Overheden, vakbonden en werkgevers doen - ondanks alle goedbedoelde initiatieven - niet aan gelijke rechten en plichten voor mannen en vrouwen op de werkvloer. De ene groep wordt na al die jaren vechten voor gelijkheid nog steeds achtergesteld bij de andere groep en vaders voldoen nog steeds maar voor de helft aan hun zorgplicht jegens hun kinderen. De oorzaak blijkt snel gevonden: mannen hebben veel minder tijd om voor hun kinderen te zorgen!
Huidige zorgverdeling
Vrouwen krijgen tien weken verlof rond de geboorte van hun baby en gaan vaak daarna part time in plaats van full time werken. Mannen krijgen drie dagen (tot 1 januari 2015 was dat twee. Een sterke vooruitgang dus. Yeah.) de tijd om te wennen aan het vaderschap en bouwen dus een veel minder sterke band op dan hun partner met de nieuwe wereldburger. Bovendien worden mannen geacht zo snel mogelijk weer full time te gaan werken. Bij een voorstel om ouderschapsverlof voor mannen uit te breiden naar vijf dagen stonden met name de vakbonden (die horen op te komen voor de wensen en rechten van werknemers) op de achterste benen: 'Wie moet dat gaan betalen?' Over vrouwen die tien weken (dat is vijftig werkdagen, beste mensen!) niet werken hoor je ze niet. En dat is nog maar ná de bevallig. Vóór de bevalling krijgen vrouwen nog eens zes weken volledig doorbetaald vrijaf. Mocht de baby zich pas laat aandienen dan gaan de tien weken vrij na de bevalling. Het doorbetaald verlof loopt zo op tot maximaal 18 weken.
Ooit waren de zorgtaken écht eerlijk verdeeld
Tja, dat vrouwen niet werken zijn wij blijkbaar gewend. Ooit zorgden mannen en vrouwen in gelijke mate voor het kroost. En toen werd de landbouw uitgevonden, ontstonden steden en kwam als vanzelf de taakverdeling te ontstaan die wij nu 'normaal' vinden: de man zorgt voor het eten, de vrouw voor de kinderen.
Emancipatie
Dankzij de emancipatie hebben vrouwen een inhaalslag gemaakt op het gebied van vreemdgaan: 80% van alle vrouwen heeft wel eens sex met een ander dan de partner tegenover 66% van de mannen. Bovendien hebben vreemdgaande vrouwen doorgaan meer dan één minnaar of minnares én nemen vrouwen de tijdelijke partner vaker mee naar het eigen bed thuis.
('Ik vond een kattenhaar op jouw shirt vanmorgen. Een witte.')
Alimentatie
Wanneer de man het vreemdgaan van zijn echtgenote ontdekt en aangrijpt als reden voor scheiding moet hij zijn ex-vrouw daar duur voor betalen in de vorm van partneralimentatie (Omgekeerd komt ook voor maar een heel stuk minder vaak). Die loopt nu nog 12 jaar door maar het kabinet wil dat terugbrengen tot maximaal vijf jaar.
Maar dát is handig! Je gaat vreemd, wordt betrapt, gaat scheiden en laat je vervolgens financieel verzorgen door de man die je bedrogen hebt! Maar hoe zit dat dan wanneer vrouwen zeggen dat zij niets meer met hun ex te maken willen hebben en volkomen onafhankelijk van hem een nieuw leven willen opbouwen? Willen zij dan én onafhankelijkheid én zijn geld? Maar dat is toch heel erg hypocriet?
Wat vindt u: moeten mannen en vrouwen naast gelijke plichten ook gelijke rechten krijgen of vindt u het wel prima zo?
Hoe dan ook: fijne Vaderdag morgen!
De onjuiste aanname van de dag is: mannen zeuren meer bij pijntjes. Dat is niet waar. Mannen werken juist langer door dan vrouwen bij ziekte en klagen minder bij kleine pijntjes. Althans, volgens onafhankelijk onderzoek. Niet volgens vrouwen.