht zitten bomen over geschiedenis en politiek en zo. Fijn ende gezellig! Een restant spraakwater hielp gedachten om te vormen tot interessante gesprekken:
Woensdag dus een beetje brak wakker maar prima in staat tot het verrichten van kleine huishoudelijke klusjes (afwassen, een stapel papieren sorteren en zo) tot het tijd was de moeder van mijn zoon op te zoeken. Hij was er zelf ook.
Dit schoolgebouw staat in dezelfde straat:
Daarna even lunchen en door naar zangles. Voor het eerst in mijn leven nam ik de Metro op de inmiddels beroemde Noord-Zuidlijn:
Om op zangles liedjes van de musical The Elephantman (klik) te oefenen. Het ging fijn!
Daarna keurig op tijd bij een vriend voor het avondeten en daarna even een buurvrouw geholpen in de tuin. Thuis tijd uitgetrokken voor het inscannen van oude foto's. Typisch zo'n klus die je blijft uitstellen. Maar daar stop ik mee. Dus.
Foto's roepen herinneringen op en als je dan ook nog het bericht ontvangt dat de moeder van een vriend is overleden is de dood van je eigen moeder opeens weer heel dichtbij. Maar zo'n foto tegenkomen zorgt eigenlijk alleen maar voor een grote glimlach:
Mijn moeder en ik. Een tijdje geleden.
Donderdag kwamen een collega en ik nader tot elkaar en werd er nog gewerkt ook! Thuis sloot ik mij in de binnentuin aan bij een gezamenlijk buren-etentje.
Gezellig! Bovendien was er een nieuwe buurvrouw die mijn leeftijd op 41 schatte. Er zijn weinig acties die een bijna 51-jarige man blijer maken...
Vrijdag onderweg naar het werk afval gedumpt in de vuilcontainer om de hoek en daar even staan kletsen met twee buren die ook net onderweg waren naar het werk. Op de zaak meer werk verricht dan vooraf verwacht en dat voelde goed. Misschien kwam dat wel door de gedachte aan de komst van mijn tante uit Den Haag naar de brouwerij. Toen zij arriveerde waren de baas en ik nog bezig een klusje op te knappen dus een collega zette haar even aan een zetel met een glas bier.
Het werd zo gezellig dat tante en ik ons pas na negen uur meldden bij een sushi-restaurant om daar het avondeten te genieten.
en toen wij uiteindelijk gingen slapen was de nacht reeds ingevallen.
Zaterdag werden wij bij het ontbijt bijgestaan door een buurvrouw en ook een andere buurvrouw kwam even kennismaken met tante. De lunch genoten wij bij een etablissement om de hoek en ook daar was het fijn. Ik zette tante op de tram en haalde een paar cadeautjes bij diverse winkels. Voor mijzelf de nieuwe Storm. Thuis even staan afwassen en logeerlakens opgeruimd en zo om daarna boodschappen te halen, samen met een buurvrouw.
Zij kwam bij mij koken en samen aten wij een lekker visje uit de oven. Wij zongen samen mee met op Youtube opgezochte liedjes en hadden daarbij een hoop lol. Dit keer eindigde de dag niet met het delen van een pot thee maar met het delen van een biertje.
Blij zijn hoeft echt niet veel geld te kosten maar blijkt vaak te worden gehaald uit het verbinden met andere mensen. Ook deze avond dus weer geen televisie gekeken.
Zondag na het uitslapen aan de gang gegaan in huis. Verder gaan met het bekijken van mappen vol papieren, bijvoorbeeld. En zo'n twee kilo aan papier weggegooid. Ook even door oude foto-albums van mijzelf en mijn moeder gebladerd.
De vraag die bij mij opkwam: 'Wat zal ik doen met de foto's waar mensen op staan die ik helemaal niet ken?' Zal er ergens een museum zijn of is er een historisch archief vol mensen die het tof vinden om voor het nageslacht de beelden te bewaren van het dagelijks leven van Indische Nederlanders in de jaren '60? Tips zijn zeer welkom!
In de supermarkt kwam ik een alleraardigste aanbieding tegen:
Het Engelstalige stuk van deze week: http://terrebelius.blogspot.com/2018/08/a-positive-world_15.html
Ook op LinkedIn plaatste ik weer eens een Engelstalig stuk:
https://www.linkedin.com/pulse/our-limitations-often-dont-exist-terrence-weijnschenk-entertrainer/
De muziek van deze week is van Thievery Corporation. Hier is Meu Négo:
Deze week staan wij stil bij het overlijden van Aretha Franklin en Kofi Annan
================================================
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/