En hier nog even een kleine impressie van onze start op muziekfestival Pinkpop, afgelopen vrijdag:
Maandag had ik weer eens een gesprek op het kantoor van de voormalige Dienst Werk en Inkomen van de gemeente en vierde ik des avonds in stijl de Zomer Zonnewende. Overdag waste en streek ik het overhemd dat ik die avond aan had en naaide ik een knoop aan de bijbehorende pantalon. Ook die dingen moeten gebeuren, toch? Met een broeder samen besloot ik een broeder die er door nare omstandigheden niet bij kon zijn thuis op te zoeken. Hij was zeer verrast door het onverwachte bezoek en zelfs dankbaar! Wij kletsten gezellig door tot in de ochtend van de volgende dag.
Dinsdag at ik samen met een buurvrouw een broodje als ontbijt na vier uurtjes slapen. Voor haar betrof het lunch. Half negen 's morgens thuiskomen is niet altijd praktisch (maar het was erg gezellig!) Ik regelde wat geldzaken en ging naar het buurthuis voor papieren aangaande de aankomende Burendag, vanuit mijn functie van penningmeester van de Bewonerscommissie. 's Avonds ging ik naar bed want ook dat doe ik wel eens.
Woensdag was ik weer fris en fruitig genoeg om mijn lichaamsoefeningen te doen, diverse afspraken te maken, op te ruimen, een was te draaien en te stofzuigen, zaken die erbij in schieten wanneer je niet thuis bent. Ook bewerkte ik mijn website. Ik ben geen website bouwer en kan er geen betalen. Dus doe ik het maar zelf. Wat vindt u ervan? http://www.terrebel.nl 's Middags was ik zomaar opeens verkouden en hoewel ik mij had voorgenomen te gaan sporten besloot ik mijn rentree in de wereld van rondjes rennen, wilde armbewegingen maken en zweten een week uit te stellen.
Donderdag kocht ik voor de allereerste keer dit jaar twee broodjes bij de bakker om de hoek, doodgewone chocolade croissantjes voor een euro. De boterham die ik thuis smeer is goedkoper maar ik vond dat het even moest. Gewoon, omdat het normaal hoort te zijn in een welvarend land dat een vader een lekker broodje koopt voor zijn zoon en zichzelf. Ik was in Naarden omdat de broer van een vriend van mijn vriendin mij wellicht kan helpen uit die nare Bijstand (goed, die heet dan nu 'uitkering in het kader van de Participatiewet' maar het blijft gewoon Bijstand) te komen.
Met de nieuwe pan nog in de tas ging ik langs bij een kunstenaarscollectief dat een feestje vierde. 'Jongens, Terrence gaat ook iets voordragen!' hoorde ik vlak na binnenkomst waar ik dit tafereel aantrof:
Tja, onderdeel van de feestelijkheden bleek een rondje gedichten voordragen te zijn. Persoonlijk vind ik dat je het niet kunt maken om een biertje en kaasblokjes te pakken en dan vervolgens niet bij te dragen aan de feestvreugde en gelukkig kende ik nog een paar gedichten uit het hoofd. (Onder meer deze) We schrijven het jaar 1987 en een rokerige kroeg waar ik gratis kon drinken in ruil voor het voordragen van een aantal gedichten...En veel meer weet ik niet meer van die periode in mijn leven maar soms vertelt iemand mij wat en komen de herinneringen boven. Aan veganistische pannekoeken (ik weet het: officieel moet er een 'n' tussen maar ik weiger want het gaat om één koek die in één pan wordt gebakken. Toevallig.) met hasholie, aan jonge vrouwen met jongensnamen, aan een rondreizende tatoeage zetter, aan thee met een apart smaakje en helaas ook aan een paar sterfgevallen... Gelukkig komen de herinneringen niet allemaal tegelijk. Dit was het trapgat naar de buitendeur:
's Avonds vergaderde ik kort met een mede-lid van de Bewonerscommissie en verder was het een lekker rustig dagje waarop ik - voor mijn doen althans - vroeg naar bed ging want hoewel de thermometer een aangename 19 graden in huis aangaf was ik koud en rillerig.
Vrijdag was ik bij een broeder die mij helpt met mijn financiën en 's avonds was ik bij een viering van de zonnewende in een andere loge dan mijn eigen. Erg mooi en gezellig bovendien! Een broeder aldaar die veel de wereld over reist vertelde dat het hem is opgevallen dat in en rond het Amsterdamse centraal station verreweg de meeste mensen met een muziekinstrument rondlopen. Veel meer dan rond andere treinstations in andere steden in andere landen. Dat vond ik toch wel even het vermelden waard. Net als dat ik de gitarist sprak van deze band, Dr. Fisheye. Eigenlijk vreemd dat de wereld nog nooit van hen gehoord heeft! Hier zijn ze met 'Rosebud'.
Zaterdag stond ik te dansen op een dansfeestje. Een beetje vermoeid nog omdat ik de nacht ervoor half vier thuiskwam...Backstage raakte ik in (vriendelijk) gevecht met de in die kringen zeer beroemde DJ Mental Theo.
Zondag was het Vaderdag en kreeg ik dit als ontbijt:
(Koffie, een donut en chips. Paprika chips.)
'Fijne Vaderdag! Ik hoop dat ik dat nog veel vaker kan zeggen! Groetjes, Eva.'(En ja, dat is een tekening van een schedel. Geen vader kan zonder. Toch?)
Mijn zoon sliep nog. Schande natuurlijk! Welke 19-jarige gaat er stappen op zaterdagavond en zondag uitslapen? Een keurige jongeman gaat uiteraard op tijd naar bed om 's ochtends voor zijn vader koffie te zetten en goed naar hem te luisteren. Vervolgens zegt hij: 'Dank voor uw wijze woorden, vader! Ik zal ze mij ter harte nemen en mijn uiterste best doen u niet teleur te stellen met mijn woorden en mijne acties. Mag ik u hartelijk dank zeggen alvorens ik mij nederzet achter mijn schrijftafel teneinde mij aan het mij opgelegde huiswerk te wijden?' Mijn oudste dochter (jongste was er niet bij) is momenteel erg geïnteresseerd in muziek. En dan met name de wat minder opbeurende muziek. Ik liet haar kennismaken met Siouxsie and the Banshees:
Mijn vriendin stond op de altijd leuke Museum Market op het Museumplein in de hoofdstad dus daar gingen wij even langs. Zij verkoopt er onder meer deze dubbelzijdig bedrukte rollen cadeaupapier,
Gewoon omdat ik er zin in heb, even nóg een liedje: