Thuis hebben mijn zoon en ik een kat. Een zwarte met een witte bef. Billy heet-ie. Net als een buurman. Maar dat is toeval. Hoop ik. Billy is graag buiten want voordat hij bij ons kwam was hij een wilde boerderij kat. Hij ligt ook graag op zijn schapenvacht bij de kachel. En zit graag op mijn laptop.
Een paar maanden terug overleed de kat van mijn schoonvader. Niet lang erna haalden hij en zijn vrouw Alfie in huis. Alfie is geboren in Alphen aan de Rijn. Zo komt hij dus aan zijn naam. Hier Alfie in de armen van mijn vriendin:
Bij onze favoriete pizzeria was de huiskat plotseling overleden. Als troost voor personeel en vaste klanten werden er twee nieuwe in huis gehaald. Hier eentje bij mijn vriendin in de armen:
Bij haar zelf thuis lopen Pip en Sam rond. Die vaak bij hun bijnamen worden genoemd: Maneki Neko en Zwarte Vlek. 'Maneki Neko' omdat Pip graag op zijn achterpootjes staat te zwaaien met één voorpootje, net als een Aziatische gelukskat (die noemt men Maneki Neko. Zodoende.)
Waarom wij Sam Zwarte Vlek noemen zal duidelijk zijn:
Ja, een heus kattenlog! Dat u dat nog mocht meemaken op deze plek! Maar omdat ik het toch niet kan laten, toch nog een maatschappelijk kritisch einde. In de vorm van een zogeheten 'Lolcatz', dat dan weer wel.
'Papa, waarom staat er een hek om onze stad?' -'Om ons te beschermen tegen mensen die ons willen opsluiten, zoon.'
Feitelijk weet ik pas sinds een paar maanden dat het niet normaal is om je hoofd voortdurend gevuld te weten met gedachtes, ideeën, argumenten en oplossingen. Sterker nog: voor verreweg de meeste mensen is het normaal om met een redelijk leeg hoofd een stuk door een natuurgebied te wandelen en af en toe te denken: 'Hé, wat een leuke vogel! Hoe heet die ook alweer?' in plaats van: 'Kijk die vogels eens lekker genieten van hun vrijheid! Zou het niet fijn zijn als de inwoners van Syrië zich ook zo zouden kunnen voelen? Waarom en door wie worden zij eigenlijk zo onderdrukt en waarom doet niemand daar wat aan? En hoe kan ik helpen om het probleem onder de aandacht te brengen? Hoe kan ik überhaupt mensen laten nadenken over oplossingen zodat ook anderen prettiger kunnen leven? Want wij hebben het zo ontzettend goed in het rijke westen. Waarom beseffen zo weinig mensen dat? En wat is nou in hemelsnaam de titel van het liedje waarmee ik vanmorgen in mijn hoofd wakker werd?'
Gevlogen
Intussen zijn de vogels gevlogen en heb ik niet echt van hun vlucht kunnen genieten. En dat is jammer. Dat heb ik wanneer ik loop en wanneer ik bij iemand in de auto zit. Gek genoeg kan ik in de bus, tram en trein wél mijn hoofd leeg krijgen.
Mediteren
De psychologe waar ik een tijdje bij liep heeft mij liever niet aan de medicatie (en daar ben ik het hartgrondig mee eens!) maar zoekt het antwoord naar mijn vraag liever in meditatie of een andere manier van rust vinden. Uw ideeën hierover zijn uiteraard van harte welkom want ik waardeer u zeer!
'Bestaat er eigenlijk een 'Meldpunt Dronken Idioten Overlast?' vroeg ik mij deze Koningsdag af? Het geschreeuw, gevloek, gebral, hysterisch gelach en agressief gedrag begon al de avond voor Koningsdag. Wordt het geen tijd - net als met het afsteken van vuurwerk - dat er tijden worden ingesteld waarbinnen mensen zichzelf laveloos mogen zuipen en de politie streng handhaaft? Dat voorkomt niet alleen heel veel overlast maar ook heel veel ongelukken. Alleen al in het verkeer sterven in Nederland zo'n 150 mensen per jaar doordat er dronken mensen zijn die vinden dat zij prima in staat zijn tot rijden 'met maar een paar glaasjes op'. Dat maakt dronken idioten nagenoeg een natuurramp.
Natuurramp
Duizenden mensen kwamen op gruwelijke wijze om het leven bij de recente aardbevingen in Nepal en van alle kanten wordt hulp geboden. Niemand vraagt zich af welk geloof de getroffenen of hun helpers hebben. En zo hoort dat! Helpen doe je omdat mensen hulp nodig hebben. Punt. Niet alleen bij grote rampen zoals een aardbeving maar ook bij kleine rampen zoals een verstopt toilet ('Buurman, mag ik je plopper lenen?' -'Vanzelfsprekend, buurman!') help je elkaar als mens. En dat zonder er iets voor terug te vragen. Dat is niet socialistisch of christelijk of boeddhistisch of simplistisch maar normaal. Vind ik.
Belangeloos helpen
Niet alleen thuis maar ook in een café, restaurant, bij de notaris, de fysiotherapeut of waar ik dan ook maar naar het toilet ga wissel ik - indien nodig - een lege toiletrol om voor een volle. De moeite is klein en het gemak voor de gebruikers na mij is groot. Helaas lijken tegenwoordig veel mensen niet te begrijpen waarom je anderen zou helpen zonder er iets voor terug te verlangen. De tussendeur in het algemene trappenhuis van een wooncomplex achter je dichttrekken kost ongeveer 0,8 seconde. Zelfs dat vinden mensen zonde van hun kostbare tijd. Waarom zijn veel mensen tegenwoordig zo ontzettend lui? Te lui om met enkele seconden van hun tijd anderen belangeloos te helpen?
Uw theorieën hierover zijn welkom en worden wellicht meegenomen in een toekomstig weblogstukje over hetzelfde onderwerp.
Vragen te helpen
Mensen helpen. Dat is ook echt zo'n dingetje. Wanneer je mensen aanbiedt te helpen roepen zij al snel beledigd: 'Denk je soms dat ik het zelf niet kan?' Een eerlijk antwoord kun je dan beter niet geven.
Spontaan helpen
Wanneer je spontaan helpt zonder het te vragen is dat bijkans nóg erger: 'Bemoei je met je eigen zaken!' en 'Blijf van m'n spullen af!'
Niet helpen
Wanneer je niet helpt of aanbiedt te helpen roepen die mensen: 'Nou, je mag mij best eens helpen hoor. Of denk je soms dat ik het allemaal wel alleen kan? Je zíet toch dat ik hulp nodig heb?'
Helpen is lastig. Niet helpen ook.
Ja, het is lastig, mensen te helpen.
Hoe lost u dit soort vraagstukken eigenlijk op?
Ik ben erg benieuwd!
In de rubriek 'wat ik vreemd vind' dit keer: Mensen die alles zelf willen doen en vervolgens klagen dat ze geen hulp krijgen.
