Hij sliep op de harde vloer naast het matras
want dat was er één waar uitsluitend biologen blij van worden.
Voordat hij ging slapen had iemand hem verteld van een vrouw
die dezelfde interesses had als hij.
Het beeld dat hij van haar had was vooral opgebouwd uit geruchten
dus toen hij haar zag was hij met stomheid geslagen.
Zij was een gezicht in de menigte. Een mooi gezicht in de menigte.
De menigte was verleden tijd maar in haar gezicht las hij zijn toekomst.
Zonder dat hij het zelf doorhad zong hij mee met het liedje
dat hij in zijn hoofd had en zij moest daar om glimlachen.
Een paar weken later zouden zij samen een leuke avond hebben.
Samen met zijn vriendin.
===================
Meer lezen? http://www.lulu.com/spotlight/Terrebel
