Hij hoorde iemand een ijzingwekkende gil slaken en het duurde even voor hij besefte dat hij het niet zelf was.
Nooit zou hij wat hier gebeurde kunnen delen. Hij geloofde zelf nauwelijks zijn ogen en kon zich dus goed voorstellen dat mensen hem niet zouden geloven. Als het hem zelf van tevoren verteld was zou hij het niet hebben geloofd. Maar nu zat hij hier. En hij maakte het mee!
Misschien werd het een hoofdstuk in zijn autobiografie maar waarschijnlijk zou zijn uitgever dat deel van zijn geschreven leven schrappen als zijnde te onwaarschijnlijk.
Hij vroeg zich af hoe voorbijgangers zouden reageren als zij hier naar binnen konden kijken. Maar dat ging niet want voor het eerst sinds het bestaan van het etablissement waren de gordijnen gesloten.
=============
Meer lezen? http://www.lulu.com/spotlight/Terrebel
