Hij was het soort man dat zijn haren leek te kammen met een tandenborstel en zag eruit alsof hij die morgen voor de tweede keer in een week tijd was afgewezen bij een sollicitatiegesprek. Vloekend en tierend - nu ja, in elk geval vloekend - schudde hij zijn laptop door elkaar.
Wellicht in de hoop dat de internetverbinding in de koffieshop nu opeens wél zou werken. Wonderbaarlijk genoeg leek het te werken want de man zette met een verbaasde blik het ding voorzichtig voor zich neer op de kleine pootjes die niets meer waren dan rubber dopjes.
Nog steeds voorzichtig zette hij zijn vingers weer op het toetsenbord en steeds sneller en met opzichtige vaardigheid tikte hij een bericht. Of een boek. Of een presentatie. Of wellicht een gedicht?
========================
Meer lezen? http://www.lulu.com/spotlight/Terrebel
En omdat het nieuwe jaar net begonnen is een klein cadeautje voor al mijn lezers: de handgeschreven versie van dit verhaal: http://terrebel.blogspot.nl/2013/12/dat-niet-een-verhaaltje.html
