Eerder op de dag vierden wij dat mijn zoon over is naar het vierde leerjaar van het Gymnasium. Als cadeautje kreeg hij een bioscoopbezoekje. Indespicable Me 2 is een uitermate geestige film; zeer onderhoudend en brengt bovendien de boodschap (familiebanden, liefde en vriendschap zijn belangrijker dan geld en macht) over zonder belerend te zijn.
Vanavond ga ik nog wat vieren: ik mag dan naar de einde bassisschool-musical van mijn dochter. Mijn kleine meisje wordt een jonge vrouw...Gelukkig ben ik niet emotioneel aangelegd (Mijn zoon zou nu zeggen: 'Kuch!'). Persoonlijk is het mij een voorrecht om mijn kinderen te helpen zich voor te bereiden op 'de grote boze buitenwereld'.
Weet u nog dat Nederland op de achterste benen stond toen besloten werd het volk van Griekenland te helpen omdat hun regering jarenlang een slecht economisch beleid had gevoerd? Dus waarom protesteert niemand nu Nederland het volk van Duitsland wil helpen omdat hun regering jarenlang verzuimd heeft naar waarschuwingen te luisteren en daarom dijken niet heeft verhoogd? Vinden wij Duitsers gewoon aardiger dan Grieken? Of is het omdat het nu opeens heel dichtbij komt en wij zelf stiekem ook wel hulp willen wanneer wij zelf in de problemen komen? En wat als wij bij elke beslissing 'het volk' laten beslissen?
Alle macht aan het volk? Alsjeblieft niet, zeg! En welk deel van het volk zou dan het land moeten besturen? Mannen, vrouwen, Telegraaflezers of lezers van de NRC? Autoliefhebbers of wandelaars? Alcoholisten of minderjarigen? En wie zou bepalen wie het voor het zeggen krijgt in zo'n systeem? De meerderheid? Tsja, de meerderheid van de mensen heeft twee benen. Dat houdt dus in dat mensen met één been het stemrecht wordt ontnomen. En zo kan ik wel een tijdje doorgaan.
Leuk systeem hoor, democratie. Alleen jammer dat veel gekozen volksvertegenwoordigers hun verkiezingsoverwinning beschouwen als mandaat om zich als een dictator te gedragen.