Na de markt op zondag trakteerde mijn gade mij op een heerlijke pizza voor mijn hulp en voor vaderdag...De volgende dag mocht ik weer fijn werken aan het kasboek van mijn bedrijf, diverse mails beantwoorden en huishoudelijke verrichtingen plegen voordat ik genoot van een avond met vrienden en gezamenlijk de zomerzonnewende vierde.
Een opdrachtgever bleek bij mijn contrôle ver achter met betalen (de opdracht was in april) waarna ik hem in mei een herinnering stuurde. 'Ik betaal je morgen!' was het antwoord. Maar het geld werd niet gestort. Dus stuurde ik een sms'je. En nog één. En ik sprak de voicemail in. En stuurde nog een e-mail. Uiteindelijk stuurde ik vandaag een herinneringsfactuur inclusief 10% boete wegens te laat zijn. Onmiddellijk belde hij kwaad op: 'Ik zie je toch dat ik zou betalen!?' Klopt, een paar weken geleden zei je: 'Morgen heb je je geld.' en daarna hoorde ik niets meer van je. 'Ja maar ik heb problemen in mijn privé leven!' Erg vervelend voor je en ik voel met je mee maar ga je nu betalen of niet? Hij bleef kwaad maar zegde (weer) toe alsnog te betalen ondanks dat hij - naar eigen zeggen - niet bij is met zijn administratie. Tsja, als je dat niet bijhoudt gaat het mis...
Zo ging het ook met filmopnames vandaag. De onervaren cameraman besefte blijkbaar niet dat niet elke accu niet op elke camera past. Ik had een paar uren kunnen wachten tot het probleem was opgelost maar koos ervoor mijn woning eens lekker onderhanden te nemen. De kat gleed bijna uit op de schone gladde vloer!
Was hij een voetballer geweest dan was hij met veel misbaar ter aarde gestort en had verwijtend naar een 'schuldige' gewezen terwijl hij zijn 'pijnlijke knie' stevig vasthield. Terwijl een groot deel van de wereld toekijkt hoe er in Brazilië een voetbalfeestje wordt gevierd wordt die vreugde niet gedeeld door een groot deel van de bevolking aldaar. Maar ja, het is ver weg en die mensen zijn anoniem dus waarom zouden wij ons er druk over maken dat hele gezinnen hun woning moeten verlaten 'omdat het voor de verzamelde pers er nu eenmaal mooier uit zien als er geen sloppenwijken zichtbaar zijn.'?
In Syrië is het ook goed mis en de wereld kijkt toe hoe een heel volk lijdt. Maar sommige regeringsleiders hebben er al schande van gesproken! Nou, dat zal hem leren, die schurk van een Assad! Natuurlijk zal hij onmiddellijk zijn regeringstroepen terugtrekken, vrije verkiezingen uitschrijven en zijn excuses aanbieden aan zijn eigen volk en aan de wereld. En dat allemaal omdat Engeland heeft gezegd 'Stoute jongen!' en Amerika dat dreigt te doen...Al jarenlang wordt er dagelijks geroofd, geplunderd verkracht, gestoken en anderszins vermoord maar toen onlangs gifgas werd gebruikt stond de wereld op de achterste benen. Dat kon toch écht niet! Al het voorgaande is blijkbaar heel normaal...
En elke dag gaat 35.000 mensen gewoon dood van de honger. Is er ooit ook maar één minister geweest die zijn of haar vakantie onderbrak om daar een oplossing voor te bedenken? Maar ja, met beelden van stikkende kindertjes is het goed scoren op verkiezingsfolders. Al die beelden van hongerlijdende kinderen kennen wij nu wel...:-(
Naast alle kommer en kwel gebeuren er ook leuke dingen. Zo genoten mijn vriendin en ik een tijdje terug van een rustig avondje bij een café aan een stadsstrand. Daar komen wij waarschijnlijk niet meer terug want zij serveren er geen bitterballen en het personeel bleek onbeleefd. Ik hou er van als mensen mij in de ogen kijken bij het overhandigen van wisselgeld. Maar goed, als dat het ergste is wat je overkomt gaat het eigenlijk best goed. Toch? Niet dan?
Intussen bedacht en schreef ik een verhaaltje voor een verhalenwedstrijd, haalde mijn contacten aan met evenementen- en castingbureaus, schreef een paar duizend woorden aan mijn toekomstige roman erbij, veegde de vloer en deed de was. In dezelfde week deed ik het relatief rustig aan maar toch... niet alleen ruim 1 gigabyte aan oude mailtjes weggegooid maar ook de meterkast uitgeruimd. Die bleek vol spullen te staan die ik nooit heb gemist en die dus met een gerust hart konden worden weggegooid.
Heb ook aan een vers stukje geschreven voor Amsterdam Centraal. Ik zou mij graag fulltime met schrijven bezighouden maar denk niet dat de woningbouwcorporatie zegt: 'Goed hoor, ga maar lekker rustig aan je boek werken; die huur komt wel weer een keertje.'
En er zijn jarenoude vragen van mij beantwoord in een stukje dat iemand schreef over de herkomst van M & M's en waarom wij die in Nederland leerden kennen als Treets en Bonito's. Dat stukje wil ik u niet onthouden: http://www.schaakstukkenmuseum.nl/?p=1374
En omdat het misschien wel het laatste berichtje is in komkommertijd, even de volgende woorden:
Wat heeft de PVV in al die jaren bereikt? Dat vroeg ik een aanhanger. Zijn antwoord: ‘Wij staan nog maar 5 zetels achter de PvdA in de peilingen!’ Typisch PVV: er trots op zijn dat stemmen halen het beste is wat je ooit hebt gedaan voor de mensheid…Rare mensen.
Eigenlijk zijn wij allemaal wel een beetje raar. Zo zetten wij vaak klakkeloos onze handtekening onder een contract...Heeft u ooit wel eens Algemene Voorwaarden gelezen? Ik raad u af dat consequent te doen want dat zou u 77 dagen per jaar kosten. Toch kan het nuttig zijn om te weten waar u voor tekent of wat u eigenlijk doet wanneer u aanklikt 'voor akkoord'.
In de serie 'Onbekende Helden' is het vandaag de beurt aan mevrouw Gouw-van de Ruit. Zij streed voor zichzelf en lotgenoten tegen de door 'bezuinigingen' opgedrongen verplichte verhuizing uit verzorgingstehuizen en overleed onlangs op 81-jarige leeftijd.