'From the moment I could talk I was ordered to listen' (Vanaf het moment dat ik kon praten werd mij opgedragen te luisteren) vat - in mijn ogen - heel aardig samen hoe de overheid nu al jarenlang met burgers omgaat. Inspraakavonden zijn avonden waarop een overheidsdienaar burgers vertelt wat de overheid besloten heeft. Wij hebben 'inspraak' maar niets te zeggen. Cat Stevens (Nu Yusuf Islam) schreef er een liedje over:
Maandag werd ik wakker, deed het een en ander in het huishouden, beantwoordde wat e-mails en keek - gezellig samen met mijn zoon - de eerste aflevering van het nieuwe seizoen 'Game of Thrones'.
Hier één van de karakters uit de betreffende Fantasy-serie aan tafel bij een hedendaags gezin in New York:
Natuurlijk discussieerde ik met wat mensen. Niet in de vrijmetselaarsloge waar ik lid van ben (dan heet het ook geen discussiëren maar 'praten op basis van wederzijds respect') maar op internet. Het thema was religie en dan met name de verschillen tussen christendom en islam. Wij kwamen er al snel achter dat de verschillende mening over de kwestie (naar aanleiding van dit (engelstalige) stukje van mijn hand) vooral leiden tot onderlinge ergernis en stopten er maar mee voordat ook wij een wereldwijde oorlog ontketenden, zoals gebruikelijk is in godsdienstige conflicten. Ook begon ik met te leven naar mijn nieuwe motto: 'Neem de tijd om niets te doen'. Vooral nadat ik even had nagelezen wat ik vorige week eigenlijk zoal deed.
Dinsdag had ik eigenlijk zangles maar dat werd uitgesteld naar vrijdag. Daardoor had ik onverwacht wat tijd. Tijd die ik gebruikte om de keukenvloer te zwabberen en kleine huishoudelijke klusjes op te knappen als het repareren van een gebroken kommetje en dergelijke. 's Avonds was er een cursus ten behoeve van mijn werk in de Bewonerscommissie. Ook kwam er even een buurvrouw op visite.
Woensdag genoot ik van een gratis telefonisch marketing consult dat ik gewonnen had, knipte ik mijn vingernagels en zwabberde de woonkamervloer. Ook maakte ik een paar afspraken met diverse mensen, schreef een opiniestuk, deed een rondje weblogs bezoeken die ik nog nooit bezocht had, maakte wat betalingen in orde en verrichtte een aantal sollicitaties. Ik ontdekte iets geinigs: de beroemde socialist Ferdinand Domela Nieuwenhuis trouwde in zijn leven met vier verschillende vrouwen. Die alle vier 'Johanna' heetten. Mijn zoon heet Ferdinand. Zijn moeder...Johanna. Geestig, niet?
Donderdag zei mijn tandarts tegen haar assistente: 'Wil jij hem even afzuigen?' Gelukkig maar dat er net een gemene tang in mijn mond zat om mijn verstandskiezen te verwijderen want anders had ik spontaan gezegd: 'Ik hoef geen happy end, dames; trekken is voldoende.' Van veel werken is het die dag verder niet gekomen want de pijn ontnam mij de werklust. Wel haalde ik de bezem door mijn favorieten lijst in de browser, volgde ik een aflevering uit een online cursus en hielp ik een vriend met een klusje. Mijn zoon mocht koken: noedelsoep. Met mijn agent pleegde ik overleg over hoe ik weer aan de slag kan als zelfstandige.
Ook deed ik - zoals vrijwel elke dag - een rondje vacatures. Die voor een 'gratis werkervaringsplek' sla ik over. Net als u word ik graag betaald voor werk dat ik doe. Voor de gemeente zonder betaling ergens in de bloemenkassen, in een fabriek of op kantoor gaan werken schaar ik niet onder vrijwilligerswerk. Dat doe je met liefde, niet gedwongen en/of met tegenzin. Er waren ook vacatures voor banen voor vier uren per week a tien euro per uur. Met wat ik dan kwijt ben aan reiskosten ga ik er financieel op achteruit. Bovendien ben ik die uren niet in staat te solliciteren op écht werk en elke verdiende euro die ik minder verdien dan wat ik ontvang aan bijstand mag...nee....moet ik inleveren bij de gemeente (Wat alleen al de administratie daarvan kost!).
Verder was er een vacature waar ik best warm voor liep: het werk sluit goed aan op mijn werkervaring en opleiding, de secundaire arbeidsvoorwaarden klonken prima en het leek mij ook een leuk bedrijf. Helaas vraagt het betreffende bedrijf alleen studenten te solliciteren. Ik kan ze dat niet kwalijk nemen want die zijn een stuk goedkoper dan mensen met ervaring. Oplossingen (of een baan!) zijn welkom. En voordat u met de tip komt: ik heb al gesolliciteerd bij McDonald's en werd zelfs afgewezen om hamburgers te mogen flippen. :-(
Vrijdag had ik al veel minder pijn in mijn kaak maar deed het toch nog maar even rustig aan met hoofdpijn en opgezette klieren in de keel. Zangles had ik maar afgebeld want praten deed al pijn, laat staan zingen. Ik bleek een halve kilo te zijn afgevallen. Wegen mijn uitgetrokken kiezen dan zoveel? Waarschijnlijker is dat eten gewoon een dag lang heel erg pijn deed en er dus alleen maar een kommetje noedelsoep de weg naar mijn maag heeft gevonden. Ik was naar de bank voor bankzaken, naar de stripwinkel (ik liep twee Rode Ridder's achter), naar de voedselbank en op visite bij mijn moeder. Ik streek een stapel wasgoed weg, hing een poster op, verving het oude aquariumfilter door een nieuwe, speelde wat met de kat, volgde een aflevering uit een cursus, sprak met een mede-lid van de Bewonerscommissie en las een boek uit: 'Verdwijnpunt' van Arnaldur Indriðason is boek nummer zes van dit jaar en is een intrigerende thriller. Met mooi beschreven beelden van IJsland.
Zaterdag was mijn oudste dochter weer bij ons. Met haar hielp ik mijn vriendin op de markt en wij bakten een cake. Althans, mijn kinderen deden dat. En met groot succes! Intussen verrichtte ik kleine klusjes in huis als het wisselen van de batterijen in de weegschaal en zo. 's Avonds aten wij kaasfondue.
Zondag
Natuurlijk hielpen wij mijn vriendin weer even op de markt. Waar zij onder meer dit geweldige dingetje verkoopt:
Het is van een Thaise ontwerper die vrolijke gebruiksartikelen maakt van hergebruikt/makkelijk herbruikbaar plastic. Bij thuiskomst gaat de sleutelhanger inclusief sleutels in het boomstammetje dat tevens dienst doet als tassenhaak. Grappig, niet? En mooi oranje, wat het natuurlijk perfect maakt om bij je te dragen op Koningsdag...;-) Niet alleen verkrijgbaar op diverse markten door het land maar ook via http://www.rataplandesign.com Wij lunchten gezellig bij mijn moeder en keken daar een filmpje van mijn broer in zijn nakie. Als baby in Indonesië, vermoedelijk in 1960. Voor mijn kinderen was het vooral vermakelijk om mijn moeder te zien dansen als jonge blom. In kleur maar helaas zonder geluid. 's Avonds aten wij kaasfondue.
