De kleine jongen bood de man een koekje,
keek hem met het hoofd schuin vriendelijk aan.
Zo open als alleen jonge kinderen kunnen zijn,
en zei 'Papa?'
Met een droeve glimlach accepteerde de man het koekje
en begon er - met droge mond - op te sabbelen.
Hij wist dat hij het jochie nooit meer zou zien.
Maar het jochie wist dat niet.
=============
Meer lezen? http://www.lulu.com/spotlight/Terrebel
De handgeschreven versie van dit verhaaltje winnen? Deel dit verhaal via uw eigen weblog, dan wel via Twitter of Facebook en laat mij dat weten. Dan doet u mee in de trekking!
