Maandag stonden wij het grootste deel van de dag op de 'Saltmarket' in Scheveningen. De wind maakte het wat frisjes aan het strand maar het was een goede dag.
Al viel de omzet iets tegen. 's Avonds trakteerden wij onszelf op een hapje en een drankje bij een café-restaurant op het terrein waar ook de loods staat met de spullen van Rataplan Design.
's Avonds verstuurde ik nog de nodige e-mails.
Dinsdag sliep ik onverwachts wat uit omdat ik blijkbaar toch moe was van de belevenissen van de drie dagen ervoor en hielp ik 's ochtends een gabber met een computer probleem. Verder hield ik mij ledig met zaken als scheren en nagels knippen, afspraken maken met en voor deze en gene en het vergaderen met de Bewonerscommissie. Daar kon ik één van mijn favoriete hobby's beoefenen: mensen blij maken en aan het denken zetten. Natuurlijk heb ook ik niet alle antwoorden maar in elk geval neem ik nooit klakkeloos dingen aan zonder erover serieus te hebben nagedacht. Elk verhaal kent namelijk ook een keerzijde. Daarom de lolcats van de week:
('Ik heb niet alle antwoorden maar ik heb wel een heleboel vragen.')
Woensdag besteedde ik enkele uren aan het proberen te verwerven van betaalde arbeid via mijn netwerk, dronk ik koffie bij een vriend, speelde wat gitaar, deed mijn zangoefeningen, wreef de slaap uit mijn ogen en ruimde wat op in huis. Ook werkte ik aan een kasboek, schreef ik mij in voor een live workshop (over verzekeringen voor zelfstandigen) en volgde ik er eentje (over sociale media inzetten voor marketing) online. Ook hielp ik de goudvissen aan vers water, reageerde op een interessante vacature, pleegde overleg met de begeleidster van de moeder van mijn zoon en maakte ik de keuken schoon. Een buurvrouw kwam op visite en bovendien ging ik met mijn zoon naar de film: Mad Max: Fury Road. Uiteraard een hoop testosteron en adrenaline maar vooral een verrassend goede film (in het genre) die de originele serie films met Mel Gibson eer aan doet.
Donderdag was ik met mijn moeder bij het stadsdeelkantoor om haar aan een nieuw paspoort te helpen. De vingerafdrukscanner accepteerde haar vingerafdrukken niet en de ambtenaar kon ons niet vertellen wat er met de opgeslagen vingerafdrukken van onschuldige burgers gebeurt, noch waar die worden opgeslagen. Een zeer duidelijke overtreding van internationale regels aangaande privacy. Maar goed. Zij zou weer worden opgehaald met hetzelfde busje als waarmee zij gebracht werd met rolstoel en al maar de dame van de betreffende instelling had een verkeerd adres ingevoerd in het systeem waardoor het busje op een andere plek dan was afgesproken op mijn moeder stond te wachten. Geen excuses maar wel langer wachten op een koude stoep in de buitenlucht. Jammer. Uiteindelijk was ik net op tijd bij mijn volgende afspraak: samen met mijn vriendin was ik op visite bij de eigenaar van het pand Geloof, Hoop en Liefde (pdf), (hier kijk je omhoog in het interne trappenhuis:
een man die het normaal vindt om een deel van zijn vermogen aan te wenden om minder bedeelden te helpen. Niet om zich op de borst te kloppen en niet voor belastingvoordeeltjes en zelfs niet 'omdat een goed christen dat hoort te doen'. Nee, gewoon omdat hij dat normaal vindt. Daarna dronken wij een biertje met vrienden. Goed, twee biertjes. Per persoon.
(Hoewel het glas anders doet vermoeden betrof het een Hoegaarden Wit)
RVE Arbeid en Participatie
Onderweg werd ik gebeld door mijn klantmanager van de gemeente. Ik kon haar vertellen dat het bedrijf waar zij voor werkt sinds 1 januari niet meer DWI (Dienst Werk en Inkomen) meer heet maar RVE Arbeid en Participatie waarbij RVE staat voor Resultaat Verantwoordelijke Eenheid. Dat wist zij nog niet. Logisch ook, want zij werkt er alleen maar. Zij vertelde haar best te zullen doen mij te laten registreren als arbeidsgehandicapt vanwege mijn geringe gestalte. Werkgevers in Nederland ontvangen namelijk loonsubsidie voor het aannemen van gehandicapten en betalen zo voor iemand met 20 jaar werkervaring hetzelfde salaris als aan een schoolverlater. Ik voel mij daarbij een beetje als het Indiase jongetje dat door de ouders de ogen worden uitgestoken omdat blinde bedelaartjes nu eenmaal meer geld krijgen van rijke toeristen...Ook moet ik bij de nieuwe naam erg denken aan de ooit zo populaire Arbeitseinsatz: mensen mochten dankbaar zijn dat zij gratis mochten werken voor hun Führer.
Vrijdag wachtte ik op de komst van een pakje maar het duurde zo lang dat ik iets later bij de Voedselbank was dan gepland. Er stond dus een rij waardoor ik laat bij mijn moeder was en een afspraak miste: een workshop die mogelijk mijn kansen op de arbeidsmarkt vergroot. Inmiddels was het zó hard gaan regenen dat het weer goed bij mijn humeur paste en ik besloot niet vrolijk te gaan lopen doen op de verjaardagsborrel van een entertainment-collega. Mijn negatieve energie zette ik maar om in het werken aan het kasboek van de Amsterdamse Vrijmetselaars.
Zaterdag stond ik met mijn vriendin op de Biologische Braderie in Kijkduin. Het was prachtig weer
en wij maakten er een vriendje: 'Hij heet Zen maar dat is-ie niet', aldus zijn baasje.
Mijn tante uit Den Haag nam haar dochter mee om te helpen afbouwen en trakteerde ons op een biertje op de goede afloop:
(Knuffelen is altijd goed!)
(Door het koolzuur wordt het stampertje langzaam omhoog geduwd. Nicht kijkt gefascineerd toe.)
Daarna hadden wij een etentje met een vriend. Herkent u zijn gezicht dan is dat vermoedelijk omdat u wel eens op die prachtige oude draaimolen in Scheveningen bent geweest.
Onderweg naar huis stonden wij even stil bij dit beeld:
O, en zei ik al dat ik vorige week op de Japanmarkt in Leiden een klasgenote van 30 jaar geleden tegenkwam?
Zondag verwerkte ik wat achterstallige e-mails, lunchte ik bij een vriend voor wie het eten gold als ontbijt omdat hij de nacht ervoor een feestje had en zag ik op het einde van de middag collega's optreden in een leuke zaal, niet ver bij mijn huis vandaan.
In de pauze dronk ik een biertje:
Het ging om een burlesque evenement. Dat dat niet alleen sexy kan zijn maar ook grappig bewijst - in mijn ogen - dit filmpje:
De eerste dame laat zien dat je met wat huisvlijt (een strandbal, een paar PVC buizen en placemats) leuke dingen kunt doen. Dame twee beleefde haar debuut met een 'neo burlesque' act en dame drie laat zien dat je geen extreem slank jong model hoeft te zijn en toch trots kunt (en mag!) zijn op je lichaam.
Er zaten ook kinderen in de zaal en één van de deelneemsters trad op als duo met haar moeder en is pas veertien lentes jong!
(Overigens maken moeder en dochter samen de kostuums helemaal zelf!)
's Avonds deed ik het rustig aan met lezen, dit stuk schrijven en wat licht huishoudelijke klusjes (vuilnisbak schoonmaken, afwassen, stofzuigen), want ook dat gaat gewoon door.
Is elke werkloze lui?
Grappig dingetje: ook vandaag werd ik gebeld door mensen die denken dat ik mij (misschien omdat ik geen betaald werk verricht) - net als zijzelf hoogstwaarschijnlijk - te pletter verveel en mijn dagen vooral doorbreng met uitslapen en bij de telefoon zitten wachten totdat iemand mij een opdracht geeft waar zij zelf te lui voor zijn 'geen tijd' voor hebben, ondanks dat zij zelf niet werken . Hoogst vermakelijk! En ik dronk aardig wat biertjes deze week, las ik.
Er zijn mensen die geloven dat een zeker groot land door God is uitverkoren om wapens en soldaten te leveren om een einde te maken aan de opmars van Islamitische Staat. Zelf denk ik dat een paar goede onderzoeksjournalisten een heel eind komen. Bijvoorbeeld wanneer zij achterhalen hoe IS aan de 2 miljard dollar op de bankrekening komt. Dat zal iets te maken hebben met oliehandel. Maar wie koopt er dan die olie die door mensen van IS omhoog wordt gepompt uit de woestijn? Of hoe het toch mogelijk is dat een handvol tweedehands jeeps en kalashnikovs, gehanteerd door ongetrainde maar fanatieke mannen het redelijk eenvoudig wint van jachtvliegtuigen, drones, bommenwerpers, anti tank wapens en ander duur wapentuig? Praten tegen God
Mensen die tegen hun katten spreken vinden wij normaal 'want dat doet iedereen'. Mensen die hun overleden oma om advies vragen in tijden van nood noemen wij 'gek' 'want wie voert er nu gesprekken als je weet dat de ander nooit wat terug zal zeggen?' Vreemd genoeg vinden wij mensen die tot God bidden weer heel normaal. Waarom eigenlijk? Van die oma staat het namelijk vast dat zij ooit bestaan heeft maar van God is dat nog maar de vraag. Vanaf wanneer geloofden mensen eigenlijk in God en hoe brachten zij voor die tijd hun zondagochtend door?
Amerika christelijk?
Dat zou je eigenlijk een Amerikaan moeten vragen want de Verenigde Staten is al sinds mensenheugenis een christelijk land. Toch? Nou, eh...niet dus. Pas in 1956 werd 'In God we trust' het nationale motto. De zogeheten Founding Fathers noemden God maar zijdelings in de Grondwet. In het Eerste Amendement meldden zij zelfs specifiek dat nooit één enkele religie de overhand mag hebben 'want dan gaat het mis.' Maar probeer dat maar uit te leggen aan religieuze fanatici.
Bill O'Reilly
De Amerikaan Bill O'Reilly noemt zichzelf journalist, heeft een eigen talkshow op Fox News, doet nooit aan 'hoor en wederhoor', is bijzonder onbeleefd, scheldt gasten graag uit, laat hen nooit uitpraten, is bijzonder vooringenomen, vindt liegen de normaalste zaak van de wereld en heeft miljoenen volgelingen. Inderdaad: volgelingen. Geen fans maar volgelingen. Mensen die - net als hij - geloven dat God in al Zijn wijsheid botten van dinosaurussen hier en daar in de grond heeft gestopt om ons geloof op de proef te stellen. Die geloven dat God alcohol heeft uitgevonden en dat wij ons dus maar te pletter moeten zuipen om hem te eren.
Is marihuana goddelijk?
Als je dan vraagt: 'Ja maar als God alles heeft gecreëerd dan toch zeker ook marihuana?' 'Nee!', zegt de Heilige Bill. 'Want drugs zijn slecht dus de duivel heeft marihuana gemaakt! Bovendien is alle ellende in de wereld de schuld van atheïsten als Adolf Hitler!' -'Maar meneer O'Reilly, Hitler was Rooms-katholiek, net als u.' 'Niet waar! Ik weet zeker dat hij in zijn hoofd het geloof de rug had toegekeerd!' De achterban van zijne Achterlijkheid gaat nu niet de schellen van de ogen ('Hé, hij wordt betrapt op een leugen en om zich eruit te kletsen verzint hij nog een leugen!') maar valt de mond open van verwondering: 'Onze held kan zelfs in het verleden mensen de gedachten lezen! Wat een fenomenale man is het toch! Ik hoop maar dat hij mij toestaat de helft van mijn salaris toe te voegen aan de 25 miljoen dollar die hij jaarlijks al ontvangt om zijn waarheden te mogen verkondigen.'
Goed nieuws! Over tien jaar mogen ook vrouwen dienen op Nederlandse duikboten. Zo lang duurt het blijkbaar om in de toiletruimte een emmertje neer te zetten voor 'dames hygiëne producten'. Mogelijk wil men de tijd benutten om een eigen toilet voor vrouwen in te bouwen in de Nederlandse onderzeeërs. Zoals iedereen - behalve gewone burgers zoals u en ik - kunnen vrouwen onmogelijk hetzelfde toilet gebruiken als mannen. Behalve dan in een thuissituatie.
Hetze
Joram T, een 18-jarige inwoner van Ederveen staat de rest van zijn leven bekend als 'de treinplasser'. Een foto van hem terwijl hij urineerde op een treinstoel haalde het nieuws. http://www.transport-online.nl/site/58960/ns-doet-aangifte-tegen-treinplasser-foto/ Waarom is dat goed nieuws? Omdat Joram geen getinte moslim jongere is met een bontkraagje maar een zwaar christelijke blanke jongeman met stekeltjeshaar. Ik stel daarom voor dat wij met zijn allen een hetze beginnen tegen iedereen die jong is, blank, manlijk, christelijk en in bezit is van stekeltjeshaar. Gewoon, omdat ik die achterlijke ongefundeerde hetze tegen moslimjongeren zo langzamerhand meer dan zat ben.
Zakmes
Sinds kort mogen de Nederlandse Spoorwegen zonder tussenkomst van een rechter zelf burgers boetes en verboden opleggen. Waarmee Nederland dan ook officieel (officieus was dat natuurlijk al zo) geen rechtsstaat meer is. Dat is dan wat minder. O ja, en de NS roept mensen op misstanden te melden. Het liefst met foto. Dus als u nog Joden in de kelder of op zolder verstopt...uw buren mogen u nu gerechtigd aangeven. Dan weet u dat. Vermoedelijk zal de NS eerdaags burgers die andere burgers aangeven 2,50 euro geven. Kinderen die hun ouders aangeven ontvangen een mooi zakmes uit handen van een breed glimlachende geüniformeerde meneer.
Alles goed
Verder kwam een man de dief van zijn iPhone 6 (Moet het type en merk van een telefoon in de krant gemeld worden? Betaalt Apple voor die reclame?) op het spoor (Goed 'bruggetje' naar bovenstaand stukje over de Spoorwegen, niet?) dankzij de standaard ingebouwde 'Waar is mijn iPhone?' app en het feit dat de dief op de foto ging met zwemster Ranomi Kromodidwojo. http://rtvnoord.nl/artikel/artikel.asp?p=148887
En zo kwam toch nog alles goed.
Vandaag staan wij stil bij het overlijden van John Nash en Dimitri van Toren
De officiële leider van Irak was onlangs in Washington om te vragen of het Amerikaanse leger zijn leger wat zwaardere wapens wilde verkopen. Natúúrlijk wilde men dat want men herinnerde zich nog goed wat indertijd Saddam Hoessein deed met het aan hem geleverde wapentuig. Zie deze link (Engels). Die aardige meneer Hoessein streed tegen het gemene Iran en de Amerikanen waren bereid hem (in ruil voor een beetje olie en zo) te helpen in zijn moedige strijd. Nu vecht Irak tegen Islamitische Staat, een groepering die beetje bij beetje Irak aan het overnemen is. Dat nieuws stond op het ANP persoverzicht dat wij hier kennen als Nu.nl. Bovendien werd het gemeld op het NOS avondjournaal. Maar die uitzendingen kunnen de Amerikaanse inlichtingendiensten blijkbaar niet ontvangen. Nee, men zal doorvechten om het heilige liberalisme over de aarbol te verspreiden totdat de hele Aarde één zwevend bolletje liberalisme is in het onmetelijke heelal. En dan volgt de rest. Wat is liberalisme?
'Liberalisme'. Mooi woord, niet? Maar wat betekent het eigenlijk? Volgens de VVD van minister president Rutte betekent het: 'Niemand mag tornen aan de vrijheid van de elite om ten koste van anderen hun geld te houden.' Oorspronkelijk bedoelde men met liberalisme: 'Niemand mag aan het recht van het individu tornen om met hard werken veel geld te verdienen.' In de huidige maatschappij in Nederland betekent liberalisme feitelijk: 'Niemand mag tornen aan het recht van de rijken om met list, bedrog en onderdrukking hun ten onrechte verkregen geld te houden.'
('Als hard werken écht zou lonen, zouden dagloners miljonairs zijn.')
Maar hier is de definitie, dus oordeelt u vooral zelf of de huidige leidende partij wel zo liberaal is als zij zelf claimt te zijn.
Wat en wie u ook gelooft: blijft u alstublieft vragen stellen.
Blijf vragen stellen
Als wij elkaar en onszelf nooit vragen waren gaan stellen waren wij vermoedelijk nooit verder gekomen dan de uitvinding van het gordijn om onze tochtige grotten wat comfortabeler te maken.
Maandag keek ik - op aanraden van een Engelse broeder - een filmpje van Mrs Brown's Boys, een hilarische Engelse serie. Hier een voorbeeldje:
Die avond mocht ik als deelnemer in het ritueel meemaken dat er een nieuwe broeder werd ingewijd in onze vrijmetselaarsloge. Sowieso al een bijzondere gebeurtenis maar dit keer werd er extra cachet gegeven aan de avond door de aanwezigheid van een contingent broeders uit het verre Birmingham!
Dinsdag moest ik nog even bijkomen van het drinken van dit heerlijke goedje:
en wilde ik hen uitzwaaien op Schiphol maar ik kwam er simpelweg niet aan toe: ik hielp een vriend met een computerprobleem, een vriendin die een belastingtechnische vraag had en pleegde met diverse mensen overleg in verband met mogelijk toekomstige opdrachten. Binnenkort hoop ik weer uit die vermaledijde Bijstand (al heet die nu heel eufemistisch 'Participatiewet') te zijn!
Ook maakte ik het aquarium schoon na het verwijderen van een dode (zielig, hoor!) goudvis, hing mijn rokkostuum weer netjes terug en stond er voor 's avonds een overlegvergadering met de woningbouwcorporatie op het program. Een jongeman (Zo eentje met een licht getinte huid en een jas met bontkraagje. U kent ze wellicht van de angstverhalen van mensen die PVV stemmen) op de tramhalte gaf mij zijn niet gebruikte openbaar vervoer kaartje: 'Alstublieft meneer, dat is toch weer een gratis ritje voor u!' Erg fijn te weten dat er nog zoveel lieve mensen op de wereld zijn! Ook verrichtte ik wat taken als 'social media manager' van Rataplan Design...
Woensdag haalde ik een opvolger voor de overleden goudvis (eigenlijk een sluierstaarvis) in huis ('Caesar Alexander Draconius III' heet het diertje, kortweg 'Drakie'), begeleidde ik een vriendin bij haar bezoek aan iemand die haar met haar papierwerk na het overlijden van haar man hielp, liet ik een bos haren achter bij de lokale kapper, stofzuigde ik en maakte de kookplaat schoon. Op straat kwam ik een vriend tegen die mij een vriend kon aanbevelen die mij kan helpen met het repareren van de versnellingen van mijn fiets. En ging ik op tijd naar bed.
Donderdag was ik bij een heel gezellig videoshoot voor en met vrienden. Vermoeiend, dat acteren maar heel leuk! Omdat mijn vrijdag al bezet was schreef ik deze dag alvast mijn verhaaltje voor vrijdag. Ook werkte ik aan het kasboek van de hoofdstedelijke vrijmetselarij en deed ik een was. Die ik natuurlijk later op de avond ook nog keurig te drogen hing.
Vrijdag werd ik ruw gewekt doordat de telefoon ging: een aardige Indiase meneer vertelde mij dat hij namens 'de technische dienst van Windows' mij voor maar 200 dollar kon vrijwaren van een nieuw computervirus. Ik hoefde alleen maar te betalen en hem al mijn wachtwoorden te geven, dan kon hij van afstand de nieuwe software installeren! Aardig, niet? Het erge is dat ontzettend veel mensen dom zijn. Misschien wat hard maar ja, iedereen die in deze oplichterstruc trapt is dom. Vind ik. Maar natuurlijk is ook mijn mening - net als de uwe - subjectief. Hier een definitie van domheid.
Na het verwijderen van make-up resten van mijn gezicht na de videoshoot van gisteren werkte ik aan wat teksten en een zeker kasboek. Ook was ik weer te gast bij de Voedselbank. Mijn boodschappenkarretje kan niet goed tegen stuiteren dus ik was dankbaar dat een jochie (ja, zo'n 'stomme buitenlander') mij hielp het karretje de trappen af te tillen. Mijn moeder bracht ik de etenswaren die mijn zoon en ik niet (graag) eten en op haar beurt was zij daar weer dankbaar om. Ook vanwege de afleiding want al een paar dagen is zij door een foutje van de provider verstoken van internet, telefoon en televisie. Zij verveelt zich dus maar houdt zich nu ledig met wat ik eerder (hier dus) ook al noemde 'gebroken enkel klussen' als het uitruimen van de kledingkast en foto's inplakken en zo. Daarna ging ik naar mijn vriendin (waar inmiddels mijn oudste dochter was gearriveerd) voor een hapje lekker eten en het spelen van Star Trek Catan met vrienden.
Dat spelen is er niet van gekomen vanwege verkoudheden en jet lag en zo maar in plaats daarvan keken wij - lekker onderuit gezakt op de bank - de film Kung Fu Hustle:
Zaterdag waren mijn vriendin, mijn dochter en ik in Maastricht. Gewoon, voor de leuk. En omdat wij nog goedkope treinkaartjes hadden. Wij bezochten de Vrijthof, deden een drankje en vergaapten ons natuurlijk aan de boeken en het interieur in de Dominicanenkerk.
Kortom, een hele fijne en gezellige dag. Mijn vriendin ontdekt dat zij er nog even aan moet wennen dat zij een man aan de haak heeft geslagen die zingt tijdens het doen van de afwas.
Zondag waren wij met Rataplan Design te vinden op de Japanmarkt, Rapenburg Leiden.
Het was zo'n goede markt dat wij onszelf trakteerden op een hapje eten. Voor mij zat daar - behalve een goed gesprek met onze buren aan dezelfde tafel - een lekker biertje bij:
Wie toevallig morgen (maandag, Tweede Pinksterdag) even wil begroeten: dan staan wij op de Saltmarket aan de boulevard van Scheveningen. Altijd welkom!
Eerst maar even wat goed nieuws: door trawanten van Hitler gestolen en door De Grote Leider zich toegeëigende kunstschatten zijn - met hulp van Nederlandse kunstkenners! - gevonden! En dat terwijl men altijd had aangenomen dat de kunst was vernietigd. Dan wel met opzet door de Nazi's, dan wel door geallieerde bombardementen op Duitsland. Natuurlijk zijn wij de Engelsen, Amerikanen, Canadezen en zo ontzettend dankbaar maar soms vraag je je af of veel ellende onder burgerbevolking voorkomen had kunnen worden.
Olie is heilig
De Amerikaanse overheid geeft meer uit aan subsidies voor grote oliebedrijven dan aan zorg voor de gehele bevolking. Het gekke is dat de hardste schreeuwers van de tekst: 'Weg met handophouders!' zelf de meeste subsidie ontvangen. De topmanagers bij oliebedrijven dus en de politici die hen vergunningen 'geven.'
('Waar zou u op bezuinigen: 20 miljoen dollar subsidie voor ouderen huisvesting of 8 miljard dollar voor subsidie aan olie bedrijven?')
Shell is opeens heel hard bezig met duurzaam ondernemen. Misschien om de aandacht af te leiden van het feit dat het gigantische concern op de Noordpool naar olie gaat boren? 'Het zal echt niet misgaan, hoor!' roepen de betreffende topmanagers en vergunningen verkopende overheidsdienaren (Denkt u echt dat politici gratis gunsten verlenen?) om het hardst. En ach, ja, 'Exxon Valdez' (Schade aan milieu: onbetaalbaar. Totale jaaromzet: 40 miljard dollar. Boete: 500 miljoen dollar.) is al weer zó lang geleden. Klopt, maar Plains All American Pipeline LP niet. In het opruimen van olie-lekkages is een heleboel werk te vinden. Misschien moest ik daar eens gaan solliciteren!
Als ik in deeltijd werk en een aanvullende uitkering ontvang, ben ik dan werkende én werkloze?
Participatiewet en Moslims
Als werkeloze mag ik natuurlijk best mijn bejaarde moeder helpen 'zolang dat maar niet structureel gebeurt'. Want dat mag niet van de Participatiewet. Ik mag dus bijvoorbeeld één keer in de maand met haar samen boodschappen doen zolang dat maar niet is op elke eerste woensdag van de maand, bijvoorbeeld. Das ist verboten! Heil! KLACK! Mocht u zich afvragen hoe de overheid dat controleert: diverse gemeenten huren inmiddels particuliere opsporingsdiensten in om bijstandsgerechtigden te schaduwen. En nee, ik verzin dit niet. Het is de keiharde realiteit in dit land. Ik schreef er hier al eerder een beetje over. Wat vindt u: is het fijn om in een politiestaat te leven waarin iedereen voortdurend wordt gecontroleerd of doet u dat teveel denken aan Nazi-Duitsland? Een andere optie is natuurlijk dat leven in Duitsland onder heerschappij van Adolf Hitler voor u de ideale situatie is: het blanke ras is dan superieur, mensen uit het Oostblok zijn inferieur en alle Moslims in het land lopen rond met een grote gele M op de jas. Dan kun je ze lekker makkelijk herkennen 'want al die zwartjes lijken zo op elkaar.'
Sharia wetgeving
Ik vroeg iemand die daadwerkelijk vindt (net als 39% van alle Amerikanen) dat Moslims met een herkenningsteken op de jas moeten rondlopen waarom zij zo graag zou zien dat op elke straathoek een gewapende man staat. 'Om te voorkomen dat wij op een dag in een staat leven waarin de Sharia wet heerst - en ruim een miljard moslims zijn extremistisch! - en dus op elke straathoek een gewapende man staat, natuurlijk!' Ja, logisch...Ik bracht daar nog voorzichtig de logica tegenover dat als er inderdaad zoveel extremisten zijn hoe het dan komt dat de wereld nog niet één grote rokende puinhoop is maar werd al snel afgekapt met een scheldpartij. Op zich logisch want wanneer racisten geen argumenten meer voor hun denkbeelden kunnen bedenken gaan ze schelden. De meesten dan.
(U kent ze vast ook wel, van die mensen die zeggen: 'Ik ben geen racist hoor, maar...')
