Stel, u bent op zakenreis in Tokio en in de etalage van een winkeltje ziet u een blik Droste chocolaatjes staan. Leuk, toch? Uit nieuwsgierigheid gaat u naar binnen en ziet een op en top Japanse (u bevindt zich immers in Tokio dus dat is niet zo gek) verkoopster staan. Tegen uw reisgenoot zegt u: 'Kijk, schattig meisje, niet?' De winkeljuffrouw glimlacht wat en u loopt even rond tussen de leuke spulletjes. U ziet de verkoopster op u af lopen en stelt zich in op gebrekkig Engels. Maar zij zegt 'Kan ik u helpen?' in nagenoeg accentloos Nederlands. Gaaf, toch? Zo zal het voor Japanse en Chinese toeristen voelen wanneer zij Roppongi op de Rozengracht binnen lopen en mijn vriendin (van Rataplan Design) en haar zakenpartners daar aantreffen.
Maar niet lang meer want - net als veel zelfstandige winkels - kan ook Roppongi niet meer op tegen de kracht en macht van de multinationals. De meeste consumenten willen nu eenmaal 'goedkoop' en niet 'iets duurder maar van betere kwaliteit en met een glimlach'. En dat is jammer. Heel jammer.Ik hoop (met u?) de ommekeer nog mee te maken. Dat mensen niet voor massaliteit gaan maar voor geinig, uniek, leuk en ja...dat mag ietsje duurder zijn. Hoewel de overheid graag boeren helpt die een slechte oogst hebben gehad blijven de huurprijzen van winkels exorbitant hoog. 'Ondernemersrisico' noemt de overheid dat dan opeens. En slecht weer voor boeren is dat blijkbaar niet. Niet dat ik boeren een mazzeltje misgun maar vanwaar die tweedeling? Ik hou hoop op een betere toekomst, ook voor de lokale middenstand.
Binnenkort hoop ik deze band weer live te kunnen zien en horen. Niet alleen hun muziek maar ook hun levensfilosofie spreekt mij aan. Zo zaten zij op een dag op de hotelkamer naar het nieuws te kijken en besloten spontaan de straat op te gaan en muziek te maken. Met het liedje 'Imagine' van John Lennon wisten zij spontaan honderden mensen aan zich te binden en voor even een heerlijk gevoel van harmonie op te wekken. Als je dit ziet ga je spontaan geloven dat wereldwijde vrede mogelijk is: https://www.facebook.com/terrence.weijnschenk/posts/10152408091028163 (Het filmpje integreren lukte niet, vandaar de link)
Nog even de foto's die ik maakte bij hun eerste grote akoestische concert in het Amphitheater Caprera in Bloemendaal: https://www.flickr.com/photos/terrebel/sets/72157645904390624/show/
Soms hoor ik een bepaald liedje en denk dan terug aan de betreffende periode in mijn leven. Het ene liedje maakt meer gevoelens los dan het andere en zo zal dat voor iedereen zijn. Sommige mensen hebben helemaal niets met muziek, iets dat ik mij nauwelijks voor kan stellen. Maar het kan natuurlijk. Zo zullen anderen zich erover verbazen dat ik niet koud of warm wordt van het kijken naar Hollands Beste Bloemstylist.
U denkt dat ik een grapje maak? Niets is minder waar! De omroep SBS6 gaat daadwerkelijk een TV-show uitzenden over het fenomeen bloemschikken. Jawel. Logisch ook want waarom zou je kijkers iets proberen bij te brengen over de geschiedenis van de mensheid, wetenschap, de Nederlandse taal of bijvoorbeeld informatie geven over hoe je anderen of jezelf uit de ellende kunt helpen? Nee, bloemschikken is hot en de Nederlandse TV-kijker zal dat weten ook! Ieder z'n hobby, hoor maar aan mij heeft de omroep geen enthousiaste kijker.
Ik kijk dan liever nog naar YouTube filmpjes over het ontstaan van het leven op deze planeet of wetenschappelijk onderbouwde verklaringen voor de legende van Atlantis. Als ik even lekker wil lachen zie ik graag filmpjes waarin een of andere rechtse idioot van Fox News flink op de snufferd gaat met een mening over Intelligent Design of over hoe popmuziek en/of sms'en en/of marihuana gebruik Amerika helemaal stuk maakt. Zoals gezegd: ieder z'n hobby. Zelf heb ik het gitaarspelen weer opgepakt. Dan maar een half uurtje per dag minder rondhangen op Facebook en zo...;-)
Ook luister ik graag tijdens het werken aan een nieuwe verhalenbundel naar muziek uit mijn late tienertijd. Naar het schijnt is dat de muziek waar wij - in het algemeen gesproken - de fijnste herinneringen aan hebben. Wij klagen misschien wel eens waarom die jeugd van tegenwoordig toch bijna alleen maar naar TOP40 muziek luistert. Maar deden wij dat ook niet indertijd?
Hierbij één van die liedjes uit mijn jeugd: