Dat merkte ik maandag ook. Lag tegen twee uur 's nachts in bed na een paar dagen Londen met een vriend om daar vrienden op te zoeken maar de wekker hield er geen rekening mee dat ik meer had gedaan dan op deze foto's te zien is:
Een zonnige middag!
Met 'Salt and Vinegar' chips.
En een glas Guinness.
Wij zaten op het terras dus zagen het interieur
alleen bij het bestellen en lozen van de drankjes
In een andere pub dronk ik cola.
Dat kan natuurlijk ook.
Publieke toiletten zijn in Londen gratis.
In Kopenhagen ook. Maar dat terzijde.
Geen bezoek aan Londen is voor mij compleet
zonder een middag slenteren in Camden
Ook daar zijn er pubs
Met vrienden spraken wij af in...
een pannenkoekenrestaurant!
Daarna naar een pub waar was afgesproken
met nog meer vrienden van ooit.
Lekker traditioneel de Engelse ochtend beginnen!
Maandag was de laatste dag dat er administratief gewerkt kon worden voor de verhuizing naar een groter pand. 's Avonds tegen zeven uur thuis, snel een hapje eten en door naar de vrijmetselaarsloge: 'Het tegenovergestelde van liefde is niet haat maar onverschilligheid en het tegenovergestelde van hoop is niet vrees maar acceptatie.' Verder ging het over een keuze die je als mens kunt maken: wil je meer voelen of wil je meer weten?
Later thuis dan vooraf verwacht dus de volgende dag nog steeds vrij moe.
Toch hielp ik dinsdag nog graag op kantoor: als papieren in dozen verdwijnen weet ik als administrateur graag welke papieren in welke dozen. Praktisch. Bovendien was die dag de directeur jarig en dat vroeg om een klein feestje.
Voor mij persoonlijk was het lastig om leuk en gezellig te doen want net die middag ontving ik wat minder goed nieuws in de privésfeer.
Blij dat ik die avond mijn sombere gedachten kon delen met een buurvrouw tijdens een kop thee. Oké, twee koppen thee. Per persoon.
Woensdag was ik vrij. Van mijn reguliere werk tenminste. Dus ik draaide een was, deed een kleine handwas, dronk thee met een buurvrouw, knipte mijn teennagels, dronk koffie met een buurvrouw, maakte een kleine wandeling (met een buurvrouw), regelde een en ander in het kader van komende entertainment-opdrachten en at bij een vriend. Later op de avond vermaakte ik mijzelf met een eerder opgenomen aflevering van 'The Walking Dead'.
Donderdag was ik ook vrij en kon mijzelf maar met moeite mijn bed uit slepen. Jetlag? Emoties? Was blij met de energie die ik ontving van vrienden, buren en combinaties daarvan. Zij motiveerden mij om weer wat te ondernemen: huishouden, e-mails versturen en wat dies meer zij. Waaronder koffie drinken met een buurvrouw. Gewoon, omdat het kan.
's Avonds was ik met vrienden aanwezig bij een uniek gebeuren: in tientallen bioscopen rond de wereld werd op dezelfde (lokale) tijd de filmregistratie vertoont van een concert van Nick Cave and the Bad Seeds. Heel apart om met nog geen 200 mensen samen met tienduizenden anderen tegelijk te genieten van een mooi live optreden dat een half jaar geleden gegeven werd.
Om u een indruk te geven van de ervaring is hier een versie van Jubilee Street. Gefilmd tijdens een ander concert maar soit.
Om bij te komen van de ervaring deden wij daarna samen een biertje:
Vrijdag was voor mij de eerste dag op de nieuw locatie van de brouwerij.
Onderweg kom ik dan niet langs de Sloterplas maar langs het Slotervaart ziekenhuis:
Het was duidelijk dat er nog veel moet gebeuren en met een collega bracht ik niet alleen bier naar een klant maar haalde ook een vaatwasser op en wij kochten diverse dingetjes en dangetjes: deurstoppers, ophanghaken, voetenveegmatten, stekkerblokken...
Ging uiteindelijk iets eerder weg van het bedrijf dan de meeste van mijn collega's. Dit om op tijd te zijn in een kunstgalerie waar ik als 'performance artist' deel mocht uitmaken van een installatie.
Erg leuk om te doen! Als bedankje kreeg ik een roos en een ballon:
Later op de avond wilde ik thuis eigenlijk nog even strijken maar om een of andere reden vond mijn lichaam het voldoende om met de pootjes omhoog nog even een beetje televisie te kijken en te gaan slapen.
Zaterdag kocht ik een nieuw stripboek in De Rode Ridder reeks. En las dat ook. Ik verrichtte het strijkwerk waarin ik eerder had verzaakt, waste een zeeppompje, hing een ingelijste poster aan de muur en verrichtte tientallen andere kleine huishoudelijke klusjes. Daarnaast stuurde ik weer eens een e-mail aan woningcorporatie Ymere (klik) en waste het eerste slabbetje van mijn zoon dat ik indertijd zelf had ontworpen:
Bovendien dacht ik nog even verder over het centrale thema waar ik mij vrijdag in mijn improvisatie mijzelf en bezoekers van de expositie mee bezighield: is het daadwerkelijk mogelijk om niets te doen? Ik bedoel maar: zodra je iets doet - al is het niets - doe je toch iets? Eind van de dag had ik het gevoel niets te hebben gedaan.
Zondag las ik boek nummer vijf van dit jaar uit: The Prague Cemetery van Umberto Eco. Complotten. Illuminati, vrijmetselaars, katholieken, joden...Het Parijs van toen vormt grotendeels de setting. Wat traag naar mijn smaak maar behoorlijk interessant. Ik waste mijn winterjas en dronk koffie met een buurvrouw. Later op de dag dronk ik thee met een andere buurvrouw voor wie ik ook zou koken:
(Biefstuk met tuinbonen, appelmoes en bietjes)
Het was heerlijk zacht lenteweer dus de jassen bleven thuis.
Als toegift krijgt u van mij een later binnengekomen foto waarop ik te zien ben als Paashaas in een nachtclub:
Het Engelstalig stuk van deze week: http://terrebelius.blogspot.nl/2018/04/gun-control.html
Deze week is de muziek op mijn weekblog van Van Dik Hout. Het nummer heet: 'De stilte valt zo hard'
dus ik verlang weer naar jou, weet maar al te goed
dat het niets wordt, lieg het komt wel weer goed
je zegt waarom zwijg je niet?
Deze week staan wij stil bij het overlijden van Cees Tol
===========================================
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/