De Nederlandse burger haalde voor de slachtoffers van de aardbeving in Nepal, die minstens 8000 burgers het leven kostte, ruim 20 miljoen euro op. Een mooi bedrag natuurlijk maar een schijntje vergeleken bij de kosten van het FYRA-project. Dit hogesnelheidstrein-debacle (ook wel 'De Aldi-trein') kostte ons zo'n 11 miljard euro. In ruil voor de 20 miljoen voor Nepal worden tienduizenden mensen geholpen. Van de 11 miljard euro genoten slecht een handjevol topmanagers bij NS, de overheid en de Italiaanse fabrikant van de treinen die niet bleken te kunnen rijden zonder uit elkaar te trillen.
Gaat de Nederlandse burger nu massaal en gewapend met toortsen en hooivorken naar het Binnenhof om genoegdoening te eisen? Natuurlijk niet want er is voetbal op tv.
VNL aanhangers dommer dan PVV stemmers?
'Waarom wilt u op de door voormalig advocaat Bram Moszkowicz voorgezeten nieuwe partij Voor Nederland (VNL) stemmen?' -'Nou, ik ben het op bijna alle punten met ze eens!' 'Noemt u eens één punt van deze nieuwe partij waar u het zo hartstochtelijk mee eens bent?' -'Nou, eh...eh...je weet wel...eh...ik vind ook dat eh...' Kortom: de zeer rechtse partij van 'Meester Bram' zegt vrijwel hetzelfde als Geert Wilders al jaren roept met als enig verschil dat de VNL nóg minder doet dan de PVV om die punten daadwerkelijk te verwezenlijken. Waaruit de conclusie getrokken mag worden dat mensen die VNL willen stemmen nog dommer zijn dan de aanhangers van de PVV.
Niet alle Hollanders zijn dronken cultuurbarbaren
De blanke jonge mannen die in Rome moedwillig eeuwenoude kunstobjecten vernietigden waren Nederlanders. Volgens veel buitenlanders zijn dus alle Nederlanders cultuurbarbaren. Zoals volgens veel Nederlanders alle miljoenen moslims agressieve idioten zijn omdat er duizenden zijn die zich hebben aangesloten bij IS.
Wie is schuldig aan kindermisbruik?
Is het de schuld van voetbalclub Feyenoord dat dronken fans zich misdragen? Natuurlijk niet want een voetbalclub is helemaal geen entiteit. Net zo min als een religie. Of is 'het christendom' schuldig aan kindermisbruik, uitgevoerd door katholieke priesters onder bescherming van het Bijbelse zinnetje: 'Laat de kinderen tot mij komen'?
Dieren doden is goed én slecht
Veel Nederlanders zijn tegenstander van onverdoofd ritueel slachten. Dat een koe machinaal een metalen pin in het hoofd krijgt gedreven, dat ééndags kuikentjes ('Mijn kat vindt ze héérlijk!') vooral door verstikking om het leven komen of anders wel sterven wanneer zij levend door de gehaktmolen worden gehaald en dat kippen met miljoenen per dag langzaam worden gewurgd is blijkbaar niet zo heel erg. Maar enkele tientallen dieren per dag die uitgebreid worden bedankt voor hun offer voordat hen de keel wordt doorgesneden is een regelrechte ramp. Behalve wanneer Joden dat ritueel uitvoeren want dan is het een onderdeel van een eeuwenoude cultuur. Ja, beste lezers: veel Nederlanders (u gelukkig niet) zijn ontzettend hypocriet.
Eén van mijn principes is proberen niet hypocriet te leven, ondanks dat ik weet dat dat voor anderen geen enkel probleem is.
Zonder principes vind ik het lastig leven en het leven lastig.
In de serie 'wat ik vreemd vindt' vandaag: Als er een vrachtwagen met biggetjes kantelt en een paar van de dieren gaan dood, roepen mensen 'Ach, gossie!' Als de vrachtwagen niet kantelt en de beestjes komen levend bij de slachterij aan, roepen diezelfde mensen 'Ha, lekker!'
Als alleenstaand vader bemoei ik mij wel eens met het huishouden. Mijn 19-jarige zoon is druk met school en bijbaan en ik ben vooralsnog werkloos. Niet meer dan logisch dus dat ik de lopende huishoudelijke taken op mij neem. Afwassen bijvoorbeeld. Wij zijn maar met z'n tweeën dus met de hand gaat dat een stuk sneller dan met een vaatwasmachine.
Er zijn onderzoeken die aantonen dat een vaatwasser beter is voor het milieu dan afwassen met de hand. Die onderzoeken gaan er van uit dat je de volledige afwas lang (6 potten of pannen en acht borden met acht glazen en 16 stuks bestek) de kraan laat lopen en geen sopje maakt. Ja, in dat geval verbruikt de handwasser meer warm water dan de vaatwasser en dat is dus niet alleen duurder maar ook nog slecht voor het milieu. Koop dus allemaal een vaatwasser!
Maar voordat u naar de winkel rent: beseft u dat de handwasser goedkoper (én sneller!) is wanneer het gaat om de afwas voor twee personen. Beseft u ook dat verreweg de meeste handwassers (in Nederland althans) een sopje maken en niet de kraan laten lopen. Beseft u ook dat de productie van een vaatwasmachine een heel stuk slechter is voor het milieu dan de productie van een afwasborstel.
Alles in overweging nemend wint de handwasser het van de vaatwasser. Bovendien: onze keuken telt nog geen 6 vierkante meter. Dus waar laten wij zo'n apparaat?
Heb ik alle argumenten gehad of zie ik nog iets over het hoofd? O ja: zeepgebruik. Wat gebruikt meer zeep: een hand afwas of een machine afwas?
Vooruit, omdat u het zo lief vraagt nog één dingetje over het huishouden:
Ik ken mensen die dagelijks de toiletpot schoonmaken. Dan vraag ik: 'Wanneer maakte je voor het laatst de deurkruk van de toiletdeur schoon? Daar zitten namelijk meer slechte bacteriën (slechts 7 procent van alle bacteriën is 'slecht') dan op de toiletbril.' Dan krijg je zo'n verweesde blik. Erg grappig!
Een laatste argument: kinderen die thuis een vaatwasser hebben staan hebben maar liefst 40% meer kans op het ontwikkelen van allergieën dan kinderen bij wie thuis de afwas met de hand wordt gedaan. In een vaatwasser worden inderdaad veel kwalijke bacteriën gedood. Maar ook de goede.
Het liefst word ik deeltijds Office Manager bij een creatief bureau dat zich bezighoudt met duurzaamheid en een betere leefwereld voor iedereen, met name voor kinderen. Daarnaast houd ik graag voldoende tijd over voor mijn gezin en vrienden, het werken als acteur en entertainer, het schrijven van opiniestukken, een roman, een kinderboek, een jeugdboek, meer verhalenbundels, beter gitaar leren spelen, Frans en Russisch leren, leren pottenbakken, lindy hoppen en panfluit spelen, de biografie van mijn moeder en een sciencefiction novelle. Dat is niet teveel gevraagd, toch? Hier is mijn online CV: https://nl.linkedin.com/in/terrebel
Voldoende geld om éénmaal per jaar op vakantie te gaan en één keer in de twee jaar een nieuw paar schoenen te kopen. Dat lijkt mij voldoende...
Hoe geld ons dom maakt
'Die schoenen moet je hebben!'
-'Nee hoor, dat moet helemaal niet.'
'Ja maar, ze zijn afgeprijsd van 200 voor 120. Je bespaart dus 80 euro!'
-'Nee hoor, ik zal dan 120 uitgeven voor iets wat ik niet nodig heb.'
Zo'n conversatie is voor mij een argument om te kunnen zeggen: mensen met relatief veel geld zijn dom.
'Ja maar jij hoeft geen auto of parkeergeld te betalen dus dat geld houd jij over!'
-'En jij hebt voor je vrouw die ring van 12.000 euro niet gekocht dus dat geld heb jij nu extra te besteden. Althans, volgens jouw eigen logica.'
Wanneer zij de dollartekens in de ogen hebben lijkt het IQ van sommigen onmiddellijk met 20 punten te dalen. Wat is toch die aantrekkingskracht van geld en waarom hebben velen liever veel geld voor zichzelf dan gezondheid of geluk voor anderen?
Kortom: wat maakt mensen egocentrisch?
In de nieuwe serie 'dingen die onmogelijk zijn': Een verbogen paperclip terug in vorm buigen.
Zondagavond laat ontving ik een telefoontje van mijn moeder: zij was in het ziekenhuis opgenomen maar ik moest mij maar geen zorgen maken. En wat doet een mens dan? Omdat ik maar niets hoorde belde ik later zelf het ziekenhuis: na een paar uur van testen en observatie mocht zij naar huis. Nu zag ik mijzelf niet mijn moeder op mijn rug dragen en met de nachtbus naar huis brengen dus wij regelden dat zij de volgende ochtend gewoon met 'het busje' naar huis mocht. Alles goed!