Tot slot een muziekje dat ik onlangs tegenkwam bij een voor mij nieuw weblog (weet niet meer welke. Sorry.)
Vandaag staan wij stil bij de duizenden slachtoffers van de aardbeving in Nepal.
Zij schonk hem een drankje en een glimlach
In gedachten reserveerde zij die voor hem.
Op gegeven moment greep hij elk excuus aan
om bij haar in de buurt te zijn.
Niet veel later vond hij bij haar zijn al voldoende.
Excuses gebruikte hij niet meer.
Van afstand zag hij haar openlijk naar hem kijken
zoals hij heimelijk naar haar keek.
Met haar ogen probeerde zij hem iets te vertellen.
Zou hij ooit te weten komen wat dat was?
==========================
U kunt de handgeschreven versie van dit verhaaltje winnen door het te delen via sociale media! Laat in het commentaarscherm even weten via welk medium u dat gedaan heeft en wie weet...?
Het liberalisme van nu is een andere dan het liberalisme van 100 jaar geleden. Een verre ambtgenoot van minister president Mark Rutte was óók een liberaal maar dan eentje die zich consequent aan zijn eigen standpunten hield. Geld verkrijgen was prima maar dan wel door werken en niet door 3,6 miljard euro krijgen omdat je papa toevallig Freddy Heineken was en dood ging. Of een lapje grond bezitten dat vanzelf opeens in waarde stijgt omdat de gemeente besluit een metrolijn aan te leggen op die plek. Kortom: een échte liberaal heeft een broertje dood aan kapitalisme 'waardoor de arbeider wordt onderdrukt en niet kan genieten van zijn door hard werken verworden vrijheden'. De fans van minister president Mark Rutte denken daar natuurlijk héél anders over. Denk ik.
Frauderen is de norm
Dankzij de door sommigen zo geliefde marktwerking is frauderen voor kapitalisten ontzettend makkelijk. Wordt men betrapt dan is er eenvoudigweg sprake van 'een foutje in de administratie', zeggen zij 'sorry' en mogen voortgaan met hun kwalijke praktijken. De slager die paardenvlees als rundvlees verkocht bijvoorbeeld verklaarde doodleuk dat hij 'niet wist' waarom er op de pakken vlees een sticker met 'rundvlees' was geplakt terwijl er paardenvlees in de verpakking zat. Ook had hij 'per ongeluk' in zijn administratie 'rundvlees' geschreven terwijl hij wist dat het om paardenvlees ging. Het ging echt niet om een klein stukje paard dat ooit eens een keer per abuis een verkeerde sticker kreeg opgeplakt maar om maar liefst 336.000 kilo. 'Ach', zeggen VVD-politici en - stemmers 'iedereen fraudeert wel eens, toch? Heel normaal hoor!'
Volgens de laatste berichten hangt de man een mogelijke celstraf van vijf jaren boven het hoofd wegens opzettelijke oplichting. Behalve dat dat een mooi voorbeeld is van een pleonasme (bestaan er ook andere soorten van oplichting?) is het mooi dat er eindelijk weer eens gerechtigheid heerst.
VVD voor én tegen betutteling
De liberale partij VVD is tegen betutteling en overheidsbemoeienis. Dat klinkt goed, toch? Dat klinkt zelfs zó goed dat zelfs mensen die in staat zijn tot zelfstandig nadenken op deze partij stemmen. Weten die mensen die VVD stemmen dan niet dat hun geliefde partij dé meest bemoeizuchtige wet die dit land ooit heeft gekend een warm hard toedraagt? Inderdaad: de VVD vindt het geweldig dat mensen aan het handje van een overheidsdienaar werk gaan zoeken.
Wie weigert moet boeten
Wie weigert mee te werken wordt 30 tot 100 procent gekort op de uitkering. Langdurig arbeidsongeschikten die eerder was beloofd dat zij nooit meer gekeurd hoefden te worden omdat zelfs overheidsartsen ('verzekeringsgeneeskundigen' heten die mensen) ervan overtuigd zijn dat afgereten ledematen en uitgestoken ogen niet een jaar later op miraculeuze wijze opeens weer zijn terug gegroeid aan het lichaam. De VVD vindt dat die mensen best kunnen werken: 'Je hebt nog één been dus je kunt best nog voor de helft lopen.' en 'Oké, je bent blind en zit in een rolstoel nadat een dronken idioot jou met zijn auto omver reed en doorreed maar je neus werkt nog prima dus wat let je om parfumier te worden? Hup, aan het werk jij!'
Participatiewet betuttelend
Ik overdrijf hier een klein beetje (...) natuurlijk - en ongetwijfeld zijn er VVD-stemmers die af en toe wat aandacht over hebben voor de medemens en misschien zelfs wat sympathie kunnen opbrengen voor mensen die het minder goed hebben dan zijzelf - maar het is een feit dat de Participatiewet een bijzonder betuttelende werking kent.
Werklozen zijn waardeloos
Het idee erachter ('Iedereen die geen betaalde arbeid verricht is waardeloos dus laten wij die mensen helpen') is hooguit sympathiek te noemen qua intentie maar ik vind de wet bijzonder beledigend (Volgens de logica van de VVD zijn mensen die thuis voor hun kinderen zorgen, bejaarden, gehandicapten, kinderen en ontslagen voormalig fabrieksarbeiders niet nuttig voor de samenleving) en betuttelend.
Bovendien: je kunt wel iedereen aan het werk willen hebben en mensen zelfs dwingen nog harder op zoek te gaan naar een betaalde baan maar er zijn ongeveer 119.000 vacatures voor 1,4 miljoen werklozen. Stel dat al die vacatures worden vervuld, dan nog blijft ruim 90% van het huidige aantal werklozen zonder werk zitten. Wat kan de Participatiewet daaraan veranderen?
Wat vindt u eigenlijk van de participatiewet en de uitvoering ervan?
Het pleonasme van de dag is: Gratis krijgen
En omdat het leven al zo vreselijk serieus is krijgt u van mij vandaag toch nog iets leuks: (Tip: blijf kijken tot het einde. Zeker wanneer u romantisch bent ingesteld)
Natuurlijk moet er bezuinigd worden maar is 42 miljoen uitgeven om 16 miljoen te bezuinigen op het uitvoeren van de Participatiewet niet gewoon ronduit stupide? Toch is de gemeente Rotterdam bijzonder trots op deze 'prestatie'. Lees hier het hele verhaal.
AWBZ is nu WLZ
Alle (werkende) Nederlanders betalen premie voor de AWBZ (per 1 januari van dit jaar WLZ (Wet Langdurige Zorg), het 'potje' van waaruit de zorg wordt betaald. Die premie is inkomensafhankelijk. Behalve voor de hogere inkomens. Die betalen dezelfde premie als iemand die minder dan modaal ontvangt. Dat noemen VVD-stemmers veelal 'eerlijk verdelen'. Al sinds 2001 komt er meer aan premie binnen dan aan zorg (met name de salarissen van de 600.000 mensen die werken in de Zorg) wordt uitgegeven. Het gaat om enkele miljarden per jaar. Waar blijft dat geld en wat gebeurt daar mee? Dat is helaas niet duidelijk. Maar waarom moet er dan worden bezuinigd op de Zorg als er elk jaar miljarden euro's overblijven? Ook dat is helaas niet duidelijk. De SP presenteerde het plan: sociaal alternatief voor de AWBZ.
Buitenlanders betalen minder premie
In elk geval is al eens duidelijk geworden dat veel Nederlanders het niet eerlijk vinden dat buitenlanders die hier werken dezelfde zorg ontvangen terwijl zij in totaal minder premie hebben betaald. Althans, zij vinden dat tot aan het moment dat zij zelf in het buitenland werken en ziek worden. De meeste mensen (u en ik natuurlijk uitgezonderd) zijn nu eenmaal hypocriet. Vindt u dat u minder recht op zorg heeft wanneer u een tijdje in het buitenland woont? Dan mag u ook vinden dat buitenlanders die in Nederland werken minder recht hebben op zorg.
De ene is expat, de ander immigrant. Waarom?
Een blanke Noor die zich aan een Nederlands bedrijf verbindt en hier 20 jaar blijft wonen noemen wij een expat. En een Turk die wij in de jaren'70 naar Nederland haalden om hier te komen werken en er 20 jaar later nog was noemen wij een immigrant. Zie: the Guardian (Engels)
Waarom noemen wij blanke buitenlanders Expats en donker gekleurde buitenlanders immigranten? Dat is toch gewoon racisme? Bent u - net als ik blijkbaar - stiekem óók een racist of noemt u een gastarbeider netjes een expat, zoals het eigenlijk zou moeten?
Expats zijn buitenlandse werknemers die na een tijdje terugkeren naar het land van herkomst. Maar wat is de definitie van 'een tijdje'? Is dat een jaar? Twintig jaar?
Uit de serie 'wat ik vreemd vind' vandaag: Nog nooit in de geschiedenis van de mensheid is het iemand gelukt een discussie te winnen door harder te schreeuwen dan de ander. Dus waarom blijven mensen het proberen?
Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Robert Rietti
Maandag werd ik wakker met een verstopte neus maar zonder verdere gezondheidsklachten! Ik kon er dus weer vol tegenaan. Ik begon de dag met het openen van mijn digitale brievenbus in de hoop op een reactie op één van mijn vele sollicitaties. Helaas werd ik wederom teleurgesteld. Een mens zou bijna moedeloos worden van het feit dat ruim 90% van de bedrijven zich niet de moeite getroost om iemand die er wil werken ten minste af te wijzen. Werkzoekenden in Nederland weten een beetje hoe een Indiase paria zich voelt: voortdurend worden genegeerd voelt niet tof.
Ik hielp een vriend met een klusje (het transcriberen van een interview), onderhandelde over een mogelijke toekomstige opdracht, zwabberde de woonkamer vloer en maakte de kookplaat schoon. 's Avonds spraken wij in de loge over de betekenis van 'Broederschap in de ruimste betekenis van het woord.' Hier een leuk stuk in De Correspondent over Broederlijkheid
Dinsdag ging de telefoon al vroeg. En er werd opgehangen toen ik opnam. Ik ondernam wat zangoefeningen, trainde mijn lichaam een weinig en typte een verslag. Ook leerde ik een stuk tekst ten behoeve van een auditie uit het hoofd, onderhandelde met het reïntegratiebureau van de gemeente, werkte aan de lay-out van mijn nieuwe verhalenbundel, las een paar hoofdstukken in een thriller, repareerde een kapotte puzzel, sorteerde wat foto's en schreef een verhaaltje. 's Middags volgde ik een les uit een online cursus en 's avonds volgde ik een cursus ten behoeve van leden van bewonerscommissies. O, en ik ontving een keurige afwijzing op een sollicitatie. Uitzonderlijk!
Sta ik te koken, word ik gebeld door de dame van het reïntegratiebureau. Zij had een mail ontvangen van een opdrachtgever: ik heb te weinig ervaring met verkopen om spulletjes aan toeristen te mogen verkopen voor een bekende hoofdstedelijke attractie. Ach, hun verlies denk ik dan maar. Overigens zou ik met de baan 900 euro per maand verdienen in ruil voor 32 uren werken per week. Men keert geen reiskostenvergoeding uit en verwacht dat de werknemers regelmatig werken in de weekenden en op feestdagen. Zonder toeslag. Ter vergelijking: een werkloosheids (bijstands) uitkering voor een alleenstaande ouder zoals ik bedraagt iets meer dan 900 euro per maand...
Woensdagmorgen vertelde de diëtiste mij dat ik in het algemeen gewicht was kwijtgeraakt, dat mijn vetmassa was afgenomen en mijn spiermassa toegenomen. Dat gaat dus de goede kant op! Zwetend van de hitte (prachtig lenteweer!) meldde ik mij later op de dag voor een casting. Ik kom wellicht in aanmerking voor een bijrol in een heuse Nederlandse speelfilm! 's Avonds kon ik op een etentje bij vrienden in geuren en kleuren vertellen hoe de casting verliep.
Daar kwam ik ook een collega tegen uit de tijd dat ik werkte voor een psychiatrie thema-café. Zij vertelde dat sinds begin dit jaar het aantal zelfmoorden enorm is gestegen onder ervaringswerkers in de geestelijke gezondheidszorg. Logisch want ook op hen is de druk om te presteren enorm toegenomen. Mochten zij eerst vanuit hun eigen ervaring en met een interne opleiding mensen helpen, nu moeten zij 'targets halen' en 'meer vergaderen over efficiënter presteren' en 'hopen dat hun zes maands contract voor de vierde keer verlengd wordt'. Van enige vastigheid en zekerheid is geen enkele sprake meer. Voor 'gezonde mensen' al lastig maar met name voor deze groep dus zelfs dodelijk. Onderweg naar het etentje belde ik nog even een paar mensen voor overleg ('Wat zullen we kopen voor de aankomende jarige?' 'Dus u wilt dat ik gratis voor u werk?' Dat soort gesprekken.)
Donderdag sprak ik met buurvrouw Els. Geen eigen buurvrouw maar eentje van mijn vriendin. Met haar sprak ik over ellende met woningcorporaties, politiek en de maatschappij. Met de apothekeres sprak ik over tieners en de problemen in de zorg. Met buurman Andy over het weer en met buurvrouw Rini over tuinieren. Voor de lunch sprak ik af met een dame (en haar man) die bezig is met het schrijven van een filmscript waarin zij een rol voor mij ziet weggelegd. Bij thuiskomst onderhandelde ik over een mogelijke toekomstige opdracht in Groningen en 's avonds werden mijn gade en ik getrakteerd op een concert van Calexico.
Daar kwam ik - heel verrassend natuurlijk - een paar bekenden tegen: de man die november 2012 deze foto van ons maakte op een concert van Calexico, de broer van een dame die samenwoonde met een dame die mijn collega was bij homojongerenorganisatie COC in de tijd dat ik daar als vrijwilliger werkte, en twee leden van de Hippies from Hell, een roemruchte vriendengroep uit de starttijd van internet. Terwijl wij buiten stonden te praten en na te genieten met een Amerikaanse toeriste kwam de bassist naar buiten. Die wij strikten voor een handtekening op de zojuist gekochte CD.
Hier The Barr Brothers, de band van het voorprogramma die avond:
En hier Calexico:
(Geen eigen filmpjes, wel eigen - en onbewerkte - mobiele foto's)
Vrijdag deed ik 's ochtends boodschappen met mijn moeder (noem het alsjeblieft geen mantelzorg want dan kan ik 30 procent worden gekort op mijn werkloosheidsuitkering 'omdat ik die uren niet beschikbaar ben voor de arbeidsmarkt'.),liepen wij daarbij buurvrouw Winonah nog tegen het lijf (heel apart: ik kom anders noooit zomaar ergens bekenden tegen!) en kreeg ik telefonisch te horen dat ik niet ben uitverkoren voor een bijrol in een nieuwe Nederlandse speelfilm. Per e-mail kreeg ik weer eens een afwijzing op een reguliere sollicitatie.
Ik heb het vast wel eens gevraagd maar bent u wel eens afgewezen? En hoe voelde dat? Enig idee wat het doet met ego, zieleheil en zelfvertrouwen wanneer je een paar keer per week te horen krijgt dat je niet voldoet, niets voorstelt, te oud bent, te veel dan wel te weinig ervaring hebt, te hoog dan wel te laag bent opgeleid en niet nuttig bent? Met die houding sloot ik 's middags weer aan in de rij bij de Voedselbank.
Zaterdag mocht ik mijn vriendin helpen op de Local Goods market in Amsterdam (voor de afwisseling kwamen wij een paar bekenden tegen) en 's avonds waren wij bij een vriendin die onlangs haar man verloor. Gewoon met haar en wat vrienden praten, eten en drinken. Soms is dat gewoon fijn. Zij gaf al de aanwezige vrienden van haar man een strooipotje met wat van zijn as mee. Best enerverend.
Zondag hielp ik 's ochtends mijn vriendin op de Museum Market op het Museumplein, Amsterdam. (u mag gokken: kwamen er toevallig bekenden langs of niet?) en ging ik 's middags met een vriendin naar een verjaardag in Breda.
Al met al was het dus weer een lekker rustig weekje.
'Opa, vertel nog eens van het begin van de Exodus.
Ik vind dat toch zo'n boeiend verhaal!'
-'Goed dan, lieverd, omdat je er zo lief om vraagt:
Het was verschrikkelijk!
De ramp decimeerde de bevolking met duizenden tegelijk
en de bevolking begon een ongeëvenaarde vlucht naar betere oorden.
Na talloze ontberingen en onbeschrijflijke ellende onderweg
kwamen duizenden gezinnen (en wat daar van over was)
aan bij de landsgrenzen van een land dat de reputatie had
bijzonder tolerant te staan tegenover mensen die hulp nodig hebben.
De Minister van Buitenlandse Zaken zelf sprak hen toe:
'Ik en mijn burgers leven enorm met jullie mee
en die toestanden in jullie land
maar wij kunnen jullie niet binnen laten
want jullie spreken onze taal niet,
hebben de reputatie drugsgebruikers te zijn,
hebben niet dezelfde huidskleur als wij,
weigeren ons geloof te omarmen,
willen ons jullie achterlijke cultuur opleggen
en bovendien hanteert de regering van Burundi de regel,
ook voor Hollanders: 'Vol is vol!''
====================
ik schaam mij rot! Ons vrije Nederland dat christelijk en tolerant heet te zijn vind het heel normaal om mensen die nergens terecht kunnen geen onderdak te bieden. Misschien moeten onze geweldige politici zelf eens een paar weken op straat leven. Zonder werk, zonder werkvergunning, zonder eten, zonder slaapplek. En als de vluchtelingen in kwestie nu eens blanke christenen waren, gingen dan de poorten van ons land wél voor hen open? Ik vraag het mij hardop af. Het is niet dat wij terroristen binnenlaten maar burgers, mensen zoals u en ik, die in eigen land vervolgd en vaak zelfs vermoord worden. Kunnen wij die echt met goed fatsoen terugsturen? Nogmaals: ik schaam mij rot! Terrorisme en paspoort
'Wie kennis neemt van het plegen van terroristische activiteiten kan het Nederlanderschap worden ontnomen, aldus het wetsvoorstel van voormalig minister Ivo Opstelten van Veiligheid en Justitie. In zijn voorstel kan dat alleen wanneer iemand meer dan één paspoort heeft omdat iemand statenloos maken ingaat tegen internationale verdragen.
Dat levert een paar vragen op: sinds wanneer trekt de Nederlandse overheid zich ook maar iets aan van internationale verdragen?
Hoe dacht Opstelten dat het afpakken van een paspoort mensen ervan weerhoudt aanslagen te plegen?
Voordat de heer Opstelten zijn plan kon doorvoeren stapte hij op. Stomtoevallig de dag voordat hij zich voor de volledige Tweede Kamer moest verantwoorden voor een paar...eh...onwaarheden die hij eerder had verkondigd, in conclaaf met zijn staassecretaris, Fred Teeven. Dat ging over deze zaak: http://sargasso.nl/wvdd/deal-fred-teeven-met-cees-h-betrof-zwijggeld/
Minister Hennis gearresteerd?
Hoe wilde hij minister Jeanine Hennis Plasschaert arresteren die onlangs op een wapenbeurs in Abu-Dhabi volledig werd bijgepraat over automatische wapens, terreur, zelfmoordaanslagen en terroristische trainingskampen? Van onder meer Saoedi-Arabië en de Verenigde Arabische Emiraten is bekend dat zij met alle liefde wapens leveren aan Islamitische Staat en Al-Qaida maar minister Hennis (en haar Belgische collega!) vindt het absoluut geen enkel probleem om lekker veel centjes te verdienen met het verkopen van wapentuig aan die landen. 'Wanneer zij het van ons kopen is het van hun en mogen zij zelf weten wat zij er mee doen! Dát is de vrije marktwerking waar wij van de VVD zo dol op zijn!' Inderdaad; terwijl burgers wordt opgeroepen medelijden te hebben met die arme burgers die zo te lijden hebben onder gewapende conflicten vindt onze overheid dat daar ook best aan verdiend mag worden. Die Nederlandse handelsgeest is niet nieuw. Toen wij in oorlog waren met Spanje waren het Nederlandse bedrijven (en indirect de Nederlandse overheid!) die de kanonnen leverden aan de Spanjaarden waarmee jacht werd gemaakt op de Nederlandse schepen. Ik bedoel maar.
