Dit gaf ik als antwoord op de opmerking dat ik geen humor had 'want ik zei zomaar iets wat mijn mening helemaal niet is om jou op de kast te jagen. Het was dus maar een grapje! Haha!' Hier dus mijn antwoord op die opmerking:
Jouw grapje is erg grappig. Bijna net zo leuk als serieus iets beweren en wanneer iemand je argumenten hard onderuit haalt zeggen dat het een grap was en die ander geen humor heeft.
'Ja maar toch heb ik gelijk...' sputterde mijn gesprekspartner nog even tegen.
Het is bijna grappig maar erg vaak lees ik - nadat ik om onderbouwing van een mening vraag - 'Die had ik geplaatst maar Facebook heeft die weer verwijderd en ik heb geen zin het hele stuk weer opnieuw te typen.' en 'Ik vind deze hele discussie onzin en tijdverspilling dus ik steek er geen tijd en moeite in!' (nadat de betreffende persoon dus tientallen reacties had geplaatst waar hij duidelijk veel tijd en moeite in had gestoken). Wat is er zo moeilijk aan: 'Dank voor het weergeven van jouw mening. Ik heb een andere.' of 'Dank voor het opzoeken van die voor mij onbekende feiten. Ik zal mijn mening bijstellen.' Liegen hoeft toch niet?
Racisten hebben ook ontzettend graag gelijk. Bijvoorbeeld wanneer zij beweren: 'Ik ben geen racist want Marokkanen zijn geen ras!' of 'Ik ben geen racist want ik heb een hekel aan álle buitenlanders die niet blank en/of joods of christen zijn.' Zij komen dan met ongeveer twee voorbeelden van 'buitenlanders' die zich crimineel gedragen en noemen dat 'bewijs' dat 'alle buitenlanders' zo zijn. Dan kom ik met twee voorbeelden van blanke 'Hollanders' die zich crimineel gedragen en dan luidt de verdediging: 'Ja maar twee voorbeelden zegt niets over de hele groep!' Zeer inconsistent dus. En eigenlijk best grappig. Als hun gedrag niet zo gevaarlijk zou zijn:
Men beweert wel eens dat de beste manier om met populistische racistische opportunistische volksmenners om te gaan is hen te negeren. Te doen alsof het probleem niet bestaat. Je kop in het zand te steken. Dan gaat de idioot vanzelf wel weg en houden de haat en nijd vanzelf op te bestaan. Stel dat men die houding in de jaren'30 van de vorige eeuw had gehad? Dan waren misschien wel miljoenen joden onterecht beschuldigd van een slechte economie, massaal crimineel gedrag, van extreme druk op het sociale stelsel, afgevoerd en massaal verguisd en vermoord. O, wacht...
Wie de kop in het zand steekt zal nooit het licht zien. En bovendien van z'n achterwerk een doelwit maken...
Maandag kwam ik in Den Haag een vriendin tegen. Pas bevallen van een prachtige dochter die zij - gelukkig voor mij! - bij zich had in een kinderwagen. Ik was er met vrienden Halloween aan het vieren. Erg geestig!
De foto's zijn gemaakte met mijn nieuwe (tweedehands) mobieltje:
de Lenovo Motorola G4. Minder dan €200. En je kunt er hetzelfde
mee als met een iPhone 7. Misschien niet zo snel. Maar het verschil
van €800 maakt het verschil in snelheid voor mij meer dan goed.
Dinsdag Het is bijna zover: het Amerikaanse
Een rommelige werkdag werd (voor mij dan) afgesloten met een etentje: kaasfondue samen met mijn vriendin bij een vriendin. Lekker! Zeker met het vers - door mijn vriendin zelf gebottelde - wijntje, vers uit Frankrijk.
Woensdag probeerde ik weer in bed te blijven liggen, op advies van diverse artsen. Maar weer mislukte mijn poging om meer rust te nemen en kwam ik er uit om een vriendin te helpen met haar Facebook-instellingen en mijn eigen administratie van de maand oktober af te handelen.
Steeds meer begin ik te beseffen dat ik en enkele anderen blijkbaar de uitzonderingen zijn: veel mensen kunnen niet bedenken dat wanneer je een foto wil wijzigen je dan klikt op de zinsnede 'foto wijzigen'. Is er iets mis met het onderwijs? Zit er iets in het water waardoor mensen niet meer logisch kunnen nadenken? Of zijn de mensen die dit soort zaken wél begrijpen een afwijking van de natuur? Hoe dan ook: wij zijn allemaal mensen met onze eigen kwaliteiten.
Het was druilerig herfstweer dus ik ging even langs bij de tandartsassistente om de hoek om even in haar ogen te kijken. Dat is geen grap maar dat doe ik echt. Ik maak nooit grapjes. En zelfs wanneer ik grappen maak ben ik serieus. Net zo serieus als ik was toen een meneer van de woningcorporatie mij belde om te vertellen dat de reparatie van de lekkage bij de bovenbuurvrouw (waardoor de lamp in mijn badkamer is volgelopen met water en ik het licht niet durf aan te doen) op zich zal laten wachten om de eenvoudige reden dat zij is overleden. Navraag leerde door een zelfverkozen einde. Mogelijk onder de lopende douche. Vandaar.
Nog steeds even wennen, dat stapje terugdoen. Maar het begint te bevallen. Ook al behelst het onbetaald vrijwillig werken voor de bewonerscommissie, een stichting, een vereniging en mijn vriendin maar een paar uren per week (een stuk of 14 bij nadere beschouwing en bij narekenen), je bent toch (al dan niet onbewust) bezig met dingen doen en informatie vergaren die met dat vrijwilligerswerk te maken hebben: 'Even de buurvrouw vragen of zij dat verpakkingsmateriaal niet wil weggooien want mijn vriendin kan dat misschien nog gebruiken.' Waaruit volgt: 'Even mijn vriendin vragen of zij nog verpakkingsmateriaal nodig heeft.' Waaruit volgt: 'Even onthouden welke soort verpakkingsmateriaal mijn vriendin wel en niet wil hebben.' En 'O, dat is wellicht interessant nieuws voor de Bewonerscommissie.' Waaruit volgt: 'De hele dag tijdens het werk onthouden waar ik het bericht tegenkwam en in welke context ik het wilde toepassen.' Waaruit volgt: 'Niet vergeten om de andere commissieleden te vragen of het een goed idee is een spreker uit te nodigen.' Waaruit volgt dat ik op zoek ga naar een bijbehorende gast op de eerstvolgende vergadering.' En zo gaat dat ook voor die andere organisaties. En voor mijzelf en mijn schrijfsels en zelfs voor mijn werk. Afijn, ik begin eindelijk te begrijpen waar ik toch zo moe van ben geworden, mede gegeven het feit dat ik alleenstaand vader ben en ook graag een sociaal leven heb naast de dingen die ik doe. En ja, ook het huishouden doe ik zelf.
Een druk kruispunt bij mij om de hoek moet het al een week doen zonder verkeerslichten. Opvallend is dat er zeer weinig (bijna-)ongelukken gebeuren wanneer mensen niet op rode en groene lichtjes letten maar op elkaar.
Donderdag was het druk op het werk maar ik had een heel fijn gesprek met de baas en het biertje na afloop (elke donderdag doen wij een biertje op het werk) smaakte goed en het was reuze gezellig.
Tijdens het drinken en lachen voerden wij een beeldbelgesprek met de mensen die ons komende nieuwe boekhoudsysteem gaan implementeren. Leuk!
Net zo leuk als het nieuws dat 'real American hero' Steven Seagal van Vladimir Poetin het Russisch staatsburgerschap ontving en nu dus - op papier althans - 'zo'n stomme oostblok buitenlander' is die 'de baantjes van goudeerlijke echte Amerikanen inpikt!' Als 'echte Amerikaan' heeft natuurlijk ook Seagal een hekel aan communisten. Maar toch is - in de eigen woorden van de filmactieheld 'Poetin een vriend die ik als broer beschouw.' Interessant. Verder: zou Donald Trump wel weten dat zijn vrouw Melania Trump een oostblok immigrant is die probeert de baan in te pikken van een écht in Amerika geboren 'Flotus' (First Lady of the US)?
Voor wie het lezen niet kan laten zoals ik het schrijven niet kan laten: hier even twee Engelstalige stukjes die ik deze week publiceerde: http://terrebelius.blogspot.nl/2016/10/the-week-in-words-or-can-few-represent.html en http://terrebelius.blogspot.nl/2016/11/when-facts-and-figures-are-not-backed.html En vooruit: als extra'tje een (ook Engelstalig) stukje op mijn LinkedIn pagina: https://www.linkedin.com/pulse/best-weather-app-terrence-weijnschenk-entertrainer?published=t Maar ik ben niet verslaafd aan schrijven hoor. Echt niet!
Met mijn zoon keek ik 's avonds de eerder opgenomen tweede aflevering van het nieuwe seizoen van The Walking Dead. Minder heftig dan aflevering 1. Gelukkig. Dus goed kunnen slapen.
Een afspraak vrijdagochtend ging niet door en daardoor had en nam ik de tijd om de badkamer even onder handen te nemen. Schoongemaakt en een beetje opgepimpt ziet de plek waar ik mijn tanden poets en mij scheer er nu zo uit:
https://www.psyq.nl/persoonlijkheidsstoornis/borderline-persoonlijkheidsstoornis
en
https://www.psyq.nl/persoonlijkheidsstoornis/narcistische-persoonlijkheidsstoornis
'Waarschijnlijk heb je op geen enkel moment in je leven geweten wat je écht voelde maar paste jij je voortdurend aan aan je omgeving.' Ja, dat komt aan. En ook mijn vriendin heeft het er moeilijk mee.