Maandag was ik voor het laatst bij mijn diëtiste. Ik wil haar bedanken voor haar maandenlange steun en tips door het vermelden van haar website en haar weblog. Daarna heb ik lekker een stuk gewandeld en genoten van het prachtige zomerweer voordat ik een stapel webbestellingen in orde maakte voor mijn vriendin. Onderweg naar huis sprak ik een reisgenoot van een vroegere wintersportvakantie in Tsjechië en even later liep ik de buurtalcoholist tegen het lijf. Nu zijn er natuurlijk meerdere alcoholisten in de wijk maar deze spant de kroon. Er zijn ook alcoholisten die zich nog in de ontkenningsfase bevinden. Zoals een buurvrouw die 'maar' twee flessen wijn per dag drinkt: eentje overdag en eentje tijdens het eten. En soms 's avonds nog eentje maar alleen als het gezellig is. Elke avond dus. 'Maar bijna nooit meer dan drie hoor!' In Nederland schijnt het ook wel mee te vallen met alcoholgebruik: 'Maar één op de 37 Nederlanders sterft aan het drinken van teveel alcohol.' Alcohol gerelateerde moorden en verkeersdoden niet meegeteld. http://www.nu.nl/binnenland/4047218/37-nederlanders-overlijdt-gevolgen-van-alcohol.html Eenmaal thuis had ik geen puf en geen zin meer om te koken dus dat mocht mijn zoon doen: Spaghetti met Italiaanse roerbakgroenten...lekker!
Dinsdag begon de dag met het een half uurtje bellen met mijn moeder. Direct gevolgd door een telefoontje van een broeder die zich afvroeg hoe ver ik was met het verwerken van het kasboek van de bar van de Amsterdamse vrijmetselarij (Ze kunnen wat afdrinken, die vrijmetselaars! Soms zijn het net Tempeliers...). Ik vertelde hem dat ik niet alleen daar mee bezig was maar ook met het uitwerken van interviews voor de scriptie van een vriend, geld en afspraken regelen voor de Bewonerscommissie, vandaag 'even' naar Amsterdam Reigersbos (een uur met tram en metro om er te komen, een half uur overleggen en een uur weer terug) voor overleg met het behandelteam van de moeder van mijn zoon, de webwinkel beheren van mijn vriendin, momenteel twee huishoudens beheer en probeer tijd te vinden om te werken aan een volgende verhalenbundel en mijn roman en tussendoor opiniestukken schrijf. Toen was het even stil aan de andere kant van de lijn...'Heb je dan wel tijd voor dat kasboek?' -'Ja hoor, ik slaap gewoon even wat minder.'
Klacht
Ik was dinsdag ook naar de bank om geld te storten. Na een kwartiertje in de rij te hebben gestaan was de persoon voor mij aan de beurt. Moeiteloos stortte hij wat geld en ik was aan de beurt.. 'Deze machine is buiten gebruik' gaf het aflees scherm aan. Ik hoorde echter wat gerommel aan de achterzijde van het apparaat dus vermoedde dat het geldreservoir werd geleegd. Dat vermoeden werd bevestigd toen een geldloper mij opzij duwde (ooit was het heel normaal dat zelfs iemand in uniform zich netjes gedroeg en dan bijvoorbeeld zei: 'Pardon mijnheer. Wanneer u het niet teveel ontrieft, zou u een stapje opzij kunnen doen opdat ik mijn arbeid kan verrichten, namelijk het onderhouden van dit hier geld uitgifte apparaat?' Gewoon 'pardon' had volstaan.
Later
Nog eens een half uur later (een medewerker zei later: 'U overdrijft meneer, het was maar 25 minuten!') kwam een medewerker vertellen dat het oponthoud nog maar een paar minuutjes zou duren. Na nog eens 25 minuten later leek de machine weer te werken. Alleen... het storten van muntgeld bleek nog steeds niet mogelijk en er was wederom geen medewerker in de buurt om de inmiddels ruim 20 mensen lange rij te woord te staan. Uiteraard wilde ik toen de manager spreken. 'Die is er niet, meneer.' vertelde mij de baliemedewerker die eerder had toegezegd naar het probleem te kijken maar dat was vergeten. 'Dan dien ik nu een officiële klacht in.' (U kent mij inmiddels: in tegenstelling tot verreweg de meeste andere mensen laat ik mensen niet zomaar wegkomen met asociaal gedrag.) Ik vroeg ook nog waarom hij of een andere medewerker geen enkele moeite deed om met een lange tijd wachtende rij mensen te communiceren. 'Communiceren past niet in ons beleid, meneer! Daar hebben wij geen tijd voor.' Hij zei het écht! Inmiddels ontving ik een ontvangst bevestiging van mijn klacht. Ik ben benieuwd.
Dinsdagavond
Daarna ging ik naar de loods (Met dit veerpont:
Waarvan dit de (tijdelijke) opstapplek is)
voor een webbestelling van Rataplandesign, was ik om kwart voor zes thuis om te koken, samen met mijn zoon te eten, af te wassen, een portozegel uit te draaien voor het eerder verzorgde pakket en half zeven de deur uit voor een naastbetrokkenen gesprek in de instelling waar de moeder van mijn zoon verblijft. Ik kon daar vertellen dat ik na enig zoeken haar broer heb opgespoord. In het kader van wat gedoe met de Belastingdienst na het overlijden van hun vader, had men mij verzocht hem op te sporen. Vermoedelijk heeft men in het instituut geen computers met internet aansluiting want anders was het de hulpverleners zelf wel gelukt hem te vinden. Hij zit namelijk gewoon op LinkedIn. In plaats van nadenken besloot men om anderhalf jaar na het overlijden van de vader van een cliënte een ander diens broer te laten opsporen. En dat is jammer. Vind ik.
In de metro
Het fijne aan een lange rit met het openbaar vervoer vind ik dat ik dan wat tot rust kan komen. Bijvoorbeeld door het lezen van één van de bladen van een almaar groeiende stapel tijdschriften die zich in mijn bezit bevinden en waarvan ik er altijd wel enkele in mijn reistas heb zitten.
Op het metrostation mocht ik een dame ('Ja, sorry hoor. Ik kom van het platteland. Daar hebben we geen trams en bussen en zo. Ik heb nog nooit een metro gezien!') helpen met het kopen van een openbaar vervoer kaart en vertellen met welk lijn nummer ('Is er hier meer dan één metro dan!?') zij naar haar bestemming moest. Omdat ik het niet kon laten vroeg ik haar waarom zij een uitklap krukje onder de arm droeg. Bleek dat zij had gehoord dat de metro vaak zó vol zit dat alle zitplaatsen bezet zijn. Voor mij een leuk verzetje om met deze oprecht verwonderde mevrouw te babbelen want op de 'avond voor naastbetrokkenen' zaten 14 psychiatrisch patiënten zenuwachtig en in spanning te wachten: 'Komt mijn zus vandaag?' 'Mijn buurman zou komen!' 'Waar blijft mijn moeder nou?' was ik de enige gast... En dat is niet goed. Vind ik. Helaas was de persoonlijk begeleidster met wie ik had afgesproken in bespreking maar ik kon mijn verhaal kwijt bij een bijzonder aardige medewerkster. Gelukkig maar. Er zijn toch altijd wel goede mensen te vinden. Als je ze maar wilt zien. En dat geeft hoop.
Woensdag hield ik mij ledig met het helpen van vrienden: assisteren bij een scriptie, een akkefietje met de Belastingdienst, werken als waarnemend CEO (klinkt beter dan 'het vriendje van de eigenares' toch?) van Rataplan Design, voorbereidend werk verrichten voor een bevriend boekhouder...en maakte ik kennis met een nieuwe buurman die zich netjes even kwam voorstellen. Deze dag liep ik dus maar zo'n 7 kilometer. Afgelopen zaterdag was dat elf, zondag 13, maandag 15 en dinsdag 14. U begrijpt: de grammen vlíegen van mijn buikvet!
Verbazing
Verder verrichtte ik wat persoonlijke administratie en verbaasde ik mij over een mevrouw op straat. Zij plaatste haar fiets overdwars op de stoep om vervolgens een winkel in te willen stappen. Ik vertelde haar dat zij met haar actie de stoep zodanig blokkeerde dat anderen er niet meer langs konden. 'Dat weet ik.' was haar antwoord. En vervolgens draaide zij zich doodleuk om. Uiteraard ging het hier om een oudere blanke christelijke vrouw. (Tja, volgens de logica van ontzettend veel ontzettend domme mensen zijn alle licht getinte jonge mannen moslim. Diezelfde redenering volgend zijn dús alle blanke oudere vrouwen christen. Toch?)
