De gemiddelde 18-jarige heeft in de schooljaren vrijwel net zoveel jaren in de schoolbanken gezeten als achter de (spel)computer. Inderdaad: onze jeugd leert net zoveel van online gamen als van alle reguliere schoolvakken samen!
Is dat slecht? Niet per se. In veel van de spellen draait het allemaal om samenwerken, opofferen en elkaar vertrouwen. Niet alles wat kinderen doen is slecht en niet elke volwassene heeft de waarheid in pacht.
'Kijk mama, een kleine meneer!'
-'Ssst, dat mag je niet zeggen! Dat is een liliputter.'
Leer je je kind nu al dat het uiten van je mening slecht is en liegen de norm? Je kind heeft gewoon gelijk, verdorie! Ik ben namelijk een meneer en ik ben klein. Jij kunt beter leren van je kind dan omgekeerd. Zo weten kinderen al sinds mensenheugenis dat spelen goed is voor de ontwikkeling. Rollenspellen zorgen voor het ontwikkelen van het empathisch vermogen van jongelui. Dus waarom volwassen vinden dat volwassen niet horen te spelen? Tja...
Vorige week donderdag waren mijn vriendin en ik te gast bij een lezing van professor Jelle Jolles, een deskundige op het gebied van tienerhersenen. Hoe komt het bijvoorbeeld dat een tiener roept: 'Ik zei toch dat ik mijn kamer zou opruimen!' maar dat vervolgens niet doet? Heel simpel: de verbindingen tussen 'zeggen' en 'doen' in de hersenen bestaan nog niet!
De oplossing: heel veel herhalen en hopen dat de paden snel ontstaan. Tot die tijd: heb geduld. Kwaad worden heeft absoluut geen zin en is alleen maar vermoeiend. Het komt goed. En verder: geef kinderen de ruimte om hun eigen fouten te maken, stimuleer een brede interesse en jongens zijn anders dan meiden zoals alle jongelui individuen zijn en als zodanig behandelt dienen te worden.
Wanneer ouders of overheden ons iets willen vertellen en zij willen dat wij dat onthouden, dan gebruiken zij de kracht van herhaling. Simpel gezegd: hoe vaker ons iets wordt verteld, hoe eerder wij zijn geneigd dat te geloven. Zelf geloof ik in de boodschap in het nu volgende filmpje:
