In mijn jeugd was er geen plastic!
Zo, dat is er uit. En om mijn eigen uitspraak iets af te zwakken:
in mijn vroege jeugd was er geen plastic.
Ons telefoontoestel was gemaakt van bakeliet en eieren kocht je in de hoeveelheid die je wilde hebben. Per stuk. Je ging met een mandje naar de markt om biologisch fruit te kopen. Nu heet dat 'hip' maar toen was dat 'normaal'.
Vuilnis stopte je niet in de pedaalemmer in de keuken waarna je de betreffende plastic zak in een grotere plastic zak stopte waarna je die aan de kant van de weg zette of in een container dumpte. Nee, je liep naar buiten met je afval, stopte het in een zinken emmer die aan de kant van de weg stond en éénmaal per week door vuilnismannen werd leeg gekieperd in een vuilniswagen. Daar kwam geen plastic aan te pas! Dus waarom kunnen wij opeens niet meer zonder plastic? In grote delen van de wereld lukt dat overigens nog prima. Mensen in hartje Mali houden de planeet heel. Wij doen dat niet. Toch zijn er mensen die 'ons' beschaafd noemen.
Hier is Plastic Bertrand met Ca plane pour moi:
En hier (klik) de Nederlandse vertaling van deze hit.
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden.