Het verjaarscadeau wordt op prijs gesteld!
Koffie in de trein op de heenweg naar Breda
Al met al was ik rond middernacht thuis
Het kan natuurlijk dat de bedenker een vriend vroeg de campagne
na te kijken op spelfouten en daar een flesje wijn voor aanbood.
Maar ik denk dat het in dat geval hele vieze wijn was.
Burgers vermoorden gaat ook nog prima. Met name in Syrië waar de bevolking domweg wordt vermoord door de eigen regering. http://www.nu.nl/buitenland/4249362/tientallen-doden-luchtaanvallen-syrische-luchtmacht.html Waar kennen wij dat ook alweer van? O ja, van de polititionele acties waarbij de Nederlandse overheid de eigen bevolking in Nederlands Indië als 'rebellen' beschouwde en dus professioneel liet omleggen. Burgers mogen natuurlijk van alles doen maar niet in opstand komen tegen de eigen regering! [Deel dit op Twitter] Stel je voor zeg! https://nl.wikipedia.org/wiki/Indonesische_Onafhankelijkheidsoorlog
Natuurlijk moest ik 's avonds weer schrijven (zou schrijven bij mij een dwangneurose zijn? En is dat erg? [Deel op Twitter], een paar mensen mailen, afspreken met een vriend opdat u ook bij een volgend weekoverzicht weer wat te lezen heeft (Ik wil niet dat u zich verveelt...) en nog wat mensen contacteren om diverse redenen.
Woensdag vroeg was ik naar het ziekenhuis om mij een gezichtsveld onderzoek te laten afnemen. 's Middags zou ik naar Bussum gaan om de opticien de uitslag door te geven maar die had ik nog niet. Tussendoor zou ik even bij mijn vriendin langs gaan maar plotseling opgekomen koorts noopte mij mijn lijf te laten rusten. Daardoor kon ik thuis mijn verhalenbundels zodanig omvormen dat zij ook makkelijk te lezen zijn op e-readers http://www.bravenewbooks.nl/site/index.php?r=userwebsite/index&id=terrenceweijnschenk Ik zag toen ook mijn zoon even. Toch fijn. 's Avonds een les in Pencak Silat maar overgeslagen want ook mijn linkerbeen doet niet wat-ie hoort te doen. En doet wel wat-ie niet hoort te doen.. Onpraktisch. En helaas ook pijnlijk. Net als dit bericht (en mijn antwoord daarop) van de gemeente: http://vragen.blogspot.nl/2016/03/vermeende-schuld-bij-gemeente.html Samengevat: wie een uitkering heeft op bijstandniveau mag alle toeslagen en heffingskortingen houden; wie zijn of haar eigen geld verdient maar niet boven 10% van 'bijstand' uitkomt vanaf de start van het eigen bedrijf moet - met terugwerkende kracht - alle toeslagen en heffingskortingen inleveren. Dat is de wet 'und Ordnung muss sein! Heil!' [Deel op Twitter]
Donderdag publiceerde ik een (Engelstalig) stukje: http://terrebelius.blogspot.com/2016/04/whats-wrong-with-world-mama-where-is.html en de week eerder trouwens ook: http://terrebelius.blogspot.nl/2016/04/the-power-of-persuasion.html Op dit stukje (http://terrebel.blogspot.nl/2016/04/sluit-u-de-gordijnen-of-doet-u-meer.html) kreeg ik een reactie die mij verbaasde: 'Je blijft maar schrijven over wat jou dwars zit!' Eh ja...moet ik dan maar gaan schrijven over wat anderen dwars zit? En: 'Je hebt het steeds maar over hetzelfde!' Eh ja...zal ik dan maar elke keer over dezelfde kat gaan schrijven? Over elke keer dezelfde ziekte of hobby? Persoonlijk heb ik dit 'dilemma' heel eenvoudig opgelost: haken doet mij (bijvoorbeeld) weinig als hobby en daarom lees ik geen weblogs van mensen die vooral over haken schrijven. [Deel op Twitter]
Van woningcorporatie Ymere ontving ik mijn tweede 'laatste waarschuwing' voordat men mij met een rechtszaak dreigt. Mijn advocaat kon daar erg om lachen. Voor wie het niet weet, het gaat hier om: http://vragen.blogspot.nl/2016/03/mijn-antwoord-op-het-antwoord-van-ymere.html
Een gemeente ambtenaar belde mij om te vertellen dat zij mij niet verder kan helpen met mijn zaak tegen de gemeente (Hier na te lezen: http://vragen.blogspot.nl/2016/03/vermeende-schuld-bij-gemeente.html) 'want het is zo ingewikkeld allemaal.' Tsja, we willen natuurlijk niet dat gemeente ambtenaren moe worden van hun werk doen of - God verhoede! - een zweetdruppel verliezen op de werkvloer. Daarom deed zij zelf een voorstel: 'Waarom ga je niet gewoon naar de Ombudsman?' Goed idee. Die man verveelt zich vast te pletter en vindt het heerlijk om zaken uit te zoeken waar ambtenaren 'geen tijd' voor hebben.
Toen ik aankwam bij het ziekenhuis waar ik een afspraak had, zag ik een blanke schoonmaker op de trappen. Daar zijn er niet veel van dus dat viel op. [Deel op Twitter]
Bij de neuroloog was het reuzegezellig. Echt. De voorlopige conclusie luidt dat er zeer waarschijnlijk een zenuw bekneld zit waardoor mijn been zich niet zonder hulp kan heffen. Dat ik de voet van hetzelfde been vaak moeilijk kan afrollen ('flipperen' noem ik het zelf) heeft mogelijk een soortgelijke oorzaak maar anders kan ik wellicht een beenprothese krijgen die ervoor zorgt dat wanneer ik mijn been optil, mijn voet vanzelf meekomt en niet met de tenen naar beneden blijft wijzen.
