Onlangs had ik woningcorporatie Ymere gevraagd een timmerman langs te sturen want de gemeenschappelijke voordeur sluit slecht waardoor insluipers vrij spel hebben en het tijdelijke plankje dat dienst moet doen als dorpel in de keukendeur is al in mei kromgetrokken. Een week nadat-ie was geplaatst (en een week nadat-ie zou worden vervangen door een permanente oplossing). Regenwater en slakken komen zodoende ongehinderd onze woning binnen. Vanmorgen is de timmerman in kwestie ook daadwerkelijk geweest en hij heeft de problemen bekeken. En meer ook niet. Misschien had ik duidelijker moeten zijn in mijn opdracht naar Ymere want ik vroeg: 'Kunt u een timmerman naar die twee problemen laten kijken?' Tsja, ik had er natuurlijk van uit kunnen en moeten gaan dat medewerkers van een woningcorporatie niet worden betaald om na te denken en moeten zeggen: 'Ik wil dat die twee problemen worden opgelost.'
Intussen vordert de 'reparatie' aan mijn heup. Na een half uur fysiotherapie werd ik voor een half uur aan het werk gezet op diverse apparaten in de sportschool waar de fysiotherapie praktijk aan vast zit en daarna ging ik even de plantjes water geven in het huis van mijn vriendin.
's Middags mocht ik weer een paar uurtjes op kantoor zitten en na het avondeten was het weer eens tijd voor het bijwonen van een college. Wilt u er zelf eens bij zijn, dan kunt u zich via deze site aanmelden: http://www.universiteitvannederland.nl/alle-colleges/
Vandaag was het woord aan de psychiater en filosoof professor doctor Damiaan Denys. Hij kwam met het ethisch dilemma: Kan iemand die ziek is verantwoordelijk worden gehouden voor zijn of haar daden? Bijvoorbeeld de oma die in de waan leefde dat haar kleinkinderen varkens waren en hen daardoor slachtte, kookte en opat. Is Anders Breivik zo ziek dat hij nog steeds denkt er goed aan gedaan te hebben tientallen mensen te hebben vermoord? Maar als hij niet zelf verantwoordelijk is maar zijn ziekte wél, is het dan wel eerlijk om een zieke man een cel in te werpen? En als pedoseksuelen ziek zijn omdat zij erop kicken om - net als de prins in Sneeuwwitje - meisjes van 14 te zoenen, moet je hen dan veroordelen of juist helpen? En wat te doen als een (geestes)zieke niet geholpen wil worden? Mag een arts dan behandeling afdwingen?
Onderzoek toont aan dat onze hersenen een beslissing nemen voordat wij iets willen; het signaal 'pak de telefoon' wordt door de hersenen naar de hand gestuurd voordat wij bedenken dat wij oma willen bellen. Zijn wij de slaaf van onze hersenen of bestaat er toch zoiets als vrije wil?