's Avond bracht ik de gedane administratie weg en verbaasde mij over de vogels die ik onderweg tegenkwam:
Donderdag mocht ik met een vriend een festivalterrein op. Klein probleempje voor hem als artiest: zonder bandje mocht hij het terrein niet op. 'Prima', antwoordde hij, 'Dan haal ik wel zo'n bandje. Waar kan ik die krijgen?' -'Op het terrein', was het antwoord. 'Hoe kom ik het terrein op zonder bandje?' -'Niet.', was het simpele antwoord. Het duurde even maar toen genoten wij van een heleboel gezelligheid op Dauwpop bij Hellendoorn in prachtig weer op deze Hemelvaartsdag! Omdat ik 's avonds nog een vriend zou helpen wilde ik iets eerder weg. Dat kon met een pendelbus. De eerste zou vertrekken om tien uur richting treinstation. Probleempje: het was half zes. Gelukkig was er iemand zo lief om mij met een voor hem kleine omweg bij het treinstation Nijverdal af te leveren. Het was niemand minder dan Bart, de drummer van Douwe Bob!
Voor mijn moeder regelde ik nog dat een vriend van mij van vroeger haar met zijn fietstaxi naar een afspraak brengt. Voor mijn moeder brengt dat de herinnering mee aan haar tijd dat zij in Indonesië nog wel eens de betjak nam. Overigens zat zij samen met de moeder van voornoemde vriend ooit in het kerkbestuur! Geestig, niet? Het is zo'n kleine wereld waarin wij leven...
Hier nog even Station Nijverdal, donderdag kwart over zes des avonds:
Vrijdag wilde ik na alle vermoeidheden (dansen, drinken, knuffelen, overstappen met de trein van Nijverdal via Zwolle en Almere naar Amsterdam (zonder ook maar enige vertraging!)) uitslapen maar Maneki Neko dacht daar anders over. Om zes uur kwam hij bij mij in bed om te melden dat het tijd was om de voederbakjes van hem en zijn broer Zwarte Vlek bij te vullen. Daarna lekker rustig mijn teennagels geknipt, gestofzuigd, een tafel schoongemaakt, de kattenbak verschoont. Daarna een kopje koffie gedronken met een dame die mogelijkheden ziet om winkelruimte te delen met Rataplan Design, het bedrijf van mijn vriendin. Grappig genoeg heeft zij ooit een winkel gedeeld met mijn eerste vriendin! Toen met mijn zoon naar de Voedselbank en bij mijn moeder langs met witlof (wat wij niet echt lekker vinden) en appels (waar wij beiden allergisch voor zijn). Natuurlijk bedacht, schreef en publiceerde ik een vers verhaaltje want het was weer vrijdag. Begin van de avond was buurvrouw Angélique op visite en verder deed ik het lekker rustig aan. Behalve dan dat ik nog wat mailtjes verstuurde (mijn klantmanager van de uitkeringsinstantie, een paar vrienden) en op een paar vacatures reageerde. En natuurlijk - zoals vrijwel elke dag - even met mijn moeder belde.
Micro Economie
Mijn zoon deed vandaag examen in Micro Economics AP (Engels), een economie examen op het niveau van een eerstejaars van de universiteit. Hij zit weliswaar 'pas' in de vijfde van het Gymnasium maar wilde zich vast meten op universitair niveau. En dan het liefst in de studierichting die hij ambieert. Nodeloos te melden dat ik erg trots ben op die jongen. Maar ik doe het lekker toch: ik ben erg trots op die jongen!
Zaterdag kwam mijn vriendin thuis van haar zakenreis in China, hadden wij een etentje waar ik deze foto
maakte en waar veel speeches werden gegeven en bereidden ons voor op een markt.
Zondag hielp ik haar bij het opbouwen op de Museum Market op het Museumplein te Amsterdam (daar was dit het uitzicht
en stonden er levensgrote beelden van Nijntje:
, was ik met diverse vrijmetselaars te gast bij een bekende antiekhandelaar wiens huis in originele Rococo stijl staat,
maakte ik een rondvaart met vrienden uit Nederland én Engeland
en eindigden wij met een etentje in het restaurant wij uiteindelijk aanmeerden.
En hier de zelfgemaakte 'Lolcats' van de week:
('Als een vrouw naar een man zijn kont kijkt, maakt haar dat een seksist?')
Vandaag staan wij stil bij het overlijden van B.B. King
Op het buitenkozijn van een winkel zit een oude Chinees.
Het rechterbeen over het linker geslagen
en met zijn linker hand houdt hij zijn rechter enkel vast
om te voorkomen dat zijn been van zijn knie glijdt.
In zijn rechterhand een blikje cola
en op zijn gezicht een uitdrukking
van intense tevredenheid.
Gisteren zat hij hier ook
en ook morgen zal hij er zijn.
De dag dat hij er niet meer zit
is er iets mis met de wereld.
Voor de slachtoffers van de aardbeving in Nepal haalden wij Nederlanders samen bijna 19 miljoen euro op. Goed niet? Dat is bijna net zo veel als de gemeente Rotterdam betaalde voor de Parkbrug, een brug annex park die het station verbindt met een ander deel van de stad. Met verwarming want ook reizigers hebben recht op een beetje comfort. Overigens is die 19 miljoen euro een miljoen Euro minder dan het jaarsalaris van voetballer Lionel Messi. Maar goed, die voetbalt er dan ook heel goed voor. En dat is nu eenmaal belangrijker dan een paar miljoen mensen helpen.
Vraaggesprek
'Dus jij staat rood bij de bank? Haha, ik heb lekker helemaal geen schulden!'
-'En je hypotheek van twee ton dan?'
'Dat is geen schuld maar een hypotheek. Dat is heel wat anders!'
-'En wat gebeurt er als je een paar maanden je hypotheeklasten niet betaalt?'
Waarom mensen zichzelf en hun kinderen en kleinkinderen zo graag in de schulden steken is mij al jaren een raadsel. Ons financiële systeem zou vele malen stabieler zijn als mensen verstandig met hun geld zouden omgaan en - heel eenvoudig - iets niet zouden kopen wanneer men het niet kan betalen.
Verstandige burgers? Liever niet!
De enigen die verstandige burgers vervelend vinden zijn bankiers. Zoals die van ABNAmro. Het management besloot duizenden werknemers van de met 30 miljard euro van ons belastinggeld geredde bank te ontslaan en van de overigen het salaris te bevriezen. Bij wijze van schouderklopje besloten de hoge heren zichzelf een ton (100.000 euro) salarisverhoging toe te kennen. Uiteindelijk gaf men toe dat dat 'niet zo handig' was. Gerrit Zalm, één van de hoogste topmanagers bij ABNAmro nadat hij de bank vanuit zijn functie van Minister van Financiën wat voordeeltjes had toebedeeld, verklaarde 'gefaald te hebben maar niet van plan te zijn op te stappen'. Maar pas nadat klanten en werknemers hun ongenoegen hadden geuit over deze extreme brutaliteit. 'Ja, maar anders vertrekken onze managers naar een land waar ze meer kunnen verdienen!' Dat is mooi, toch? Wij blijven dan opgescheept met managers die écht om de werknemers en klanten geven en wat minder om hun eigen portemonnee.
Wat zou Jezus doen?
Wat vindt u: moet Jezus weer even terugkomen en de bankiers met geweld wegjagen uit de tempel die wij 'samenleving' noemen? Of vindt u het terecht dat mensen zichzelf verrijken ten koste van anderen?
In de serie 'wat ik vreemd vind': mensen die vinden dat je alles wat in de Bijbel staat letterlijk moet opvatten, behalve wanneer het niet goed uitkomt.
Eén van de leukste berichten van de laatste tijd vind ik het nieuws dat Kermit de Kikker echt bestaat. In Costa Rica werd de nieuwe kikkersoort ontdekt door een bioloog die niet zijn eigen naam of die van de wereldberoemde handpop aan het beestje gaf maar de naam van zijn moeder: Hyalinobatrachium Dianae. Ik vind dat lief.
Wanneer u deze link volgt vindt u zelfs een filmpje van het diertje in kwestie!
De speurtocht naar Miss Piggy, The Swedish Chef en Fozzy Bear is inmiddels begonnen.
Gewoon zomaar nog even een anekdote over onze zwarte kat Sam, ook wel Zwarte Vlek. Regelmatig komt hij 's ochtends kijken of wij nog slapen. Geven wij geen teken van leven, dan komt hij vijf minuten later weer. En dan wéér vijf minuten later. Daarom noemen wij hem vooral 's ochtends Mister Snooze. 'Meneertje Sluimer' in het Nederlands.
Mijn 'lolcatz' van de week:
'De hoofdreden voor te dik zijn is te veel eten.'
Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Rein van den Broek en Jef Geeraerts
Eigen onderzoek van de Russische overheid leidde tot de conclusie dat vlucht MH17 met zo'n 300 passagiers aan boord, 'vrijwel zeker' is neergehaald met een zogeheten 'BUK-raket' van Russische makelij 'Maar op grondgebied dat op het moment van het afvuren van de raket waarschijnlijk nog niet in handen was van het Russische invasieleger in de Oekraïne.'