Kortom: in mei mag ik in de MRI-scanner! Kijk, dan kan er toch weer iets van mijn 'Bucket-list'...;-)
O ja: wij bespraken ook de handelingen van een bekende politicus. 'Die man is vergeten wie hij was', zei mijn neuroloog. 'En ik wil wel naamsvermelding als je dat op je blog plaatst.' Bij deze geregeld, Mevrouw Drs. F.H.M. Spaander.
Bij het toilet voelde ik mij een heuse Jedi Master: met een simpel handgebaar ontving ik een papieren handdoekje. [Deel op Twitter]
Bijna thuis aangekomen sprak ik nog even met de buurvrouwen Angélique en Winonah terwijl ik daarvoor nog even sprak met vroeger reisgenoot Bert, die ik ook toevallig tegen het lijf liep.
Mijn zoon was even thuis en ging vrijwel meteen weer de deur uit (prachtig weer dus neem het hem maar eens kwalijk) terwijl ik werd gebeld door de oogarts: ik heb een oogzenuw coloboom. Kijk, dan zijn u en ik toch meteen weer een stukje wijzer. Het houdt in dat voor mijn geboorte een klein stukje van mijn oog (in dit geval de zenuw in mijn rechteroog) niet helemaal goed is gesloten: er 'ontbreekt' een stukje. Volgens de website die ik bekeek én volgens twee oogartsen die ik sprak hebben mensen die het hebben er wel of geen last van. Kijk, hou ik van. Lekker duidelijk.
De afwijking kan verklaren waarom ik letterlijk iets minder zie dan anderen ('Zag je die fietser dan niet aankomen in je ooghoek?' -'Nou, nee.' 'Wat mooi niet, die roofvogel op die lantaarnpaal daar boven helemaal?' -'Ongetwijfeld.') en waarom ik geen groot fan ben van fel daglicht. Ik dacht altijd dat dat kwam omdat mijn voorouders uit Transsylvanië komen (echt waar. Ik maak nooit grapjes.) maar wellicht is 'oogzenuw coloboom' een logischer verklaring.
Ook werd ik gebeld door één van mijn jobcoaches bij de gemeente (Ik zie mijn aanvullende uitkering als beloning voor het aan het werk houden van 12 gemeente ambtenaren. Ja, ik heb ze geteld. Nee, natuurlijk werken zij niet alleen voor mij. Maar toch.) die mij vertelde dat hij een collega van hem heeft laten weten dat ik mogelijk geïnteresseerd ben in een (extra) vacature. Kijk, zo helpt de huidige werkloosheid toch maar een heleboel mensen aan werk! Ik schreef er al eerder over: http://terrebel.blogspot.nl/2015/11/werkloosheidsindustrie.html. Ja, zonder werklozen zouden er veel meer werklozen zijn! [Deel op Twitter]
Ik at pizza met mijn zoon en hoorde hem vertellen over het (gast)college 'Werktuigbouwkunde' dat hij vandaag volgde in universiteitsstad Delft en de komende jaren wil blijven doen.
Verder in de avond nog even een was gedraaid en opgehangen en een beetje darten zitten kijken terwijl ik stukjes schreef en mij verbaasde over het vroege overlijden van Prince:
Vrijdag zou ik 's ochtends gaan repeteren voor de benefietvoorstelling in Dresden, volgende maand maar ik besloot dat ik er moeite mee zou hebben om vrolijk rond te hupsen terwijl een vriend van mij op zijn laatste reis zou vertrekken. Daarom was ik hier:
Thuis (voor de Voedselbank was ik te laat: die is maar een uur per week open en ben je er dat uur niet dan krijg je dus geen eten.) even chillen en dan omkleden voor een bijzondere vrijmetselaarsavond. In Amstelveen dit keer. Met etentje.
Syllabub nectarine was het toetje
Ik was blij dat ik met een Broeder kon meerijden want de laatste bus van de dag zou ik hebben gemist. Ruimschoots.
Zaterdag mocht ik een beetje uitslapen voordat ik een pakje op de bus deed, een armlastige buurvrouw van eten voorzag, bij mijn moeder langsging, alsnog repeteerde voor eerder genoemde show
en leuke dingen deed met mijn vriendin.
(De entree van het pand)
Wat zij en ik deden, daar zijn geen foto's van
(Hoop ik) maar eerst kwamen wij hier langs
Zondag stonden wij op een unieke markt met de spullen van Rataplan Design: een Sunday Market midden in het toeristische centrum van Amsterdam, op het Rokin.
Bij de kraam. In een winterjas.
Op de koudste 24 april van het millenium.
Met onder meer deze bamboe borden
En naar het toilet in een kroeg waar ik vaak kwam
in de tijd dat ik werkte bij The Amsterdam Dungeon: The Tara
Bij marktcollega's die mijn bundel 'Verdraaide Vertellingen' (https://www.bol.com/nl/p/verdraaide-vertellingen/9200000051960187/) hadden gelezenkocht ik deze prachtplaat van Arthur Cravan,
bokser en dichter en vooral ook Dadaïst.
Volgens de collega's had ik mij zeer thuisgevoeld
bij deze meneer en zijn collega-dadaïsten.
Stomtoevallig (echt) betekent 'Dada' in het Frans
zoveel als 'Stokpaardje' en laat ik daar nu een paar van hebben.
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.com/2016/04/de-week-voorbij_24.html Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/?ref=hl
(Het lijkt wel werk zeg, dat schrijven van zo'n weekverslag! Voelt u dat ook bij het lezen ervan?)