Ik denk nog steeds dat er maar één ras is en het buitensluiten van een bepaalde groep mensen vanwege één kenmerk dus racisme is. Wat denkt u? En waarom?
Voor mij lijkt het er sterk op dat die 'bewijzen' voor pizzagate uitsluitend bestaan op een ander astraal vlak of zo. Op deze planeet is het namelijk eenvoudigweg niet waar dat Hillary Clinton en John Podesta een internationale bende kindermisbruikers leiden vanuit een pizzeria in Washington waar je ook tafeltennis kunt spelen en waar blijkbaar kinderen worden gemarteld in een niet bestaande kelder. 'Zie je wel! Dat die kelder niet bestaat bewijst dat-ie zó goed is verstopt dat het verhaal wel waar moet zijn! Waarom zouden 'ze' anders die kelder verstoppen?' Dan zucht ik maar eens diep en ga ik slapen. Of andere leuke dingen doen. Hoe gaat u om met mensen in uw vriendenkring die blijven volharden in hun complottheorieën? Zelf geloof ik niet in complottheorieën maar wel in complotten.
Maar toch goed dat mensen niet zomaar alles wat zij horen of lezen voor waar aannemen.
Ook ik ben er erg voor om je te verdiepen in een kwestie voordat je je er een mening over vormt. Daarom kijk ik liever geen YouTube filmpjes waarin onzin wordt verkondigd maar lees ik artikelen van echte journalisten en cijfers van onafhankelijke instituten. 'Eigen ervaring' is erg lastig om als bron te gebruiken. Stel ik loop een paar dagen door de woestijn en ik concludeer dat de hele Aarde uit woestijngrond bestaat, dan heb ik 100% gelijk, gebaseerd op mijn eigen ervaring. Mede daarom vertrouw ik vaak mijzelf niet eens...
Mijn kerstboodschap:
Maandag schrok ik een beetje van het nieuws dat 40% van alle diefstallen uit winkels in Nederland wordt gepleegd door personeel. Voor in totaal zo'n €200 miljoen! Ik vind dat best veel geld. Na een vermoeiende werkdag waarop ik lang niet zo veel had kunnen doen als ik had willen doen was ik kapot. Op het werk viel ik al bijna in slaap dus meedoen aan het vieren van de Winterzonnewende die avond zat er helaas niet in. Erg jammer want ik had mij er erg op verheugd.
Billy de Kat was heel lief voor mij: bij thuiskomst liep hij naar zijn etensbakje, pakte een brokje uit zijn bak, liep terug naar mij en liet het brokje voor mijn voeten vallen: 'Alsjeblieft, voor jou!' Lief, niet?
Natuurlijk was ook ik geschokt door het gebeuren in Berlijn: een man doodde een vrachtwagenchauffeur en reed met diens vrachtwagen in op winkelende mensen op een kerstmarkt: 12 doden en tientallen gewonden Uiteraard had de politie het onderzoek niet in enkele seconden uitgevoerd en afgerond maar toch hadden veel mensen én verreweg de meeste media hun conclusie al klaar liggen: het was een terroristische aanslag, uitgevoerd door een moslim en dús door IS! Op dezelfde dag was er een schietpartij in Zürich. Maar helaas waren de slachtoffers moslims en 'dus kan er niets gezegd worden over de aanslag tot de politie naar buiten komt met een onderzoeksrapport want je kunt natuurlijk niets zeggen over de motieven van de dader zolang niet alle gegevens bekend zijn.' Hoe dat met u zit weet ik niet, maar persoonlijk heb ik een broertje dood aan dat meten met twee maten.
Twee vrienden vragen een meetlint vast te houden, dát is pas meten met twee maten!Waarom is 'Schietpartij in moskee' geen aanslag of terreurdaad? RT @sjesaar: "Overig nieuws" pic.twitter.com/AeqfidCYST #NOS #teletekst— Terrence Weynschenk (@Terrebelius) 20 december 2016
Al jarenlang stel ik graag de vraag: heeft iemand die ervoor geleerd heeft al eens gekeken naar de oorzaken en niet naar de gevolgen van dit soort gedrag? Wat is dat überhaupt voor iets dat mensen ertoe drijft met opzet tientallen onbekende anderen van het leven te beroven? En waarom heet een moslim die zoiets doet een terrorist en heet een niet-moslim die zo'n wandaad uitvoert 'iemand met een ongelukkige jeugd'? Allemaal vragen die ik graag eens beantwoord zie worden.
En ook deze dag stierven 25.000 van de honger maar dat lijkt niemand iets te kunnen schelen. Ik vraag mij af wat daar in de media over zou verschijnen als het 25.000 blanke christenen zouden zijn. (Ja, ik word cynisch van bevooroordeelde berichtgeving)
Dinsdag borstelde ik de kat, werkte aan mijn administratie, nam mijn koelkast onderhanden, ging een half uurtje sporten en at wat mijn vriendin had gekookt voor een vrijwilligersorganisatie. Zij kookte drie verschillende pasta's voor zo'n 200 mensen die het wat minder goed getroffen hebben in het leven.. Heerlijk om mensen te zien genieten!