Ik was zó moe dat ik onderweg erheen al in slaap was gevallen in de tram. Na afloop van de sessie maakte ik buiten deze foto:
Bij thuiskomst meteen weer even gaan slapen. Mogelijk ook zo moe vanwege het Epstein Barr virus in mijn bloed maar dat zal niet de enige reden zijn. Heftig.
Net als discussies waarin uitgeroepen wordt: 'Alle criminelen het land uit!' Een mooi streven. Maar naar welk land moeten wij mensen als vastgoedhandelaar Paarlberg sturen? http://www.nu.nl/algemeen/4345616/vastgoedhandelaar-paarlberg-opnieuw-gevangenis.html?redirect=1
Ik verheugde mij over het feit dat het ontzettend goed gaat met en in Nederland: Discussies over Zwarte Piet en Rolkoffertjesterreur (klik) zijn momenteel de grootste 'problemen' in ons land.
Zaterdag haalde ik bij de lokale stripwinkel het nieuwste album in de Storm-reeks én de nieuwste Spiderman. Even lekker wegdromen in andere werelden...Ik had een buurvrouw op de koffie en sliep. Veel. En schreef. Niet veel. Ook sorteerde ik mijn foto's van oktober. Waaruit duidelijk blijkt dat ik het tegenwoordig écht rustiger aan doe. Waar ik in eerdere maanden ruim 200 foto's maakte, kom ik over oktober op niet meer dan 80 uit. Wat een rust!
https://www.flickr.com/photos/terrebel/sets/72157676212802905#
Zondag verkouden wakker geworden. Vermoedelijk wat weinig weerstand. Voorlopig ook maar even niet naar mijn vrijmetselaarsloge, hoewel ik wel degelijk in contact blijf met een aantal Broeders. Het klinkt wat raar voor wie het niet kent maar een Broederschap is écht als een familie: je zorgt voor elkaar, zélfs voor 'dat irritante neefje en die dronken oom'. Wie iets meer wil weten over de Orde is er goed nieuws: er is sinds kort een permanent Vrijmetselaarsmuseum in Den Haag. Hier een interview met bekend lid Mat Herben: http://www.nu.nl/cultuur-overig/4346646/vrijmetselarij-zet-met-museum-deur-open.html
's Middags zou ik aanwezig zijn bij de eerste verjaardag van mijn nieuwste achternichtje maar met een zware verkoudheid (mijn zoon klaagde tijdens het studeren over het lawaai van mijn niesbuien. En de kreet van pijn direct erna als gevolg van het pijnlijk samentrekken van een dijbeenspier na elke nies. 'Daar zul je niet lang meer last van houden, hoor!', zei de fysiotherapeut die concludeerde dat het komt omdat en beknelde zenuw in mijn onderrug voorkomt dat mijn been de juiste signalen doorkrijgt van mijn hersenen. 'Dat hou je hooguit de rest van je leven.' Erg geruststellend. Als goedmakertje produceerde ik voor hem (mijn zoon dus en niet mijn fysiotherapeut een hartige lunch:
Eigenlijk had ik ook graag mijn vriendin geholpen op de markt maar eerst beter worden lijkt een beter plan. Thuis maakte ik toch maar - omdat zij zo van ratjes houdt - deze Gif-animatie van foto's van een eerdere marktdag:
In de serie 'Onbekende Helden' dit keer Hirodo Onoda, de Japanse militair met een onwaarschijnlijk sterk plichtsbesef en een absurd sterke overlevingsdrang. Bijna 30 jaren na afloop van de Tweede Wereldoorlog vocht hij in zijn eentje op een Filipijns eiland door, wist zo'n 30 vijanden om te leggen en hield zichzelf, zijn uniform en dienstwapen in uitstekende staat. De toenmalig president van de Filipijnen, Marcos, had zo'n enorm respect voor het dienstbesef van de soldaat dat hij hem zijn daden vergaf: het waren immers oorlogsdaden en geen moorden. Overmand door wroeging stichtte Onoda een natuurleerschool voor Japanse jongelui en later keerde hij terug naar het eiland waar hij 10.000 dollar van zijn eigen geld investeerde in een lokale school. https://nl.wikipedia.org/wiki/Hiroo_Onoda
Het muziekje van deze week werd mij gezonden door mijn innig geliefde tante Emma, tweelingzus van de niet minder geliefde tante Floortje:
Om een of andere reden vond ik dit een toepasselijke reactie daarop:
(Ik kan uren naar deze Gif-animatie kijken terwijl ik het muziekje luister)
Deze week staan wij stil bij het overlijden van Oleg Popov
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/