Zij kon hem zo goed nadoen dat het voor anderen soms leek alsof hij er nog was. Verwarrend. Vooral voor bezoekers. Zij konden vaak zweren dat wij een deur hoorden opengaan of hem om eten horen vragen. En misschien was dat ook wel zo.
Zijn huisgenoten leerden leven met de aanwezigheid van het onverklaarbare en begonnen het normaal te vinden. Men haalde herinneringen op aan de tijd dat zij op zijn rug zat en hij rondjes rende door de kamer.
Naar het schijnt vrij ongewoon voor een parkiet en een cavia.
======================================
Meer lezen? Mijn auteurspagina