Fijn om weer even met mensen te zijn die de moeder van mijn zoon kenden in haar goede jaren, voordat zij in een psychose terechtkwam waar zij nooit meer van zou herstellen. Hier een foto van haar en mij uit een tijdperk voordat de ziekte een nagenoeg ander mens van haar maakte. In wezen raakte ik toen mijn partner kwijt. Maar ik kon niet treuren om haar verlies want ik had een kind om voor te zorgen en een Raad voor de Kinderbescherming om tegen te vechten 'want een vader alleen kan geen kind opvoeden'.
Ongeveer 22 jaar geleden. In het Vondelpark.
Met de vriend links op de foto bestaat nog steeds contact.
En ik was er nog redelijk slank...;-)
Woensdag een paar uurtjes vrijwilligerswerk verricht voor de Amsterdamse vrijmetselaars en wat huishoudelijke klusjes opgeknapt voordat ik begin van de middag naar Zaandam ging. Om te worden opgepikt voor een autorit naar Roosendaal. Met wat vrienden nam ik deel aan een kerstgala. Lekker eten, goede muziek én gezellig!
Laat thuis dus donderdag op het werk een beetje brak. Ondanks dat keihard gewerkt om boekhoudkundig zoveel mogelijk het jaar af te ronden want tussen kerst en Oud en Nieuw is de brouwerij gesloten. De werkdag eindigde met een toespraak van onze directeur en een etentje. Gezellig!
Een collega was zo lief om mij en een studentje die bij ons onderzoek doet voor haar studie met de auto naar de bewoonde wereld te brengen. Daar werd ik herenigd met mijn vriendin en samen genoten wij van de Oudejaarsconférence van Javier Gúzman: Zonder Voornemen(s).
De cabaretier wist ons aan het lachen te krijgen én aan het denken te zetten. Confronterend: waarom zeggen wij als Nederland zo'n hekel te hebben aan 'al die dictators!' maar doen wij tegelijkertijd doodleuk zaken met hen? Is dat dé reden dat Mark Rutte zeer daadkrachtig zijn schouders ophaalde toen bekend werd dat Poetin rechtstreeks verantwoordelijk is voor de dood van de passagiers van MH17? Is dat ook de reden dat wij de bevolking van Nigeria niet bijstaan in hun strijd tegen dictator Biharie? Is dat écht alleen maar omdat het grootste bedrijf ter wereld, Shell, toevallig een Nederlands bedrijf is en Nigeria één van de belangrijkste leveranciers van het goedje waar wij onze auto's mee vol tanken?
Vrijdag op tijd op voor administratieve werkzaamheden, het schoonmaken van de keuken, het afronden van mijn vrijwilligersklus voor de vrijmetselarij door papieren langs te brengen bij een Broeder en onderweg deze foto te maken
en wat dies meer zij. Grotendeels in het gezelschap van Billy de Kat. Die graag met mijn waterflesje speelt. Waar ik dan hopelijk de dop stevig op gedraaid heb.
Zoals een paar kerstkaarten schrijven en versturen (waaronder naar mijn vroegere kleuterschooljuf! Voor mensen van onder de 40: de juf van groep 3 van de Basisschool) en een cadeautje te regelen voor mijn bijna jarige broer. En kattenvoer kopen en zo. Maar dat is logisch.
Behalve de stukken op dit blog plaatste ik deze week ook nog deze (Engelstalige) stukken:
http://terrebelius.blogspot.nl/2016/12/dinner-shortstory-amwriting.html
http://terrebelius.blogspot.nl/2016/12/how-to-spend-spare-time.html
http://terrebelius.blogspot.nl/2016/12/merry-capitalism-and-happy-new-debt.html
https://www.linkedin.com/pulse/basic-income-rescue-our-lifestyle-terrence-weijnschenk-entertrainer?trk=mp-author-card
(Hmmm, misschien moest ik mijzelf maar eens 'schrijver' gaan noemen?)
Einde van de avond stuurde ik mijn vriendin een 'Slaap lekker, Lief!' sms-bericht en toog aan het werk. Iemand moet toch kerstman spelen? Hier sta ik te dansen op een tafel. Maar dat ziet u niet. Omdat ik de foto maakte. Dit was vlak voordat een ietwat beschonken heerschap mij op de schouders nam, dreigde om te vallen en ik mij het vege lijf redde door even aan een kroonluchter te hangen. Wéér iets van mijn 'bucketlist' kunnen afstrepen: slingeren aan een kroonluchter.
En bij de deur mocht ik 'shotjes' uitdelen:
'Ik neem er één als de kerstman er óók één neemt.'
Wat ik doe wanneer ik onvast op de benen
naar huis wandel?
Dan maak ik een foto van een hek. Blijkbaar.
Zaterdag waren wij beiden ietwat brak maar toch gingen wij even langs bij zijn moeder. Met een klein cadeautje. Zij voelt zich niet erg prettig op de locatie waar zij nu verblijft. Logisch vind ik dat want in een instelling voor psychiatrisch patiënten lopen nu eenmaal erg weinig mensen rond met een positieve instelling. De mededeling: 'Ik ben erg blij met mijn nieuwe scheermesjes!' wordt er niet met gejuich ontvangen. Stelt u zich maar even voor om te moeten wonen in een ziekenhuis: dag in dag uit alleen maar zieke mensen om je heen. Daar word je niet vrolijk van.
Thuis de eerder die dag gedane was opgehangen en een handwasje gedaan: ook een kerstmannenpak dient wel eens schoongemaakt te worden.
Ook wat donaties verricht. Onder meer naar Stichting Teknophilos (klik), een goed doel opgericht en geleid door vrijmetselaren. En niet door 'de vrijmetselarij'. Die bestaat net zo min als 'het christendom' of 'de islam'. Mensen die denken dat een denk- of geloofsrichting een entiteit is compleet met ideeën en gevoelens, die mist waarschijnlijk een paar schroefjes in de bovenkamer. Denk ik. Wél kunnen individuele mensen (en zelfs groepen mensen) met hun favoriete denk- of geloofsrichting als basis, besluiten nemen. Meestal zijn dat goede besluiten. Soms niet.
Het werk van de stichting komt er in het kort op neer dat direct hulp geboden wordt aan (ouders/verzorgers van) gehandicapte kinderen in de regio Amsterdam. Mensen ontvangen geen geld maar de stichting betaalt (mee aan) aanpassingen aan een bed zodat een gehandicapt kind er makkelijk zelf in kan klimmen, aangepast speelgoed voor de blindenschool (ook opgericht door vrijmetselaren overigens), aanpassingen aan vervoermiddelen zodat ook gehandicapte kinderen een keertje naar Artis (indertijd opgericht door...) kunnen, et cetera. Allemaal kleinigheidjes waar reguliere (overheids)potjes vaak niet voor geëigend zijn.
Op de tramhalte sprak ik buurman Boerman en in de gang buurvrouw Winonah. Op straat nog twee bekenden. Althans, twee mensen die mij blijkbaar kennen maar van één van hen kon ik mij de naam niet voor de geest halen. Soms is het hebben van een opvallend uiterlijk een nadeel: het is meestal niet nodig om namen te onthouden want mensen herinneren zich mij wel.
En de
's Avonds wilde ik eigenlijk nog naar de nachtmis in een kerk in de buurt, vooral omdat mijn zangjuf er optrad maar mijn lichaam had andere gedachtes...rust!
Zondag was het kerstmis! Ho ho ho!
Daarom mijzelf wat opgekalefaterd (scheren met een vers scheermesje en zo. Heerlijk!) en naar mijn moeder voor een kerstlunch met mijn zoon, mijn broer en diens vrouw met hun zoon en hun dochter met diens vriend. Mijn broer wordt opa! Gek idee, maar heel natuurlijk. En op een dag is het mijn beurt, hoop ik. En zo hoort dat wel een beetje, toch?
Natuurlijk mis ik mijn zoon nu hij niet meer in zijn ouderlijk huis woont en ook mijn dochters heb ik veel te lang niet gezien. Maar voor een hoop dingen ben ik dankbaar: vrienden (ook vrienden die ik nog nooit gezien heb!), mijn kinderen en ik zijn behoorlijk gezond, een liefhebbende moeder, een stoere en lieve vriendin, een dak boven mijn hoofd, schone lakens wanneer ik maar wil, een altijd gevulde maag, fijne collega's en fijn werk, 24 uren per dag vers drinkwater, de mogelijkheid om te schrijven wat ik wil en wanneer ik wil,...allemaal zaken die voor absurd veel mensen helemaal niet zo normaal zijn. Daarom ook put ik hoop uit berichten dat mensen in een dorp in Syrië voor het eerst in vier jaren hun versie van het Feest van het Licht konden vieren zonder dat er op hen geschoten werd. Probeert u zich dat eens voor te stellen tijdens het kerstdiner: een vader die met zijn enige overlevende kind en een klein groepje al dan niet zwaargewonde buurtbewoners een zelfgemaakt kaarsje ontsteekt, een zelfgemaakt koekje knabbelt en f*kking dankbaar is.
Deze dagen sta ik ook even stil bij hen die, om wat voor reden dan ook, deze dagen een geliefde moeten missen.
Ja, ik heb het goed. Heel goed. En u ook.
Thuis nog even de kat over de bol geaaid (en eten gegeven) en ook de goudvissen van eten voorzien (geen aai over de bol) en even de stofzuiger gehanteerd voordat ik weer de deur uit ging:
's Avonds een fijn kerstdiner bij en met mijn vriendin, haar moeder en diens vriend. Gezellig!
Muziekje van de week:
Adagio for Strings - Samual Barber
Deze week staan wij stil bij het overlijden van Alan Thicke, Zsa Zsa Gábor, Harry Morgan en Rick Parfitt
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/