Vanaf het dak had hij een magnifiek uitzicht
over de eeuwenoude stad bij zonsondergang
maar hij had geen oog voor het kleurenspektakel
dat zich voor zijn ogen ontvouwde,
noch voor het spel dat de vogels speelden
met de wind en elkaar.
Hij had alleen maar oog voor haar.
Zij glimlachte betrapt toen zij naar hem terug keek,
schreef wat op een papiertje
en gaf dat aan hem tijdens het gesprek dat volgde.
Het bleek haar telefoonnummer maar net toen hij haar wilde bedanken
rukte de wind het uit zijn handen en met een snelle beweging
greep hij net mis.
Verontschuldigend draaide hij zich naar haar om.
Alleen maar om haar melancholische blik in de ogen te zien
terwijl zij langzaam lopend achteruit stapte
van het dak.
============
Meer lezen? http://www.lulu.com/spotlight/Terrebel
De originele handgeschreven versie van dit verhaaltje winnen? Deel de link via Sociale Media en laat mij dat weten!