Poetin 'onschuldig' en Rutte treedt op
De Russische president wast dus zijn handen in hetzelfde fonteintje als Sepp Blatter, dictator van voetbalorganisatie FIFA en is 'onschuldig'. Vooral volgens zichzelf. U mag raden naar de reactie van de officiële leider van ons land; eiste hij excuses van Poetin en een schadeloosstelling voor de nabestaanden? Deed hij een oproep aan de Ministers van Economische Zaken van de EU om Rusland te treffen door het land economisch te boycotten? Hield hij een enerverende speech tijdens een NAVO-top waarbij hij eindigde met de woorden: 'En daarom, dames en heren, moeten wij de dictator Poetin een halt toeroepen door Moskou, inclusief de werkkamer van Vladimir Poetin met hem daarin, zo snel en zo hard mogelijk plat te bombarderen. Wie is er met mij!?' Niets van dat al. Onze grote inspirerende leider haalde bijzonder daadkrachtig zijn schouders op. En zal vermoedelijk weer een handelsdelegatie die kant op sturen. Dat zal ze leren!
'Ich habe es nicht gewusst'
Tussen de reacties op mijn stukje van 29 april miste ik eigenlijk een opmerking als: 'Blijkbaar ben jij gewoon iemand die veel nadenkt en zijn de meeste anderen een beetje lamgeslagen. Jij blijft proberen er wat aan te doen, al is het maar met schrijven. Begrijpelijk dat veel mensen hun kop in het zand steken voor wat er allemaal mis is in de wereld en je er druk over maken (voor mensen onder de 40: 'druk over maken' is ouderwets Nederlands voor 'over stressen'. Red.) is misschien niet altijd handig maar in elk geval kan jij niet later zeggen: 'Ich habe es nicht gewusst.'
GermanWings
Bij het neerstorten van het vliegtuig van Germanwings in Frankrijk sprak een hoogwaardigheidsbekleder van 'een verschrikkelijke catastrofe'. Een pleonasme natuurlijk want er bestaan geen catastrofes die niet verschrikkelijk zijn. 150 Mensen gingen zomaar opeens naar de Eeuwige Jachtvelden.
Monty Python
Op 11 september 2001 waren het in één klap 3000 mensen die door het instorten van hun kantoorruimte de 'Dead Parrot sketch' van Monty Python mochten naspelen. Vanuit het perspectief van de papegaai. En mensen hebben het daar nu nóg over. Sterker nog: het was 'een klap in het gezicht van de Democratie, een aanslag op de mensheid en 'het ergste dat ooit op Amerikaanse bodem was gebeurd.' Naast het moedwillig vermoorden van miljoenen indianen door keurige christelijke blanke Europeanen dan misschien.
Honger en dakloosheid
Maar hoeveel media spreken van de verschrikking van 35.000 mensen die elke dag weer omkomen van de honger? Of de 1,3 miljoen (alleen al in Amerika ruim 30.000) doden elk jaar wereldwijd door auto-ongelukken? Als iemand er al over spreekt dan vindt hij of zij dat 'best erg'. Wanneer heeft u voor het laatst iets gehoord over de kwart miljoen (Ja, dat is heel erg veel) mensen die omkwamen bij een tsunami in 2004? Helaas was dat 'maar' 'een hele vervelende natuurramp'. Alsof de dood van 250.000 mensen en het dakloos raken van miljoenen niet meer is dan een tandpasta vlekje op een nieuw colbert dat ontdekt wordt vlak voor een 'belangrijke' bespreking. Wanneer een zwemmer doormidden wordt gebeten door een haai is dat onmiddellijk wereldnieuws maar wanneer hoorde u voor het laatst dat iemand werd vermorzeld door een omvallende snoepmachine? Toch komen per jaar vier keer meer mensen om door omvallende snoepmachines dan door haaienbeten. Ik bedoel maar.
Metaforen
Welke metafoor wordt gebruikt geeft aan hoe erg men een probleem vindt en hoe men een probleem wenst aan te pakken. Gebruikt men het woord 'Beest' om een crimineel aan te duiden dan wil men de gevolgen van criminaliteit aanpakken. Gebruikt men echter de term 'Virus' bij de omschrijving van crimineel gedrag, dan is men op zoek naar een adequate oplossing.
Welke term gebruikt uw favoriete krant of nieuwsdienst?
In de serie 'Onbekende Helden' vandaag Simon Stevin (1548-1620). Van oorsprong Vlaming maar later werkend in Nederland was hij watertuigbouwkundige, toegepast natuurkundige, gerenommeerd in de landbouwkunde en ook niet onbekend met de krijgskunde. Dankzij hem werden wiskundige principes toegepast in onder meer vestingbouw. Als taalkundige bedacht hij termen als 'langwerpig', 'wiskunde' en 'wijsbegeerte'. Goeie gast dus.
En dan nu gewoon even een liedje dat ik mooi vind:
Zondagavond kregen wij visite van een bevriende collega. Mogelijk levert het gesprek weer eens betaald werk op! Sowieso was het reuzegezellig en genoot hij van de door mijn gade zelfgebakken rabarbertaart.
Maandag was vooral emotioneel een rare dag. Het begon met de uitvaart van een tante van mijn vriendin waarna ik haar (mijn vriendin dus en niet die tante) uitzwaaide op Schiphol omdat zij op zakenreis ging naar China. 's Avonds was ik met vriendin Ankie aanwezig bij de officiële Dodenherdenking op de Dam in Amsterdam.
Mooie woorden
Niet de speech van Minister-president Rutte (die zijn mond vol had van aardig zijn voor elkaar en intussen oorlogsvluchtelingen als oud vuil behandelt. Ik kan hypocriete mensen maar moeilijk serieus nemen) en ook niet de kranslegging door onze koning en koningin maakte de meeste indruk op mij. Een heel stuk indrukwekkender vond ik het om één van 20.000 mensen te zijn die instemmend, harmonieus en met langzaam aanzwellend volume ons nationale volkslied, het Wilhelmus stond te zingen.
Echte vrijheid
De meeste indruk maakte echter op mij de man in de regiewagen die de uitzending op televisie van het evenement in goede banen zat te leiden. Hij had de schuifdeur van zijn wagen opengezet zodat ook de wat kleinere medemens (via zijn monitoren) nog wat kon zien van de plechtigheid. Ik - of om het even wie van de 20.000 aanwezigen - kon een hand naar binnen steken en zijn koffiezet apparaat stelen of de goede man een mes in de rug steken. Maar hij vertrouwde er - volkomen terecht - op dat niemand dat zou doen.
En nee, het busje had geen camerabeveiliging, er stond geen hek omheen waar 50000 volt op was gezet en er stonden geen zwaarbewapende politie-agenten nors te kijken, noch ongewapende reguliere beveiligers. Dat stukje van de avond stond voor mij symbool voor wat vrijheid écht is. Vrijheid onder bedreiging van het afnemen van vrijheid is dat voor mij zeker niet:
(Wat vindt u trouwens van mijn nieuwe hobby, het maken van zogeheten 'lolcats', plaatjes van katten met een boodschap?)
Na die belevenis trakteerden wij onszelf op een biertje
en bij thuiskomst ging ik uitgebreid in bad (Sorry, de cameralens was beslagen dus die foto is mislukt).
Dinsdag verschoonde ik de kattenbak, hielp een vriend met het uitschrijven van interviews, volgde een stukje van een cursus en sloot ik af met het kijken van de film District 9. Daarin worden 'aliens'(hier buitenaardse wezens maar het woord betekent zoveel als 'komt hier niet vandaan') zwaar gediscrimineerd alsof het zwarten zijn in het Zuid-Afrika van voor het afschaffen van de Apartheid. Op de galerij sprak ik eerder op de dag nog even met buurvrouw Els. Een fietser die bijna werd geraakt door een scooter hoorde ik uitroepen: 'Hé, kun je niet uitkijken!? Je ziet toch dat ik niet oplet omdat ik aan het bellen ben!?' Hoogst vermakelijk.
Woensdag was ik op de koffie bij Rob van Reijn die ouderen onder mijn lezers wellicht kennen als 's lands allereerste pantomime speler. Hij en zijn vrouw hebben mij urenlang onderhouden met geweldige anekdotes en wijsheden! De bedoeling was dat ik zou lunchen met mijn zoon maar die was (tja, het was nog vakantie) nog niet thuis van een feestje...Ik pleegde overleg met mijn agent, sprak met een onbekende dame op straat over het weer en geluk en zette dingen op het balkon overeind nadat zij eerder door zware windstoten waren omgewaaid. Ook waagde ik mij aan een potje strijken.
Voor:
Na:
(Omdat ik toch een kerel ben deed ik dat terwijl ik keek naar de actiefilm The Punisher) Helaas lag mijn vouwhulp (De Flip Fold. Klik de link!) thuis dus heb ik mijzelf deze truc
aangeleerd om wat tijd te besparen met het vouwen van de gestreken was.
Donderdag sprak ik met een bijzonder aardige dame van het reïntegratiebureau van de gemeente. Zij gaf mij toestemming mij aan te melden bij een project die 'hybride ZZP'ers' op de goede weg zet (mensen die naast werken voor een baas in deeltijd hun eigen bedrijf opzetten) en zal proberen mij als gehandicapt neer te zetten in de arbeidsmarkt om zo werkgevers te verlokken mij in dienst te nemen én daarvoor loonsubsidie te ontvangen. Nu ben ik niet echt gehandicapt. Al ben ik klein van stuk, ietwat onhandig, zie ik geen diepte wanneer ik de contactlens in mijn linkeroog niet draag, ben ik gevoelig voor hoge tonen, licht autistisch, praat ik teveel en ben ik ietwat nacht- en kleurenblind. Verder ging ik naar de loods van Rataplandesign om wat webbestellingen in orde te maken, borstelde ik de katten voordat hun verzorging werd overgedragen aan een buurvrouw die een weekje op ze zal passen, schreef ik een verhaaltje voor op mijn eigen weblog en een opiniestuk voor deze opiniesite. Natuurlijk verstuurde ik een paar sollicitaties en daarnaast een paar persoonlijke mailtjes aan vrienden en een paar vanwege mijn werk als penningmeester van de bewonerscommissie.
Vrijdag bezorgde ik een webbestelling persoonlijk bij een klant. Die stomtoevallig letterlijk bij mijn vriendin om de hoek bleek te wonen! Ook belde ik mijn schoonvader, verstuurde natuurlijk een paar mailtjes waarvan sommige zakelijk en andere persoonlijk. En ook hielp ik een vriend een paar uurtjes met zijn onderzoek in verband met zijn afstudeerscriptie.
Klassenjustitie
Natuurlijk mocht ik ook deze vrijdag weer naar de Voedselbank. Ik krijg nu zoveel groente binnen dat ik overweeg uit de Bijstand te gaan en een frauderende VVD-politicus te worden! Of wacht, is dat geen pleonasme? Hoe dan ook: vreemd dat een voor enkele tientjes frauderende Bijstandsmoeder torenhoge boetes moet betalen en in enkele gevallen zelfs de cel in moet maar dat voor tienduizenden euro's frauderende politici de hand boven het hoofd wordt gehouden. In onze geweldige vrije democratische eerlijke Staat der Nederlanden kennen wij toch zeker geen klassenjustitie? Een paar producten die mijn zoon en ik zeker niet op zouden maken gaven wij aan mijn moeder en buurvrouw Hetty. Met haar echtgenoot zat ik heerlijk ouderwets even in de tuin te foeteren op de hedendaagse politiek en de domheid van veel mensen. Als je mensen bijvoorbeeld vertelt dat er jaarlijks meer mensen sterven door pinda's dan door terrorisme en zij dan roepen: 'Ja maar feiten, dat zijn maar cijfertjes! En die hebben NIETS met de werkelijkheid te maken!' Ja sorry, dan moet ik lachen. En hard ook. Dat komt dan over als uitlachen en dat snap ik. Zo is het ook bedoeld.
Zaterdagmorgen kwam mijn oudste dochter gezellig voor een dagje bij ons. Zij had zelfs een cadeautje geregeld voor mijn vriendin die zij dus blijkbaar ziet als een tweede moeder! Lief, niet? En een fijn stukje erkenning voor mijn aanstaande echtgenote. Met dochterlief ging ik de stad in voor een Moederdag cadeau voor mijn moeder en mijn vriendin. Op diverse plekken op straat en in winkels raakte ik in gesprek met vriendelijke mensen die net als ik (en naar het schijnt ook Jezus indertijd) vinden dat het tijd is voor wat meer liefde en vrede in de wereld. Ook waren wij te gast in een muziekwinkel waar mijn dochter diverse gitaren paste
om daarna een paar deuren verderop in een dependance van dezelfde winkel lekker te spelen op een elektronische piano. Later op de middag aten wij gezellig een broodje bij mijn moeder.
Zaterdagavond
Mijn zoon was niet mee want na een feestje op vrijdagavond wilde hij graag uitslapen. Hij kwam die nacht kwart over twee thuis. Schandalig natuurlijk! Op zijn leeftijd kwam ik kwart over twee 's middags pas thuis na een feestje...Weer thuis liet ik haar kennis maken met de Engelse humor van The Hitchhikers Guide to the Galaxy. Tussendoor belde mijn schoonvader en kwam buurvrouw Winonah even aan de deur. Nadat ik haar vorige keer het A en het Am akkoord leerde was het dit keer tijd om mijn dochter de E en Em aan te leren. Een bijzonder leuke vader/dochter activiteit, samen gitaarspelen! Natuurlijk vertelde ik haar van die keer dat ik van mijn favoriete gitarist, Mick Box van Uriah Heep, het plectrum overhandigd kreeg waarmee hij even daarvoor hun grote hit Easy Livin' had gespeeld op een concert...Hier een ander liedje van hen waar ik mijn dochter mee lastig viel..
Daarna draaide ik dit nummer voor haar:
Natuurlijk mocht ook zij een favoriet laten horen. Dat werd deze:
Daarna vertrok zij naar huis, naar haar zus. Om morgenochtend hun moeder te verrassen met een cadeau en een ontbijt. Zo hoort dat toch?
Mijn zoon werkte die avond dus ik kon er van genieten in alle rust een vriend te helpen met het uitwerken van een interview. Als pauze hing ik de was te drogen die ik eerder op de dag in de wasmachine had gestopt. Toen zoonlief thuiskwam van het werk keken wij gezellig samen The Expendables. Zo'n fijne film waarbij je niet hoeft na te denken (Een beetje als het lezen van De Telegraaf, de Krant van Ingeslapen Nederland dus). Het plot van dat soort rolprenten bestaat uit: veel onnodig geweld en de slechterik krijgt op zijn sodemieter. Einde. Zondag was het Moederdag en na wat festiviteiten bij mijn moeder ('s ochtends eerst natuurlijk nog even dingen doen als nagels knippen en scheren. Ik moet toch netjes verschijnen bij de mams? En het uitgebreid nat scheren met kwastje en echt mes en zo geeft mij wat rust) mocht ik langs bij een jarige vriendin. Onderweg in de metro las ik de MUG, een blad voor uitkeringsgerechtigden, met daarin de informatie dat er al gemeentes zijn die op 'no cure, no pay' basis mensen met een uitkering laten bespioneren om hen te kunnen betrappen op fraude. Mensen hebben al detectives over de vloer gehad die onder valse voorwendselen hun huis binnen komen en vragen van wie al die sokken in de wasmand zijn! Het opsporen van uitkeringsfraude kostte de gemeente Rotterdam vorig jaar €44 miljoen. 'Opbrengst' aan teruggevorderde uitkeringen maar vooral aan boetes: €16 miljoen. Goh, wat een succes, zeg! NOT. Maar wat natuurlijk écht schrijnend is is dat wij onofficieel in een politiestaat wonen. En waarom worden er geen detectives ingehuurd om fraude door managers in de bouw en in de zorg aan te pakken? Dat gaat dan toch ook een stuk harder dan hier en daar een paar tientjes afpakken van mensen die het écht niet kunnen missen. En waarom komt een VVD Kamerlid weg met €1,2 miljoen aan hypotheek fraude? Nou vooruit, hij moest als 'straf' €4000 van die onterecht ontvangen €1,2 miljoen terugbetalen. Tjonge! Nou, met zo'n zware straf ontmoedigt de overheid politici wel om ooit nog geld te stelen natuurlijk! NOT.
Zondagavond bracht mijn schoonvader mij met de auto naar de loods van Rataplan Design zodat ik wat webbestellingen kon verzorgen. Ook las ik een boek uit en daarmee is The World Without Us van Alan Weisman boek nummer 7 van dit jaar. Het vertelt de boodschap: 'We hebben maar één planeet Aarde. Wees er dus zuinig op!'
Afgelopen week heb ik mij zelfs even beziggehouden met wat ik dan noem 'een gebroken enkel klus' (iets wat je steeds maar uitstelt omdat andere dingen prioriteit hebben maar wat steeds meer oploopt zodat het steeds meer tijd kost wanneer je het uiteindelijk toch besluit aan te pakken. Iets wat je dan wellicht eindelijk doet wanneer je tijdelijk aan huis bent gebonden. Bijvoorbeeld met een gebroken enkel. 'Foto's inplakken' is een klassieker in dat genre.) Bij mij ging het om YouTube filmpjes die voorbijkomen en die ik een vinkje geef bij 'later bekijken'. Het waren er 220. Nu nog maar 214! O, en ik sta in de finale van deze fotowedstrijd. De opdracht was: 'From the photographer's perspective'. Cool, non? O, en ik doe mee met deze foto:
Komende week een écht rustige week. Zo is het plan tenminste...;-)
Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Errol Brown en Hans Jansen