VVD, CDA en SGP willen internationale verdragen negeren
VVD, CDA en SGP hebben aangegeven zich niets te willen aantrekken van die altijd weer vervelende internationale verdragen en geheel in strijd met diverse wetten iedereen die mogelijk van plan is eventueel terrorist te worden het Nederlands paspoort af te nemen. Zelfs al zou dat betekenen dat mensen dan statenloos worden en zij onder geen enkele wet van geen enkele regering meer vallen en dus straffeloos kunnen doen wat zij willen.
Zelfmoordterrorist niet meer welkom in Nederland
Wat vindt u: zal een terrorist ophouden terrorist te zijn wanneer ome Ivo hem vertelt dat hij Nederland niet meer in mag als hij zichzelf opblaast?
De Nederlandse overheid zegt terrorisme te bestrijden door extreme moslims met geweld in te peperen dat ze beter christen kunnen worden. Volgens de algemeen aangenomen definitie van terrorisme zijn wij dus terroristen:
Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Percy Sledge
De Amerikaanse presidentsverkiezingen voor 2016 zijn gestart. Met verdachtmakingen van andere kandidaten maar vooral met heel veel campagnegeld. Al met al steken de (presidents- en senaats) kandidaten ongeveer 6 miljard dollar in hun campagnes. Mocht ik in Amerika wonen en mogen stemmen, dan ging mijn stem naar de kandidaat die al dat geld aanwendde om het land te helpen en niet zichzelf. Maar ja, dat ben ik. En blijkbaar denk ik anders dan veel andere mensen.
Feiten vaak opinies
Soms heb ik het idee dat mijn hoofd anders werkt dan dat van andere mensen. Zo weet ik - in tegenstelling blijkbaar tot de meeste andere mensen - dat de meeste 'bekende feiten' niets meer zijn dan 'de meest aangenomen opinies'. Tot er nieuwe feiten aan het licht komen die die opinies onderuit halen en na een tijdje mensen die nieuwe opinie gaan aanhangen en als 'feit' gaan beschouwen. Denk maar aan 'feiten' als: ' De Inuït kennen meerdere woorden voor sneeuw' of 'Je moet eten volgens de Schijf van Vijf en elke dag minstens drie glazen melk drinken!'
Zijn borsten mannelijk?
En zouden meer mensen zich afvragen waarom aan damesborsten wel eens gerefereerd wordt als 'Stevige jongens'? Ik bedoel: damesborsten zijn toch typisch vrouwelijk, niet? En 'Hij gaat naar de slacht' waarbij 'hij' verwijst naar een koe. Ik heb geleerd dat de koe het vrouwtje is en de stier het mannetje. Maar blijkbaar zijn veel mensen dat vergeten.
Filosofisch en mondain
Ik hou mij ook wel eens bezig met meer filosofische vraagstukken. Zoals: 'Waarom kunnen wij vanuit staande positie onvrijwillig gaan liggen maar is het onmogelijk om vanuit een liggende positie onvrijwillig te gaan staan?'
Die enkele keer dat ik in bad lig (thuis heb ik alleen een douche) lig ik graag op mijn buik. De mond iets boven water en motorbootje spelen door bubbels uit te blazen. Vind ik leuk.
Maar ook meer mondaine zaken hebben (gelukkig maar!) mijn aandacht. Zoals Winnie de Poeh ook zegt in De Tao van Poeh: 'Wat eten wij vanavond?'
Mijn mening is niet heilig
Ik plaats hier mijn mening (maar soms juist niet!) en schep er genoegen in wanneer mensen mijn mening beargumenteerd onderuit weten te halen. Die stel ik dan bij want ik leer graag. Ik geloof dan ook dat mensen die nooit een mening bijstellen nooit leren en dus ook nooit zullen groeien als mens. Zo erg is het helemaal niet om het eens een keertje mis te hebben! Gewoon blijven nadenken én blijven lachen!
Maandag was ik op een erg gezellig feest in Amsterdam waar gezellige mensen rondliepen, aten, dronken, praatten en dansten. En van het uitzicht genoten:
's Middags
's Avonds
Dinsdag bracht ik de papieren weg nadat ik eerder de daarop vermeldde gegevens had overgenomen in een rekenblad. Twee buurvrouwen kwamen (onafhankelijk van elkaar) op visite en ook ontdooide ik de vriesvakken in mijn koelkast en zou ik gaan eten met een kameraad van vroeger. Helaas besloot mijn lichaam dat ik mij moest bezighouden met de stapel lectuur op mijn toilet. Het was dus maar goed dat een opdracht voor woensdagavond werd afgezegd door de opdrachtgever.
Woensdag voelde ik mij nog niet heel veel beter en er was een stevige hoofdpijn bijgekomen. In plaats van de deur uitgaan heb ik mij dus maar bezig gehouden met het afronden van mijn administratie van de maand maart, een was draaien en de koelkast (inclusief eerder genoemd vriesvak!) onder handen nemen. Het lukte mij gelukkig ook nog om een vriend te helpen en een vriendin op te vangen die net naar nieuws had ontvangen.
Donderdag ging een geplande afspraak niet door waardoor ik zomaar opeens tijd kreeg om handgeschreven aantekeningen te digitaliseren! Ook speelde ik met de kat, genoot van een wandeling en schreef ik twee sollicitatiebrieven. Tot voor kort schreef ik er vijf a zes per dag maar ik werd een beetje moedeloos van het gebrek aan reacties. Een enkele keer ontvang ik een afwijzing en daar ben ik dan blij mee omdat men in elk geval mij als mens erkent. En dat is tegenwoordig blijkbaar al heel wat. Ik denk dat het tijd is voor een nieuw systeem want er is eenvoudigweg niet voldoende werk voor iedereen.
Momenteel zijn er zo'n 119.000 banen te vergeven voor 1.500.000 werklozen in Nederland. Als alle vacatures worden vervuld blijven dus nog ongeveer 92 procent van de werklozen zonder baan zitten. Dat is best veel. En het worden er nog meer. Volgens de overheid is het aantal werklozen iets minder maar dat komt door rekentrucjes. Zo worden werklozen van onder de 25 jaar oud en boven de 57 jaar oud niet meegeteld en iemand die in de zomer een week helpt met asperges steken via de Participatiewet 'was dat jaar dus niet werkloos'.
Vrijdag mocht ik weer aansluiten bij de groeiende rij mensen bij de Voedselbank. Lekker eten meegekregen. En tien stuks witlof. Het was prachtig weer dus ik heb tóch genoten! Bijvoorbeeld van het feit dat ik de was lekker buiten kon ophangen.
Zaterdag deed ik de was opnieuw omdat het de nacht ervoor had geregend en mijn schone was dus dankzij de moderne tijd door zure regen opnieuw vies was geworden. Met mijn vriendin en mijn dochter gingen wij naar het tuincentrum om een nieuwe aquariumvis te halen ter vervanging van de vis die woensdag overleed.
(Links goudvis 'Blackie' en rechts de nieuwe sluierstaartvis 'Drakie')
Ik mocht mijn dochter bijstaan in het leren over zintuigen voor het schoolvak Biologie. 's Avonds liet zij mij wat van haar favoriete muziek horen (Frank Iero, Gerard Way en My Chemical Romance). In ruil liet ik haar kennismaken met een paar van mijn favorieten (The Romantics, The Specials en The Psychedelic Furs).
Zondag was mijn vriendin vroeg de deur uit om te werken op een markt in Utrecht. Ik ontbeet samen met mijn oudste dochter, zette haar aan haar huiswerk en lunchte met haar en haar broer bij oma. Onderweg naar huis overhoorde mijn zoon zijn zus het vak Duits en ik keek haar huiswerk Aardrijkskunde na. Thuis was er gelukkig nog even tijd om haar de basisbeginselen van de edele kunst van het gitaarspel bij te brengen. Binnen de kortste keren speelde zij het intro van Nothing Else Matters van Metallica op
mijn accoustische gitaar:
Een paneel in de achterwand van de liftcabine zat een beetje los
en hij kon het niet laten een kijkje te nemen in de ontstane kier.
Hij verwachtte bedrading en zo te zien en werd niet teleurgesteld.
Maar door de kabels heen keek hij in een fel verlichtte kamer.
Die stil leek te staan al bewoog de lift langzaam omlaag.
In de kamer stond een stoel. Van een model en in een kleurstelling
die erg hip was rond het midden van de jaren zeventig
van de twintigste eeuw. In die stoel zat een man.
Met zijn gezicht in een verbaasde uitdrukking terug te kijken.
Voordat hij zijn hersenen liet registreren dat hij zichzelf in de ogen keek
duwde hij het losse paneel met de palm van zijn linkerhand met een ferme klap op z'n plek en negeerde het voorval.
De lift was inmiddels aangekomen op de juiste verdieping: de kelder.
==========================================
Meer lezen? Mijn auteurspagina
Is het zo dat alleen domme mensen frauderen?
Een redelijk recent voorbeeld is de fraude door drie leerlingen van het Barlaeus Gymnasium in Amsterdam die een wachtwoord hadden van een conrector en daarmee in het computersysteem cijfers van proefwerken en zelfs absentiecijfers aanpasten. Zij meenden serieus daarmee weg te kunnen komen. Dat het nooit zou opvallen!
Jeugd van Tegenwoordig
Altijd weer wat met die jongeren die op zoek zijn naar een eigen identiteit.
Helaas is dat een probleem van alle tijden en alle culturen en niet specifiek voor Turkse of Marokkaanse jongeren. Vierduizend jaar geleden klaagde men - volgens een gevonden kleitablet - al over 'die jeugd van tegenwoordig'.
Zelf denk ik dat de overheid niet heel veel kan doen maar dat het probleem vooral bij de ouders ligt, in welk land die dan ook zijn geboren.
Wij kunnen zelf het goede voorbeeld geven aan onze eigen kinderen maar heel veel meer ook niet, denk ik. Misschien helpt bij de regering aandringen op investeren in het onderwijs in plaats van bezuinigen? Ik denk persoonlijk dat wanneer jongelui begeleiding van betere kwaliteit ontvangen zij dan minder vaak zullen opgroeien tot asociale volwassenen.
Aso's
Ook u heeft vast wel eens last van mensen die zich asociaal gedragen. Het zijn aso's die hun lege sigaretten pakje in de gracht werpen; hondenpoep niet opruimen en vaak zelfs de hond laten plassen en poepen in de voortuin van de buren 'want het is twee minuten lopen naar het uitlaat veldje'; het zijn aso's die hun boodschappen voor die van een ander op de band bij de kassa leggen, een paar meter afsnijden door een stukje over de stoep te fietsen, de fiets overdwars op de stoep parkeren 'want het is maar voor tien minuutjes' en het zijn aso's die als dronken fietsers midden in de nacht een gevaar vormen op de weg.
Meldpunt Overlast Oudere Blanken
Zomaar een paar voorbeelden van sterk asociaal gedrag waar de overheid niet tegen optreedt. Burgers trouwens ook niet dus wanneer ik er iets van zeg reageert men zeer verrast. Alsof men gewend is geraakt aan het eigen asociale gedrag. Overigens - in mijn persoonlijke ervaring - zijn het toch echt vooral oudere blanke Nederlanders die zich schuldig maken aan dit gedrag en bijna nooit jongeren van Noord-Afrikaanse komaf. Is er eigenlijk een Meldpunt Overlast Oudere Blanken?
Voor de iets minder jeugdigen is hier Trans X met 'Living on Video'
Vandaag staan wij stil bij het overlijden van James Best
Maandag had ik een gesprek met een dame van het integratie-bureau van de gemeente. Zij besloot mij voor te stellen bij een werkgever! 's Avonds hoopte ik aanwezig te zijn bij een leuke viering in mijn loge maar koorts en algehele lamlendigheid gooiden roet in het eten. Gewoon weer 38.2...irritant!
Dinsdag was het stormachtig weer. Zó stormachtig dat zelfs kat Billy besloot lekker binnen bij de kachel te blijven hangen. En dat is heel wat voor deze voormalig wilde boerderijkat! Hij kwam mij zelfs om een knuffel vragen. Twee keer!
's Avonds toch even de deur uit om de mensen van de Voedselbank papieren te laten zien waaruit blijkt dat ik inderdaad minder dan 180 euro per maand te besteden heb na aftrek van vaste lasten. Onderweg naar huis nog even gebabbeld met een toevallig tegengekomen oud-collega uit de tijd dat ik werkte in de tussenschoolse kinderopvang.
Die nacht door diarree en overgeven helaas niet echt lekker geslapen maar toch maar de deur uit want soms moeten dingen nu eenmaal gebeuren. Ook nam ik afgelopen woensdag de meterstanden op (Voor de derde maand op rij exact hetzelfde verbruik in zowel gas alsook elektra!), nam mijn fijne scheermesje ter hand en knipte mijn vingernagels (niet met het scheermesje. Die was voor mijn gezichtsstoppels). Natuurlijk verwerkte ik ook mijn administratie en - heel leuk - maakte ik een afspraak met iemand die ik zo'n 30 jaar niet heb gezien of gesproken!
Helaas voelde ik mij nog steeds beroerd dus ik ging maar twee keer de deur uit, waaronder naar een evenementenbureau om een kostuum te passen voor een komende opdracht. Daar kwam ik toevallig een paar mensen tegen met wie ik eerder in Rotterdam werkte. In de supermarkt liep ik een Engelstalige buurman tegen het lijf die ik over mijn griep vertelde: 'Yeah, it's a nasty flu, tell me about it!' en ik antwoordde: 'I just did!' waarop hij schuddebuikend van het lachen verder het gangpad in liep. Ik deed het woensdag dus rustig aan.
Donderdag was het heel gezellig bij mijn (nieuwe) tandarts. Zij ging volledig los op het schoonmaken van mijn gebit, ook onder het tandvlees en vroeg mij - omdat het blijkbaar om een pijnlijke behandeling gaat - of ik verdoving wilde. 'Niet nodig', antwoordde ik (wetende dat een verdoving 15 euro kost). 'maar ik kan moeilijk ademhalen door mijn neus omdat die nog steeds verstopt zit'. Na drie kwartier tekeer gaan met diverse trillende instrumenten al dan niet met scherpe haakjes vroeg zij mij of ik geen last had van de pijn en ik stelde stomverbaasd: 'Was je al begonnen dan?' Soms is een beetje kunnen acteren best grappig...(natuurlijk is het een bijzonder naar en zelfs pijnlijk gevoel wanneer iemand met een trillende scherpe haak onder je tandvlees en in je ontstoken verstandskies gaat zitten wroeten). Ook bleek dat zij niet gewend was dat een patiënt tijdens de behandeling gezellig gaat liggen neuriën in de tandartsstoel. Over een paar weken mag ik terugkomen voor het verwijderen van twee verstandskiezen. Het had ook meteen gekund maar met een dag op de markt staan voor de boeg leek het mij niet praktisch.
Verder verwerkte ik donderdag nog wat (elektronische) post en legde de laatste hand aan de administratie van de baromzet van de Amsterdamse vrijmetselarij. En ik knipte mijn teennagels. Ook erg nuttig.
Vrijdag haalde ik weer voor een week eten bij de Voedselbank, bekeek mijn binnengekomen e-mail in de hoop wat te merken van mijn sollicitatiegesprek begin van de week (nee, geen bericht. Maar niet reageren is voor de meesten (en dus ook voor werkgevers) tegenwoordig de norm. Ja, inderdaad: je onbeleefd gedragen vinden velen normaal) en 's avonds waren wij in Haarlem voor een (voor ons gratis!) concert van de feestband Rapalje. Denk Kelten, Middeleeuwen, doedelzak, luit, viool, trommel en fluit en dansen maar!
Het komt anders noooit voor (ahum) maar ik was nog geen minuut binnen in de zaal of iemand kwam op mij af: 'Hé, Terrence, hoe is't!?' Eerder kwam ik de meneer en zijn vrouw al tegen op een markt in Leiden maar jaren daarvoor kenden wij elkaar al via elkaar's weblog dat wij nog lazen via Hyves. Voor de jongelui onder de lezers: een soort Facebook voor mensen van vroeger...
Zaterdag stonden wij de hele dag op de Local Goods Market in Amsterdam (en natuurlijk kwam ik daar ook weer bekenden te spreken: een lid van een vroeger dichterscollectief, een lid van mijn uit elkaar gevallen kaartclubje, een mede-reiziger naar de wintersport indertijd en nog een maar bekenden) en zondag op de Sundaymarket in Amsterdam. Althans, ik stond daar (met diverse klanten en uiteraard ook weer wat toevallige bekenden te kletsen) terwijl mijn vriendin de spullen van Rataplan Design verkocht op de Original Market in Leiden. Oorspronkelijk zou ik zondagavond laat nog als Paashaas rondlopen in een nachtclub maar die klus ging uiteindelijk niet door. En gelukkig maar want zo langzamerhand was ik wel weer eens toe aan een beetje rust.
Meer tijd hoefde hij niet door te brengen
met de moordenaar van zijn kind
om zijn ex te kunnen vertellen:
'Als je hem weer in elkaar kunt zetten
mag je van mij je minnaar houden.'
Hij wachtte even tot het besef bij haar doordrong
en zij behoedzaam de deur opende
die hij zojuist had gesloten.
Terwijl hij zich afvroeg waar zijn balpen was gebleven
verwachtte hij een gevoel van uiterste voldoening te zullen ervaren
bij het horen van de ijzingwekkende gil die volgde.
Vrede in de Oekraïne is iets waar iedereen - behalve wapenhandelaren en een handvol politici - blij van wordt. Vandaar het voorstel van Poroshenko om het tegen Poetin op te nemen in een één op één gevecht, om verder bloedvergieten te voorkomen. Alpha-mannetje dat Poetin is zou het zomaar kunnen dat hij deze kans om zijn ego verder op te poetsen niet laat gaan! Als het gevecht live uitgezonden gaat worden kon dat wel eens dé Youtube hit van het jaar gaan worden!
Filmpje
Ook ik dacht in eerste instantie dat het filmpje dat ik maandag plaatste (http://terrebel.blogspot.nl/2015/03/eenzijdige-berichtgeving.html) waar gebeurd was. Tot ik bij de tweede keer kijken nadacht: hoe komen die ploeggenoten zo snel met een stoel aanzetten en wat is dat voor een scheidsrechter dat hij bij het tweede ongeluk niet eist dat er een reserve keeper en een arts komen opdagen? Het filmpje was dus gewoon een (knap in elkaar gezet en geacteerd!) meesterwerkje! Lees hier (Engels) het hele verhaal erachter.
Wat is nuttig?
Is het 'nuttig' dat mensen uren van hun tijd besteden aan het maken van dit soort filmpjes in plaats van bejaarden te helpen met boodschappen doen of andere 'nuttige' dingen? Altijd weer een lastig onderwerp, 'wat is nuttig?'
Asielzoekers weren? Dan ook Anne Frank!
Is het nuttig om asielzoekers te weren uit Nederland? Dan moet je natuurlijk ook consequent zijn en niet alleen asielzoekers weren die toevallig een donkere huidskleur hebben. De voorstanders van het sluiten van de grenzen, VVD en PVV met name, zouden dan ook Anne Frank geen asiel hebben aangeboden in Nederland. Zij zou dan niet in Het Achterhuis hebben gewoond en vele jaren eerder door de Nazi's zijn vermoord.
Is mensen op straat zetten christelijk?
Asielzoekers zouden ook niet nuttig zijn 'want zij werken niet'. Kunst, wij geven hen geen werkvergunning want wij willen niet dat zij de Nederlandse arbeidsmarkt verpesten. Zelf heb ik een voorstel: asielzoekers op scholen hun verhaal laten vertellen. Zij kunnen dan hun leed verwerken door er over te vertellen en scholieren denken voortaan wel twee keer na voordat zij later als volwassene klakkeloos VVD of PVV stemmen! Bovendien kunnen zij er dan niet meer van worden beschuldigd luie werklozen te zijn, zoals nu gebeurd met de uitgeprocedeerde asielzoekers die rücksichtloos uit een ongebruikte en kille parkeergarage in Amsterdam worden gezet. De gemeente wil er een grasveld aanleggen 'want dat is nuttiger dan onderdak bieden aan mensen die verder nergens terecht kunnen'. En ik maar denken dat wij in een christelijk land wonen...:-(
Werklozen zijn lui
'Werklozen zijn lui!'
Dus jouw vriend is lui?
'Nee, want het is niet zijn schuld dat hij werkloos is!'
'Mensen die een laag inkomen hebben werken duidelijk niet hard genoeg!'
Vind jij dat jij een hoog inkomen hebt?
'Nee, ik vind €1600 per maand niet veel!'
Dus jij vindt jezelf lui. Duidelijk.
