Van nu af aan zal ik alleen nog maar over leuke dingen schrijven.
Of nee, toch maar niet.
Ik zie mijn dochters veel te weinig, mijn moeder's gezondheid laat te wensen over en mijn maandinkomen is eigenlijk te laag om een 'normaal' leven te hebben voor mij en mijn zoon. Door mijn voorkomen word ik vrijwel dagelijks uitgelachen en bespot en fysiek kan ik lang niet alles wat ik zou willen kunnen. Onder meer vanwege een heupprobleem.
Maar ik leef nog! En mijn zoon gaat hartstikke goed op school en mijn relatie loopt goed en ik woon in de mooiste stad ter wereld! En mijn dochters gaan lekker en zijn gezond!
Hoewel ik wel eens denk het moeilijk te hebben liggen mijn kinderen tenminste niet dood op het strand van een land waar ik dacht veilig te zijn voor het oorlogsgeweld in mijn eigen land. Ik heb een dak boven mijn hoofd en spoel mijn uitwerpselen weg met schoon drinkwater terwijl dagelijks duizenden mensen sterven door een gebrek daaraan.
Ik heb elke dag ruim voldoende te eten en ben behoorlijk mobiel. De meeste dingen die ik wilde doen of die anderen graag zouden doen heb ik in mijn leven al gedaan: De Eiffeltoren beklimmen, zangles, vechten met een Minotaurus, vanaf Amsterdam naar Zuid-Frankrijk rijden om mijn vriendin op te zoeken terwijl ik net twee weken mijn rijbewijs had, miljonair gevoeld aan de Côte d'Azur (uit het zwembad stappend worden opgewacht door een geüniformeerde meneer met handdoek), een triootje, een solo rondreis maken door Amerika, in een circus werken, sex met een buurvrouw, met kinderen werken, Vrijmetselaar worden, optreden in poptempel Paradiso Amsterdam, een geiser tot uitbarsting zien komen in IJsland, zingen voor publiek, De Berlijnse Muur zien, David Bowie, U2 en Bruce Springsteen live zien optreden, in een film meespelen met bekende acteurs, een boek uitgeven, wonen in een huis met een tuin en een vijver daarin, vader worden...en zelfs in het huwelijk treden lijkt een droom die uitkomt! Dus eigenlijk heb ik niets te klagen.
Of toch: waarom kan het blijkbaar zoveel mensen niets tot weinig schelen hoe slecht anderen het hebben? Is het angst? Durven mensen het niet onder ogen te komen? Schamen zij zich voor hun eigen buitengewoon luxe situatie? Of zijn veel mensen gewoon keihard egoïstisch en zelfs egocentrisch?
Hier een mogelijke reden voor een gelukkige en gezonde oude dag:
Maar eigenlijk maakt het allemaal niet uit, als je iemand hebt om van te houden.
Hier is Depeche Mode met 'Somebody':
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden.
